Εγγύς Ανατολή
Η Εγγύς Ανατολή αποτελεί όρο που χρησιμοποιείται κυρίως από επιστήμονες της Αρχαιολογίας, της Γεωγραφίας και της Ιστορίας, όπως επίσης από δημοσιογράφους και σχολιαστές των μέσων μαζικής ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε.), για να περιγράψει την περιοχή που περιλαμβάνει τη Μικρά Ασία (σύγχρονη Τουρκία και τις άλλοτε κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ανατολική Μεσόγειο), αναλυτικότερα τις Συρία, Λίβανο, σύγχρονο Ισραήλ, σύγχρονη Παλαιστίνη (εδάφη στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη και τη Λωρίδα της Γάζας), Ιορδανία και Αίγυπτο, καθώς και την Αρμενία. Στο οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο προτιμάται ενίοτε ο όρος Μέση Ανατολή, που δε χρησιμοποιείται ωστόσο από αρχαιολόγους και ιστορικούς, με δεδομένο ότι αυτός είναι νεολογισμός που καθιερώθηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Προσφάτως εισήχθη ο μη ευρωκεντρικός εναλλακτικός και πιο στενά γεωγραφικός προσδιορισμός Νοτιοδυτική Ασία, αν και ο όρος δε χρησιμοποιείται ακόμη ευρέως.
Ο όρος Εγγύς Ανατολή άρχισε να χρησιμοποιείται στη δεκαετία 1890, όταν οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις αντιμετώπισαν δύο κρίσεις στην "Ανατολή"[1]. Ο Πρώτος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος (1894-1895) συνέβη στην Άπω Ανατολή, ενώ η αστάθεια στην Κρήτη και τη Μακεδονία, μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων συνέβη στην Εγγύτερη Ανατολή (περιλαμβάνοντας ωστόσο και τα Βαλκάνια)[2].
- Σημειώνεται ότι οι αρχαιολόγοι για την ενδιάμεση περιοχή μεταξύ Εγγύς Ανατολής και Νοτιοανατολικής Ασίας, που περιλαμβάνει και την Ινδία, χρησιμοποιούν τον όρο Μεσοποταμία.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις - παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Davidson, Roderic H. "Where is the Middle East?" στο Foreign Affairs, 38, 665-675 1960.
- ↑ Ο Βρετανός αρχαιολόγος Ντέιβιντ Τζορτζ Χόγκαρθ, παρασυρόμενος από την έκταση της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δημοσίευσε το Η Εγγύτερη Ανατολή το 1902, με το οποίο καθόριζε τη γεωγραφική έκταση του χώρου περιλαμβάνοντας και τις χώρες της Βαλκανικής χερσονήσου, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την Αραβική χερσόνησο και τμήματα του Ιράν και ΝΔ μέχρι και την Αίγυπτο.
|