Μέση αγγλική γλώσσα

Η μέση αγγλική γλώσσα είναι μια περίοδος κατά την οποία η αγγλική γλώσσα ομιλούταν μετά την Νορμανδική κατάκτηση (1066) μέχρι τα τέλη του 15ου αιώνα. Η γλώσσα υπέστη διακριτές παραλλαγές και εξελίξεις μετά την Παλαιά Αγγλική περίοδο. Η ακαδημαϊκή άποψη περί της διάρκειας της γλώσσας ποικίλλει, αλλά το αγγλικό λεξικό της Οξφόρδης ορίζει την περίοδο 1150 έως 1500. Αυτό το στάδιο ανάπτυξης της αγγλικής γλώσσας ακολούθησε κατά προσέγγιση τον Υψηλό έως τον Ύστερο Μεσαίωνα.

Τα Μέσα Αγγλικά αναπτύχθηκαν από τα ύστερα Παλαιά Αγγλικά και είχαν σημαντικές αλλαγές στη γραμματική, την προφορά και την ορθογραφία. Οι συμβάσεις γραφής κατά τη διάρκεια της περιόδου των Μέσων Αγγλικών ποικίλλουν ευρέως. Τα παραδείγματα γραφής από αυτή την περίοδο που έχουν επιβιώσει παρουσιάζουν εκτεταμένες περιφερειακές διακυμάνσεις. Η πιο τυποποιημένη παλιά αγγλική γλώσσα κατακερματίστηκε, τοπικοποιήθηκε και ως επί το πλείστον ήταν αυτοσχέδια. Στο τέλος της περιόδου (περίπου το 1470) και με τη βοήθεια της εφευρέσεως της τυπογραφίας από τον Γιοχάνες Γκενσφλάις τσουρ Λάντεν τσουμ Γκούτενμπεργκ το 1439, δημιουργήθηκε ένα πρότυπο βασισμένο στη διάλεκτο του Λονδίνου. Αυτό σχημάτισε σε μεγάλο βαθμό τη βάση για τη σύγχρονη αγγλική ορθογραφία, αν και η προφορά έχει αλλάξει σημαντικά από τότε. Στην Αγγλία, την μέση αγγλική διαδέχτηκε η εποχή της πρώιμης σύγχρονης αγγλικής γλώσσας, η οποία διήρκεσε περίπου μέχρι το 1650. Η σκωτσέζικη γλώσσα αναπτύχθηκε ταυτόχρονα από μια παραλλαγή της διαλέκτου της Νορθουμβρίας (που επικρατεί στη βόρεια Αγγλία και ομιλείται στη νοτιοανατολική Σκωτία).

Στη πρώιμη μέση αγγλική λογοτεχνία δεν σώζονται πολλά έργα, εν μέρει λόγω της κυριαρχίας των Νορμανδών και του γοήτρου που έφερνε η συγγραφή στα γαλλικά και όχι στα αγγλικά. Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα, εμφανίστηκε ένα νέο στυλ λογοτεχνίας με τα έργα συγγραφέων όπως ο Τζον Ουάικλαϊφ και ο Τζόφρι Κλάνσερ. Τα Παραμύθια του Καντέρμπουρι παραμένουν ένα από τα πιο μελετημένα και αναγνωσμένα έργα της περιόδου.