Γιώργος Γληνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
πληροφορίες - τεκμηρίωση
Γραμμή 25: Γραμμή 25:
Ερχόμενος στην Ελλάδα μετά το τέλος της Μικρασιατικής Καταστροφής συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους όπως με την Κοτοπούλη και την Ελεύθερη Σκηνή, την Κυβέλη, το [[Εθνικό Θέατρο]], τους Ενωμένους Καλλιτέχνες κ.άλ.
Ερχόμενος στην Ελλάδα μετά το τέλος της Μικρασιατικής Καταστροφής συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους όπως με την Κοτοπούλη και την Ελεύθερη Σκηνή, την Κυβέλη, το [[Εθνικό Θέατρο]], τους Ενωμένους Καλλιτέχνες κ.άλ.


Από τους σπουδαιότερους ρόλους που υποδύθηκε ξεχώρισαν του Πολωνίου στον ''Άμλετ'' και του Ιάγου στον ''Οθέλλο'', του [[Σαίξπηρ]], του Φιλίππου Β΄ στον ''Δον Κάρλο'', του [[Σίλλερ]], του Μεφιστοφελή στον ''Φάουστ'' του [[Γκαίτε]] κ.άλ. Εμφανίσθηκε επίσης και στον κινηματογράφο, υποδυόμενος τον Τάσο στην ταινία ''Γκόλφω'', από την οποία έγινε ευρύτερα γνωστός.
Από τους ρόλους που υποδύθηκε ξεχώρισαν αυτοί του Ιάγου στον ''Οθέλλο'' και του τρελού Φέστα στη ''Δωδεκάτη νύχτα'' του [[Σαίξπηρ]], του Φιλίππου Β΄ στον ''Δον Κάρλο'' του [[Σίλλερ]], του Μεφιστοφελή στον ''Φάουστ'' του [[Γκαίτε]], του Ταρτούφου στο ομότιτλο έργο του [[Μολιέρος|Μολιέρου]], του Λεόντιου στο ''Χειμωνιάτικο παραμύθι'' του [[Άγγελος Τερζάκης|Τερζάκη]] κ.άλ.<ref>[[#Γλην1961|Γληνός (1963)]], σελ. 221.</ref> Εμφανίσθηκε, επίσης, και στον κινηματογράφο.


===Θάνατος===
===Θάνατος===
Γραμμή 53: Γραμμή 53:
**{{cite book|first=Γιάννης|last=Σιδέρης|author-link=Γιάννης Σιδέρης|chapter=Ο Γιώργος Γληνός μέσα στο νέο ελληνικό θέατρο|pages=50-79|ref=Σιδ1953}}
**{{cite book|first=Γιάννης|last=Σιδέρης|author-link=Γιάννης Σιδέρης|chapter=Ο Γιώργος Γληνός μέσα στο νέο ελληνικό θέατρο|pages=50-79|ref=Σιδ1953}}
**{{cite book|first=Γιώργος|last=Τζαβέλλας|chapter=Ο Γιώργος Γληνός στον κινηματογράφο|pages=231-232|ref=Τζαβ1953}}
**{{cite book|first=Γιώργος|last=Τζαβέλλας|chapter=Ο Γιώργος Γληνός στον κινηματογράφο|pages=231-232|ref=Τζαβ1953}}
*{{cite book|last=Γληνός|first=Γιώργος|title=Ώρες σκηνής. Βιβλίο δεύτερο|year=1961|others=Επιμέλεια: Νέστορας Μάτσας|location=Αθήνα}} Στον τόμο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται:
*{{cite book|last=Γληνός|first=Γιώργος|title=Ώρες σκηνής. Βιβλίο δεύτερο|year=1961|others=Επιμέλεια: Νέστορας Μάτσας|location=Αθήνα|ref=Γλην1961}} Στον τόμο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται:
**{{cite book|first=Λάμπρος|last=Παραράς|author-link|chapter=Κοινές αναμνήσεις από τη Σμύρνη και το θεατρικό ιδανικό του Γ. Γληνού|pages=261-266|ref=Παρ1961}}
**{{cite book|first=Λάμπρος|last=Παραράς|author-link|chapter=Κοινές αναμνήσεις από τη Σμύρνη και το θεατρικό ιδανικό του Γ. Γληνού|pages=261-266|ref=Παρ1961}}
*{{cite book|last=Γληνός|first=Γιώργος|title=Φώτος Πολίτης: 30 χρόνια από το θάνατό του|year=1964|others=Επιμέλεια: Νέστορας Μάτσας|location=Αθήνα}}
*{{cite book|last=Γληνός|first=Γιώργος|title=Φώτος Πολίτης: 30 χρόνια από το θάνατό του|year=1964|others=Επιμέλεια: Νέστορας Μάτσας|location=Αθήνα}}

Έκδοση από την 05:50, 11 Νοεμβρίου 2015

Γιώργος Γληνός
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γιώργος Γληνός (Ελληνικά)
Γέννηση1895
Σμύρνη
Θάνατος5 Ιανουαρίου 1966
ΕθνικότηταΕλληνική
Χώρα πολιτογράφησηςΕλληνική
Ιδιότηταηθοποιός και ηθοποιός ταινιών
Είδος τέχνηςηθοποιός
Καλλιτεχνικά ρεύματαδράμα

Ο Γεώργιος (Γιώργος) Γληνός (1895 - 5 Ιανουαρίου 1966)[1] ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, ο οποίος εμφανίστηκε λίγο και στον κινηματογράφο. Διακρίθηκε σε ερμηνείες έργων τόσο του ελαφρού, όσο και του νεώτερου δραματολογίου.

Βιογραφία

Τα χρόνια της Σμύρνης

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1895. O πατέρας του, Αλέξανδρος, ήταν από την Άνδρο ενώ η μητέρα του, Αικατερίνη, ήταν Σμυρνιά.[2] Ενδιαφέρθηκε για το θέατρο από νεαρή ηλικία και από το 1912, ύστερα από μια επίσκεψη του θιάσου της Κυβέλης στη Σμύρνη, είχε πλέον κατασταλάξει στο ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός.[3] Η αντίδραση, όμως, του πατέρα του, είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει την πορεία του πάνω στο σανίδι πέντε χρόνια αργότερα, στις αρχές του 1917, παίζοντας σε μια κωμωδία του Μπισόν (Alexandre Bisson).[3] Εντάχθηκε στο σχήμα του "Καλλιτεχνικού Θιάσου Σμύρνης", πρωταγωνιστώντας κυρίως σε οπερέτες ως τενόρος.[4] Το 1919 επισκέφθηκε την Αθήνα, λαμβάνοντας μέρος -μεταξύ άλλων- και σε παράσταση του Βαφτιστικού του Σακελλαρίδη. Τότε γνώρισε την Μαρίκα Κοτοπούλη, η οποία τον πήρε μαζί της στο ανέβασμα μιας δραματικής κωμωδίας του Νικοντέμι (Dario Niccodemi), απομακρύνοντάς τον οριστικά από το ελαφρύ λυρικό θέατρο. Το 1920, λόγω του πολέμου, ο Γληνός, επέστρεψε στη Σμύρνη, όπου ως στρατιώτης εμφανίστηκε στο θέατρο, παίζοντας μεταξύ άλλων και στους Βρυκόλακες του Ίψεν.[5]

Οριστική εγκατάσταση στην Ελλάδα

Ερχόμενος στην Ελλάδα μετά το τέλος της Μικρασιατικής Καταστροφής συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους όπως με την Κοτοπούλη και την Ελεύθερη Σκηνή, την Κυβέλη, το Εθνικό Θέατρο, τους Ενωμένους Καλλιτέχνες κ.άλ.

Από τους ρόλους που υποδύθηκε ξεχώρισαν αυτοί του Ιάγου στον Οθέλλο και του τρελού Φέστα στη Δωδεκάτη νύχτα του Σαίξπηρ, του Φιλίππου Β΄ στον Δον Κάρλο του Σίλλερ, του Μεφιστοφελή στον Φάουστ του Γκαίτε, του Ταρτούφου στο ομότιτλο έργο του Μολιέρου, του Λεόντιου στο Χειμωνιάτικο παραμύθι του Τερζάκη κ.άλ.[6] Εμφανίσθηκε, επίσης, και στον κινηματογράφο.

Θάνατος

Πέθανε το 1966 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, σε οικογενειακό τάφο, όπου τοποθετήθηκε και προτομή του, φιλοτεχνημένη από τον γλύπτη Λάζαρο Λαμέρα.[7] Ήταν αδελφός του παιδαγωγού και πολιτικού Δημήτρη Γληνού.[8]

Άλλες πληροφορίες

Ο Γ. Γληνός εξέδωσε το 1953 το σπουδαίο βιβλίο με τον τίτλο Ώρες σκηνής, που αποτελεί ένα απάνθισμα δοκιμίων και σκέψεων που αναφέρονται στο ελληνικό θέατρο της εποχής του.

Φιλμογραφία

  • Για την αγάπη της (1930), του Βασίλη Περίδη.[α]
  • Η Αγνή του λιμανιού (1952), του Γιώργου Τζαβέλλα, ως "καπετάν Γιακουμής", όπου αντικατέστησε τον Αιμίλιο Βεάκη που είχε στο μεταξύ πεθάνει.[11]
  • Γκόλφω (1955), του Ορέστη Λάσκου,[12] ως "Τάσος Θανασούλας".
  • Της τύχης τα γραμμένα (1957).

Σημειώσεις

  1. Η ύπαρξη της ταινίας και η συμμετοχή του είναι γνωστές μόνο μέσα από διηγήσεις.[9] Ο ίδιος ο Γληνός, ωστόσο, ανέφερε ώς "πρώτη κινηματογραφική [του] εμφάνιση" την Αγνή του λιμανιού.[10]

Παραπομπές

  1. «Γληνός Γιώργος». Πανδέκτης. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/ΕIE. Ανακτήθηκε στις 09.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  2. Σιδέρης (1953), σελ.50.
  3. 3,0 3,1 Σιδέρης (1953), σελ.51.
  4. Παραράς (1961), σελ.265.
  5. Σιδέρης (1953), σελ.52-53.
  6. Γληνός (1963), σελ. 221.
  7. «Α΄Νεκροταφείο Αθήνας». Γλυπτοθήκη. Ανακτήθηκε στις 09.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  8. «Οικογένεια Ανδρέα Γληνού». Ίδρυμα Γληνού. Ανακτήθηκε στις 10.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  9. «Για την αγάπη της». Φιλμογραφία. Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 10.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  10. Γληνός (1953), σελ.320 κ.εξ.
  11. Τzαβέλλας (1953), σελ.231.
  12. «Γκόλφω (1955)». Φίνος Φιλμ. Ανακτήθηκε στις 10.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)

Βιβλιογραφία

  • Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια. Β' συμπλήρ. Iδρυτής-Ιδιοκτήτης: Παύλος Δρανδάκης. Αθήνα: Φοίνιξ. σελ. 524. 
  • Έξαρχος, Θεόδωρος (1995). Έλληνες ηθοποιοί: "αναζητώντας τις ρίζες". A'. Αθήνα: Δωδώνη. ISBN 960-248-719-4. 

Πηγές

  • Γληνός, Γιώργος (1953). Ώρες σκηνής. Eπιμέλεια: Νέστορας Μάτσας. Αθήνα.  Στον τόμο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται:
    • Σιδέρης, Γιάννης. «Ο Γιώργος Γληνός μέσα στο νέο ελληνικό θέατρο». σελίδες 50–79.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
    • Τζαβέλλας, Γιώργος. «Ο Γιώργος Γληνός στον κινηματογράφο». σελίδες 231–232.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  • Γληνός, Γιώργος (1961). Ώρες σκηνής. Βιβλίο δεύτερο. Επιμέλεια: Νέστορας Μάτσας. Αθήνα.  Στον τόμο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται:
    • Παραράς, Λάμπρος. «Κοινές αναμνήσεις από τη Σμύρνη και το θεατρικό ιδανικό του Γ. Γληνού». σελίδες 261–266.  Text "author-link" ignored (βοήθεια); Missing or empty |title= (βοήθεια)
  • Γληνός, Γιώργος (1964). Φώτος Πολίτης: 30 χρόνια από το θάνατό του. Επιμέλεια: Νέστορας Μάτσας. Αθήνα. 

Eξωτερικοί σύνδεσμοι