Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σκροπονέρια Εύβοιας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Σκροπονέρια Βοιωτίας Συντεταγμένες: 38°30′3.2″N 23°21′7.2″E / 38.500889°N 23.352000°E / 38.500889; 23.352000

Σκροπονέρια
Σκροπονέρια is located in Greece
Σκροπονέρια
Σκροπονέρια
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
Αποκεντρωμένη ΔιοίκησηΘεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας
ΠεριφέρειαΣτερεάς Ελλάδας
Περιφερειακή ΕνότηταΕυβοίας
Δημοτική ΕνότηταΑνθηδόνος
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΣτερεά Ελλάδα
ΝομόςΕυβοίας
Υψόμετρο28 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος42
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας34100
Τηλ. κωδικός2221

Τα Σκροπονέρια Εύβοιας ή Σκορπονέρια είναι μικρός παραθαλάσσιος οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας[1].

Γεωγραφικά - ιστορικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα Σκροπονέρια Εύβοιας βρίσκονται στις δυτικές ακτές του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου. Είναι χτισμένα στο βάθος του ομώνυμου όρμου, ενώ ο συνώνυμος οικισμός Σκροπονέρια Βοιωτίας ή «Ακτή Βοιωτίας» μόλις 3 χλμ. δυτικότερα. Δημιουργήθηκε από τον οικοδομικό συνεταιρισμό των Ελλήνων βουλευτών γι' αυτό και αναφέρεται ως «Πολιτεία» ή «Βουλευτικά»[2][3]. Απέχει 29 χλμ. Δ. από την Χαλκίδα και 13 χλμ. Δ. από την Ανθηδόνα. Ο οικισμός έχει θέα προς βορρά τον ομώνυμο όρμο του Σκροπονερίου και το νησάκι Γάτζα. Νοτιοδυτικά του οικισμού βρίσκεται η Παραλίμνη και το όρος Πτώον. Στην αρχαιότητα ήταν γνωστά με το όνομα «φωκών όρμος»[εκκρεμεί παραπομπή]. Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρονται επίσημα το 1991 να απογράφονται στην τότε κοινότητα Λουκισίων[4]. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με την Ανθηδόνα, τα Λουκίσια και την Υλίκη αποτελούν την τοπική κοινότητα Λουκισίων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ανθηδώνος του Δήμου Χαλκιδέων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 36 μόνιμους κατοίκους[5].

  1. «Σκροπονέρια Εύβοιας | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2019. 
  2. «Σκροπονέρια – Δήμος Ορχομενού Βοιωτίας». Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2019. 
  3. «Αρχική». neriaestates.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2019. 
  4. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2019. 
  5. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10659 (σελ. 185 του pdf)