Ανθοχώρι Βοιωτίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 38°33′11″N 22°49′43″E / 38.55306°N 22.82861°E
| Ανθοχώρι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Στερεάς Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Βοιωτίας |
| Δήμος | Λεβαδέων |
| Δημοτική Ενότητα | Χαιρώνειας |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Βοιωτίας |
| Υψόμετρο | 120 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Μπέλεσι (έως το 1928) |
Το Ανθοχώρι είναι οικισμός της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Βοιωτίας.[1]
γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ανθοχώρι είναι μικρό χωριό του νομού Βοιωτίας του δήμου Λεβαδέων σε υψόμετρο 150 μέτρα.[1] Μέχρι το 2010 ανήκε διοικητικά στον δήμο Χαιρώνειας. Βρίσκεται βόρεια της Χαιρώνειας κοντά στα σύνορα της Βοιωτίας με τον νομό Φθιώτιδας. Έχει πληθυσμό, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, 207 κατοίκους. Το χωριό ονομαζόταν Μπέλεσι μέχρι το 1928, οπότε μετονομάστηκε σε Ανθοχώρι[2]. Το χωριό εικάζεται ότι δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα από Ηπειρώτες και κατοίκους γειτονικών χωριών τα οποία καταστράφηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Το Ανθοχώρι πανηγυρίζει στις 8 Μαΐου στο εκκλησάκι του Αγ. Ιωάννου και της Αναλήψεως (κινητή εορτή) στον εγκαταλειμμένο οικισμό Τσάρεσι, γιορτάζοντας στην πλατεία του χωριού με μεγάλο γλέντι.
Γεωγραφική θέση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το χωριό κτισμένο πάνω στον λόφο του Ανθοχωρίου ή Κουτσούρι, βρίσκεται σε «κεντρικό σημείο» καθώς βρίσκεται αρκετά κοντά σε πόλεις-αξιοθέατα όπως είναι η Αράχωβα η Λιβαδειά, η Αταλάντη, η Ελάτεια καθώς και σε και άλλες πόλεις και κωμοπόλεις. Έτσι το Ανθοχώρι καθίσταται εύκολα προσβάσιμο από άλλα μεγαλύτερα χωριά.
Λόφος Ανθοχωρίου/Κουτσούρι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι λόφος όχι ιδιαιτέρου μεγέθους στον οποίο έχει χτιστεί το χωριό Ανθοχώρι, ο οποίος αποτελεί πρόποδα του όρους Παρνασσός. Είναι μεσαίου ύψους φτάνοντας μέχρι τα 300 περίπου μέτρα. Η βλάστησή του απαρτίζεται κυρίως από θαμνώδη φυτά και πιο συγκεκριμένα πουρνάρια, αλλά και αρκετές χλόες ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται κοινά είδη όπως το χαμομήλι ή ο ταραξάκος αλλά και πολλά ενδημικά είδη του όρους Παρνασσός.
Συνηθισμένες ασχολίες κατοίκων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι περισσότεροι ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία εκμεταλλευόμενοι τον πλούσιο κατακόρυφο διαμελισμό της περιοχής και την άφθονη έκταση της πεδιάδας. Επιπροσθέτως ο ποταμός Κηφισός (Βοιωτικός) χαρίζει γονιμότητα στη γη, κάνοντας αυτόν έναν ακόμη λόγο της ιδιαίτερης ασχολίας των κατοίκων με τη γεωργία.
Ήθη και έθιμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τοπικά έθιμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο χωριό στη γιορτή του Αγ. Ιωάννη και της Αναλήψεως πραγματοποιείται κάθε χρόνο πανηγύρι.
Πλατεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το χωριό διαθέτει την Άνω πλατεία, γνωστή στους ντόπιους και ως Μεσοχώρι και την Κάτω πλατεία. Η κάτω πλατεία διαθέτει πλάτανο, ο οποίος χρονολογείται από τις 15 Μαρτίου 1961 οπότε και φυτεύτηκε από μια παρέα πέντε συγχωριανών και φίλων. Από παλιότερα στην πλατεία βρισκόταν τον καφενείο-ταβέρνα του χωριού το οποίο προσελκύει τουρίστες αλλά και άτομα από γειτονικά χωριά.
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μυθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην περιοχή μεταξύ των χωριών Πρ. Ηλίας, Βασιλικά και Ανθοχώρι κατά την αρχαιότητα βρισκόταν η φωκική πόλη Παραποτάμιοι, κτισμένη επάνω σε ένα βραχώδη λόφο κοντά στη συμβολή του Ασσού ποταμού (Κινέτας) και του Κηφισού. Η πόλη ήταν κτισμένη σε οχυρό σημείο στην είσοδο ενός στενού και όφειλε το όνομά της στη θέση της στις όχθες του ποταμού Κηφισού. Η πόλη αναφέρεται από τον Όμηρο στον κατάλογο των Νεών[3][4]. Πυρπολήθηκε όμως και καταστράφηκε δύο φορές: μία από τον περσικό στρατό του Ξέρξη όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος[5] και κατεδαφίσθηκε στο τέλος του Β΄ ιερού πολέμου από τον Φίλιππο Β΄ οπότε οι κάτοικοί της την εγκατέλειψαν και σκορπίστηκαν. Ο Πλούταρχος στο Βίο του Σύλλα αναφέρει ότι ο τόπος και τα οχυρά του είχαν μείνει ερημωμένα. Ο Ολυμπιονίκης της Πυγμής, Αιχμαίας καταγόταν από τους Παραποτάμιους.
Μνημεία και αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οχύρωση Μυκηναϊκής Ακρόπολης. Ίχνη σώζονται στη θέση "Κινέτα-Καστράκι".
- Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός κτηνοτρόφων στην περιοχή Τσάρεσι.
- Ο πλάτανος της Κάτω πλατείας.
- Το παλιό υδραγωγείο βόρεια του χωριού.
- Το άγαλμα του Αιχμαία.
Δημογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Χρονολογία | Πληθυσμός Ανθωχορίου | Πληθυσμός Τσάριση |
|---|---|---|
| 1920 | 304 [6] | |
| 1928 | 327 | |
| 1940 | 351 | 29 |
| 1951 | 395 | |
| 1961 | 398 | |
| 1971 | 317 | |
| 1981 | 295 | |
| 1991 | 327 | |
| 2001 | 308 [7], (α/α 03180401) | |
| 2011 | 207 [8], (α/α 8294) |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 9. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 178.
- ↑ Πανδέκτης, μετονομασίες των οικισμών της Ελλάδας
- ↑ Βικιθήκη, Ομήρου ΙλιάδαΑὐτὰρ Φωκήων Σχεδίος καὶ Ἐπίστροφος ἦρχον υἷες Ἰφίτου μεγαθύμου Ναυβολίδαο, οἳ Κυπάρισσον ἔχον Πυθῶνά τε πετρήεσσαν Κρῖσάν τε ζαθέην καὶ Δαυλίδα καὶ Πανοπῆα, οἵ τ' Ἀνεμώρειαν καὶ Ὑάμπολιν ἀμφενέμοντο, οἵ τ' ἄρα πὰρ ποταμὸν Κηφισὸν δῖον ἔναιον, οἵ τε Λίλαιαν ἔχον πηγῇς ἔπι Κηφισοῖο·
- ↑ Βικιθήκη, Παυσανία Ελλάδος περιήγησις/Φωκικά, Λοκρών Οζόλωνγῆ δὲ διακεκριμένη ἀρίστη τῆς Φωκίδος ἐστὶν ἡ παρὰ τὸν Κηφισὸν καὶ φυτεῦσαι καὶ σπείρειν καὶ ἀνεῖναι νομάς: καὶ γεωργεῖται ταῦτα μάλιστα τῆς χώρας, ὥστε καὶ λόγος ἐστὶ πόλιν μὲν Παραποταμίους μὴ ὀνομασθῆναι, ἐπὶ δὲ τῶν παρὰ τὸν Κηφισὸν γεωργούντων πεποιῆσθαι τὸ ἔπος, οἵ τ' ἄρα πὰρ ποταμὸν Κηφισὸν δῖον ἔναιον. (Όμηρος, Ιλιάς, 2.522)
- ↑ Βικιθήκη Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ουρανία πορευόμενοι γὰρ ταύτῃ παρὰ τὸν Κηφισὸν ποταμὸν ἐδηίουν πάντα, καὶ κατὰ μὲν ἔκαυσαν Δρυμὸν πόλιν κατὰ δὲ Χαράδραν καὶ Ἔρωχον καὶ Τεθρώνιον καὶ Ἀμφίκαιαν καὶ Νέωνα καὶ Πεδιέας καὶ Τριτέας καὶ Ἐλάτειαν καὶ Ὑάμπολιν καὶ Παραποταμίους καὶ Ἄβας, ἔνθα ἦν ἱρὸν Ἀπόλλωνος πλούσιον, θησαυροῖσί τε καὶ ἀναθήμασι πολλοῖσι κατεσκευασμένον
- ↑ Εθνικό ίδρυμα ερευνών, Εξέλιξη πληθυσμού επαρχίας Λιβαδειάς
- ↑ [1][νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 9 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2016.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αλέξανδρος Παραδείσης 'Φρούρια και Κάστρα της Ελλάδας' 1976
- Θύμιος Δάλκας 'Λιβαδειά, ιστορικοί περίπατοι στα δυτικά της'
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| ||||||||||||||||||||