Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζυμπραγού Χανίων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον Loco70 (συζήτηση | συνεισφορές) στις 07:56, 2 Ιουνίου 2020. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Συντεταγμένες: 35°26′14″N 23°45′23″E / 35.43722°N 23.75639°E / 35.43722; 23.75639

Ζυμπραγού Χανίων
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ζυμπραγού Χανίων
35°26′14″N 23°45′23″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Πλατανιά
Γεωγραφική υπαγωγήΚρήτη
Πληθυσμός42 (2021)

Το Ζυμπραγού ή ο Ζυμπραγός είναι ημιορεινό χωριό του δήμου Πλατανιά, στη δυτική Κρήτη. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 39 κατοίκους. Βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μέτρων. Είναι αγροτική περιοχή με σημαντική παραγωγή ελαιόλαδου. Απέχει περίπου 35 χιλιόμετρα από τη πρωτεύουσα του νομού και έχει αμφιθεατρική θέση πάνω από τη κοιλάδα του Ταυρωνίτη. Η έκτασή του είναι 3826 στρ.

Το όνομα του χωριού προέρχεται από το ρήμα συμπράττω, απ'όπου και η ονομασία Συμπραγός, το οποίο σημαίνει δίδυμος. Το χωριό αναφέρεται από το Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Sibragu και στην απογραφή του Καστροφύλακα το 1583 ως Sibragù (K238) και Ximabragù (K225), με 192 κατοίκους και 25 οφειλόμενες αγγαρείες. Ο Φραντσέσκο Μπαζιλικάτα το αναφέρει ως Sibragù και ο Αντόνιο Τριβάν ως Asibragù. Στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834 αναφέρεται ως Stazibtagù με 3 χριστιανικές και 20 τουρκικές οικογένειες. Το 1900 αναφέρεται ως Ζυμπραγού με 170 κατοίκους. Στις επόμενες απογραφές το Ζυμπραγού είχε 217 κ. (1920), 252 (1928), 217 (1940), 113 (1951), 191 (1961), 137 (1971), 104 (1981) και 72 (2001). Από το 1940 το όνομα στα επίσημα έγγραφα αλλάζει σε Ζυμπραγός.[1]

Το Ζυμπραγού γειτονεύει βόρεια με το χωριό Βουκολιές το οποίο ήταν πρωτεύουσα του δήμου Βουκολιών. Επίσης, γειτονεύει με τα χωρία Δρομόνερο, Ανώσκελη, Φωτακάδο, Παλαιά Ρούματα και Κεφάλα. Η κυριότερη εκκλησία είναι του Αγίου Γεωργίου, ενώ στο χωριό υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα του 14ου-15ου αιώνα[2].

Παραπομπές

  1. Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Α. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 286. 
  2. «Αξιοθέατα στο Κολυμπάρι». diakopes.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2014.