Μετάβαση στο περιεχόμενο

Θάλεια (Μούσα)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Θάλεια.
Θάλεια
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Θαλία (Αρχαία Ελληνικά)
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύντροφοςΑπόλλων
ΤέκναΚορύβαντες
ΓονείςΔίας και Μνημοσύνη
ΑδέλφιαΚλειώ
Καλλιόπη
Μελπομένη
Ουρανία
Ευτέρπη
Τερψιχόρη
Ερατώ
Πολύμνια
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Στην ελληνική μυθολογία, μία από τις εννέα Μούσες ήταν και η Θάλεια, επίσης Θαλία, κόρη της Μνημοσύνης και του Δία. Θεωρείται πλησιέστερη στην Τερψιχόρη. Ήταν προστάτιδα ιδεατή ανθρωπόμορφη θεότητα της ευπρεπούς και κόσμιας ευθυμίας. Ανακάλυψε την κωμωδία, τη γεωμετρία, την αρχιτεκτονική και τη γεωργία. Ήταν προστάτιδα και των Συμποσίων. Παριστανόταν μόνο με τα σύμβολά της: αόρατη στα συμπόσια ως εμπνεύστρια των εύθυμων τραγουδιών, στα οποία τόνιζε το πνευματώδες κυρίως στοιχείο, βοηθούμενη από την «ιλαρότητα» (ευχαρίστηση) των «ευωχουμένων» (συνδαιτυμόνων). Έτσι ως θεότητα της «καλής διάθεσης» και της έναρξης του κεφιού αποχωρούσε μόλις άρχιζε ο θορυβώδης «κώμος».

Επίσης, η Μούσα Θάλεια είχε υπό την προστασία της τη βουκολική ποίηση, δηλαδή τα αντίστοιχα σημερινά δημοτικά τραγούδια και αργότερα την κωμωδία. Γι΄ αυτό και παριστανόταν συνήθως με στέφανο κισσού στην κόμη, κρατώντας στο αριστερό χέρι προσωπείο (= μάσκα) θεάτρου και στο δεξί κοινή βακτηρία (= ράβδο), με ελαφριά ένδυση και ενίοτε με τρίχινο χιτώνα, (ακριβώς τα σημερινά σύμβολα του χώρου της δημοτικής μουσικής). Άλλες φορές νέα και χαμογελαστή, δαφνοστεφανωμένη με πράσινο πανωφόρι και την επιγραφή: "Θάλεια Κωμωδίαν".

Το όνομά της προήλθε από το ρήμα θαλλέω - Θαλλώ, που σημαίνει βλαστάινω άφθονα, ανθίζω πλούσια, ευδοκιμώ. Ρήμα που ήταν εύχρηστο μόνο στον Ενεστώτα και Παρατατικό χρόνο. Το ουσιαστικό θαλλός σήμαινε ο κάθε νέος κλώνος, κοινώς βλαστάρι.

Παραστάσεις της μούσας Θάλειας διασώθηκαν σε αγγεία, ανάγλυφα και γλυπτά, όπως το μαρμάρινο άγαλμά της στο Μουσείο του Λούβρου, καθώς επίσης και σε πίνακες ζωγραφικής όπως αυτός του Jean-Marc Nattier.

Ρωμαϊκό δηνάριο του 2ου αιώνα μ.Χ., με απεικόνιση του Απόλλωνα και της Θάλειας, Κουίντος Πομπόνιος Μούσας