Διχλωριούχο γερμάνιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διχλωριούχο γερμάνιο
Γενικά
Όνομα IUPAC Διχλωριούχο γερμάνιο
Άλλες ονομασίες Διχλωρογερμάνιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος GeCl2
Μοριακή μάζα 143,546 amu
Αριθμός CAS 10060-11-4
SMILES Cl[Ge]Cl
InChI 1S/Cl2Ge/c1-3-2
Αριθμός EINECS 233-192-1
PubChem CID 6327122
ChemSpider ID 6327122
Φυσικές ιδιότητες
Εμφάνιση Λευκό-ανοικτοκίτρινο στερεό
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το διχλωριούχο γερμάνιο ή διχλωρογερμάνιο είναι η ανόργανη χημική ένωση του γερμανίου και του χλωρίου με χημικό τύπο GeCl2. Στις συνηθισμένες συνθήκες (T = 25 °C, P = 1 atm) είναι ένα λευκό προς ανοικτοκίτρινο στερεό που περιέχει γερμάνιο με βαθμό οξείδωσης +2.

Το διχλωρογερμανυλένιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μοριακό διχλωριούχο γερμάνιο μερικές φορές ονομάζεται διχλωρογερμανυλένιο, κατά αναλογία με το μεθυλένιο[1]. Η ανάλυση της μοριακής του δομή στην αέρια φάση έδειξε ότι είναι γωνιακή, όπως ακριβώς προβλέφτηκε από τη θεωρία VSEPR[2]. Το διχλωρογερμανυλένιο σχηματίζει σύμπλοκο με το 1,4-διοξάνιο, το διχλωρογερμσνιοδιοξάνιο (GeCl2·C4H8O2), που αποτελεί πηγή διχλωρογερμανυλένιου για αντιδράσεις σύνθεσης, όπως επίσης και η «επί τόπου» (in citu) αντίδραση τετραχλωρογερμάνιου και μεταλλικού γερμάνιου.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To διχλωρογερμάνιο μπορεί να παραχθεί με επίδραση (αέριου) ρεύματος τετραχλωρογερμάνιου πάνω από μεταλλικό γερμάνιο με θερμοκρασία 650 °C[3]:

Μπορεί ακόμη να παραχθεί και με αποσύνθεση χλωρογερμανάνιου (GeH3Cl), με θέρμανση στους 70 °C[3]:

Χημική συμπεριφορά και παράγωγα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το διχλωρογερμάνιο υδρολύεται δίνοντας κίτρινο διυδροξείδιο του γερμανίου, το οποίο αν θερμανθεί, δίνει με τη σειρά του καφέ μονοξείδιο του γερμανίου[3]:


Τα διαλύματα διχλωριούχου γερμανίου σε υδροχλώριο είναι ισχυρά αναγωγικά μέσα[4]. Με τα ανιόντα χλωρίου σχηματίζει τα σύμπλοκα ιόντα [GeCl3]-, με δομή πυραμίδας, όπως έχει χαρακτηριστεί[5]. Ακόμη, το διχλωριούχο γερμάνιο αντιδρά με χλωριούχο ρουβίδιο ή χλωριούχο καίσιο, σχηματίζοντας τριχλωρογερμανιούχο ρουβίδιο ή τριχλωρογερμανιούχο καίσιο, αντίστοιχα[3]:



Το διχλωριούχο γερμάνιο είναι αρκετά δραστικό και μπαίνει ανάμεσα σε πολλούς διαφορετικούς τύπους χημικών δεσμών[6].

Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ασταθής ένωση του δισθενούς άνθρακα.
  2. Tsuchiya, Masaki J.; Honjou, Hiroaki; Tanaka, Keiichi; Tanaka, Takehiko; (1995). «Millimeter-wave spectrum of germanium dichloride GeCl2. Equilibrium structure and anharmonic force field». Journal of Molecular Structure 352–353: 407–415. doi:10.1016/0022-2860(95)08830-O. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth–Heinemann. ISBN 0080379419.
  4. Egon Wiberg, Arnold Frederick Holleman (2001) Inorganic Chemistry, Elsevier ISBN 0-12-352651-5
  5. Kociok-Köhn, G.; Winter, J. G.; Filippou, A. C. (1999). «Trimethylphosphonium trichlorogermanate(II)». Acta Cryst. C55 (3): 351–353. doi:10.1107/S010827019801169X. 
  6. Egorov, M.P.· Gaspar, P. (1994). «Germanium: Organometallic chemistry». Encyclopedia of Inorganic chemistry. John Wiley & Sons. ISBN 0-471-93620-0.