Αμυγδαλέα Λάρισας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον C messier (συζήτηση | συνεισφορές) στις 13:24, 28 Φεβρουαρίου 2021. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Συντεταγμένες: 39°39′15″N 22°15′49″E / 39.65417°N 22.26361°E / 39.65417; 22.26361

Αμυγδαλέα
Αμυγδαλέα is located in Greece
Αμυγδαλέα
Αμυγδαλέα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΘεσσαλίας
ΔήμοςΛαρισαίων
Γεωγραφία
ΝομόςΛάρισας
Υψόμετρο80
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΓούνιτσα
Ταχ. κώδικας40011
Τηλ. κωδικός241

Η Αμυγδαλέα (πρώην Γούνιτσα[1][2][3]) είναι χωριό του νομού Λάρισας και έδρα τοπικής κοινότητας της Δημοτικής Ενότητας Κοιλάδας του διευρυμένου Δήμου Λαρισαίων[4]. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 220 κατοίκους[5], οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.

Γενικά και ιστορικά στοιχεία

Η Αμυγδαλέα βρίσκεται 15 χλμ. δυτικά[2] της Λάρισας στις όχθες του Πηνειού ποταμού, σε υψόμετρο 80 μέτρων[2]. Το παλιό όνομα της Αμυγδαλέας είναι Γούνιτσα, τοπωνύμιο που εικάζεται πως προκύπτει από τη γεωγραφική της θέση, στη γωνία[6] που σχηματίζουν δύο μικρά βουνά, ανάμεσα στα οποία κυλάει ο Πηνειός.

Μνεία στην Αμυγδαλέα γίνεται σε χειρόγραφο της μονής του Μεγάλου Μετεώρου που χρονολογείται μεταξύ των ετών 1520-1540 και στο οποίο το χωριό αναφέρεται ως Γούνιτζα[7]. Απελευθερώθηκε μαζί με το μεγαλύτερο κομμάτι της Θεσσαλίας το 1881 και στην απογραφή που διεξήχθη το ίδιο έτος είχε 288 κατοίκους (146 γυναίκες και 142 άνδρες)[8]. Μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα το χωριό αποτελούσε τσιφλίκι των απογόνων του Οθωμανού στρατηγού Χουρσίτ πασά[9].

Στα μέσα του 20ου αι. στο χωριό προσήλθαν βλάχοι κτηνοτρόφοι από την περιοχή των Γρεβενών και της Καλαμπάκας, οι οποίοι και εγκαταστάθηκαν μόνιμα, μετακινούμενοι τα καλοκαίρια με τα κοπάδια τους στα ορεινά τους καταφύγια. Σημαντικά αξιοθέατα αποτελούν το πέτρινο γεφύρι από την εποχή της τουρκοκρατίας, η εκκλησία του Αγ. Νικολάου με τοιχογραφίες του 19ου αιώνα και ο Πηνειός με πλούσια χλωρίδα.

Η τοπική κοινότητα περιλαμβάνει και τον Συνοικισμό Προσφύγων (116 κάτοικοι το 2011[5]), ο οποίος δημιουργήθηκε από Καππαδόκες[10] πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μετά την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και αναγνωρίστηκε[11] ως οικισμός το 1951.

Απογραφές πληθυσμού

Απογραφή 1881 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 288 542[2] 520[2] 318[2] 342[3] 312[2] 287[2] 280[2] ; 220[5]

Εικόνες

Παραπομπές

  1. ΙΝΕ - Πανδέκτης - Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδας
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Σταματελάτος, Μιχαήλ· Βάμβα-Σταματελάτου, Φωτεινή (2012). Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας. Α΄. Αθήνα: ΤΑ ΝΕΑ. σελ. 69. 
  3. 3,0 3,1 Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη. 2ος (Έκδοσις πέμπτη, εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον έκδοση). Αθήναι: Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε. 1964. σελ. 213. 
  4. «Κοινότητες Δήμου Λαρισαίων (Πρώην Τοπικές)». larissa.gov.gr. Δήμος Λαρισαίων. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2020. 
  5. 5,0 5,1 5,2 Εφημερίς της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τεύχος Δεύτερο, 20 Μαρτίου 2014, αρ. φύλλου 698, σελ. 10603.
  6. «Δήμος Κοιλάδας: Δημοτικό Διαμέρισμα Αμυγδαλέας». tedklarisas.gr. ΤΕΔΚ Λάρισας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2020. 
  7. Σπανός, Κώστας (2003). «Οι θεσσαλικοί οικισμοί και τα ονόματα των αφιερωτών τους στην πρόθεση 401 του Μεγ. Μετεώρου (1520-1540)». Θεσσαλικό Ημερολόγιο (Λάρισα) 43ος: 102. http://www.thessaliko.gr/pages/043-tomos.pdf. 
  8. «1881-1897: Από την Απελευθέρωση μέχρι τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897». gounitsa.gr. Γούνιτσα - Αμυγδαλέα. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2020. 
  9. «Η ιδιοκτησία (το τσιφλίκι) της Γούνιτσας». gounitsa.gr. Γούνιτσα - Αμυγδαλέα. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2020. 
  10. Κοιμίσογλου, Συμεών (2005). Καππαδοκία. Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Ελλήνων Ιστορία, Πίστη, Πολιτισμός. Θεσσαλονίκη: ILP Productions. σελ. 445. 
  11. «Αναφορές της Γούνιτσας στον τύπο (1897-σήμερα)». gounitsa.gr. Γούνιτσα - Αμυγδαλέα. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι