Κωνσταντίνος Δ΄ της Αρμενίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
συγχ |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{πηγές|12|05|2017}} |
|||
{{Πληροφορίες προσώπου}} |
{{Πληροφορίες προσώπου}} |
||
Ο '''Γκυ''' μετέπειτα '''Κωνσταντίνος Δ΄ ''' κατά τις Βυζαντινές πηγές '''Συργής ντε Λουζινιάν ή Λεζιάνο'''<ref name=ikee/> ή και ''Συρμής Ντενελουζίαν''<ref name=ikee1>[https://books.google.gr/books?id=1gn-HIFhYWkC&pg=RA1-PA91&dq=Συργης&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwifjILphdvfAhXPDOwKHcrUDVoQ6AEIPTAD#v=onepage&q=%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82&f=false Joannis Cantacuzeni, eximperatoris, Historarium libri IV, graece et latine], VI Jean, σελ. 161, ανακτήθηκε 7 Ιανουαρίου 2019</ref>. (απεβ. 17 Απριλίου 1344) από τον [[Οίκος των Λουζινιάν|Οίκο των Λουζινιάν]], ήταν ηγεμόνας της |
Ο '''Γκυ''' μετέπειτα '''Κωνσταντίνος Δ΄ ''' κατά τις Βυζαντινές πηγές '''Συργής ντε Λουζινιάν ή Λεζιάνο'''<ref name=ikee/> ή και ''Συρμής Ντενελουζίαν''<ref name=ikee1>[https://books.google.gr/books?id=1gn-HIFhYWkC&pg=RA1-PA91&dq=Συργης&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwifjILphdvfAhXPDOwKHcrUDVoQ6AEIPTAD#v=onepage&q=%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82&f=false Joannis Cantacuzeni, eximperatoris, Historarium libri IV, graece et latine], VI Jean, σελ. 161, ανακτήθηκε 7 Ιανουαρίου 2019</ref>. (απεβ. 17 Απριλίου 1344) από τον [[Οίκος των Λουζινιάν|Οίκο των Λουζινιάν]], ήταν ηγεμόνας της Μικράς Αρμενίας (Κιλικίας) το διάστημα 1342-1344. Ως Κωνσταντίνος Β΄ ήταν βασιλιάς της Μ. Αρμενίας, διότι οι δύο πρώτοι με το όνομα αυτό ήταν πρίγκιπες της Μ. Αρμενίας. |
||
==Βιογραφία== |
==Βιογραφία== |
||
Γραμμή 18: | Γραμμή 17: | ||
Το 1330-32 νυμφεύτηκε για δεύτερη φορά, με τη Θεοδώρα Συργιάνναινα, κόρη του στρατηγού Συργιάννη και της Ευγενίας Παλαιολογίνας (κόρης του [[Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η΄]]) και είχε τέκνα: |
Το 1330-32 νυμφεύτηκε για δεύτερη φορά, με τη Θεοδώρα Συργιάνναινα, κόρη του στρατηγού Συργιάννη και της Ευγενίας Παλαιολογίνας (κόρης του [[Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η΄]]) και είχε τέκνα: |
||
* Ισαβέλλα/Ζαμπία (Μαρία) π. μετά το 1333 - 1382-87, κυρία της Αραδίππου (πλησίον της Λάρνακας). Παντρεύτηκε τον [[Μανουήλ Καντακουζηνός|Μανουήλ Καντακουζηνό]] δεσπότη του Μωρέως, γιο του Ιωάννη ΣΤ΄. |
* Ισαβέλλα/Ζαμπία (Μαρία) π. μετά το 1333 - 1382-87, κυρία της Αραδίππου (πλησίον της Λάρνακας). Παντρεύτηκε τον [[Μανουήλ Καντακουζηνός|Μανουήλ Καντακουζηνό]] δεσπότη του Μωρέως, γιο του Ιωάννη ΣΤ΄<ref name="thesis"/>. |
||
== Παραπομπές == |
|||
<references /> |
|||
==Πηγές== |
==Πηγές== |
Έκδοση από την 10:55, 19 Ιανουαρίου 2020
Κωνσταντίνος Δ΄ της Αρμενίας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1300 ή 1297 Κύπρος |
Θάνατος | 17 Νοεμβρίου 1344 Άδανα |
Αιτία θανάτου | δολοφονία χωρίς πρόθεση |
Τόπος ταφής | Άδανα |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Κύπρου Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά Aρμενικά λατινική γλώσσα Ελληνικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης άρχων |
Περίοδος ακμής | 14ος αιώνας |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Θεοδώρα Συργιάναινα της Αρμενίας |
Τέκνα | Ισαβέλλα (Ζαμπία) των Πουατιέ-Λουζινιάν |
Γονείς | Αμωρί Β΄ της Κύπρου και Ισαβέλλα της Αρμενίας |
Αδέλφια | Μαρία του Λουζινιάν Βοημούνδος του Λουζινιάν Ιωάννης του Λουζινιάν |
Οικογένεια | Οίκος του Λουζινιάν |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Γκαγκίκ Β΄ της Αρμενίας |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκυ μετέπειτα Κωνσταντίνος Δ΄ κατά τις Βυζαντινές πηγές Συργής ντε Λουζινιάν ή Λεζιάνο[1] ή και Συρμής Ντενελουζίαν[2]. (απεβ. 17 Απριλίου 1344) από τον Οίκο των Λουζινιάν, ήταν ηγεμόνας της Μικράς Αρμενίας (Κιλικίας) το διάστημα 1342-1344. Ως Κωνσταντίνος Β΄ ήταν βασιλιάς της Μ. Αρμενίας, διότι οι δύο πρώτοι με το όνομα αυτό ήταν πρίγκιπες της Μ. Αρμενίας.
Βιογραφία
Ήταν γιος του "ρήγα" της Κύπρου[2] Αμαλρίκ κυρίου της Τύρου και της Ισαβέλλας των Χετουμιδών, κόρης του Λέοντος Γ΄ , αδελφή της Ρίτα της Αρμενίας σύζυγος του Μανουήλ Θ΄. Μικρότερα αδέλφια του ήταν ο Ιωάννης κοντόσταβλος και αντιβασιλιάς της Μ. Αρμενίας και η Αγνή (Μαρία), σύζυγος του Λέοντος Ε΄ της Μ. Αρμενίας. Ξάδελφος του ήταν ο μετέπειτα αυτοκράτορας Ανδρόνικος Γ΄[1].
Αναφέρεται στις βυζαντινές πηγές ανιψιός του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ από την Κύπρο[1]. Ο Συρμής έκανε στρατιωτική σταδιοδρομία στο Βυζάντιο και πήρε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Ανδρόνικου Β΄ και Ανδρόνικου Γ΄ υποστηρίζοντας τον Ανδρόνικο Γ΄[1].
Ο Συργής εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη μετά από πρόσκληση της θεία του και αυτοκράτειρας, το 1328 διορίστηκε στρατηγός της εσπέρας[1], αργότερα μετατέθηκε στη θέση του άρχων των Σερρών[3]. Έπειτα εγκατέλειψε το Βυζάντιο και εγκαταστάθηκε στην Μικρά Αρμενία[3]
Στη Μικρά Αρμενία ο Λέων Δ΄/Ε΄ ήταν δυτικόφιλος και στην προσπάθειά του να έλθει βοήθεια από τη Δύση προωθούσε ένωση της Αρμενικής Εκκλησίας με την Καθολική, πράγμα που δυσαρέστησε τους βαρόνους. Το 1337 ο Κελαούν των Μαμελούκων της Αιγύπτου εισέβαλλε στη Μ. Αρμενία και ο βασιλιάς υπέγραψε μία ταπεινωτική συμφωνία. Το 1341 οι βαρόνοι δολοφόνησαν τον Λέοντα Δ΄/Ε΄ και πρότειναν το στέμμα στον Ιωάννη. Η μητέρα του και τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του Ούγος και Ερρίκος είχαν δολοφονηθεί από τον αντιβασιλιά της Μ. Αρμενίας για να μην διεκδικήσουν το στέμμα. Ο Ιωάννης το παραχώρησε στον μεγαλύτερο Γκυ, που για τον ίδιο λόγο ήταν απρόθυμος, τελικά όμως το αποδέχθηκε με το όνομα Κωνσταντίνος Β΄.
Το 1344 σκοτώθηκε σε μία εξέγερση και τον διαδέχθηκε ο γιος του εξαδέλφου του Βαλδουίνου, ο Κωνσταντίνος Γ΄ της Αρμενίας.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα π. το 1318 στην Κωνσταντινούπολη την Καντακουζηνή, εξαδέλφη του Ιωάννη ΣΤ΄· δεν απέκτησε τέκνα.
Το 1330-32 νυμφεύτηκε για δεύτερη φορά, με τη Θεοδώρα Συργιάνναινα, κόρη του στρατηγού Συργιάννη και της Ευγενίας Παλαιολογίνας (κόρης του Μιχαήλ Η΄) και είχε τέκνα:
- Ισαβέλλα/Ζαμπία (Μαρία) π. μετά το 1333 - 1382-87, κυρία της Αραδίππου (πλησίον της Λάρνακας). Παντρεύτηκε τον Μανουήλ Καντακουζηνό δεσπότη του Μωρέως, γιο του Ιωάννη ΣΤ΄[3].
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Αγορίτσας, Δημήτριος (2011, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Κωνσταντινούπολη: η πόλη και η κοινωνία της στα χρόνια των πρώτων Παλαιολόγων (1261-1328), 2011, που διανέμεται με άδεια (CC BY-SA 4.0), σελ. 433, ανακτήθηκε 7 Ιανουαρίου 2019
- ↑ 2,0 2,1 Joannis Cantacuzeni, eximperatoris, Historarium libri IV, graece et latine, VI Jean, σελ. 161, ανακτήθηκε 7 Ιανουαρίου 2019
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Ζαφειρίου, Γερακίνα (2000, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), Η νοτιοδυτική Θράκη κατά τους 13ο και 14ο αιώνες, σελ. 137]
Πηγές
- Boase, T. S. R. (1978). The Cilician Kingdom of Armenia. Edinburgh: Scottish Academic Press. ISBN 0-7073-0145-9.
- Ghazarian, Jacob G (2000). The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393). Abingdon: RoutledgeCurzon (Taylor & Francis Group). ISBN 0-7007-1418-9.
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Constantine II, King of Armenia της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |