Δημήτρης Αθανασόπουλος (ηθοποιός)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Δημήτρης Αθανασόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1942 Κερασίτσα Αρκαδίας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός |
Ο Δημήτρης Αθανασόπουλος είναι Έλληνας ηθοποιός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Κερασίτσα Τεγέας Αρκαδίας το 1942.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου είχε δασκάλους τους Άγγελο Τερζάκη, Τάκη Μουζενίδη, Θάνο Κωτσόπουλο, Στέλιο Βόκοβιτς, Σωκράτη Καραντινό, Νίκο Παπακωνσταντίνου, Μήτσο Λυγίζο, Μαρία Χορς, Ελένη Χαλκούση, Μιράντα Μυράτ κ.ά. Το 1968 αποφοίτησε από τη Σχολή και προσελήφθη στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» όπου πήρε μέρος στις παραστάσεις: «Με το ίδιο μέτρο» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, «Όρνιθες», «Λυσιστράτη», «Οιδίπους Τύραννος», «Το παιχνίδι της σφαγής», κ.ά.
Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεκαετία 1970[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1974 σύστησε την εταιρία «ΔΙΑΥΛΟΣ ΕΠΕ» και για τρία χρόνια, ασχολήθηκε με τηλεοπτικές παραγωγές, κάνοντας μια σειρά ντοκιμαντέρ για την τότε ΕΙΡΤ με τον γενικό τίτλο: Ζωντανές και Νεκρές Πολιτείες, «Μεσολόγγι», «Τρίκαλα», «Ύδρα», «Σπέτσες», «Κρανίδι», και υπέβαλε την πρόταση για μεταφορά του ελληνικού διηγήματος στην τηλεόραση, υλοποιώντας το «Του πολέμου», του Νίκου Καββαδία, σε σενάριο Χρήστου Παπαδημούλη, σκηνοθεσία Χρήστου Παληγιαννόπουλου, φωτογραφία Άρη Σταύρου.
Το 1977, προσλαμβάνεται στο Εθνικό Θέατρο, όπου εργάστηκε δεκαπέντε χρόνια, παίρνοντας μέρος σε 31 θεατρικά έργα.
Δεκαετία 1980[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παράλληλα ιδρύει το «Λαϊκό Θέατρο Νέας Ερυθραίας» το οποίο έκανε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση το 1984, σαν ανεξάρτητη θεατρική ομάδα, ανεβάζοντας με την οικονομική βοήθεια του δήμου Νέας Ερυθραίας τα έργα «Η αυλή των θαυμάτων», του Ιάκωβου Καμπανέλη (σκηνικά Γιώργος Τσιτσόπουλος, Κοστούμια Γιώργος Λαμπράκης, μουσική Δόμνα Σαμίου) και «Πειρασμός» του Γρηγορίου Ξενόπουλου.
Το 1987 η θεατρική ομάδα παίρνει τη μορφή Σωματείου και λειτουργεί ως Σύλλογος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με καταστατικό που ορίζει τη μορφή την πορεία και τους καλλιτεχνικούς στόχους του. Από το 1984 και μέχρι το 2008 διατηρεί τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή και Σκηνοθέτη του Θεάτρου, ενώ παίρνει μέρος και ως ηθοποιός σε αρκετές παραστάσεις. Την περίοδο αυτή οργανώνει και σκηνοθετεί με την οικονομική χορηγία του δήμου Νέας Ερυθραίας εκτός της "Αυλής των Θαυμάτων" και του "Πειρασμού", τις παραστάσεις:
- Το 1987 «Ο μπαμπάς ο πόλεμος» Ιάκωβου Καμπανέλη.
- Το 1989 «Ο τοπικός παράγων» του Π. Καγιά.
Δεκαετία 1990[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1995 παρουσιάζει στον υπαίθριο εκθεσιακό χώρο σύγχρονης γλυπτικής του Σκιρώνειου Κέντρου Κηφισιάς, μια οπτικοακουστική βραδιά αφιερωμένη στην ποίηση Κωσταντίνου Καβάφη με σχολιαστές τους συγγραφείς Κώστα Μουρσελά, Γιώργο Μανιώτη, Άρη Σφακιανάκη.
Το 1996 παρουσιάζει τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη σε παράφραση Χουρμούζη. Το 1999 παρουσιάζει την κωμωδία του Μιχάλη Κουνελάκη «Η απαγωγή της Σμαράγδως».
Δεκαετία 2000[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2000 ανεβάζει την κωμωδία του Δημητρίου Βυζάντιου «Βαβυλωνία». Το 2001 ανεβάζει τέσσερα μονόπρακτα: «Η κόρη του παντοπώλου» του Άγγελου Βλάχου, «Υπό εχεμύθειαν» του Νικολάου Λάσκαρη, «Ο θάνατος του Περικλέους» του Δημητρίου Κορομηλά και «Μαύρη παρηγοριά» του Ν. Λάσκαρη. Το 2002 ανεβάζει και πάλι το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η αυλή των θαυμάτων». Το 2005 ανεβάζει το έργο του Παντελή Χορν «Το φιντανάκι» και το 2006 το έργο του Παναγιώτη Καρακούλη «Μουσική δωματίου». Το 2008 ανεβάζει το έργο «Η Φαύστα» του Μποστ.
Άλλες δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έχει πάρει μέρος σε ραδιοφωνικές θεατρικές εκπομπές, τηλεοπτικές σειρές, και στην κινηματογραφική ταινία Το τραγί του τρελού.
Με κίνητρο το μάθημα της ορθοφωνίας στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, με δάσκαλο το Νίκο Παπακωνσταντίνου, άρχισε μια πολύχρονή σπουδή (μελέτη-έρευνα) στην τέχνη της φωνητικής έκφρασης και της φώνησης γενικότερα. Δάσκαλοι φωνητικής στους οποίους μαθήτευσε: Φλερύ, Βουτυρά, Σαταντωνίου, Καλφοπούλου, Παπαλεξοπούλου, Μίλτος Βυθινός. Παρακολούθησε επίσης σεμινάρια των τραγουδιστών της όπερας: Παπούλκα, Παπά, Μοδινού.
Δίδαξε το μάθημα της ορθοφωνίας στης δραματικές σχολές «Παλκοσένικο», «Τράγκα», στο «Λαϊκό Θέατρο Νέας Ερυθραίας» και σε ιδιαίτερα μαθήματα Τοποθέτηση Φωνής.