Βασιλικό Μαυσωλείο του Φρόγκμορ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 51°28′26.400″N 0°35′54.056″W / 51.47400000°N 0.59834889°W / 51.47400000; -0.59834889

Βασιλικό Μαυσωλείο του Φρόγκμορ
Χάρτης
Είδοςμαυσωλείο
Γεωγραφικές συντεταγμένες51°28′26″N 0°35′54″W
Διοικητική υπαγωγήWindsor and Maidenhead[1]
ΤοποθεσίαΒασιλικό Νεκροταφείο
ΧώραΗνωμένο Βασίλειο[2]
Προστασίαδιατηρητέο κτίριο Βαθμού 1 (από 1975)[2]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Βασιλικό Μαυσωλείο στο Φρόγκμορ είναι μαυσωλείο για τη Βασίλισσα Βικτωρία και τον σύζυγό της, Αλβέρτο. Βρίσκεται στο κτήμα Φρόγκμορ στο Χόουμ Παρκ στο Ουίνδσορ στο Μπέρκσιρ της Αγγλίας. Έχει καταγραφεί ως Βαθμού Ι στον Κατάλογο Εθνικής Κληρονομιάς για την Αγγλία τον Οκτώβριο του 1975.[3] Κτίστηκε μεταξύ 1862 και 1871. Ο Αλβέρτος, ο οποίος απεβίωσε το 1861, ενταφιάστηκε στο μαυσωλείο το 1871 μετά την ολοκλήρωσή του. Η Βικτώρια ενταφιάστηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1901 μετά το θάνατό της στα τέλη Ιανουαρίου.

Οι εργασίες ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 1862. Ο τρούλος κατασκευάστηκε τον Οκτώβριο και το κτίριο καθαγιάστηκε τον Δεκέμβριο του 1862, αν και η διακόσμηση δεν ολοκληρώθηκε παρά τον Αύγουστο του 1871.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βασίλισσα Βικτώρια και ο σύζυγός της από καιρό σκόπευαν να κατασκευάσουν έναν ειδικό τελικό χώρο ανάπαυσης και για τους δύο, αντί να ταφούν οι δύο τους σε έναν από τους παραδοσιακούς χώρους ανάπαυσης της βρετανικής βασιλικής οικογένειας, όπως το αβαείο τού Γουέστμινστερ ή το παρεκκλήσιο τού Αγ. Γεωργίου, στο Ουίνδσορ. Το μαυσωλείο για τη Βικτώρια δούκισσα τού Κεντ (μητέρα της βασίλισσας) κατασκευαζόταν στο Φρόγκμορ το 1861, όταν ο Aλβέρτος απεβίωσε τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Η Βικτώρια επέλεξε τον χώρο τού μαυσωλείου τού Αλβέρτου στις 18 Δεκεμβρίου 1861, τέσσερις ημέρες μετά το τέλος τού συζύγου της, και τα σχέδια καταρτίστηκαν από τον Λούντβιχ Γκρούνερ και τον Α. Τζ. Χάμπερτ, ο οποίος είχε σχεδιάσει προηγουμένως το μαυσωλείο της δούκισσας του Κεντ.[4] Οι εργασίες θεμελίωσης ξεκίνησαν στον χώρο τού μαυσωλείου στις 27 Ιανουαρίου 1862, ενώ τα τελικά σχέδια είχαν εγκριθεί από τη Βικτώρια εκείνη την ημέρα.[4] Η Βικτώρια είχε προηγούμενες συναντήσεις με τον Γκρούνερ και τον Χάμπερτ, για να οριστικοποιήσει και να εγκρίνει τα σχέδιά τους.[4]

Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε από τη Βικτώρια στις 15 Μαρτίου 1862. Η Βικτώρια επρόκειτο να τοποθετήσει τον λίθο στην πρώτη επέτειο τού θανάτου τής μητέρας της, δούκισσας του Κεντ, αλλά ο λίθος τέθηκε μία ημέρα πριν από την επέτειο, καθώς η επέτειος ήταν Κυριακή. Η Βικτώρια συνοδευόταν από πολλά από τα παιδιά της και πολλά μέλη τού προσωπικού, που παρευρίσκοντο στη βασιλική οικία για την τελετή τοποθέτησης τού θεμελίου λίθου.[5] Το συνολικό κόστος κατασκευής και διακόσμησης τού μαυσωλείου ήταν £200.000 (ισοδύναμα £19.100.000 το 2021) και χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τη Βικτώρια και τον Έδουάρδο (Ζ΄), τότε πρίγκιπα της Ουαλίας από τα ιδιωτικά τους κεφάλαια.[4][6] Η σειρά Κτίρια της Αγγλίας τού Nίκολαους Πέβσνερ περιγράφει το μαυσωλείο ως το "καλύτερο κομμάτι της βικτοριανής ταφικής αρχιτεκτονικής στη Βρετανία".[7] Αν και η Βικτώρια και ο Αλβέρτος είναι οι μόνοι ενταφιασμοί στο παρεκκλήσιο, το μαυσωλείο περιέχει επίσης μνημείο της Αλίκης μεγάλης δούκισσας της Έσσης-Ντάρμστατ (1843–1878), 2ης κόρης της Βικτώριας, η οποία απεβίωσε από διφθερίτιδα λίγο μετά τη μικρότερη κόρη της Μέυ (1874– 1878). Στο κέντρο τού παρεκκλησίου βρίσκεται ένα μνημείο τού Εδουάρδου δούκα του Κεντ, πατέρα της Βικτώριας, που απεβίωσε το 1820 και τάφηκε στο παρεκκλήσιο τού Αγ. Γεωργίου στο Ουίνδσορ.

Ένα από τα γλυπτά είναι της βασίλισσας Βικτώριας και τού πρίγκιπα Αλβέρτου με σαξονική ενδυμασία, που παραγγέλθηκε μετά το τέλος τού πρίγκιπα Αλβέρτου και εκτελέστηκε από τον Γουίλιαμ Τηντ (1804–91). Αποκαλύφθηκε στις 20 Μαΐου 1867 στο Κάστρο του Ουίνδσορ και μεταφέρθηκε στο Βασιλικό Μαυσωλείο το 1938 Το γύψινο μοντέλο, το οποίο εκτέθηκε το 1868 στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών, είναι δανεικό από τη Βασιλική Συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης Πορτρέτων του Λονδίνου.[8] Η Βικτώρια έγραψε στο ημερολόγιό της ότι η ιδέα γι' αυτό προήλθε από τη Βικτόρια πριγκίπισσα τού Ηνωμένου Βασιλείου (1η κόρη της) και ότι η επιγραφή στην πλίνθο είναι απόσπασμα από το Έρημο Χωριό τού Όλιβερ Γκόλντσμιθ. Η επιγραφή στην πλίνθο παραπέμπει στον θρήνο τού ποιητή για το πέρασμα του φανταστικού χωριού «Γλυκό Καστανόξανθο».[9]

Το σχέδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μία άποψη τού 2006 τού Βασιλικού Μαυσωλείου με το Βασιλικό Kοιμητήριο σε πρώτο πλάνο.

Κτίστηκε από τον αρχιτέκτονα A. Τζ. Χάμπερτ, βασισμένο σε σχέδια τού καθηγητή Λούντβιχ Γκρούνερ.[10] Το μαυσωλείο έχει τη μορφή ελληνικού σταυρού, διάμετρο 70 ποδών, με κεντρικό οκτάγωνο 70 πόδια ύψος. Σχεδιάστηκε σε ρομανικό στυλ. Το μαυσωλείο είναι κτισμένο από πέτρα Πόρτλαντ και γρανίτη. Αυστραλιανός χαλκός καλύπτει την οροφή.

Υπάρχει μία λατινική επιγραφή σε μπρούτζινη πλάκα επάνω από την πόρτα:

Alberti Principis quod mortale erat / hoc in Sepulchro deponi voluit / vidua moerens Victoria Regina / A.D. MDCCCLXII. / Vale Desideratissime! hic demum / conquiescam tecum / tecum in Christo consurgam.

Δηλ.: Με τον πρίγκιπα Αλβέρτο, που θνητός ήταν, / σε αυτόν τον τάφο να τεθεί ήθελε / η χήρα του, που πενθεί, η Βικτώρια βασίλισσα. / Έτος κυρίου 1862. / Αντίο αγαπημένε! εδώ επιτέλους / θα ξεκουραστώ μαζί σου, / μαζί σου με τον Χριστό θα αναστηθώ.[11]

Ο Aντώνιο Σαλβιάτι σχεδίασε και δημιούργησε τα περίτεχνα ψηφιδωτά στο προστώο τού μαυσωλείου με καταγραφόμενο κόστος 480 £.[4] Ο Σαλβιάτι δημιούργησε ψηφιδωτά διαφορετικής ποιότητας, ανάλογα με την εγγύτητά τους με τον θεατή. Η χαμηλή οροφή τού προστώου δεν εκτιμήθηκε σωστά από τους τεχνίτες τού Σαλβιάτι στη Βενετία, και ήταν δυσαρεστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα.[4] Η δυσαρέσκεια με το έργο του Σαλβιάτι έθεσε σε κίνδυνο τα προτεινόμενα σχέδιά του για το μελλοντικό Μνημείο Αλβέρτου και προσφέρθηκε να διορθώσει το έργο με δικά του έξοδα.[4] Το εσωτερικό είναι πλούσια διακοσμημένο με το στυλ της Ακμής της Αναγέννησης που θυμίζει τον Ραφαήλ, έναν καλλιτέχνη που ο Αλβέρτος περιέγραψε ως «τον μεγαλύτερο καλλιτέχνη όλων των εποχών». Ο Γκρούνερ ήταν υπεύθυνος για τη διακόσμηση του εσωτερικού. Οι τοίχοι τού εσωτερικού είναι επενδεδυμένοι με κόκκινο πορτογαλικό μάρμαρο, δώρο από τον βασιλιά Λουδοβίκο Α΄ της Πορτογαλίας, εξάδελφο της Βικτώριας και τού Αλβέρτου, και είναι επενδεδυμένοι με άλλα μάρμαρα από όλο τον κόσμο, με ένα δάδο από μάρμαρο Σιένας. Τρία παρεκκλήσια στο μαυσωλείο είναι διακοσμημένα με ζωγραφικά έργα, που απεικονίζουν το ένα τη γέννηση του Ιησού στο νότιο παρεκκλήσιο, άλλο τη σταύρωση του Ιησού στο βόρειο παρεκκλήσιο, ενώ το δυτικό παρεκκλήσιο είναι διακοσμημένο με την ανάσταση του Ιησού . Στο βόρειο παρεκκλήσιο τοποθετήθηκε βωμός.[4] Πίνακες των τεσσάρων ευαγγελιστών διακοσμούν τα πλαϊνά τρίγωνα τού κεντρικού οκτάγωνου. Στις κόγχες των σφαιρικών τριγώνων στέκονται αγάλματα των τεσσάρων ευαγγελιστών.[4] Οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στη διακόσμηση του εσωτερικού, ήταν οι Γερμανοί ζωγράφοι Τζούλιους Φρανκ και Πφάντερ, ο Ιταλός Nικολά Κονσόνι και οι Γερμανοί γλύπτες Χάινριχ Μπάουμερ, Χέρμαν Χουλτς, Γκούσταφ Κουντς και Φρήντριχ Ρεντς.[4][12] Ο πίνακας στο εγκάρσιο διάφραγμα της εισόδου είναι έργο της Βικτώριας πριγκίπισσας τού Ηνωμένου Βασιλείου, 1ης κόρης της βασίλισσας Βικτώριας.[13]

Τάφος της Βικτώριας και τού Αλβέρτου.

Το κεντρικό κομμάτι του μαυσωλείου είναι η σαρκοφάγος, που περιέχει τα λείψανα της Βικτώριας και του Αλβέρτου. Από το ζευγάρι, κάθε μορφή απεικονίζεται σε ξαπλωμένα ομοιώματα σε μάρμαρο, που σκάλισε ο Ιταλός γλύπτης Κάρλο Μαροτσέτι. Το ομοίωμα του Αλβέρτου ήταν το τελευταίο έργο, που ολοκληρώθηκε πριν από το τέλος τού Μαροτσέτι.[13] Ο Αλβέρτος απεικονίζεται με τη στολή τού στρατάρχη και φοράει τα διάσημα τού Τάγματος της Περικνημίδος.[14] Το ομοίωμα της Βικτώριας ολοκληρώθηκε την ίδια περίοδο και φυλάχθηκε ως το τέλος της. Εξορύχθηκε από το λατομείο Καίρνγκέιλ στο Λόνγκσαϊντ, Άμπερντινσιρ. Το τεμάχιο ήταν το τέταρτο κομμάτι, που εξορύχθηκε: τα προηγούμενα τρία είχαν απορριφθεί λόγω ελαττωμάτων.[15] Το τεμάτιο γρανίτη μετρήθηκε 10 πόδια x 8 πόδια x 4 πόδια και ζύγιζε περισσότερους από 33 τόνους, αλλά ζύγιζε 18 τόνους αφού διαμορφώθηκε σε σαρκοφάγο. Το σκέπασμα για τη σαρκοφάγο ζύγιζε 4,5 έως 5 τόνους.[15] Το χρώμα τού γρανίτη έχει περιγραφεί ποικιλοτρόπως ως σκούρο γκρι ή μπλε. Η σαρκοφάγος στηρίζεται σε ένα τεμάχιο από μαύρο βελγικό μάρμαρο, που είχε υποσχεθεί στη βασιλική οικογένεια ο βασιλιάς Λεοπόλδος Α΄ τού Βελγίου και είχε δοθεί στο μαυσωλείο από τον βασιλιά Λεοπόλδο Β΄ μετά το τέλος τού πατέρα τού Λεοπόλδου το 1865.[13] Άγγελοι γονατιστοί, προσεύχονται σε κάθε γωνία της σαρκοφάγου. Οι άγγελοι σμιλεύτηκαν σε μπρούτζο από τον Mαροτσέτι και χυτεύτηκαν στο παριζιάνικο χυτήριο τού Φερντινάν Μπαρμπεντιέν.[13] Οι άγγελοι απομακρύνθηκαν για την τελετή ενταφιασμού της Βικτώριας.[16]

Το πίσω και τα παράθυρα στις πτέρυγες τού βασιλικού μαυσωλείου ήταν αρχικά διακοσμημένα με ανάγλοφο γυαλί και τους θυρεούς τού Οίκου της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα. Κάθε παράθυρο παρουσίαζε έναν άγγελο, που έπαιζε ένα μουσικό όργανο. Το υαλογράφημα ανανεώθηκε υπό τις οδηγίες του Εδουάρδου Ζ΄ στις αρχές του 20ου αι. και ο τρούλος ξαναζωγραφίστηκε ταυτόχρονα.

Αποκατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κτίριο ήταν κλειστό για το κοινό από το 2007, όταν διαπιστώθηκε ότι ήταν δομικά ακατάλληλο. Λόγω της ελώδης φύσης του εδάφους, τα θεμέλια ήταν γενικά πλημμυρισμένα και τα κατώτερα στοιχεία του κτιρίου διαλύονταν. Αναφέρθηκε τον Αύγουστο του 2011 ότι οι επισκευές ενδέχεται να μην ολοκληρωθούν για άλλα δέκα χρόνια.[17]

Τον Φεβρουάριο του 2018 το Βασιλικό Ανάκτορο ανακοίνωσε ότι ανέλαβε εργασίες επισκευής, οι οποίες αναμένεται να ολοκληρωθούν έως το 2023.[18] Αυτό ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2018, με στόχο τη δημιουργία ξηρής τάφρου γύρω από το κτίριο και την αντικατάσταση τής οροφής του, προστατεύοντάς το από το μακροχρόνιο πρόβλημα τής διείσδυσης νερού.[19]

Απεικόνιση στην τέχνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1869 ο αρχιτεκτονικός εικονογράφος Χένρυ-Γουίλιαμ Μπρούερ ανέλαβε μία παραγγελία από τη βασίλισσα Βικτώρια να ολοκληρώσει μία σειρά από πίνακες τού Μαυσωλείου. Η βασίλισσα έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθεί τον Μπρούερ στη δουλειά και η ίδια εμφανίζεται σε μερικές από αυτές τις έντονα προσωπικές φωτογραφίες.[20] Οι πίνακες βρίσκονται τώρα στη Bασιλική Συλλογή Παράδοσης.[21]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 11  Μαρτίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 National Heritage List for England.
  3. ↑ Historic England. «Royal Mausoleum (1117781)». National Heritage List for England. 
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 Petra Schultheiss (16 Ιουλίου 2018). Like an Ancient Shrine: Mid-19th Century Architectural Theory, the Memorial Mosaics for Prince Albert and the Queen Victoria's Position as Female Sovereign. Georg Olms Verlag. σελ. 243. ISBN 978-3-487-15540-1. 
  5. ↑ «The New Royal Mausoleum». The Times: σελ. 12. 17 March 1862. https://link.gale.com/apps/doc/CS201890417/TTDA?u=wes_ttda&sid=TTDA&xid=67185e6e. Ανακτήθηκε στις 2 April 2020. 
  6. ↑ «The Royal Mausoleum At Frogmore». The Times: σελ. 10. 14 December 1868. https://link.gale.com/apps/doc/CS168601486/TTDA?u=wes_ttda&sid=TTDA&xid=e75891d7. Ανακτήθηκε στις 4 April 2020. 
  7. ↑ Geoffrey Tyack· Simon Bradley (25 Μαΐου 2010). Berkshire. Yale University Press. σελ. 624. ISBN 9780300126624. 
  8. ↑ Darby, Elisabeth· Smith, Nicola (1983). The Cult of the Prince Consort. New Haven: Yale University Press. σελίδες 13–14. ISBN 978-0300030150. 
  9. ↑ Roberts, Jane (15 Μαρτίου 2011). Frogmore House and The Royal Mausoleum, an illustrated guidebook with details of the history and architecture (revised έκδοση). Royal Collection Publications. ISBN 978-1902163253. 
  10. ↑ Helen Rappaport (2003). Queen Victoria: A Biographical Companion. ABC-CLIO. σελ. 153. ISBN 978-1-85109-355-7. 
  11. ↑ «The Tomb of the Prince Consort». The Times: σελ. 9. 10 February 1865. https://link.gale.com/apps/doc/CS151429194/TTDA?u=wes_ttda&sid=TTDA&xid=45e9532c. Ανακτήθηκε στις 4 April 2020. 
  12. ↑ Dresden, SLUB. «Dresdner Journal : 13.07.1870». digital.slub-dresden.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2022. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 «The Royal Mausoleum, Frogmore». The Times: σελ. 12. 30 July 1870. https://link.gale.com/apps/doc/CS202418942/TTDA?u=wes_ttda&sid=TTDA&xid=441650d0. Ανακτήθηκε στις 3 April 2020. 
  14. ↑ Helen Rappaport (3 Νοεμβρίου 2011). Magnificent Obsession: Victoria, Albert and the Death That Changed the Monarchy. Random House. σελ. 96. ISBN 978-1-4090-2213-8. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Jim Fiddes (2 Απριλίου 2019). The Granite Men: A History of the Granite Industries of Aberdeen and North East Scotland. History Press. ISBN 978-0-7509-9118-6. 
  16. ↑ «Court Circular: Funeral of the Queen». The Times: σελ. 8. 5 February 1901. https://link.gale.com/apps/doc/CS134408261/TTDA?u=wes_ttda&sid=TTDA&xid=8f2cd088. Ανακτήθηκε στις 3 April 2020. 
  17. ↑ «Royal mausoleum faces 10-year closure». The Evening Standard. 3 August 2011. https://www.standard.co.uk/news/royal-mausoleum-faces-10-year-closure-6428917.html. Ανακτήθηκε στις 21 December 2015. 
  18. ↑ Howard, Victoria (13 February 2018). «Queen Victoria's mausoleum at Frogmore to reopen for the visiting public». The Crown Chronicles. https://www.thecrownchronicles.co.uk/history/queen-victorias-mausoleum-frogmore-reopen-visiting-public/. Ανακτήθηκε στις 2018-04-07. 
  19. ↑ rose.slavin (16 Αυγούστου 2018). «The Royal Mausoleum at Frogmore». The Royal Family (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2019. 
  20. ↑ «The Late Mr H W Brewer». The Norfolk News. 24 October 1903. 
  21. ↑ «Henry William Brewer». The Royal Collection Trust. The Royal Collection Trust. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2021. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βασιλικό_Μαυσωλείο_του_Φρόγκμορ&oldid=10147420"