Ζήμαρχος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζήμαρχος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση6ος αιώνας
Επαρχία Κιλικίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεξερευνητής
διπλωμάτης
Αξιοσημείωτο έργοReport
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός/Βυζαντινός στρατός

Ο Ζήμαρχος, ήταν ανώτερος κρατικός αξιωματούχος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που έζησε στο β΄ μισό του 6ου αι. μ.Χ. κατά τα χρόνια του Ιουστιανιανού και του Ιουστίνου Β΄. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαθέτουμε, καταγόταν από την Κιλικία, υπηρέτησε στη Σύγκλητο της Κωνσταντινούπολης (δηλαδή ως σύμβουλος του Αυτοκράτορα), και έφτασε στο ανώτατο αξίωμα του «Στρατηγού των Ανατολικών» (Magister Militum per Orientem) [1].

Ωστόσο η υπηρεσία για την οποία έχει μείνει στην Ιστορία είναι η πρεσβεία προς το Χανάτο των Γκιόκτουρκ, της οποίας ηγήθηκε μεταξύ 568 με 570 μ.Χ. και η οποία στερέωσε την εμπορική συνεργασία μεταξύ Βυζαντινών και των Τούρκων, κρατώντας ανοιχτό με αυτό το τρόπο τον «Δρόμο του μεταξιού», από την Κίνα στην Κωνσταντινούπολη. [2] Ο Ζήμαρχος και η πρεσβεία του μπορεί να θεωρηθεί με την ευρεία έννοια η πρώτη ουσιαστικά διπλωματική επαφή ανάμεσα στον Ελληνικό και τον Τουρκικό κόσμο.[3]

Δυτικό και Ανατολικό χαγανάτο των Γκιοκτουρκ

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα μέσα του 6ου αι., οι Γκιόκτουρκ (Γαλάζιοι Τούρκοι) κατέκτησαν τη Σογδιανή και έτσι απέκτησαν τον έλεγχο του εμπορίου μεταξιού, το οποίο από την Κεντρική Ασία συνεχιζόταν στην Περσία των Σασανιδών. Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης Α΄, φοβούμενος την αύξηση της τουρκικής επιρροής, αρνήθηκε να επιτρέψει τη συνέχιση του εμπορίου. Οι Γαλάζιοι Τούρκοι, μετά από πολλές αρνήσεις, συναίνεσαν σε πρόταση των εμπόρων Σογδιανών υπηκόων τους και το 568 έστειλαν πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη, για να συμμαχήσουν με τους Βυζαντινούς και να ξεκινήσουν το εμπόριο μεταξιού απευθείας μαζί τους, παρακάμπτοντας τους Πέρσες μεσάζοντες.[4] Η προσφορά έγινε δεκτή από τον Ιουστίνο Β΄, και τον Αύγουστο του 569, ο Ζήμαρχος άφησε την Κωνσταντινούπολη για τη Σογδιανή. [5]

Η πρεσβεία του Ζημάρχου, που συνοδευόταν από πλήθος αξιωματούχων αλλά και πλήθος δώρων όπως απαιτούσε η εθιμοτυπία τότε, ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη, τον Αύγουστο του 568 (όπως επισημαίνει ο Μένανδρος Προτήκτωρ, το 4ο έτος της βασιλείας του Ιουστίνου). Διέσχισαν τον Καύκασο, προχώρησαν κατά μήκος της βόρειας ακτής της Κασπίας θάλασσας, αποφεύγοντας όσο ήταν δυνατόν τη Σασσανιδική Ιβηρία. Η έδρα των Γαλάζιων Τούρκων, Ντιζαμπούλ, θεωρείται ότι βρισκόταν στους δυτικούς πρόποδες της οροσειράς του Παμίρ, σε μια τοποθεσία που ονομαζόταν «Χρυσό Όρος». Το που βρισκόταν ακριβώς αυτό το Χρυσόν Όρος (Ektag) δεν έχει εξακριβωθεί, ωστόσο οι περισσότεροι σύγχρονοι ιστορικοί, το τοποθετούν στα Αλτάια όρη στα σύνορα με την Κίνα.
Με την εκπλήρωση της αποστολής του, η πρεσβεία των Ρωμαίων, με τη συνοδεία του νέου πρέσβη των Τούρκων στην Κωνσταντινούπολη, αφού ο Μανιάχ πέθανε εν τω μεταξύ, επέστρεψε ύστερα από ταξίδι δυο χρόνων, σύμφωνα με την διήγηση Ιωάννη του Εφέσιου. [6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Martindale, John Robert; Arnold Hugh Martin Jones; J. Morris (1992). «Zemarchus 3». The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume III
  2. https://www.avgi.gr/entheta/enthemata/329618_toyrkolexilogika
  3. https://www.huffingtonpost.gr/entry/etos-568-mch-e-aparche-ton-ellenotoerkikon-scheseon_gr_5ad1de13e4b077c89ce9000b
  4. Howard, Michael C., Transnationalism in Ancient and Medieval Societies, the Role of Cross Border Trade and Travel, McFarland & Company, 2012, p. 133.
  5.  Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμαBeazley, Charles Raymond (1911) «Zemarchus» στο: Chisholm, Hugh, επιμ. Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 28 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 966–967 
  6. MIHÁLY DOBROVITS : THE ALTAIC WORLD THROUGH BYZANTINE EYES: SOME REMARKS ON THE HISTORICAL CIRCUMSTANCES OF ZEMARCHUS’ JOURNEY TO THE TURKS (AD 569–570)

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]