Το χώμα βάφτηκε κόκκινο
| Το χώμα βάφτηκε κόκκινο | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Βασίλης Γεωργιάδης[1] |
| Σενάριο | Νίκος Φώσκολος |
| Πρωταγωνιστές | Νίκος Κούρκουλος, Μάνος Κατράκης, Άγγελος Αντωνόπουλος, Γιάννης Βόγλης, Φαίδων Γεωργίτσης, Μαίρη Χρονοπούλου, Νότης Περγιάλης, Δημήτρης Μπισλάνης και Βάσος Ανδρονίδης |
| Μουσική | Μίμης Πλέσσας |
| Πρώτη προβολή | 1966 |
| Διάρκεια | 130 λεπτά |
| Προέλευση | Ελλάδα |
| Γλώσσα | Ελληνικά |
| δεδομένα () | |
Το χώμα βάφτηκε κόκκινο είναι ελληνική δραματική ταινία του 1966 σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου. Πρωταγωνιστούν οι Νίκος Κούρκουλος, Μάνος Κατράκης, Άγγελος Αντωνόπουλος, Γιάννης Βόγλης, Φαίδων Γεωργίτσης, Μαίρη Χρονοπούλου και Νότης Περγιάλης.
Η ταινία υπήρξε υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην 38η απονομή των βραβείων το 1966 [2] και αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία κόβοντας συνολικά 588.101 εισιτήρια. Εμπνευσμένη από τα γουέστερν, η ταινία αναφέρεται στον αγώνα των κολίγων ενάντια στη καταδυνάστευση των τσιφλικάδων, στη Θεσσαλία του 1907.
Πλοκή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ιστορία ξεκινά με τον Οδυσσέα Χορμόβα να συναντά χωροφύλακες σε ένα τρένο καθώς επιστρέφει στο σπίτι, για να τον απελάσουν λόγω της προηγούμενης φυλάκισής του. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του πίσω, συναντά μια ομάδα αγροτών, γνωστών ως Κολίγοι, που αναζητούν πέρασμα από ένα ποτάμι που οριοθετεί τα όρια της περιουσίας του πατέρα του. Εμποδιζόμενοι από φράγματα που δημιουργούνται από τους άνδρες του αδελφού του και μια κατεστραμμένη γέφυρα, οι κολίγοι εμποδίζονται να περάσουν μέχρι να επέμβει ο Οδυσσέας, διευκολύνοντας το πέρασμά τους. Σε μια εκκλησιαστική λειτουργία στην κορυφή των βράχων των Μετεώρων , που θυμίζει τη βιβλική ιστορία του άσωτου γιου , ο Οδυσσέας συναντά ξανά τον πατέρα του εν μέσω εορτασμών στο κτήμα του.
Παρόλα αυτά, εντάσεις δημιουργούνται όταν ο Ρήγας, ο μικρότερος αδερφός του Οδυσσέα και διαχειριστής του κτήματος, αντιτίθεται στους πανηγυρισμούς για τον αδελφό του. Ο Ρήγας χειραγωγεί τους κολίγους σε συμφωνίες καταναγκαστικής εργασίας , προκαλώντας τις έντονες αντιρρήσεις από τον δάσκαλο Μαρίνο Αντύπα. Οι αντιπαραθέσεις κλιμακώνονται, με αποτέλεσμα τη βία και τη δημιουργία ενός αυτοσχέδιου καταυλισμού ακτημόνων.
Καθώς η υπόθεση ξετυλίγεται, αναδύονται διάφορες δευτερεύουσες ιστορίες, συμπεριλαμβανομένης της υπεκφυγής των ανδρών του Ρήγα από μια γυναίκα κολίγα και της αντίστασης της Ειρήνης ενάντια στις επιθυμίες του Ρήγα. Μέσα σε αυτές τις συγκρούσεις, ο Οδυσσέας εμπλέκεται σε έναν περίπλοκο ιστό προδοσίας και εκδίκησης, με αποκορύφωμα μια δραματική αντιπαράθεση στους βράχους των Μετεώρων.
Η ταινία απεικονίζει τον Οδυσσέα να υπερασπίζεται τη δικαιοσύνη και την ενότητα, που συμβολίζεται από την απόφασή του να παραχωρήσει τη γη του στους ακτήμονες, απηχώντας το αίσθημα που εξέφρασε ο Ελευθέριος Βενιζέλος ότι «Οι σκλάβοι δεν μπορούσαν να ελευθερώσουν σκλάβους».
Διανομή ρόλων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Νίκος Κούρκουλος ως Οδυσσέας Χορμόβας [3]
- Μάνος Κατράκης ως πατέρας Χορμόβας [3]
- Νότης Περγιάλης [3] ως Μαρίνος Αντύπας
- Μαίρη Χρονοπούλου ως Ειρήνη [3]
- Γιάννης Βόγλης ως Ρήγας Χορμόβας [3]
- Φαίδων Γεωργίτσης [3] ως Γιάγκος
- Άγγελος Αντωνόπουλος [3] ως Κώτσος
- Αθηνόδωρος Προύσαλης [3] ως χωροφύλακας
- Κώστας Μπαλαδήμας [3] ως παπάς
- Δημήτρης Μπισλάνης [3] ως επιστάτης
Συμμετέχουν
- Ζέτα Αποστόλου [3]
- Βάσος Ανδρονίδης [3] ως παπα-Δημήτρης
- Ελένη Κρίτη [3]
- Νίκος Πασχαλίδης [3]
- Κώστας Γεννατάς [3]
- Σπύρος Μαλούσης
- Χριστόφορος Ζήκας [3] ως πληρωμένος δολοφόνος
- Γιώργος Ξύδης [3] ως αμαξάς
- Νίκος Κούρος [3]
- Κώστας Μαντηλάρης
- Κώστας Βουτσάς ως κομπάρσος στο πανηγύρι
Κυκλοφορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 10 Ιανουαρίου 1966 στις κινηματογραφικές αίθουσες Άνεσις, Γρανάδα, Ιλίσια, Ορφεύς, Ομόνοια και Σελέκτ στην Αθήνα, [4] ενώ ξεκίνησε συγχρόνως και η προβολή της στους κινηματογράφους Αττικόν του Πειραιά και Κολοσαίον της Θεσσαλονίκης.
Υποδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κριτικές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο κριτικός κινηματογράφου Σταύρος Γανωτής έδωσε στην ταινία δύο απο τα πέντε αστέρια του σε μια κριτική που δημοσιεύθηκε στις 28 Μαΐου 2020 αναφέροντας μεταξύ άλλων πως:
«Μια διττή ταινία, που τη μία θέλεις να γελάσεις με τις απιθανότητες επιμέρους της πλοκής, και από την άλλη θαυμάζεις για τις ερμηνείες, τα καταπληκτικά πλάνα και τον μαεστρικό τρόπο που ο Γεωργιάδης πετυχαίνει να «καταπιεί» τη σεναριακή επιτήδευση και να βγάλει σοβαρότητα επί της οθόνης. Με Κούρκουλο, Χρονοπούλου, Βόγλη και Γεωργίτση στα καλύτερα τους, και με έναν Μάνο Κατράκη όπως πάντα αγέρωχο, το φιλμ πατάει με ασφάλεια πάνω στο καστ και δείχνει χαρακτήρα. Προσφέρει συγκίνηση, πολιτικό μήνυμα, ιστορική συνέπεια επί των μικρών και μεγαλύτερων που περιβάλλουν τη μυθοπλασία, ενώ τσακίζει κόκαλα στη σκηνή της κηδείας του Αντύπα.»[5]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.imdb .com /title /tt0057892 /. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2016. - ↑ «The 38th Academy Awards (1964) Nominees and Winners». oscars.org. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 33.
- ↑ «Η ζωή της πόλης» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 9 Ιανουαρίου 1966. σελ. 2η. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Γανωτής, Σταύρος (28 Μαΐου 2020). «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο». filmy.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το χώμα βάφτηκε κόκκινο στην IMDb
- Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο στην ιστοσελίδα finosfilm.com.