Ευρωπαϊκό Κόμμα
Ευρωπαϊκό Κόμμα | |
|---|---|
 | |
| Πρόεδρος | Δημήτρης Συλλούρης |
| Αντιπρόεδροι | Νίκος Κουγιάλης Πόλυς Παλλίκαρος Στέλλα Μιχαηλίσου |
| Γενικός Γραμματέας | Μάριος Καράντωνας |
| Εκπρόσωπος Τύπου | Μιχάλης Γιωργάλλας |
| Ίδρυση | 29 Ιουνίου 2005 |
| Διάλυση | 29 Μαρτίου 2016 |
| Συγχώνευση των | Νέοι Ορίζοντες Ευρωπαϊκή Δημοκρατία |
| Διάσπαση από | Δημοκρατικός Συναγερμός |
| Συγχωνεύθηκε σε | Αλληλεγγύη |
| Έδρα | Στασάνδρου 27, Λευκωσία |
| Πτέρυγα νεολαίας | Νεολαία Ευρωπαϊκού Κόμματος |
| Ιδεολογία | Συντηρητισμός Ελληνικός εθνικισμός Πατριωτισμός |
| Πολιτικό φάσμα | Δεξιά |
| Ευρωπαϊκή προσχώρηση | Ευρωπαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα |
| Χρώματα | Μπλε, κίτρινο |
| Ιστότοπος | |
| evropaikokomma.org | |
| Πολιτικό σύστημα Κύπρου Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Ευρωπαϊκό Κόμμα (ΕΥΡΩ.ΚΟ.) ήταν ένα πολιτικό κόμμα της Κύπρου. Ιδρύθηκε το 2005 και διαλύθηκε το 2016. Πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Δημήτρης Συλλούρης.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ίδρυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Ευρωπαϊκό Κόμμα, ιδρύθηκε στις 29 Ιουνίου 2005, από στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού με επικεφαλής τον Δημήτρη Συλλούρη που διαφώνησαν με την υποστήριξη του Σχεδίου Ανάν. Εκτός από τα στελέχη του Συναγερμού στο κόμμα συμμετείχαν επίσης η πλειοψηφία των στελεχών της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, μεταξύ αυτών και οι δύο από τους τρείς βουλευτές του κόμματος, Ρίκος Ερωτοκρίτου και Χριστόδουλος Ταραμούντας, και οι Νέοι Ορίζοντες που συνενώθηκαν στο νέο κόμμα.[1]
Η πρώτη κοινοβουλευτική ομάδα που σχηματίστηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων αριθμούσε 4 βουλευτές: Δημήτρης Συλλούρης (επικεφαλής), Χρίστος Κληρίδης, Ρίκος Ερωτοκρίτου και Χριστόδουλος Ταραμούντας.[2]
2006-2011
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις βουλευτικές εκλογές του 2006, το Ευρωπαϊκό Κόμμα συνεργάστηκε εκλογικά με το Αγωνιστικό Δημοκρατικό Κίνημα. Τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά για πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα, καθώς συγκέντρωσε 5,75% και 3 έδρες. Η συνεργασία με το Α.ΔΗ.Κ. δε συνεχίστηκε.
Εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2008, το ΕΥΡΩ.ΚΟ. αποφάσισε να στηρίξει την υποψηφιότητα του Δημοκρατικόυ Κόμματος , Τάσσου Παπαδόπουλου, από το 2003 Προέδρου της Κύπρου.[3]
Στις ευρωεκλογές του 2009 συγκέντρωσε το 4,12% της λαϊκής ψήφου, χωρίς να εκλέξει αντιπρόσωπο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στις εκλογές του 2011 το κόμμα σημείωσε μείωση στα ποσοστά του, περίπου 2%. Ειδικότερα έλαβε 15.711 ψήφους (3,88%) και εξέλεξε δύο αντιπροσώπους.
2011-2016
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για τις προεδρικές του 2013, έγιναν κάποιες προσπάθειες μεταξύ του ΔΗ.ΚΟ., της Ε.Δ.Ε.Κ., του Κινήματος Οικολόγων και του ΕΥΡΩ.ΚΟ. για μία εκλογική συμμαχία. Ωστόσο οι προσπάθειες απέτυχαν.
Μετά την αποτυχία εξεύρεσης κοινού υποψηφίου του "ενδιάμεσου χώρου", το Ευρωπαϊκό Κόμμα ήταν ανάμεσα στην υποψηφιότητα του Νίκου Αναστασιάδη και του Γιώργου Λιλλήκα. Ο Δημήτρης Συλλούρης είχε συνομιλίες με τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Συναγερμού, Νίκο Αναστασιάδη, και το πιο πιθανό σενάριο ήταν να παράσχει τη στήριξη του ΕΥΡΩ.ΚΟ. Ωστόσο, κατά τη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου του Κόμματος, αποφασίστηκε να μη στηρίξει κανέναν από τους δύο υποψηφίους, απόφαση που εγκρίθηκε και από το Κεντρικό Συμβούλιο με 75%.[4]
Στο δεύτερο γύρο των εκλογών, και αφού ο Γιώργος Λιλλήκας είχε αποκλειστεί, αποφασίστηκε να στηρίξει τον Νίκο Αναστασιάδη.[5]
Η απόφαση αυτή, της στήριξης του υποψηφίου του Δημοκρατικού Συναγερμού, Νίκου Αναστασιάδη, οδήγησε στη μαζική αποχώρηση προβεβλημένων στελεχών του κόμματος, μεταξύ αυτών του βουλευτή Νίκου Κουτσού και του γενικού γραμματέα, Στέλιου Αμερικάνου.[6] Αργότερα, προσχώρησαν στη Συμμαχία Πολιτών του Γιώργου Λιλλήκα.[7]
Στις ευρωεκλογές του 2014, το Ευρωπαϊκό Κόμμα δεν κατήλθε αυτόνομα στις εκλογές. Συνεργάστηκε με το Δημοκρατικό Συναγερμό, με τη συμμετοχή του Δημήτρη Συλλούρη στο ψηφοδέλτιο του κόμματος.[8]
Στις 11 Μαρτίου 2016 ο Δημήτρης Συλλούρης σε Διάσκεψη Τύπου ανακοίνωσε την απόφαση διάλυσης του ΕΥΡΩ.ΚΟ. και συγχώνευσής του στην Αλληλεγγύη. Στις 29 Μαρτίου 2016 το κόμμα διαλύθηκε και τυπικά.[9]
Ιδεολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι δύο προκάτοχοι πολιτικοί σχηματισμοί θεωρούνταν ως οι πλέον εθνικιστικοί, αντιτουρκικοί και αντι-μεταναστευτικοί μεταξύ των ελληνοκυπριακών κομμάτων. Το Ευρωπαϊκό Κόμμα υιοθέτησε μια σκληρή στάση απέναντι στο κυπριακό πρόβλημα,[10] απορρίπτοντας κάθε συμβιβασμό με την Τουρκία ή την κυριαρχούσα από την Τουρκία Βόρεια Κύπρο, όπως προτάθηκε από το Σχέδιο Ανάν για την Κύπρο.[11] Θεωρούσε ότι η μόνη επιλογή βιώσιμης λύσης του κυπριακού ζητήματος ήταν η ευρωπαϊκή λύση, που θα είχε ως εγγύηση τον δημοκρατικό της χαρακτήρα και τις αρχές στις οποίες είναι θεμελιωμένη η Ε.Ε.. Γι' αυτό το λόγο αντιτίθετο σε κάθε προσπάθεια επαναφοράς του Σχεδίου Ανάν.
Υποστήριζε επίσης την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τη διατήρηση της ελληνικής επιρροής στην Κύπρο. Το κόμμα υποστήριξε οικονομικές πολιτικές ελεύθερης αγοράς, παρόμοιες με αυτές του Δημοκρατικού Συναγερμού και του Δημοκρατικού Κόμματος.
Στις εκλογικές αναμετρήσεις, το Ευρωπαϊκό Κόμμα ανέπτυσσε ξενόφοβες αντιλήψεις, υποστηρίζοντας ότι οι Ελληνοκύπριοι θα γίνουν μειοψηφία στη χώρα τους, που θα απειλούνται από εγκληματίες παράνομους αλλοδαπούς που θα κλέψουν τις δουλειές τους.[12]
Αποτελέσματα εκλογών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βουλή των Αντιπροσώπων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Αρχηγός κόμματος | Αριθμός ψήφων | Ποσοστό ψήφων | Έδρες | Θέση |
|---|---|---|---|---|---|
| 2006 | Δημήτρης Συλλούρης | 24.152 | 5,75% | 3 / 56
|
5η |
| 2011 | Δημήτρης Συλλούρης | 15.711 | 3,88% | 2 / 56
|
5η |
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Αρχηγός κόμματος | Αριθμός ψήφων | Ποσοστό ψήφων | Έδρες | Θέση | Ομάδα |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2009 | Δημήτρης Συλλούρης | 12.630 | 4,12% | 0 / 6
|
5η | - |
| 2014 | Δημήτρης Συλλούρης | 97.732 (με ΔΗ.ΣΥ.) |
37,75% (με ΔΗ.ΣΥ.) |
0 / 6
|
1η | - |
Πρόεδρος της Δημοκρατίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Υποψήφιος | Α' γύρος | Β' γύρος | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Αποτέλεσμα | Ψήφοι | % | Αποτέλεσμα | |||
| 2008 | Τάσσος Παπαδόπουλος | 143.249 | 31,79% | 3η θέση | κανέναν | |||
| 2013 | Νίκος Αναστασιάδης | 200.591 | 45,46% | 1η θέση | 236.965 | 57,48% | 1η θέση | |
Πτέρυγα νεολαίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Νεολαία Ευρωπαϊκού Κόμματος (Ν.Ε.Κ.) αποτελούσε την οργάνωση νεολαίας του Ευρωπαϊκού Κόμματος. Η Νεολαία εμφορείτο από τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά του Ευρωπαϊκού Κόμματος και συμμετείχε σε όλα τα όργανά του.
Μετά τη διάλυση του ΕΥΡΩ.ΚΟ. και τη συγχώνευσή του στην Αλληλεγγύη, την ίδια πορεία ακολούθησε και η Νεολαία, η οποία αποτέλεσε τον κορμό της Νεολαίας Αλληλεγγύης.
Πρόεδρος της οργάνωσης μέχρι και τη διάλυσή της ήταν, ο Ανδρέας Τελεβάντος.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Κόμματά που ήλθαν, είδαν και απήλθαν
- ↑ Εκλογές 27ης Μαΐου 2001
- ↑ «The European Party supports Tassos Papadopoulos». Press release of European Party. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-12-27. https://web.archive.org/web/20071227072229/http://www.evropaikokomma.org/MAIN/default.aspx?ItemID=263&mid=119&tabid=1. Ανακτήθηκε στις 2007-10-02.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-21. https://web.archive.org/web/20121021004129/http://www.sigmalive.com/files/filefield/3/8/8/Simerini18102012.pdf. Ανακτήθηκε στις 2017-07-28. Executive Bureau says NO to back a presidential candidate
- ↑ «Πάει γι' Αναστασιάδη το ΕΥΡΩΚΟ». Sigma Live. 19 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ Κύπρος: Μαζικές αποχωρήσεις στελεχών του ΕΥΡΩΚΟ[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Και επίσημα τα πρώην μέλη του ΕΥΡΩΚΟ στη Συμμαχία Πολιτών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2017.
- ↑ Ο Συλλούρης στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ για τις ευρωεκλογές
- ↑ «Και επισήμως διάλυση του ΕΥΡΩΚΟ». www.philenews.com. 31 Μαρτίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2016.
- ↑ Nicos Trimikliniotis (2009). The Case of Cyprus. Racial Discrimination: Institutional Patterns and Politics (2nd έκδοση). Routledge. σελ. 199.
- ↑ Hubert Faustmann (2009). Aspects of Political Culture in Cyprus. The Government and Politics of Cyprus. Peter Lang. σελ. 35.
- ↑ Nicos Trimikliniotis· Corina Demetriou (2014). Cyprus. European Immigration: A Sourcebook (2nd έκδοση). Ashgate. σελίδες 78–79.