Σύνοδος των Θηβών

Την 1η Οκτωβρίου του 1373 στη σύνοδο των Θηβών ή συμβούλιο των Θηβών (Αγγλικά: Council of Thebes) ο πάπας Γρηγόριο ΙΑ΄ συγκέντρωσε τους Φράγκους Χριστιανούς ηγεμόνες της Ανατολής, για να τους επισημάνει την τουρκική επέκταση και να τους πείσει να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να την αντιμετωπίσουν. Αν και αναγνώρισαν τον κίνδυνο, δεν υπήρξε θετικό αποτέλεσμα. Επικράτησαν οι προσωπικές αντιζηλίες και ανταγωνισμοί. Δύο αιώνες αργότερα, οι Φράγκοι στην Ελλάδα, είχαν υποταχθεί από τους Τούρκους.

Η σύνοδος

Ο αρχιεπίσκοπος Νέων Πατρών με «αγωνιώδη» επιστολή στον πάπα Γρηγόριο ΙΑ΄ εκθέτει τον κίνδυνο της επέκτασης των Τούρκων στην Χριστιανική Ελλάδα. Του επισημαίνει ότι έχουν υποδουλωθεί Χριστιανοί και ότι οι Τούρκοι έχουν πλησιάσει στα σύνορα της ηγεμονίας της Αχαΐας και του δουκάτου των Αθηνών. Ο πάπας συγκινήθηκε τόσο, ώστε κάλεσε τους Φράγκους Χριστιανούς ηγεμόνες της Ανατολής σε σύνοδο στην Θήβα την 1η Οκτωβρίου του 1373, ώστε να τους πείσει να ενδιαφερθούν για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Στην πρόσκλησή του συμπεριλαμβάνονταν:

1. ο αυτοκράτορας Ιωάννης ο ΣΤ΄,
2. ο αυτοκράτορας Φίλιππος ο Γ΄,
3. η πολιτεία της Βενετίας,
4. η πολιτεία της Γένουας,
5. οι ιππότες του Αγίου Ιωάννη,
6. οι βασιλιάδες της Κύπρου,
7. οι βασιλιάδες της Ουγγαρίας,
8. οι βασιλιάδες της Σικελίας,
9. ο γενικός επίτροπος των δουκάτων των Αθηνών και των Νέων Πατρών που ανήκαν στον βασιλέα της Σικελίας,
10. στον δούκα του Αιγαίου Νικόλαο Γ΄ Δαλλεκάρτσερη,
11. στον δούκα Λευκάδος Λεονάρδο Τόκκο,
12. στον «ηγεμόνα της Κορίνθου» Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι,
13. στον μαρκίωνα Βοδονίτζης Φραγκίσκο Γεώργιο,
14. στον «ηγεμόνα Μυτιλήνης» Φραγκίσκο Γατελούζο και
15. στον αυθέντη της Σερίφου Ερμόλαο Μινόττο.

Το αποτέλεσμα

Οι αρχιεπίσκοποι Νέων Πατρών και Νάξου επιδοκιμάστηκαν για την κήρυξη της ένωσης εναντίον των απίστων. Καμία απόφαση όμως δεν πάρθηκε γιατί επικράτησαν οι προσωπικές αντιζηλίες και ανταγωνισμοί. Είναι χαρακτηριστικό ότι, μερικούς μήνες αργότερα το 1374, ο Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι, με την πρόφαση ότι η Εταιρεία των Ναβαρραίων, που κατήχε την Αττική, δεν του παρέδιδε κάποιους φυγάδες υπηκόους του, επιτέθηκε και κατέλαβε τα Μέγαρα. Η κατοχή των Μεγάρων θα τον βοηθούσε αργότερα να καταλάβει το δουκάτο των Αθηνών.

Υπάρχει και η άποψη του Αμερικανού ιστορικού Setton Μ. Kenneth, ότι δεν παρευρέθηκαν όλοι η ηγεμόνες και έτσι η σύνοδος δεν πραγματοποιήθηκε και φυσικά δεν ήταν εφικτός κάποιος συνασπισμός Φράγκικων δυνάμεων εναντίον των Τούρκων.

Πηγές

• Μίλλερ, Ουΐλλιαμ μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, 1909-1910, «Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566)» μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Τόμος Α΄. Εν Αθήναις: Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, σελ. 433.
• (Αγγλικά) Miller, W. (1908) "The Latins in the Levant.  A History of Frankish Greece (1204-1566)" (Cambridge and New York). Αρχειοθετήθηκε 10/11/2017. Ανακτήθηκε 17/06/2017. Σελ. 303-304.
• (Αγγλικά) Setton, Kenneth M. (1975) "Volume III: The fourteenth and fifteenth centuries", Edited by Harry W. Hazzard, University of Wisconsin Press: Madison, σελ.208. Ανακτήθηκε 21/06/2018.