Άννολιντ
 Ο αρχιεπισκόπος Άννο Β', από χειρόγραφο του 12ου αιώνα | |
| Τίτλος | Annolied |
|---|---|
| Γλώσσα | Μέση άνω γερμανική γλώσσα |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 11ος αιώνας |
| Μορφή | ποίημα |
| δεδομένα () | |
Άννολιντ ή Το άσμα του Άννο (γερμανικά: Annolied) είναι μεσαιωνικό γερμανικό ποίημα, εγκώμιο του αρχιεπισκόπου Άννο Β' της Κολωνίας. Ο Άννο πέθανε το 1075 και το ποίημα, πιθανότατα γραμμένο στα χρόνια αμέσως μετά τον θάνατό του, μπορεί να θεωρηθεί ως μέρος μιας προσπάθειας για την αγιοποίησή του, η οποία επιτεύχθηκε τελικά το 1183.[1]
Ο σύγχρονος τίτλος προέρχεται από τον Μάρτιν Όπιτς στην έκδοση του κειμένου το 1639: «Άσμα για τον Άγιο Άννο, τον Αρχιεπίσκοπο Κολωνίας».[2]
Το ποίημα, του οποίου το πρωτότυπο χειρόγραφο έχει χαθεί, αποτελείται από 49 ενότητες με 878 στίχους, γραμμένους σε δίστιχα με ομοιοκαταληξία στη Μέση άνω γερμανική γλώσσα. Πιθανότατα γράφτηκε μεταξύ 1077 και 1081 από Βενεδικτίνο μοναχό του αβαείου Μικάελσμπεργκ που είχε ιδρύσει ο Άννο. Η αναφορά του Μάιντς ως τόπου στέψης αποτελεί ένδειξη για τη χρονολόγηση. Οι στέψεις των Γερμανών βασιλιάδων γίνονταν συνήθως στο Άαχεν. Ως εκ τούτου, οι πληροφορίες αναφέρονται μόνο στον χρόνο μετά τη στέψη του Ροδόλφου του Ράινφελντεν το 1077 ή στη στέψη του Ερρίκου Ε' το 1106. Ο συγγραφέας είναι ανώνυμος, τα περισσότερα στοιχεία δείχνουν την καταγωγή του από την περιοχή της Φραγκονίας στη Βαυαρία.[3]
Είναι ένα από τα πρώιμα έργα της γερμανικής λογοτεχνίας του Μεσαίωνα, που γράφτηκαν μετά από 150 χρόνια (από το 900 έως το 1050) επικράτησης των λατινικών.
Περιεχόμενο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ποίημα αποτελείται από τρία μέρη: τη θρησκευτική ή πνευματική ιστορία του κόσμου και τη σωτηρία του, από τη δημιουργία έως την εποχή του Άννο Β'. Την κοσμική ιστορία του κόσμου μέχρι την ίδρυση των γερμανικών πόλεων και τέλος τη βιογραφία του Αρχιεπισκόπου Άννο Β', με επίκεντρο την υποδειγματική φύση της ζωής και του έργου του, τόσο φιλεύσπλαχνο που τον ονομάζει «πατέρα όλων των ορφανών».[4]
Μια πρόσφατη ερμηνευτική προσέγγιση βλέπει αυτήν την τριπλή δομή στο πλαίσιο της παρατήρησης του ποιητή στον πρόλογο ότι στην αρχή ο Θεός δημιούργησε δύο κόσμους, έναν πνευματικό και έναν γήινο, και στη συνέχεια τους συνδύασε για να δημιουργήσει τον πρώτο άνθρωπο, ο οποίος, προερχόμενος εκ των δύο, ήταν ένας «τρίτος κόσμος». Στη συνέχεια, το ποίημα χαρτογραφεί την πνευματική και κοσμική ιστορία και τελικά παρουσιάζει τον ιδανικό εκπρόσωπο των ανθρώπων, τον Άννο.
Μέρη του ποιήματος ενσωματώθηκαν στο μεταγενέστερο Αυτοκρατορικό χρονικό (γύρω στο 1140) και τα δύο έργα αναφέρονται συχνά μαζί.
Ιστορία της γερμανικής καταγωγής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ποίημα περιλαμβάνει ενότητες για τέσσερις γερμανικούς λαούς, τους Σουαβούς, τους Βαυαρούς, τους Σάξονες και τους Φράγκους, μια τυπική μεσαιωνική ιστορία για την προέλευση ενός έθνους, που αφηγείται την προέλευσή τους από την Εγγύς Ανατολή. Το Άννολιντ είναι το πρώτο κείμενο που αναφέρει αυτό που αργότερα έγινε αρκετά δημοφιλές μοτίβο ότι οι πρόγονοι των Βαυαρών μετανάστευσαν από την Αρμενία. Επίσης, συνδέει τη ρωμαϊκή ιστορία με την ιστορία των Γερμανών με τέτοιο τρόπο ώστε ο Ιούλιος Καίσαρας εμφανίζεται ως η αφετηρία της γερμανικής ιστορίας.[5]
Απόσπασμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Duo sich Beirelant wider in virmaz,
Die mêrin Reginsburch her se bisaz, Dâ vanter inne Helm unti brunigen, Manigin helit guodin, Die dere burg hû[h]din. Wiliche Knechti dir wêrin, Deist in heidnischin buochin mêri. Dâ lisit man Noricus ensis, Daz diudit ein suert Beierisch, Wanti si woldin wizzen Daz inge[m]ini baz nibizzin, Die man dikke durch den helm slûg; Demo liute was ie diz ellen gût. Dere geslehte dare quam wîlin êre Von Armenie der hêrin, Dâ Nôê ûz der arkin gîng, Dûr diz olizuî von der tûvin intfieng: Iri zeichin noch du archa havit Ûf den bergin Ararat. Man sagit daz dar in halvin noch sîn Die dir Diutischin sprecchin, Ingegin India vili verro. Peiere vûrin ie ziwîge gerno: Den sigin den Cêsar an un gewan Mit bluote mûster in geltan. |
Όταν η Βαυαρία τόλμησε να ξεσηκωθεί εναντίον του,
πολιόρκησε αμέσως το περίφημο Ρέγκενσμπουργκ. Εδώ βρήκε κράνη και όπλα, και πολλούς τολμηρούς ήρωες που υπερασπίζονταν την πόλη τους. Τα ειδωλολατρικά βιβλία λένε τι είδους πολεμιστές υπήρχαν εκεί: εκεί διαβάσαμε για το Noricus ensis, που σημαίνει «βαυαρικό σπαθί», γιατί πίστευαν ότι καμία άλλη λεπίδα δεν είχε καλύτερο χτύπημα, συχνά κόβοντας ένα κράνος. Αυτός ήταν πάντα ένας γενναίος λαός. Η φυλή τους ήρθε πριν από πολύ καιρό από την υπέροχη Αρμενία, όπου ο Νώε βγήκε από την κιβωτό όταν έλαβε το κλαδί ελιάς από το περιστέρι. Τα υπολείμματα της κιβωτού εξακολουθούν να βρίσκονται στα υψίπεδα του Αραράτ. Λέγεται ότι σε εκείνα τα μέρη υπάρχουν ακόμα εκείνοι που μιλούν γερμανικά, πολύ προς την Ινδία. Οι Βαυαροί πάντα αγαπούσαν να πηγαίνουν στον πόλεμο. Ο Καίσαρας χρειάστηκε να πληρώσει με αίμα τη νίκη του εναντίον τους. |
| — επιμ. Max Roediger | —Γκρέιμ Ντάνφι |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ . «rheinische-geschichte.lvr.de/Persoenlichkeiten/anno-ii.-von-koeln/».
- ↑ Rhythmus de S. Annone Coloniensi archiepiscopo (Άσμα για τον Άγιο Άννο, τον Αρχιεπίσκοπο Κολωνίας)
- ↑ . «thehistoryofcologne.com/-anno-ii-the-great-builder-and-city-ruler-of-the-11th-century/».
- ↑ . «dunphy.de/Medieval/Annolied».
- ↑ . «hsaugsburg.de/~harsch/germanica/Chronologie/11Jh/Annolied».