Το Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων 1964-66 ήταν το 4ο Βαλκανικό Κύπελλο, μια ποδοσφαιρική διοργάνωση στην οποία μετείχαν οκτώ σύλλογοι βαλκανικών κρατών. Διεξήχθη σε δύο ομίλους με βαθμολογία και οι νικητές αγωνίστηκαν στο διπλό τελικό. Το Κύπελλο κατέκτησε για δεύτερη συνεχόμενη φορά η Ραπίντ Βουκουρεστίου από τη Ρουμανία, η πρώτη ομάδα που κατάφερε κάτι τέτοιο (συνέβη άλλες τρεις φορές στις συνολικά 28 του θεσμού). Στον τελικό αντιμετώπισε την, επίσης ρουμανική, Φάρουλ Κονστάντσα, γεγονός και αυτό πρωτόγνωρο για τη διοργάνωση, με ομάδες από την ίδια χώρα να συναντώνται μόνο σε μία ακόμη περίπτωση στο μέλλον (δύο βουλγαρικές το 1967-68). Η διοργάνωση ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 1964 και οι δύο τελικοί πραγματοποιήθηκαν τον Ιούλιο του 1966.
Διαδεδομένο σφάλμα σε πολλές μεταγενέστερες πηγές αποτελούν τα στοιχεία της αναμέτρησης Σπάρτακ-Ολυμπιακός, καθώς η ελληνική ομάδα επικράτησε όντως 3-2 την Κυριακή 14 Μαρτίου 1965, τέσσερις ημέρες έπειτα από τη νίκη της με 3-1 στα πλαίσια του Βαλκανικού Κυπέλλου. Πρόκειται όμως για φιλική συνάντηση[1] που δόθηκε και πάλι στο στάδιο Καραϊσκάκη, με την ευκαιρία διακοπής του πρωταθλήματος λόγω υποχρεώσεων της εθνικής Ελλάδας την Τετάρτη για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1966 (με την Ουαλία 1-4 στο Κάρντιφ). Για τον ίδιο λόγο, ο Ολυμπιακός δεν είχε στη διάθεσή του τους διεθνείς επιθετικούς Βασιλείου και Σιδέρη. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Τύπος της εποχής ασχολήθηκε με τη συγκεκριμένη φιλική νίκη ελάχιστα[2], σε αντίθεση βέβαια με την επίσημη μερικές ημέρες πριν[3].
Οι αγώνες του ομίλου είχαν ολοκληρωθεί με τη λήξη της ποδοσφαιρικής περιόδου 1964-65, εκτός των 5 από τους 6 του πειραϊκού συλλόγου, ο οποίος έπρεπε να συμφωνήσει με τους αντιπάλους του για τις ημερομηνίες τέλεσης αυτών, ώστε να έχουν πραγματοποιηθεί το αργότερο μέχρι το προσεχές καλοκαίρι (πιθανώς έως την 30η Μαΐου 1966). Ο Ολυμπιακός έδωσε τρία από τα εκκρεμή παιχνίδια του, αξιοποιώντας το γεγονός ότι το ελληνικό πρωτάθλημα άρχισε τέλη Νοεμβρίου(!) εξαιτίας αγωνιστικών και μη λόγων[4], στη συνέχεια όμως εμφάνισε αδυναμία/απροθυμία να βρει ελεύθερες ημερομηνίες όλη την υπόλοιπη περίοδο 1965-66 για να μεταβεί σε Κωστάντζα και Πλόβντιβ, ως αποτέλεσμα των εξής:
η συμπίεση του προγράμματος που επέφερε η μακρά καθυστέρηση έναρξης της Α' Κατηγορίας, υποχρέωσε σε διεξαγωγή της έως τα μέσα Ιουνίου χωρίς διακοπή επί 30 συνεχείς εβδομάδες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορίστηκε πλήρης αγωνιστική την επομένη των Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, όπως και την Κυριακή του Πάσχα και την Πρωτομαγιά, ενώ η εθνική Ελλάδας δεν έδωσε κάποια επίσημη ή φιλική αναμέτρηση για ακριβώς ένα χρόνο (27/10/1965 με 16/10/1966).
την πρόκριση έπαιρνε μόνον ο πρώτος του ομίλου. Άρα ουσιαστικά ο Ολυμπιακός είχε πολύ περιορισμένες ελπίδες διάκρισης στο Κύπελλο μετά το 2-2 με τη Βαρντάρ στα Σκόπια, εκεί όπου Φαρούλ και Σπαρτάκ πέτυχαν ευρείες νίκες. Έπρεπε συγκεκριμένα να μείνει αήττητος και από τις δύο αυτές ή εάν έχανε στη Βουλγαρία να νικούσε απαραίτητα στη Ρουμανία, καθώς σε ισοβαθμία υστερούσε με το τότε κριτήριο, το λόγο επίθεσης προς άμυνα (καλούμενο ως συντελεστής τερμάτων). Η αντίστροφη περίπτωση οδηγούσε πρακτικά σε αποκλεισμό, με ήττα από τη Φαρούλ να υποχρεώνει σε νίκη επί της Σπαρτάκ με διαφορά 6 έως 9 τέρματα (αναλόγως πόσα θα σημείωνε εις βάρος της πρώτης).
πέρα από την έλλειψη διαθέσιμου χρόνου και τις μειωμένες πιθανότητες πρόκρισης, ο βασικότερος λόγος της "αποχής" από το βαλκανικό θεσμό υπήρξε ο φόβος τραυματισμών και επιβάρυνσης των παικτών στα ταξίδια, δύο ενδεχόμενα που θα έθεταν σε κίνδυνο την προσπάθεια κατάκτησης του εγχώριου πρωταθλήματος. Οι εξελίξεις μάλλον δικαίωσαν τους υπεύθυνους του συλλόγου και ειδικότερα τον τεχνικό Μάρτον Μπούκοβι, ο οποίος γενικά αδιαφορούσε ακόμη και για το κύπελλο Ελλάδας[5], δεδομένου πως για πρώτη φορά σε μία 7ετία ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο, χάρις σε προβάδισμα ενός βαθμού που απέκτησε από τον Παναθηναϊκό τρεις μόλις αγωνιστικές από τη λήξη.
Ως συνέπεια, τα υπολειπόμενα παιχνίδια κατακυρώθηκαν με 3-0 υπέρ των γηπεδούχων. Ο Ολυμπιακός πάντως το Σεπτέμβριο, στα πλαίσια της προετοιμασίας της ερχόμενης περιόδου επισκέφθηκε διαδοχικά τις δύο πόλεις για τις άτυπες ρεβάνς των νικών του στο Βαλκανικό Κύπελλο (ήδη ολοκληρωμένο από τον Ιούλιο). Σε διάστημα τριών ημερών ηττήθηκε 0-3[6] (σύμπτωση) στην Κωστάντζα και αναδείχθηκε ισόπαλος 0-0[7] στο Πλόβντιβ. Ενδεικτικά του φιλικού χαρακτήρα των συναντήσεων, αποτελούν η εντοπιότητα των διαιτητών και η χρησιμοποίηση του Γιώργου Κούδα, χωρίς η ΕΠΟ να έχει επικυρώσει τη μεταγραφή του με την έκδοση δελτίου ποδοσφαιριστή (τελικά επέστρεψε στον ΠΑΟΚ). Επιπρόσθετα, κατά την αναμέτρηση με τη Φαρούλ αγωνίστηκαν 15 συνολικά ερυθρόλευκοι, ενώ με τη βουλγαρική ομάδα εκτελέστηκαν πέναλτι και στη νικήτρια Σπαρτάκ απονεμήθηκε τρόπαιο αθλοθετημένο από την ελληνική παροικία της πόλης (Φιλιππούπολη πριν την ενσωμάτωσή της στη Βουλγαρία).
Φάρουλ Κονστάντσα
Σπαρτάκ Πλόβντιφ
.svg){kind=small}
Ολυμπιακός Πειραιώς
Βαρντάρ Σκοπίων
17 Νεντόρι Τιράνων
Μπεσίκτας
