Εσθονικές βουλευτικές εκλογές (2019)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εσθονικές βουλευτικές εκλογές 2019

2015 ←
3 Μαρτίου 2019
→ Επόμενες

Οι 101 έδρες στο Εσθονικό Κοινοβούλιο (Ρίιγκικογκου)
Οι 51 έδρες χρειάζονται για την πλειοψηφία
Συμμετοχή 63,7% Μείωση 0,5 π.μ.
  Κόμμα πλειοψηφίας Κόμμα μειοψηφίας Τρίτο κόμμα
 
Επικεφαλής Κάγια Κάλας Γιούρι Ράτας Μαρτ Χέλμε
Κόμμα Εσθονικό Μεταρρυθμιστικό Εσθονικό Κεντρώο Κόμμα Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα
Προηγούμενες
εκλογές
30 έδρες, 27,7% 27 έδρες, 24,8% 7 έδρες, 8,1%
Έδρες 34 26 19
Αλλαγή στις
έδρες
Αύξηση 4 Μείωση 1 Αύξηση 12
Λαϊκή ψήφος 162.364 129.617 99.672
Ποσοστό 28,9% 23,1% 17,8%
Μεταβολή Αύξηση 1,2 π.μ. Μείωση 1,7 π.μ. Αύξηση 9,7 π.μ.

  Τέταρτο κόμμα Πέμπτο κόμμα
 
Επικεφαλής Χέλιρ-Βάλντορ Σέεντερ Γεβγένι Οσινόβσκι
Κόμμα Πατρίδα Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα
Προηγούμενες
εκλογές
14 έδρες, 13,7% 15 έδρες, 15,2%
Έδρες 12 10
Αλλαγή στις
έδρες
Μείωση 2 Μείωση 5
Λαϊκή ψήφος 64.219 55.168
Ποσοστό 11,4% 9,8%
Μεταβολή Μείωση 2,3 π.μ. Μείωση 5,4 π.μ.

Τα κόμματα που πλειοψήφησαν ανά περιφέρεια.
       Μεταρρυθμιστικό        Κεντρώο        Συντηρητικό Λαϊκό

Απερχόμενος Πρωθυπουργός

Γιούρι Ράτας
Εσθονικό Κεντρώο Κόμμα

Εκλεγμένος Πρωθυπουργός

Γιούρι Ράτας
Εσθονικό Κεντρώο Κόμμα

Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στην Εσθονία στις 3 Μαρτίου 2019. Το Εσθονικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα παρέμεινε το μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο, με 4 έδρες παραπάνω φτάνοντας τις 34 συνολικά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές και το Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα είχε τα μεγαλύτερα κέρδη συνολικά, αυξάνοντας κατά 12 τις έδρες του και φθάνοντας συνολικά τις 19.

Το αντιευρωπαϊκό Κόμμα του Κέντρου του απερχόμενου πρωθυπουργού Γιούρι Ράτας συμφώνησε με το αντιευρωπαϊκό ακροδεξιό Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (EKRE) για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού. Απέφυγε έτσι την πρόταση του Μεταρρυθμιστικού Κόμματος, το οποίο ήταν ο νικητής των εκλογών.[1]

Η κυβέρνηση που σχηματίστηκε περιλαμβάνει τα εξής κόμματα: Κόμμα Κέντρου, ΣΛΚΕ και Πατρίδα.

Εκλογικό σύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα 101 μέλη του Κοινοβουλίου (Ρίιγκικογκου) εξελέγησαν με αναλογική εκπροσώπηση σε 12 πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες.[2] Η κατανομή των εδρών έγινε με τη χρήση της τροποποιημένης μεθόδου Ντ' Οντ. Έτσι, για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή, έπρεπε να περάσει το όριο του 5% σε πανεθνικό επίπεδο, όμως αν ο αριθμός των ψήφων που είχε λάβει ατομικά ένας υποψήφιος υπερέβαινε ή ισοφάριζε την απλή αναλογία (το πηλίκο του αριθμού των εγκύρων ψηφοδελτίων στην εκλογική περιφέρεια διά του αριθμού των εδρών στην περιφέρεια), τότε ο υποψήφιος θα εκλεγόταν. Οι υπόλοιπες έδρες κατανέμονται με βάση το ποσοστό ψήφων που συγκέντρωσε κάθε κόμμα και τον αριθμό των ψήφων που έλαβαν οι μεμονωμένοι υποψήφιοι. Όσες έδρες δεν έχουν κατανεμηθεί σε επίπεδο εκλογικής περιφέρειας, συμπληρώνονται με τη χρήση κλειστής λίστας από κάθε κόμμα σε εθνικό επίπεδο.[3]

Εκλογικές περιφέρειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

# Εκλογική περιφέρεια Έδρες

[4]

Χάρτης
1 Περιοχές Χάαμπερστι, Βόρειο Τάλιν

και Κριστίνε (στο Τάλιν)

10
2 Περιοχές Κέσκλιν, Λάσναμαε και Πιρίτα

(στο Τάλιν)

13
3 Περιοχές Μούσταμαε και Νόμε (στο Τάλιν) 8
4 Επαρχίες Χάριου (εκτός από το Τάλιν)

και Ράπλα

15
5 Επαρχίες Χιίου, Λέενε και Σάαρε 6
6 Επαρχία Λέενε-Βίρου 5
7 Επαρχία Ίντα-Βίρου 7
8 Επαρχίες Γιέρβα και Βίλγιαντι 7
9 Επαρχίες Γιόγκεβα και Τάρτου

(εκτός από την πόλη Τάρτου)

7
10 Τάρτου (η πόλη) 8
11 Επαρχίες Βόρου, Βάλγκα και Πόλβα 8
12 Επαρχία Πάρνου 7

Συμμετοχές: Πολιτικά κόμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις εκλογές συμμετείχαν 10 πολιτικά κόμματα και 15 ανεξάρτητοι υποψήφιοι. Ο συνολικός αριθμός των υποψήφιων ήταν 1099, από τους οποίους οι 746 ήταν άνδρες και οι 353 (32%) γυναίκες.[5]

Στις προεκλογικές τους εκστρατείες, τα δύο μεγάλα κόμματα, το Μεταρρυθμιστικό και το Κεντρώο Κόμμα, εστίασαν σε φορολογικές μεταρρυθμίσεις. Το Μεταρρυθμιστικό Κόμμα υποσχέθηκε ότι θα δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας, ενώ το Κεντρώο Κόμμα πρότεινε μέτρα για να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους. Το Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα, από μέρους του, ηγήθηκε σε μία εκστρατεία αντιμεταναστευτικού περιεχομένου, με προειδοποίηση για κίνδυνο ραγδαίας αύξησης της εγκληματικότητας.[5][6][7][8][9]

Κόμμα Αρχηγός Πολιτική Ιδεολογία – Θέση Προηγ.
έδρες
[10]
Παρ.
Εσθονικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα
Eesti Reformierakond
Κάγια Κάλας[11] Κεντροδεξιά, Φιλελευθερισμός (Εσθονικός), Φιλελεύθερος συντηρητισμός, Κλασικός φιλελευθερισμός 30
Εσθονικό Κεντρώο Κόμμα
Eesti Keskerakond
Γιούρι Ράτας Κέντρο ως κεντροαριστερά, Κοινωνικός φιλελευθερισμός, Λαϊκισμός, κοινωνικός καπιταλισμός, συμφέροντα της Ρωσικής μειονότητας 27
Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα της Εσθονίας
Eesti Konservatiivne Rahvaerakond (ΕΚRE)
Μαρτ Χέλμε Δεξιά ως ακροδεξιά, Εσθονικός εθνικισμός, Εθνικός και κοινωνικός συντηρητισμός, άμεση δημοκρατία, δεξιός λαϊκισμός, Ευρωσκεπτικισμός 7
Πατρίδα
Isamaa
Χέλιρ-Βάλντορ Σέεντερ[12] Κεντροδεξιά ως δεξιά, Χριστιανοδημοκρατία, εθνικός και φιλελεύθερος συντηρητισμός, οικονομικός φιλελευθερισμός 14
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα
Sotsiaaldemokraatik Erakond (SDE)
Γεβγένι Οσινόβσκι[13] Κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατία, Ευρωπαϊσμός 15
Εσθονία 200
Eesti 200
Κριστίνα Κάλας[14] Κέντρο, κοινωνικός φιλελευθερισμός, τεχνοκρατία
——————————
Σύνθημα:«Ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο για την Εσθονία»
Πράσινοι της Εσθονίας
Erakond Eestimaa Rohelised
Ζουλέξα Ισμαΐλοβα[15] Κέντρο ως κεντροαριστερά, πράσινη πολιτική. [16]
Κόμμα Βιοποικιλότητας
Elurikkuse Erakond
Μικέλ Καγκούρ[17] Κέντρο, πράσινη πολιτική. [18]
Εσθονικό Ελεύθερο Κόμμα
Eesti Vabaerakond
Κάουλ Νουρμ Κεντροδεξιά, συντηρητισμός [19]
Εσθονικό Ενωμένο Αριστερό Κόμμα
Eestimaa Ühendatud Vasakpartei
Γιούλια Σόμερ[20][21] Αριστερά [22]

Δημοσκοπήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την περίοδο από τις εκλογές του 2015 μέχρι τις τρέχουσες εκλογές έγιναν πολλές δημοσκοπήσεις στις οποίες οι εκλογείς ρωτήθηκαν για τις πολιτικές τους προτιμήσεις. Στο γράφημα απεικονίζονται τα αποτελέσματα που προέκυψαν βάσει των απαντήσεών τους.

       Μεταρρυθμιστικό
       Κεντρώο
       ΣΔΚ
       Πατρίδα
       ΣΛΚ
       Πράσινοι
       Εσθονία 200

Αποτελέσματα δημοσκοπήσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To 43,8% των εκλογέων ψήφισαν διαδικτυακά.[25]
Αριστερά: τα κόμματα που νίκησαν στη διαδικτυακή ψηφοφορία
Δεξιά: τα κόμματα που νίκησαν ανά επαρχία με τους υπόλοιπους τρόπους ψηφοφορίας
       Μεταρρυθμιστικό        Κεντρώο        ΣΛΚ
Ψήφοι
Μεταρ
  
28.9%
Κεντ
  
23.1%
ΣΛΚ
  
17.8%
Πατρίς
  
11.4%
ΣΔΚ
  
9.8%
Άλλα
  
9.0%
Έδρες
Μεταρ
  
33.7%
Κεντ
  
25.7%
ΣΛΚ
  
18.8%
Πατρίς
  
11.9%
ΣΔΚ
  
9.9%
Κόμμα Ψήφοι % Έδρες ±
Εσθονικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα 162.364 28,9 34 +4
Κεντρώο Κόμμα 129.617 23,1 26 −1
Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα 99.672 17,8 19 +12
Πατρίδα 64.219 11,4 12 −2
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα 55.168 9,8 10 −5
Εσθονία 200 24.447 4,4 0 Νέο
Πράσινοι της Εσθονίας 10.226 1,8 0 0
Εμπλουτισμός της Ζωής 6.858 1,2 0 Νέο
Εσθονικό Ελεύθερο Κόμμα 6.460 1,2 0 −8
Εσθονικό Κόμμα Ενωμένης Αριστεράς 510 0,1 0 0
Ανεξάρτητοι υποψήφιοι 1.590 0,3 0 0
Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια 3.897
Σύνολο 565.028 100 101 0
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/συμμετοχή 887.419 63,7
Πηγή: Valimised

Σχηματισμός κυβέρνησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 15 Απριλίου το κοινοβούλιο της Εσθονίας καταψήφισε την απόπειρα του Μεταρρυθμιστικού Κόμματος oνα σχηματίσει κυβέρνηση, με 45 βουλευτές να τάσσονται υπέρ, 53 κατά, 2 παρόντες και 1 απόντα.[26][27][28]

Στις 17 Απριλίου το κοινοβούλιο ενέκρινε την κυβέρνηση του εντολοδόχου πρωθυπουργού Γιούρι Ράτας με τη συμμετοχή των κομμάτων Κέντρο, EKRE και Pro Patria, με ψήφους 55–44.[29]

Η δεύτερη κυβέρνηση Ράτας ορκίστηκε στις 29 Απριλίου 2019.[30][31]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Εσθονία: Το κόμμα του απερχόμενου πρωθυπουργού Ράτας είναι πλέον σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση». in.gr. 7 Απριλίου 2019. 
  2. «IPU PARLINE database: ESTONIA (Riigikogu), Electoral system». archive.ipu.org. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  3. «Riigikogu Election Act». Riigi Teataja. 20 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2015. 
  4. «Mandaatide jaotamine 2019. a Riigikogu valimisteks». Estonian National Electoral Committee. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2019. 
  5. 5,0 5,1 «New Parline: Estonian elections». New Parline: the IPU’s Open Data Platform (beta) (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  6. «Kõige kulukamad valimislubadused on EKRE-l ja sotsidel». ERR (στα Εσθονικά). 18 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  7. «GRAAFIK, VIDEO JA BLOGI | Rahandusministeeriumi analüüs: millistel valimislubadustel on kõige krõbedamad hinnalipikud juures?». Ärileht (στα Εσθονικά). 18 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  8. «Erakondade valimisprogrammide analüüsid». www.rahandusministeerium.ee (στα Εσθονικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  9. «Nelja erakonna valimislubadused lähevad vastuollu EL-i õigusega». ERR (στα Εσθονικά). 18 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  10. «Sabor parliamentary parties». 
  11. «Kaja Kallas elected Reform Party's first-ever chairwoman». ERR. 14 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2018. 
  12. «Helir-Valdor Seeder elected chairman of IRL». ERR. 13 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2017. 
  13. «Ossinovski valiti sotside uueks juhiks, Mikser loobus». Postimees. 30 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2015. 
  14. «Loodi erakond Eesti 200» (στα Εσθονικά). Eesti 200. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2020. 
  15. «Roheliste uueks juhiks valiti Züleyxa Izmailova» (στα Εσθονικά). delfi.ee. 2017-03-27. http://www.delfi.ee/news/paevauudised/eesti/roheliste-uueks-juhiks-valiti-zuleyxa-izmailova?id=77678810. Ανακτήθηκε στις 2018-03-17. 
  16. «Επίσημη ιστοσελίδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  17. «The candidate for Prime Minister of the Biodiversity Party is Mihkel Kangur». 
  18. «Επίσημη ιστοσελίδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  19. «Επίσημη ιστοσελίδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  20. «Intrigue in a small party: the United Left Party of Estonia submitted two competing lists to run for the Riigikogu». 
  21. «Julia Sommer, United Left Party of Estonia». 
  22. «Επίσημη ιστοσελίδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  23. «President appoints Jüri Ratas' government». ERR (στα Αγγλικά). 23 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2019. 
  24. «Government falls as Social Democrats and IRL leave coalition». ERR (στα Αγγλικά). 7 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2019. 
  25. «Voting results in detail». 
  26. «Estonian parliament rejects Reform's Kallas as PM». Reuters. 15 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2019. 
  27. «Estonia liberals fail to form government after hung polls». France 24. 15 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2019. 
  28. «Estonia's president entrusts government's formation to Ratas». Baltic News Network. 17 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2019. 
  29. «Estonia likely to see euroskeptic party brought to power». The Washington Post. 17 Απριλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2019. 
  30. Olsen, Jan M.· Tanner, Jari (29 Απριλίου 2019). «Nationalist party enters Estonia's government». Associated Press. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2019. 
  31. Gershkovich, Evan (30 Απριλίου 2019). «Estonia joins the far-right club». Politico. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]