Ο όρος Εγγύς Ανατολή χρησιμοποιείται κυρίως από αρχαιολόγους, γεωγράφους και ιστορικούς, όπως επίσης από δημοσιογράφους και σχολιαστές, για να περιγράψει την περιοχή που περιλαμβάνει την Ανατολία (σύγχρονη Τουρκία, και τις άλλοτε κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ανατολική Μεσόγειο, Συρία, Λίβανο, (σύγχρονο Ισραήλ, Δυτική Όχθη, Λωρίδα της Γάζας, Ιορδανία και Αίγυπτο), καθώς και την Αρμενία. Στο οικονομικό και πολιτικόπλαίσιο προτιμάται ενίοτε ο όρος Μέση Ανατολή, που δε χρησιμοποιείται ωστόσο από αρχαιολόγους και ιστορικούς, με δεδομένο ότι αυτός είναι νεολογισμός που καθιερώθηκε στον Β' Π.Π..
Προσφάτως εισήχθη ο μη ευρωκεντρικός εναλλακτικός προσδιορισμός Νοτιοδυτική Ασία, αν και ο όρος δε χρησιμοποιείται ακόμη ευρέως.
Ο όρος Εγγύς Ανατολή άρχισε να χρησιμοποιείται στη δεκαετία 1890, όταν οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις αντιμετώπισαν δύο κρίσεις στην "Ανατολή".[1]. Ο Πρώτος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος (1894-1895) συνέβη στην Άπω Ανατολή, ενώ η αστάθεια στην Κρήτη και τη Μακεδονία, μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων συνέβη στην Εγγύτερη Ανατολή (περιλαμβάνοντας και τα Βαλκάνια)[2].
Σημειώνεται ότι οι αρχαιολόγοι για την ενδιάμεση περιοχή μεταξύ Εγγύς Ανατολής και Νοτιοανατολικής Ασίας, που περιλαμβάνει και την Ινδία, χρησιμοποιούν τον όρο Μεσοποταμία.
↑Davidson, Roderic H. "Where is the Middle East?" στο Foreign Affairs, 38, 665-675 1960.
↑Ο Βρετανός αρχαιολόγος Ντέιβιντ Τζορτζ Χόγκαρθ, παρασυρόμενος από την έκταση της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δημοσίευσε το Η Εγγύτερη Ανατολή το 1902, με το οποίο καθόριζε την γεωγραφική έκταση του χώρου περιλαμβάνοντας και τις χώρες της Βαλκανικής χερσονήσου, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία την Αραβική χερσόνησο και τμήματα του Ιράν και ΝΔ. μέχρι και την Αίγυπτο.
