Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τονίνο Γκουέρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τονίνο Γκουέρα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Tonino Guerra (Ιταλικά)
Γέννηση16  Μαρτίου 1920[1][2][3]
Σανταρκάντζελο ντι Ρομάνια[4]
Θάνατος21  Μαρτίου 2012[5][1][2]
Σανταρκάντζελο ντι Ρομάνια[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία (1946–2012)
Βασίλειο της Ιταλίας (1920–1946)
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕμιλιανή-Ρομανιολική γλώσσα
Ιταλικά[6][7]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Ουρμπίνο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[4][8]
ποιητής[8]
σεναριογράφος[4][8]
θεατρικός συγγραφέας
σκηνοθέτης κινηματογράφου
πεζογράφος
ΕργοδότηςΑνώτερα σχολή για Σεναριογράφους και Σκηνοθέτες
Οικογένεια
ΤέκναAndrea Guerra
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο της Τιμής της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Τάγμα της Τιμής
Τάγμα της Φιλίας
honorary doctorate of the Bordeaux Montaigne University (2003)[9]
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας
βραβείο Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου Συνολικής προσφοράς (2002)[10]
Order of Honour
βραβεία Νταβίντ ντι Ντονατέλο (1981)
Best Screenplay Award (Cannes Film Festival) (1984)
Ιταλικές Χρυσές Σφαίρες (1997)
βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου (2002)
Ιστότοπος
www.toninoguerra.org
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αντόνιο (Τονίνο) Γκουέρα (ιταλικά:Tonino Guerra), (16 Μαρτίου 1920 - 21 Μαρτίου 2012) ήταν Ιταλός ποιητής, συγγραφέας και σεναριογράφος. Στη διάρκεια μιας σταδιοδρομίας στον κινηματογράφο που διήρκεσε για 50 και πλέον χρόνια συνεργάστηκε με εμβληματικούς και παγκόσμια αναγνωρισμένους σκηνοθέτες, όπως οι Μικελάντζελο Αντονιόνι, Φεντερίκο Φελίνι, Αντρέι Ταρκόφσκι και Θεόδωρο Αγγελόπουλο.

Βιογραφία και σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην πόλη Σανταρκάντζελο ντι Ρομάνια (κοντά στο Ρίμινι) της επαρχίας Εμίλια-Ρομάνια. Ο πατέρας του ήταν ψαράς, ενώ η μητέρα του, που ήταν αναλφάβητη, διδάχθηκε από τον ίδιο γραφή και ανάγνωση[11].

Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε στο Τρόισντορφ της Γερμανίας. Για να περάσει την ώρα του και να δώσει κουράγιο στους συγκρατούμενους του, άρχισε να τους διηγείται ιστορίες και λίγο αργότερα να συνθέτει τα δικά του ποιήματα. Το 1946, μετά την απελευθέρωση θα εκδώσει τα ποιήματα αυτά με γενικό τίτλο I scarabócc (Gli scarabocchi - Τα ορνιθοσκαλίσματα). Σε ηλικία 30 ετών μετακομίζει στη Ρώμη και ξεκινά να εργάζεται σαν δάσκαλος. Είναι η εποχή που θα γνωριστεί με τον Έλιο Πέτρι, μελλοντικό σκηνοθέτη του βραβευμένου Υπεράνω πάσης υποψίας (1970), ο οποίος εργάζονταν τότε ως βοηθός του Τζουζέπε ντε Σάντις. Ο ντε Σάντις θα του δώσει λίγα χρόνια μετά την ευκαιρία να συγγράψει το πρώτο του σενάριο για την ταινία Uomini e Lupi (1957).

Ως σεναριογράφος ο Γκουέρα, αν και συνεργάζεται με νεορεαλιστές σκηνοθέτες, δεν ακολουθεί τη συνήθη πρακτική άλλων συναδέλφων του, και αντί να επιβάλει στους σκηνοθέτες τα κοινωνικά και ηθικά του πιστεύω, προτιμά να βοηθήσει του δημιουργούς στην προώθηση της δικιάς τους κοσμοθεωρίας. Τα χρόνια που ακολουθούν θα συνεργαστεί, συχνά μόνιμα, με τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς, στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, κάποιον σπουδαίο σκηνοθέτη ή πρωταγωνιστή, του οποίου η σταδιοδρομία δεν διασταυρώθηκε με αυτή του Γκουέρα. Ανάμεσα στις πιο σπουδαίες δουλειές του συγκαταλέγονται τα σενάρια που έγραψε για τον Αντονιόνι ( L'avventura, La notte, L'Eclisse, Deserto Rosso, Blowup), τον Φελίνι (Amarcord, Il Casanova di Federico Fellini), τον Έλιο Πέτρι (Un tranquillo posto di campagna), τον Αντρέι Ταρκόφσκι (Nostalghia), τους αδελφούς Ταβιάνι (Kaos), τον Φραντσέσκο Ρόσι (ll caso Mattei, Cadaveri eccellenti) και τον Βιτόριο ντε Σίκα (Matrimonio all'italiana, I girasoli) .

Έχει υπάρξει τρεις φορές υποψήφιος για Όσκαρ σεναρίου, ενώ το 1995 έλαβε τιμητικό δίπλωμα στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ κινηματογράφου της Μόσχας.[12]

Υπήρξε άθεος.[13]

Επιλεγμένη φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • L'Αvventura (1960), Μικελάντζελο Αντονιόνι - Η Περιπέτεια
  • La notte (1961), Μικελάντζελο Αντονιόνι - Η Νύχτα
  • L’ Αssassino (1961), Έλιο Πέτρι - Η δολοφόνος της Ρώμης
  • I giorni contati (1962), Έλιο Πέτρι
  • L'Eclisse (1962), Μικελάντζελο Αντονιόνι - Η Έκλειψη
  • La Noia (1963), Νταμιάνο Νταμιάνι - Άδεια ζωή
  • Deserto rosso (1964), Μικελάντζελο Αντονιόνι - Η κόκκινη έρημος
  • Matrimonio all'italiana (1964), Βιτόριο ντε Σίκα - Φιλουμένα Μαρτουράνο - Γάμος Αλά Ιταλικά
  • Casanova '70 (1965), Μάριο Μονιτσέλι - Καζανόβας 70
  • La decima vittima (1965), Έλιο Πέτρι - Το δέκατον θύμα
  • Blow-Up (1966), Μικελάντζελο Αντονιόνι
  • Un tranquillo posto di campagna (1968), Έλιο Πέτρι - Ο πύργος των εραστών
  • Giochi particolari (1970), Φράνκο Ιντοβίνα - Γεύση από ηδονή
  • I girasoli (1970), Βιτόριο ντε Σίκα - Το ηλιοτρόπιον
  • Zabriskie Point (1970), Μικελάντζελο Αντονιόνι
  • Il caso Mattei (1972), Φραντσέσκο Ρόσι - Υπόθεση Ματτέι
  • Lucky Luciano (1973), Φραντσέσκο Ρόσι
  • Amarcord (1973), Φεντερίκο Φελίνι
  • Cadaveri eccellenti (1976), Φραντσέσκο Ρόσι - Δολοφονίες διακεκριμένων
  • Caro Michele (1976), Μάριο Μονιτσέλι
  • Un papillon sur l'épaule (1978), Ζακ Ντερέ - Ενέδρα στη Βαρκελώνη
  • Cristo si è fermato a Eboli (1979), Φρανσέσκο Ρόσι - Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι
  • Tre fratelli (1981), Φραντσέσκο Ρόσι - Τα τρία αδέλφια
  • Identificazione di una donna (1982), Μικελάντζελο Αντονιόνι - Η ταυτότητα μιας γυναίκας
  • La notte di San Lorenzo (1982), Πάολο & Βιτόριο Ταβιάνι -Η νύχτα του Σαν Λορέντζο
  • Nostalghia (1983), Αντρέι Ταρκόφσκι - Νοσταλγία
  • E la nave va (1983), Φεντερίκο Φελίνι - Και το πλοίο φεύγει
  • Carmen (1984), Φραντσέσκο Ρόσι
  • Ταξίδι στα Κύθηρα (1984), Θεόδωρος Αγγελόπουλος
  • Enrico IV (1984), Μάρκο Μπελόκιο - Ερρίκος Δ
  • Kaos (1984), Πάολο & Βιτόριο Ταβιάνι - Χάος
  • Ginger e Fred (1986), Φεντερίκο Φελίνι - Τζίντζερ και Φρεντ
  • Ο Μελισσοκόμος (1986), Θεόδωρος Αγγελόπουλος
  • Cronaca di una morte annunciata (1987), Φραντσέσκο Ρόσι - Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου
  • Τοπίο στην ομίχλη (1988), Θεόδωρος Αγγελόπουλος
  • Stanno tutti bene (1990), Τζουζέπε Τορνατόρε - Είναι όλοι τους καλά
  • Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991), Θεόδωρος Αγγελόπουλος
  • Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995), Θεόδωρος Αγγελόπουλος
  • Al di là delle nuvole (1995), Μικελάντζελο Αντονιόνι, Βιμ Βέντερς - Πέρα από τα σύνεφα
  • Μία αιωνιότητα και μία μέρα (1998), Θεόδωρος Αγγελόπουλος
  • Τριλογία 1: Το Λιβάδι που δακρύζει (2004), Θεόδωρος Αγγελόπουλος
  • Τριλογία 2: Η σκόνη του χρόνου (2008), Θεόδωρος Αγγελόπουλος
  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 121756316. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119101475. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 filmportal.de. be6b5f95ec544a95a9e4426e9a85cccb. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 10563. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  5. «Famous Italian Screenwriter Tonino Guerra Dies at 92». Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2012.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb121756316. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. CONOR.SI. 40749411.
  8. 8,0 8,1 8,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/30513. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  9. www.u-bordeaux-montaigne.fr/fr/universite/decouvrir-bordeaux-montaigne/histoire-d-universite.html.
  10. www.europeanfilmacademy.org/European-Film-Awards-Winners-2002.71.0.html. Ανακτήθηκε στις 16  Δεκεμβρίου 2019.
  11. Lim, Dennis (23 Μαρτίου 2012). «Tonino Guerra, Italian Screenwriter and Poet, Dies at 92». The New York Times. http://www.nytimes.com/2012/03/23/arts/tonino-guerra-italian-screenwriter-and-poet-dies-at-92.html. 
  12. «19th Moscow International Film Festival (1995)». MIFF. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2013. 
  13. Tonino Guerra ovvero l'ottimismo di un poeta, FilmTV, 12 Αυγούστου 2010.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]