Αππιάνο σουλλα Στράντα ντελ Βίνο
Συντεταγμένες: 46°27′19.199″N 11°15′32.576″E / 46.45533306°N 11.25904889°E
| Αππιάνο σουλλα Στράντα ντελ Βίνο | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
  Αππιάνο σουλλα Στράντα ντελ Βίνο | ||
.svg) | ||
| Χώρα | Ιταλία | |
| Διοικητική υπαγωγή | Αυτόνομη Επαρχία του Μπολτσάνο | |
| Προστάτης | Αρχάγγελος Μιχαήλ | |
| • Μέλος του/της | Κλιματική Συμμαχία[1] | |
| Έκταση | 59,45 km²[2] | |
| Υψόμετρο | 239 μέτρα | |
| Πληθυσμός | 14.800 (1 Ιανουαρίου 2023)[3] | |
| Ταχ. κωδ. | 39057 και 39050 | |
| Τηλ. κωδ. | 0471 | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
Το Αππιάνο σουλλα Στράντα ντελ Βίνο (ιταλικά: Appiano sulla Strada del Vino, γερμανικά: Eppan an der Weinstraße [4]) είναι ιταλική πόλη 14.226 κατοίκων στην Αυτόνομη επαρχία του Μπολτσάνο στο Νότιο Τιρόλο. Η πόλη χαρακτηρίζεται ως "η γη των κάστρων, των λιμνών και του κρασιού".
Απέχει ελάχιστα χιλιόμετρα από την πόλη του Μπολτσάνο και συνορεύει στα νότια με το Καλντάρο, βόρεια με το Αντριάνο και ανατολικά με την επαρχία του Τρέντο.
Το 87,16% του πληθυσμού μιλά Γερμανικά, το 12,47% Ιταλικά και το 0,37% Λαδινικά.[5]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με βάση την αρχαιολογική έρευνα υπάρχουν ενδείξεις, ότι η περιοχή ήταν σημαντικός οικισμός από την εποχή του χαλκού και του σιδήρου.[6] Στις αρχές του Μεσαίωνα η περιοχή δέχτηκε διάφορες βαρβαρικές επιδρομές και υπάρχουν αναφορές για την παρουσία βαυαρικών πληθυσμών.[7]
Επίσημη αναφορά στην πόλη γίνεται για πρώτη φορά το 1116 με την ονομασία "ντε Πιάνο".[8] και μετά το 1139-1145 ως "ντε Εμπάν[9]", το 1169 ως "Εππάν[10]" και το 1240 ως "Αππιάνο". Το όνομα κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από κάποιον Ρωμαίο με το όνομα Appius [11] ή Appianus [12].
Η σύγχρονη ιστορία της πόλης ταυτίζεται με εκείνη της επαρχίας του Μπολτσάνο. Με τη Συνθήκη του Σενμπρούν στις 14 Οκτωβρίου 1809, το Αππιάνο όπως και όλο το νότιο τμήμα του Τιρόλου προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ιταλίας και η ιταλική γλώσσα θεσπίστηκε ως επίσημη διοικητική γλώσσα, όμως μετά την ήττα του Ναπολέοντα το 1813, το Αππιάνο εντάχθηκε στην Αυστρία.
Εν τω μεταξύ, το 1810 έλαβε χώρα η επίσημη ίδρυση του δήμου, ο οποίος το 1817 καταργήθηκε, για να επανέλθει τελικά το 1849. Η ένωση του Αππιάνο με την Ιταλία έλαβε χώρα το 1919 με τη συνθήκη του Αγίου Γερμανού.
Η πόλη του Αππιάνο με την επαρχία του Μπολτσάνο και τις επαρχίες του Τρέντο και του Μπελούνο εντάχθηκαν το 1943 στην επιχειρησιακή ζώνη των Προάλπεων.
Το 1973 ο δήμος αποφάσισε να προσθέσει στο αρχικό όνομά "Αππιάνο" τη φράση "σούλλα Στράντα ντελ Βίνο", δηλαδή "στο Δρόμο του Κρασιού".
Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις κύριες οικονομικές δραστηριότητες συγκαταλέγονται ο τουρισμός, η βιοτεχνία και η γεωργία, με κύριο άξονα την παραγωγή μήλων, την καλλιέργεια σταφυλιών και την παραγωγή κρασιού. Τα αμπέλια της περιοχής του Αππιάνο καταλαμβάνουν μια έκταση περίπου 1.100 στρεμμάτων, από τα οποία παράγεται περίπου το 20% της συνολικής παραγωγής κρασιού του Νότιου Τιρόλου[13]. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού, περίπου το ένα τρίτο, εργάζεται στην πόλη του Μπολτσάνο.
Έμβλημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έμβλημα του Αππιάνο, το οποίο καθιερώθηκε το 1967, απεικονίζει ένα χρυσό αστέρι με οκτώ ακτίνες (με ορατές μόνο τις πέντε) και μία χρυσή ημισέληνο, μέσα σε μπλε φόντο.[14]
Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Αππιάνο είναι γνωστό για τις χαρακτηριστικές "παγωμένες κοιλότητες", οι οποίες βασίζονται σε ένα φυσικό φαινόμενο, ανιχνεύσιμο σε ορισμένα πετρώματα. Συγκεκριμένα, η παρουσία ρωγμών μεταξύ των βράχων και η καθοδική ροή του αέρα, είναι σε θέση να δημιουργήσουν μια μικρή συγκέντρωση πάγου, αλλα ακόμη και τη δημιουργία σταλακτιτών.
Οι λίμνες του Μοντίκολο αποτελούν πόλο έλξης πολλών τουριστών ακόμη και το χειμώνα, όπου η παγωμένη επιφάνεια προσφέρει τη δυνατότητα για πατινάζ. Στην περιοχή του Αππιάνο βρίσκονται διάφορα κάστρα, όπως τα Καστέλ Αππιάνο, Καστέλ Κόρμπα, Καστέλ Μόος και Καστέλ Λοντρόνε.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.klimabuendnis .org /nc /kommunen /das-netzwerk .html. - ↑ 2,0 2,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2019.
- ↑ demo
.istat .it?l=it. - ↑ (Ιταλικά) AA. VV., Dizionario di toponomastica. Storia e significato dei nomi geografici italiani , Milano, GARZANTI, 1996, p. 33.
- ↑ Ripartizione linguistica (gruppi principali),Fonte: Astat informazioni Nr. 17 - agosto 2002.[1]
- ↑ (Γερμανικά) Walter Leitner, Eppan - St. Pauls, eine Siedlung der späten Bronzezeit: ein Beitrag zur inneralpinen Laugen/Melaun-Kultur, 2 voll., Innsbruck, Università di Innsbruck, 1987
- ↑ (Ιταλικά) Andrea Castagnetti, Arimanni in 'Langobardia' e in 'Romania' dall'età carolongia al'età comunale, Verona, Libreria Universitaria Editrice, 1997, σ. 253 τ. 3
- ↑ (Γερμανικά) Franz Huter (a cura di), Tiroler Urkundenbuch, vol. I, p. 1, Innsbruck: Wagner, 1937, n. 146
- ↑ Ibidem, n. 167.
- ↑ (Γερμανικά) Cfr. Weissthanner, Traditionen von Schäftlarn, Monaco 1953, n. 150a.
- ↑ (Ιταλικά) AA.VV., Nomi d'Italia. Novara, Istituto Geografico De Agostini, 2004
- ↑ (Γερμανικά) Egon Kühebacher, Die Ortsnamen Südtirols und ihre Geschichte, vol. 1, Bolzano 1995, p. 94s.
- ↑ Il territorio del comune di Appiano, è la superificie vitivinicola più grande dell’Alto Adige[2]
- ↑ (Αγγλικά)Heraldry of the World: Appiano Αρχειοθετήθηκε 2012-08-01 στο Wayback Machine.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Γερμανικά) Walter Leitner, Eppan - St. Pauls, eine Siedlung der späten Bronzezeit: ein Beitrag zur inneralpinen Laugen/Melaun-Kultur, 2 voll., Innsbruck, Università di Innsbruck, 1987.
- (Γερμανικά) Bruno Mahlknecht (a cura di), Eppan - Geschichte und Gegenwart - ein Gemeindebuch, herausgegeben zum Anlaß der 1400-Jahr-Erstnennung des Namens Eppan im Jahre 590, Appiano, Comune, 1990.
- (Γερμανικά) Leo Andergassen, Eppan: Kunst- und Architekturführer, Appiano, Comune, 1996.
- (Γερμανικά) Ansitze in Eppan: Architektur & Landschaft /(Ιταλικά) Residenze gentilizie in Appiano: architettura & paesaggio, Catalogo della mostra, 5.-28.9.2003, Appiano, Comune, 2003.
- (Γερμανικά) Rainer Loose, Eppan und das Überetsch: Wohnen und Wirtschaften an der Weinstraße und in angrenzenden Gebieten. Vorträge der landeskundlichen Tagung im Lanserhaus, Eppan - St. Michael, 4.-6. Oktober 2007 (Veröffentlichungen des Südtiroler Kulturinstituts, 7), Lana, Tappeiner, 2008. ISBN 978-8870734591
- (Γερμανικά) Alexandra von Hellberg, Heiliges Land Eppan: ein spiritueller Führer, Bressanone, Provinz-Verlag, 2009. ISBN 978-88-88118-67-3
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|