Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αντρέα Πίρλο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντρέα Πίρλο
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης19 Μαΐου 1979 (1979-05-19) (45 ετών)
Τόπος γέννησηςΦλέρο, Λομβαρδία, Ιταλία
Ύψος1,77 μ.
ΘέσηΜέσος
Νούμερο φανέλας21
Ομάδες νέων
1994-1995Μπρέσια Κάλτσιο
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1995-1998Μπρέσια Κάλτσιο47(6)
1998-2001Ίντερ40(0)
1999-2000Ρετζίνα Κάλτσιο30(6)
2001Μπρέσια Κάλτσιο10(0)
2001-2011ΑΚ Μίλαν401(41)
2011-2015Γιουβέντους119(16)
2015-2017Νιου Γιορκ Σίτι ΦΚ60(1)
Σύνολο570(61)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1998-2002Ιταλία U2137(15)
2000-2004Ιταλία U239(1)
2002-2015Ιταλία116(13)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2020 -2021Γιουβέντους
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 27 Ιουλίου 2015.

† Συμμετοχές (Γκολ).

‡ Οι συμμετοχές και τα γκολ στις εθνικές ομάδες έχουν ανανεωθεί έως 1 Ιουλίου 2015.

Ο Αντρέα Πίρλο (ιταλικά: Andrea Pirlo‎‎, 19 Μαΐου 1979 - ) είναι Ιταλός προπονητής , πρώην ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στην καριέρα του στις μεγαλύτερες ιταλικές ομάδες (Ιντερ, Μίλαν, Γιουβέντους) καθώς και στην Νιου Γιορκ Σίτι ΦΚ στο MLS. Υπήρξε διεθνής με την ομάδα της Εθνικής Ιταλίας κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2006.

Καριέρα σε συλλόγους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πίρλο ξεκίνησε την καριέρα του στην Μπρέσια το 1994 όπου αγωνίστηκε για 4 σεζόν και κατέκτησε 1 πρωτάθλημα Σέριε Β τη σεζόν 1996-1997 οδηγώντας την ομάδα του ξανά στην πρώτη κατηγορία μετά από απουσία δυο ετών. Το 1998 πήρε μεταγραφή στην Ίντερ και μετά από ένα σύντομο δανεισμό στην Ρετζίνα το 1999, επέστρεψε στην ομάδα της Σέριε Α το 2000 αλλά δεν κατάφερε να καθιερωθεί ως βασικώς και έτσι πέρασε το άλλο μισό σεζόν στην πρώην του ομάδα, Μπρέσια. Το 2001 μετακινήθηκε στην ΑΚ Μίλαν σε μια μεταγραφή που έφτασε συνολικά τις 35 δις ιταλικές λίρες (18 εκατ. ευρώ). Στην Μίλαν εξελίχθηκε σε παίχτη παγκόσμιας κλάσης υπό της οδηγίες του Κάρλο Αντσελότι και σχημάτισε ένα αρκετά επιτυχημένο δίδυμο μαζί με τον Τζενάρο Γκατούζο στη μεσαία γραμμή. Κατέκτησε δυο πρωταθλήματα Ιταλίας (2004, 2011), ένα κύπελλο (2003), δυο Τσάμπιονς Λιγκ (2002-03, 2006-07) και δυο Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ (2003, 2007).

Το 2011, δυο χρόνια μετά την φυγή του Αντσελότι, αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του με την Μίλαν και αποκτήθηκε από την Γιουβέντους ως ελεύθερος παίχτης για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.[1] Με την Γιουβέντους έκανε το ντεμπούτο του απέναντι στην Πάρμα σε μια νίκη με 4-1 και είναι βασικός μέσος μαζί με τους Κλάουντιο Μαρκίζιο και Αρτούρο Βιδάλ. Το 2012 κατέκτησε το πρώτο του πρωταθλήμα Ιταλίας με την Γιουβέντους και ήταν πρώτος στα ασίστ. Το 2013, 2014 και 2015 ξανακατέκτησε το πρωτάθλημα Ιταλίας με την Γιουβέντους, ενώ έφτασε μέχρι τον τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ το 2015, όπου ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα. Το καλοκαίρι του 2015 υπέγραψε με την Νιου Γιορκ Σίτι στο αμερικάνικο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου MLS, όπου και παρέμεινε για δυο χρονιές.

Ο Πίρλο αγωνιζόταν στην θέση του κεντρικού μέσου κυρίως ως πλέιμεικερ. Υπήρξε γνωστός για το εφευρετικό τρόπο παιχνιδιού του, τις μακρινές εύστοχες πάσες και τις εκτελέσεις φάουλ. Ο Πίρλο ήταν από τους καλύτερους παίκτες στην θέση του και ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχουν φορέσει ποτέ την φανέλα της Εθνικής Ιταλίας. Έχει κατακτήσει μεταξύ άλλων τα βραβεία του καλύτερου ποδοσφαιριστή του ιταλικού πρωταθλήματος τρεις φόρες (2012, 2013, 2014), ενώ έχει υπάρξει μέλος των καλύτερων ομάδων στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2006, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2012 καθώς και στις καλύτερες ομάδες της χρονιάς για το Τσάμπιονς Λιγκ, το Γιουρόπα Λιγκ και της Σέριε Α.

Στις 6 Νοεμβρίου 2017 ανακοίνωσε το τέλος της λαμπρής του καριέρας στην ηλικία των 38 ετών.[2] Η Γιουβέντους αλλά και πολλοί αθλητές και προπονητές όπως ο Ζιντάν, ο Μπουφόν, ο Νέστα, ο Αντσελότι κ.α, αποχαιρέτησαν τον ποδοσφαιριστή Αντρέα Πίρλο για την μεγάλη του προσφορά στον χώρο του ποδοσφαίρου.[3][4][5][6]

Ο Πίρλο με τη Γιουβέντους

Σε διεθνές επίπεδο, ο Πίρλο έχει εκπροσωπήσει την Εθνική Ιταλίας σε νεανικό και ανδρικό επίπεδο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στη Αθήνα ήταν αρχηγός της Ιταλίας και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Ήταν βασικό μέλος της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2006, όπου η Ιταλία αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια. Επίσης, σκόραρε στη διαδικασία των πέναλτι στον τελικό και ψηφίστηκε τρίτος καλύτερος παίκτης του τουρνουά. Στο Euro 2012 συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να φτάσει η Ιταλία στον τελικό. Μάλιστα, στον προημιτελικό εναντίον της Αγγλίας στην διαδικασία των πέναλτι σκόραρε με θεαματικό τρόπο καθώς εκτέλεσε πέναλτι με τρόπο "αλά Πανένκα". Ήταν ο δεύτερος καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης πίσω από τον Αντρές Ινιέστα. Το 2016 σε διαδικτυακή ψηφοφορία της UEFA με συμμετοχή 3,5 εκατομμυρίων ατόμων επιλέχθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα στην ιστορία της διοργάνωσης.[7]

  1. «Pirlo leaving Milan». Skysports.com. 2011-05-18. http://www.skysports.com/story/0,19528,11095_6939053,00.html. Ανακτήθηκε στις 2011-05-18. 
  2. «Αντρέα Πίρλο, θα μας λείψεις! (pics & vids)». http://www.gazzetta.gr/stili/oi-prwtagwnistes/article/1158042/antrea-pirlo-tha-mas-leipseis-pics-vids. Ανακτήθηκε στις 2017-11-07. 
  3. Τσώχος, Μιχάλης (2017-11-07). «Η Γιουβέντους τιμά τον Αντρέα Πίρλο, που ολοκλήρωσε την καριέρα του (vids)». CNN.gr. http://www.cnn.gr/news/sports/story/104693/h-gioyventoys-tima-ton-antrea-pirlo-poy-oloklirose-tin-kariera-toy-vids. Ανακτήθηκε στις 2017-11-07. 
  4. «Το grazie του Ζιντάν στον Πίρλο (pic)». http://www.gazzetta.gr/football/article/1158191/grazie-toy-zintan-ston-pirlo-pic. Ανακτήθηκε στις 2017-11-07. 
  5. «Παγκόσμιος σπαραγμός για την αποχώρηση του Πίρλο» (στα αγγλικά). http://www.sport24.gr/football/diethnes-podosfairo/pagkosmios-sparagmos-gia-thn-apoxwrhsh-toy-pirlo.4925947.html. Ανακτήθηκε στις 2017-11-07. 
  6. «Aντσελότι σε Πίρλο: «Χίλια ευχαριστώ πρωταθλητή» (pic)». http://www.sdna.gr/monimes-stiles/paraskinia/article/395765/antseloti-se-pirlo-xilia-eyxaristo-protathliti-pic. Ανακτήθηκε στις 2017-11-07. 
  7. «UEFA : Your All-time EURO 11 revealed». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]