Ροβέρτος του Κουρτεναί
| Ροβέρτος Β΄ του Κουρτεναί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Robert de Courtenay (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1201 |
| Θάνατος | Ιανουάριος 1228 Πελοπόννησος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κυρία του Νεβίλ[1] |
| Γονείς | Πέτρος Β΄ του Κουρτεναί και Γιολάντα της Φλάνδρας |
| Αδέλφια | Γιολάνδη του Κουρτεναί Αγνή του Κουρτεναί Ματθίλδη Α΄ του Νεβέρ Μαργαρίτα του Κουρτεναί-Ναμύρ Ελισάβετ του Κουρτεναί Μαρία του Κουρτεναί Φίλιππος Β΄ του Κουρτεναί-Ναμύρ Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης Ερρίκος Β΄ του Ναμύρ |
| Οικογένεια | Καπετιανός Οίκος του Κουρτεναί |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινός Αυτοκράτορας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ροβέρτος του Κουρτεναί (1201 - 1228) Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης (1221 - 1228) ήταν δεύτερος γιος του Πέτρου των Καπετιδών του Κουρτεναί τυπικά αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης (1217 - 1219) και της Γιολάντας της Φλάνδρας.[2]
Διάδοχος της μητέρας του στην Λατινική αυτοκρατορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν έγινε γνωστό ότι πέθανε ο πατέρας του (1217) ο μεγαλύτερος αδελφός του Φίλιππος Β΄ του Ναμύρ αρνήθηκε να λάβει τον θρόνο οπότε ο Ροβέρτος σαν δεύτερος γιος ήταν ο επόμενος διάδοχος, μέχρι την άφιξη του στην Κωνσταντινούπολη ο θρόνος έμεινε κενός.[2] Στον δρόμο για την Κωνσταντινούπολη ο Ροβέρτος πέρασε από την Ουγγαρία που έμεινε από τον Οκτώβριο του 1220 μέχρι τις αρχές του 1221, τον φιλοξένησε ο γαμπρός του Ανδρέας Β΄ της Ουγγαρίας. Ο Ροβέρτος και ο Ανδρέας προχώρησαν σε συμμαχία εναντίον του Δεσπότη της Ηπείρου Θεόδωρου Κομνηνού Δούκα, ο Ανδρέας Β΄ και ο διάδοχος του Μπέλα Δ΄ της Ουγγαρίας τον συνόδευσαν στα Βουλγαρικά σύνορα. Ο Ροβέρτος του Κουρτεναί μεσολάβησε για τον γάμο ανάσα στον τσάρο των Βουλγάρων Ιβάν Ασέν Β΄ και την κόρη του Ανδρέα Β΄ Άννα Μαρία της Ουγγαρίας.[3] Ο Ροβέρτος στέφτηκε αυτοκράτορας (25 Μαρτίου 1221), ο Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας κατέλαβε σύντομα την Θεσσαλονίκη (1224).[4] Ο Ροβέρτος κατέφυγε στον πάπα Ονώριο Γ΄ και στον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο Αύγουστο, ο πάπας ζήτησε Σταυροφορία αλλά χωρίς σημαντική ανταπόκριση.[4]
Την ίδια χρονιά η Λατινική Αυτοκρατορία γνώρισε άλλο ένα σημαντικό πλήγμα, συνετρίβη στην "μάχη του Ποιμανηνού" από τον αυτοκράτορα της Νικαίας Ιωάννη Γ΄ Βατάτζη.[4][5] Μετά την τελευταία ήττα ο Ροβέρτος έκλεισε ειρήνη με τον Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη επιβεβαιώνοντας όλες τις κατακτήσεις του και με την υπόσχεση να παντρευετεί την Ευδοκία (Σοφία) Λασκαρίνα, κόρη του μετέπειτα αυτοκράτορα της Νίκαιας Θεοδώρου Α΄ Λάσκαρη και της Άννας Κομνηνής Αγγελίνας.[6] Ο αρραβώνας ακυρώθηκε από τον πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Μανουήλ Α΄ Σαραντηνό επειδή σύμφωνα με τον Βυζαντινό συγγραφέα Γεώργιο Ακροπολίτη η αδελφή του Ροβέρτου Μαρία του Κουρτεναί είχε παντρευτεί τον Θεόδωρο Λάσκαρη και δεν μπορούσε ο ίδιος να παντρευτεί την κόρη του κουνιάδου του.[7][8]
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το ναυάγιο του γάμου με την Ευδοξία Λάσκαρη, ο Ροβέρτος νυμφεύτηκε τη Γαλλίδα Ευδοξία Κυρία του Νεβίλ, που ήταν αρραβωνιασμένη με Βουργούνδιο ευγενή. Όταν το έμαθε ο πρώην αρραβωνιαστικός της, οργάνωσε συνωμοσία εναντίον του. Τότε ο Ροβέρτος κατέφυγε στον πάπα για τη διευθέτηση του ζητήματος· στην επιστροφή του πέθανε στον Μωρέα (1228), δεν απέκτησε παιδιά και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Βαλδουίνος Β΄ του Κουρτεναί ως Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης.[4]
Γενεαλογικό δέντρο Λατίνων αυτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Βαλδουίνος Η' κόμης Φλάνδρας Ε' κόμης του Αινώ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Βαλδουίνος Θ' κόμης Φλάνδρας ΣΤ' κόμης του Αινώ Α' Λατίνος αυτ. Κωνσταντινούπολης (1204-05) | Ερρίκος της Φλάνδρας Λατίνος αυτ. Κωνσταντινούπολης (1206-16) | Γιολάντα της Φλάνδρας αντιβασίλισσα (1217-19) | Πέτρος του Κουρτεναί Λατίνος αυτ. Κωνσταντινούπολης (jure auxoris) (1217-19) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ροβέρτος του Κουρτεναί Λατίνος αυτ. Κωνσταντινούπολης (1221-28) | Βαλδουίνος Β' Λατίνος αυτ. Κωνσταντινούπολης (1228-61) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ p22039.htm#i220382. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Nicol 1993, σσ. 12-13
- ↑ Bárány 2016, σσ. 71–74
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Nicol 1993, σ. 13
- ↑ Tricht 2013, σ. 1000
- ↑ A Chronology of the Byzantine Empire, editor T. Venning, Palgrave Macmillan, 2006, 567
- ↑ George Akropolites (Ruth Macrides, ed), The History. Oxford: University Press, 2007, p. 157-158.
- ↑ Akropolites 2007, σσ. 157-158
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Akropolites, George (2007). Macrides, Ruth (ed.). The History:Introduction, Translation and Commentary. Oxford University Press.
- Angold, Michael (2011). "The Latin Empire of Constantinople, 1204–1261: Marriage Strategies". Identities and Allegiances in the Eastern Mediterranean after 1204. Farnham: Ashgate Publishing Limited.
- Bárány, Attila (2016). "Courtenay Róbert Magyarországon (1220–1221) [Robert of Courtenay in Hungary (1220–1221)]". In Bárány, Attila; Benkő, Elek; Kárpáti, Zoltán (eds.). Pilisi gótika. II. András francia kapcsolatai (in Hungarian). Ferenczy Múzeumi Centrum.
- Nicol, Donald M. (1993) [1972]. The Last Centuries of Byzantium, 1261-1453 (2. ed.). Cambridge University Press.
- Ostrogorsky, George (1956). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell.
- Perry, Guy (2013). John of Brienne: King of Jerusalem, Emperor of Constantinople, c. 1175–1237. Cambridge: Cambridge University Press.
- Tricht, Filip Van (2013). "Robert of Courtenay (1221-1227): An Idiot on the Throne of Constantinople?". Speculum. The University of Chicago Press. Τόμος 88, No. 4 October.