Μάρτιν Όπιτς
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Μάρτιν Όπιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Martin Opitz (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 23 Δεκεμβρίου 1597 (unspecified calendar, assumed Gregorian)[1][2][3] Μπολεσουάβιετς[1][4][2] |
| Θάνατος | 20 Αυγούστου 1639 (unspecified calendar, assumed Gregorian)[1][2][3] Γκντανσκ[1][4][5] |
| Αιτία θανάτου | πανώλη[6][2] |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Βασιλική της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου (Γκντανσκ) |
| Παρατσούκλι | Der Gekrönte[7] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία |
| Θρησκεία | Λουθηρανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γερμανικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[8][9] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης (από 1619) Alma Mater Viadrina Maria-Magdalenen-Gymnasium (από 1614) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής[10] μεταφραστής ποιητής-νομικός θεωρητικός της λογοτεχνίας[10] συγγραφέας[11] ιδιαίτερος εκπαιδευτικός |
| Αξιοσημείωτο έργο | Von der Deutschen Poeterey |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μάρτιν Όπιτς (Martin Opitz von Boberfeld, 23 Δεκεμβρίου 1597 - 20 Αυγούστου 1639) ήταν Γερμανός ποιητής, θεωρούμενος ως ο μεγαλύτερος της εποχής του.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Όπιτς γεννήθηκε στο Bunzlau (πολ. Bolesławiec) στην Κάτω Σιλεσία, στο Πριγκιπάτο Schweidnitz-Jauer, ως γιος πλούσιου πολίτη. Έλαβε την πρώτη του εκπαίδευση στο γυμνάσιο της γενέτειράς του, του οποίου διευθυντής ήταν ο θείος του, και το 1617 παρακολούθησε το γυμνάσιο — «Schonaichianum» — στο Beuthen επί του Όντερ (πολ. Bytom Odrzański), όπου εντρύφησε στη μελέτη της γαλλικής, ολλανδικής και ιταλικής ποίηση. Το 1618 μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης επί του Όντερ ως φοιτητής ανθρωπιστικών επιστημών (litere humanires) και την ίδια χρονιά δημοσίευσε το πρώτο του δοκίμιο, Aristarchus, sive De contemptu linguae Teutonicae, στο οποίο παρουσίαζε την γερμανική γλώσσα ως κατάλληλη για ποίηση.
Το 1619 πήγε στη Χαϊδελβέργη, όπου έγινε επικεφαλής σχολής νεαρών ποιητών, η οποία εκείνη την εποχή έκανε γνωστή αυτή την πανεπιστημιακή πόλη. Την επόμενη χρονιά επισκέφτηκε το Λάιντεν και έκατσε στα πόδια του διάσημου ολλανδού λυρικού ποιητή Daniel Heinsius (1580-1655), του οποίου τα έργα Lobgesang Jesu Christi και Lobgesang Bacchi είχαν ήδη μεταφραστεί σε αλεξανδρινό στίχο . Μετά από πρόσκληση του Gabriel Bethlen, λόρδου της Τρανσυλβανίας, πέρασε ένα έτος (1622) ως καθηγητής φιλοσοφίας στο γυμνάσιο του Weißenburg (Alba Iulia) . Μετά από αυτό έκανε μια περιπλανώμενη ζωή, στην υπηρεσία διαφόρων κατά τόπους ευγενών.
Το 1624 διορίστηκε σύμβουλος του δούκα Γεωργίου Ρούντολφ του Liegnitz (Legnica) και Brieg (Brzeg) στη Σιλεσία. Το 1625 έζησε στη Βιτεμβέργη της Σαξονίας[12] και την ίδια χρονιά, ως ανταμοιβή για ένα ρέκβιεμ που συνέθεσε για τον θάνατο του Αρχιδούκα Καρόλου της Αυστρίας, στέφθηκε βραβευμένος ποιητής από τον αυτοκράτορα Φερδινάνδο Β΄, ο οποίος μερικά χρόνια αργότερα του απένειμε τον τίτλο «von Boberfeld». Εκλέχτηκε μέλος της Fruitbearing Society το 1629 και το 1630 πήγε στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με τον Ούγκο Γκρότιους. Το 1635 εγκαταστάθηκε στην χανσεατική πόλη του Γκντανσκ στην Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία, όπου ο βασιλιάς Βλαδίσλαος Δ΄ της Πολωνίας τον έκανε ιστοριογράφο και γραμματέα του. Εκεί στο Γκντανσκ πέθανε από την πανώλη στις 20 Αυγούστου του 1639.
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Όπιτς ήταν επικεφαλής της επονομαζόμενης Πρώτης Σχολής ποιητών της Σιλεσίας και κατά τη διάρκεια της ζωής του θεωρούνταν ως ο μεγαλύτερος Γερμανός ποιητής. Παρότι σήμερα δεν θα θεωρούνταν ποιητική μεγαλοφυΐα, μπορεί κανείς να ισχυριστεί δίκαια ότι ήταν ο «πατέρας της γερμανικής ποίησης» τουλάχιστον όσον αφορά τη μορφή της. Το έργο του Buch von der deutschen Poeterey (1624) έβαλε τέλος στον υβριδισμό που επικρατούσε ως τότε και καθιέρωσε κανόνες για την «αγνότητα» της γλώσσας, του ύφους, του στίχου και της ομοιοκαταληξίας .
Τα ποιήματα του Όπιτς είναι σύμφωνα με τους αυστηρούς κανόνες που καθόρισε ο ίδιος. Πρόκειται κυρίως για αυστηρή και πιστή επεξεργασία προσεκτικά διαμορφωμένων μοτίβων που περιέχουν λίγη ομορφιά και ακόμα λιγότερο αίσθημα. Σε αυτή την διδακτική και περιγραφική κατηγορία ανήκουν τα καλύτερα ποιήματά του, το Trost-Gedichte in Widerwãrtigkeit des Krieges (που γράφτηκε το 1621 αλλά δεν δημοσιεύθηκε ως το 1633), το Zlatna, oder von der Ruhe des Gemüths (1622), το Lob des Feldlebens (1623), το Vielgut, oder vom wahren Glück (1629) και το Vesuvius (1633). Αυτά περιέχουν κάποιες ζωντανές ποιητικές περιγραφές, αλλά παραμένουν στο ίδιο μοτίβο ποιητικής μορφής.
Το 1624 δημοσίευσε μια συλλεκτική έκδοση της ποίησής του με τον τίτλο Acht Bücher deutscher Poematum (αν και, λόγω λάθους του εκδότη, υπάρχουν μόνο πέντε βιβλία). Το έργο του Dafne (1627), στο οποίο συνέθεσε μουσική ο Heinrich Schütz, είναι η παλαιότερη γερμανική όπερα. Το 1637 αφιέρωσε το Geistliche Poemata («Θρησκευτικά ποιήματα», που εκδόθηκε στο Γκντανσκ το 1638) στη Δούκισσα της Σιλεσίας Der Durchlauchtigen Hochgebornen Fürstin und Frawen/ Frawen Sibyllen Margarethen, gebornen Hertzogin in Schlesien/ zur Lignitz und Briegk: Vermähleten deß Heiligen Röm. Reichs Gräffin von Dönhoff... Dantzig/den6.Tag deß intermonats/im 1637. Jahr. Η Sibylle Margarethe ήταν κόρη της Δωροθέας του Βρανδεμβούργου και σύζυγος του Gerhard Dönhoff, αδελφού του Ernst Magnus Dönhoff και του Kasper Dönhoff..
Πέρα από πολυάριθμες μεταφράσεις, ο Όπιτς επεξεργάστηκε (το 1639) το Άννολιντ, ένα μεσαιωνικό γερμανικό ποίημα του τέλους του 11ου αιώνα, διασώζοντάς το έτσι από τη λήθη, αφού το αρχικό χειρόγραφο έχει πια χαθεί. Ο Όπιτς έγραψε επίσης ένα ποιμενικό μυθιστόρημα, το Schäferei der Nymphe Hercinie (Το ειδύλλιο της Νύμφης Hercinie, 1630).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Franz Muncker: «Opitz, Martin» (Γερμανικά) 1887. σελ. 370–378.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Opitz von Boberfeld, Martin» (Αγγλικά)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 120866664. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 4,0 4,1 Ινστιτούτο της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας: «Enciclopedia on line» (Ιταλικά) martin-opitz.
- ↑ psb.20842.1.
- ↑ www
.deutschlandfunkkultur .de /barock-der-vater-der-deutschen-poetik-100 .html. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022. - ↑ www
.die-fruchtbringende-gesellschaft .de /files /fg _beacon .txt. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb120866664. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 94809187.
- ↑ 10,0 10,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /112067. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Plaque in Wittenberg
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Martin Opitz, An den Durchlauchten, Hochgebornen Fürsten und Herren, Herren Uldrichen, Postulirten Administratorn desz Stiffts Schwerin, Erben zu Norwegen, Hertzog zu Schleswig, Holstein, Stormarn undt der Ditmarschen, ... Lobgetichte (praising poems in honour of Duke Ulrik), Brieg: Gründer, 1633.
- Martin Opitz, "Geistliche Poemata 1638", in: Erich Trunz Barock, Max Niemeyer Verlag Tübingen 1966