Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Α΄ της Βαρκελώνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Α΄ της Βαρκελώνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1005 ή 1006[1]
Θάνατος31  Μαρτίου 1035[2]
Βαρκελώνη[3]
Τόπος ταφήςΣάντα Μαρία δε Ριπόλ
Παρατσούκλιel Corbat
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣάντσα Σάντσεθ της Καστίλης (1021–1026)[4]
Guisla de Lluçà (1027–1035)
ΤέκναΡαϋμόνδος Βερεγγάριος Α΄ της Βαρκελώνης
Σάντσο Βερεγγάριος
Γουλιέλμος Α΄ της Οσόνας
Σιβύλλα της Βαρκελώνης
ΓονείςΡαϋμόνδος Μπορέλ της Βαρκελώνης και Ερμεσίνδη της Καρκασσόν
ΟικογένειαΟίκος της Βαρκελώνης
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚόμης της Βαρκελώνης (1021–1035)
count of Osona (1017–1035)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Α΄ της Βαρκελώνης ή Βερεγγάριος Ραϋμόνδος ο Κυφός, (κατ. Berenguer Ramon I el Corbat 1005 - 26 Μαΐου 1035) μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης ήταν Κόμης της Βαρκελώνης (1018 - 1035).[5] Ο Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Α΄ της Βαρκελώνης ήταν δεύτερος γιος και διάδοχος του Ραμόν Μπορέλ της Βαρκελώνης και της συζύγου του Ερμεσίνδης της Καρκασσόν κόρης του Ρογήρου Α΄ της Καρκασσόν.[6] Αναγνώρισε σαν επικυρίαρχο του τον Σάντσο Γκαρθές Γ΄ της Παμπλόνα από τον Οίκο των Χιμένεθ.

Ειρηνικός και θρησκευόμενος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Α΄ ήταν αινιγματική ιστορική μορφή με πολλές αμφιβολίες και θρύλους γύρω από το όνομα του, ήταν οπαδός της ειρήνης που κυριάρχησε σε όλη την περίοδο της ηγεμονίας του. Ακολούθησε ειρηνικές σχέσεις με όλες τις γειτονικές κομητείες και έπεισε τον γείτονα και πρώτο ξάδελφο του Ερμενγκόλ Β΄ του Ουρζέλ να πράξει το ίδιο.[7] Τις ίδιες φιλικές σχέσεις ακολούθησε με τον Ούγο Α΄ Κόμη του Ενπούριες, τον Γουλιέλμο Β΄ του Μπεζαλού και τον Βιφρέδο Β΄ της Σερδάνια. Ο Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Α΄ ήταν άνθρωπος τις εκκλησίας και πολύ θρησκευόμενος, είχε καλές σχέσεις με τον πάπα και πήγε για προσκύνημα στην Ρώμη (1032). Επισκέφτηκε πολλές φορές την Σαραγόσα και την Ναβάρρα όπου είχε επαφές με τον επικυρίαρχο του βασιλιά της Ναβάρρας και της Παμπλόνα Σάντσο τον Μέγα, μαζί του συζητούσε την κοινή αμυντική τους στάση απέναντι στους κόμητες της Τουλούζης. Οι κύριοι σύμβουλοι του ήταν ο συγγενής του Ηγούμενος Ολίβα, ο δικαστής Πονς Μποφίλ, ο Γκομπάου της Μπεζόρας και οι επίσκοποι Πέντρο της Ζιρόνα και Δεουδάδο της Βαρκελώνης. Θέσπισε νόμους με τους οποίους καθόρισε την απαλλαγή των ιδιοκτητών γης από την φορολογία (1025).

Αδυναμία προσωπικής διακυβέρνησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κυβέρνηση του Βερεγγάριου Ραϋμόνδου Α΄ χαρακτηρίστηκε από έντονη εξασθένηση της εξουσίας του Οίκου της Βαρκελώνης. Όταν πέθανε ο πατέρας του (1018) ήταν ακόμα ανήλικος και κυβέρνησε υπό την ηγεμονία της μητέρας του, η δυναμική Ερμενσίντ κυβέρνησε και μετά την ενηλικίωση του και επηρέασε σημαντικά τον χαρακτήρα του που έγινε αδύναμος και αναποφάσιστος. Σαν οπαδός της ειρήνης δεν προχώρησε σε εκστρατεία εναντίον των Μαυριατανών κάτι που έφερε την έντονη αντίδραση της αριστοκρατίας η οποία ήθελε τον πόλεμο για πλούτο και δόξα. Η δυναμική μητέρα σε αντίθεση με τον γιο της ήθελε τον πόλεμο για να ικανοποιήσει την αριστοκρατία αλλά επειδή ήταν γυναίκα δεν μπορούσε να επιβληθεί στρατιωτικά. Η μεγάλη του αδυναμία έγινε έντονη λίγο πριν τον πρόωρο θάνατο του που η Ερμενσίντ του Καρκασσόν αποφάσισε να διανείμει την περιουσία του στους εγγονούς της, πέθανε στις 26 Μαΐου 1035 και τάφηκε στην Σάντα Μαρία δε Ριπόλ.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Α΄ της Βαρκελώνης παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο (1021) την κουνιάδα του βασιλιά της Ναβάρρας Σάντσα Σάντσεθ, κόρη του Σάντσο Γκαρθές, Κόμη της Καστίλης με την οποία απέκτησε :[8]

  • Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Α΄ της Βαρκελώνης διάδοχος του στην Κομητεία της Βαρκελώνης, δέχτηκε την κομητεία της Ζιρόνα και την κομητεία της Βαρκελώνης μέχρι τον ποταμό Λιοβρεγάτ.
  • Σάντσο Βερεγγάριος με άγνωστη ημερομηνία γέννησης, δέχτηκε τα εδάφη στην πεδιάδα του ποταμού Λιοβρεγάτ γειτονικά με το χαλιφάτο Αλ-Άνταλους με σημαντικότερη την κομητεία του Πενέδες.[9] Την περίοδο 1041 - 1049 ορκίστηκε πίστη στον μεγαλύτερο αδελφό του και στην συνέχεια του παραχώρησε την κληρονομιά του (9 Ιουνίου 1050), ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Α΄ του έδωσε σε αντάλλαγμα πολλά δώρα και εδάφη.[10] Ο Σάντσο ακολούθησε εκκλησιαστική σταδιοδρομία και έγινε ηγούμενος στην Μονή Αγίου Βενέδικτου του Μπάζες.[11]

Ο Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Α΄ της Βαρκελώνης παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο (1027) την Γκουίσλα ντε Γιουσά με την οποία απέκτησε :[12]

  • Γουλιέλμος Βερεγγάριος (γεν. το 1028), δέχτηκε την κομητεία της Οζόνα με την μητέρα του και την κομητεία του Μανρέζα. Απαρνήθηκε την κομητεία (4 Δεκεμβρίου 1054) επιτρέποντας στον Ραϋμόνδο Βερεγγάριο να ανακτήσει την πατρική κληρονομιά.[13]
  • Βερνάρδος Βερεγγάριος (γεν. το 1029)
  • Κλημεντία (υπό αμφισβήτηση) παντρεύτηκε τον δεύτερο ξάδελφο της Ερμενγκόλ Γ΄ του Ουρζέλ
  • Σιβύλλα (υπό αμφισβήτηση) παντρεύτηκε τον Ερρίκο της Βουργουνδίας

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 www.biografiasyvidas.com/biografia/b/berenguer_ramon_i.htm.
  2. Ramon d'Abadal i de Vinyals: 12  Ιουνίου 1948. publicacions.iec.cat/repository/pdf/00000059%5C00000028.pdf. Ανακτήθηκε στις 29  Νοεμβρίου 2023.
  3. Ramon d'Abadal i de Vinyals: publicacions.iec.cat/repository/pdf/00000059%5C00000028.pdf.
  4. p15276.htm#i152757. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  5. The Latin is contemporary, cf. John E. Morby, "The Sobriquets of Medieval European Princes", Canadian Journal of History, 13:1 (1978), σ. 9.
  6. Mark Gregory Pegg, A Most Holy War : The Albigensian Crusade and the Battle for Christendom, (Oxford University Press, 2008), σ. 4.
  7. Adam J. Kosto, Making Agreements in Medieval Catalonia: Power, Order, and the Written Word, (Cambridge University Press, 2004), σ. 31-32.
  8. Brian A. Catlos, The Victors and the Vanquished: Christians and Muslims of Catalonia and Aragon, 1050-1300, (Cambridge University Press, 2004), σ. 74.
  9. Per Cingolani, p. 95, Berenguer's will reads: "I concede to my son Sancho the same county of Barcelona with the city of Olèrdola from the river Llobregat as far as the land of the pagans" (concedo ad filium meum Sancium ipsum comitatum Barchinonensem cum ipsa civitate de Olerdula de flumine Lubricato usque ad paganorum terram).
  10. Kosto (2004), σ. 79.
  11. Stefano Maria Cingolani (ed.), Gestes dels comtes de Barcelona i reis d'Aragó (Universitat de València, 2008), σσ. 94–95.
  12. Theresa M. Vann, Queens, Regents and Potentates, (Academia Press, 1993), σ. 28.
  13. Stefano Maria Cingolani (ed.), Gestes dels comtes de Barcelona i reis d'Aragó (Universitat de València, 2008), σσ. 94–95.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Adam J. Kosto, Making Agreements in Medieval Catalonia: Power, Order, and the Written Word, (Cambridge University Press, 2004)
  • Brian A. Catlos, The Victors and the Vanquished: Christians and Muslims of Catalonia and Aragon, 1050-1300, (Cambridge University Press, 2004),
  • Stefano Maria Cingolani (ed.), Gestes dels comtes de Barcelona i reis d'Aragó (Universitat de València, 2008)
  • The Latin is contemporary, cf. John E. Morby, "The Sobriquets of Medieval European Princes", Canadian Journal of History, 13:1 (1978)
  • Mark Gregory Pegg, A Most Holy War : The Albigensian Crusade and the Battle for Christendom, (Oxford University Press, 2008)
  • Theresa M. Vann, Queens, Regents and Potentates, (Academia Press, 1993)
Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Α΄ της Βαρκελώνης
Νεότερος κλάδος του Οίκου των Μπελλονιδών
Γέννηση: 1005 Θάνατος: 26 Μαΐου 1035
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Ραμόν Μπορέλ
Κόμης της Βαρκελώνης

1018 - 1035
Διάδοχος
Ραϋμόνδος Βερεγγάριος ο Παλαιός