Αλάστωρ
Το όνομα Αλάστωρ αναφέρεται στις εξής προσωπικότητες και αντιλήψεις:[1]
- Προσωνύμιο του Δία στην ελληνική μυθολογία, σύμφωνα με τον Ησύχιο από την Αλεξάνδρεια στο Μέγα Ετυμολογικόν[2]. Εκδικητής των κακών πράξεων, ειδικά οικογενειακών εγκλημάτων. Ως προσωποποίηση κατάρας, συνδέεται και με τις Ερινύες.[3] Η ονομασία χρησιμοποιείται ειδικά από τους τραγικούς συγγραφείς για να κατονομάσουν οποιαδήποτε θεότητα ή δαίμονα εκδικείται ανθρώπινα αδικήματα[4][5][6][7][8]. Βωμός προς τιμήν του Διός Αλάστορα βρισκόταν έξω από τα τείχη της πόλης της Θάσου.[9]
- Ήδη τον 4ο αιώνα π.Χ., ο όρος αλάστωρ είχε υποτιμηθεί και χρησιμοποιούνταν ως προσβολή[3].
- Πρίγκιπας της Πύλου και γιος του βασιλιά Νηλέα από τη Χλωρίδα. Ήταν αδελφός της Πηρούς, του Ταύρου, του Αστέριου, του Πυλάονα, του Δηίμαχου, του Ευρύβιου, του Ευαγόρα, του Ευρυμένη, του Επίλαου, του Φράσιου, του Νέστορα και του Περικλύμενου. Μαζί με τον πατέρα του και άλλα αδέρφια, εκτός από τον Νέστορα, σκοτώθηκε από τον Ηρακλή κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Πύλου[7].
- Σύμμαχος του Σαρπηδόνα από τη Λυκία, που σκοτώθηκε από τον Οδυσσέα.[10][11]
- Στρατιώτης από τον Πύλο, που πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο υπό τον βασιλιά Νέστορα[12].
- Μαύρο άλογο του θεού Άδη, ένα από τα τέσσερα άλογα που έσερναν το άρμα του, όταν ανέβηκε από τον Κάτω Κόσμο για να πάρει την Περσεφόνη μαζί του[13].
- Στη χριστιανική δαιμονολογία, θεωρούνταν δαιμονική οντότητα.[14] Παρομοιαζόταν με τη Νέμεση. Η ονομασία "αλάστωρ" χρησιμοποιούνταν επίσης ως γενικευμένος όρος για κακά πνεύματα.
- "Alastor", φανταστικός χαρακτήρας της online σειράς " Hazbin Hotel". Γνωστός ως "The Radio Demon" και "Al".[15]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Schmitz, Leonhard (1867), «Alastor», στο: Smith, William, επιμ., Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, 1, Boston: Little, Brown and Company, σελ. 89, http://www.ancientlibrary.com/smith-bio/0098.html, ανακτήθηκε στις 2020-04-22
- ↑ Etymologicum magnum· Sylburg, Friedrich (1816). Etymologikon tomega. Lipsiae Apud J.A.G. Weigel.
- ↑ 3,0 3,1 Rose, Herbert Jennings (1996), «Alastor», στο: Hornblower, Simon, επιμ., Oxford Classical Dictionary, Oxford: Oxford University Press
- ↑ [...] καὶ αὐτὸν ἡ Πυθία διδάσκει τὸν Ἐριφύλης ἀλάστορα ἐς ταύτην οἱ μόνην χώραν οὐ συνακολουθήσειν [...] Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, Βιβλίο Η', κεφ. 24.8
- ↑ Πλούταρχος, Περί των εκλελοιπότων χρηστηρίων, κεφ. 13 & 15
- ↑ [...] ἦρξεν μέν, ὦ δέσποινα, τοῦ παντὸς κακοῦ φανεὶς ἀλάστωρ ἢ κακὸς δαίμων ποθέν. [...] Αισχύλος, Πέρσαι, στ. 354
- ↑ 7,0 7,1 [...] Νεμέας ἔνοικον, βουκόλων ἀλάστορα [...] Σοφοκλής, Τραχίνιαι, στ. 1092
- ↑ [...] οὐκ ἐπ᾽ ὀνείδεσιν οὐδ᾽ ἐπιχάρμασιν, ἀλλ᾽ ὀδύναισι λέγω: σὸς ἀλάστωρ ξίφεσιν βρίθων καὶ πυρὶ καὶ σχετλίαισι μάχαις ἐπὶ παῖδας ἔβα σούς, ὦ πάτερ, ὤ μοι. [...] Ευριπίδης, Φοίνισσαι, στ. 1555-59
- ↑ Cole, Susan Guettel (1994), «Civic Cult and Civic Identity», στο: Herman Hansen, Mogens, επιμ., Sources for the Ancient Greek City-State: Symposium August, 24-27 1994, Copenhagen: Royal Danish Academy of Sciences and Letters, σελ. 310, ISBN 978-87-7304-267-0, https://books.google.com/books?id=y-c56ta4BKwC
- ↑ Ομήρου Ιλιάδα, ραψωδία Ε', στ. 677
- ↑ Οβίδιος, Μεταμορφώσεις, 13.257
- ↑ Ομήρου Ιλιάδα, ραψωδία Δ', στ. 295
- ↑ «Claudianus, Claudius, de raptu Proserpinae, book 1, poem 1». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2020.
- ↑ Sorenson, Eric (2002), Possession and Exorcism in the New Testament and Early Christianity, Mohr Siebeck, σελ. 78, ISBN 3-16-147851-7, https://books.google.com/books?id=zh4o4LijeQkC
- ↑ «Alastor». Hazbin Hotel Wiki (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2020.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ΖΑΜΑΡΟΦΣΚΥ, ΒΟΪΤΕΧ (1978). ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ(ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ). ΑΘΗΝΑ. σελ. 60-61.
- «Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας/Αλάστωρ - Βικιθήκη». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2020.
