Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σάντρο Ματσόλα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σάντρο Ματσόλα

Με την Ίντερ το 1971
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΑλεσάντρο Ματσόλα
Ημερ. γέννησης8 Νοεμβρίου 1942 (1942-11-08) (82 ετών)
Τόπος γέννησηςΤορίνο, Ιταλία
Ύψος1,79 μ.
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
1958–1960 Ίντερ
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1960–1977 Ίντερ418(116)
Σύνολο418(116)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1963–1974Ιταλία 70(22)
Τίτλοι
Ιταλία
Φιναλίστ Παγκόσμιο Κύπελλο 1970
Νικητής Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1968
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Αλεσάντρο «Σάντρο» Ματσόλα (ιταλικά: Alessandro "Sandro" Mazzola‎‎, ιταλική προφορά: [ˈsandro matˈtsɔːla], γεννήθηκε 8 Νοεμβρίου 1942) είναι Ιταλός πρώην ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός μέσος. Ένας από τους καλύτερους Ιταλούς παίκτες όλων των εποχών και στη θέση του παγκόσμια,[1][2][3] ψηφίστηκε 43ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS.[4]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σάντρο Ματσόλα γεννήθηκε στο Τορίνο και είναι ο μεγαλύτερος γιος του Βαλεντίνο Ματσόλα, αρχηγού της θρυλικής ομάδας της Τορίνο και του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού σταρ της μεταπολεμικής Ιταλίας, ο οποίος σκοτώθηκε με το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας του σε αεροπορικό δυστύχημα το 1949 στη Σουπέργκα.[5] Μαζί με τον μικρότερο αδερφό του Φερούτσιο, μετακόμισε στην Ίντερ το 1958 σε ηλικία 16 ετών. Έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα στις 10 Ιουνίου 1961 στο ντέρμπι απέναντι στη Γιουβέντους που ήταν επαναληπτικό. Στο 31ο λεπτό του πρώτου αγώνα ο Ετζίντιο Μορμπέλο της Ίντερ χτυπήθηκε από ένα αντικείμενο, αρκετοί οπαδοί εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και ο διαιτητής αποφάσισε να διακόψει την αναμέτρηση του Τορίνου. Η διοργανώτρια αρχή έκρινε υπαίτια τη Γιουβέντους για όσα συνέβησαν και στις 24 Απριλίου χάρισε τους δύο βαθμούς της νίκης στην Ίντερ. Η Γιουβέντους άσκησε έφεση και δικαιώθηκε. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας ο προπονητής Ελένιο Ερέρα αποφάσισε να μην επιτρέψει επαγγελματίες να αγωνιστούν και η ομάδα νέων έχασε με 9–1. Ο Ματσόλα σημείωσε το γκολ της παρηγοριάς με πέναλτι. Ήταν η μόνη του εμφάνιση εκείνη τη χρονιά.[6][7]

Τα επόμενα χρόνια δημιουργήθηκε μια από τις καλύτερες ομάδες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, η αποκαλούμενη Grande Inter (Μεγάλη Ίντερ).[8][9] Η βασική δομή και η συνταγή επιτυχίας ήταν το κατενάτσιο βασιζόμενο σε δυναμικούς αμυντικούς με κορυφαίο το Τζιατσίντο Φακέτι. Ο Ματσόλα βρισκόταν σε αυτό το σύστημα παιχνιδιού από την αγωνιστική περίοδο 1962–63, όταν έγινε βασικός στην ομάδα συμμετέχοντας σε 23 αγώνες πρωταθλήματος και σημειώνοντας 10 τέρματα.[7][10] Λειτούργησε ως επιθετικός μέσος χάρις στη δημιουργικότητα και την παραγωγικότητά του.[11] Κατά τη ακμή της καριέρας του, διακρίθηκε για τον ρυθμό, την αντοχή, την ισορροπία, την επιτάχυνση και την ευελιξία του, ιδίως την ντρίμπλα εν κινήσει, η οποία μαζί με τον εξαιρετικό έλεγχο της μπάλας και την τεχνική του ικανότητα, του επέτρεψε να είναι ανίκητος με τους αμυντικούς σε ένας-με-έναν αναμετρήσεις.[12] Το κατενάτσιο αποδείχθηκε επιτυχημένο: το 1963, το 1965 και το 1966 η Ίντερ κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλήματος, με το Ματσόλα να είναι ο πρώτος σκόρερ με 17 γκολ στο πρωτάθλημα το 1964–65.[13][14][15] Η Ίντερ ήταν επίσης επιτυχημένη διεθνώς: η Ρεάλ Μαδρίτης ηττήθηκε με 3–1 στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1964, με το Ματσόλα να έχει δύο γκολ στον τελικό ενώ παράλληλα είχε και την αμυντική ευθύνη της επιτήρησης του Αλφρέδο Ντι Στέφανο ανταποκρινόμενος εξαιρετικά.[5][16] Με συνολικά 7 γκολ, κέρδισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης.[17] Την επόμενη χρονιά, η Ίντερ υπερασπίστηκε τον τίτλο όταν νίκησε τη Μπενφίκα με 1–0. Το 1964 και το 1965, οι νερατζούρι κέρδισαν ακόμη και το Διηπειρωτικό Κύπελλο.[10] Το 1967, η Ίντερ έχασε 2–1 στον τελικό του μεγάλου Ευρωπαϊκού Κυπέλλου απέναντι στη Σέλτικ Γλασκόβης. Ο Ματσόλα έβαλε την ομάδα του μπροστά με πέναλτι αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό.[18]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο ρόλος του Ματσόλα άλλαξε: ο κορυφαίος Ισπανός Λουίς Σουάρεθ έφυγε και ο Ιταλός ανέλαβε αρχηγός αγωνιζόμενος ως επιτελικός μέσος.[11] Το 1970–71 κέρδισε το τέταρτο πρωτάθλημα και οι αθλητικοί δημοσιογράφοι τον ψήφισαν δεύτερο καλύτερο Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή της χρονιάς πίσω από τον Γιόχαν Κρόιφ στο διαγωνισμό της Χρυσής Μπάλας.[19]

Μετά από 17 χρόνια εγκατέλειψε την ενεργό δράση με τελευταίο του παιχνίδι να είναι ο τελικός του Κυπέλλου Ιταλίας στις 2 Ιουλίου 1977 απέναντι στη Μίλαν, η οποία κέρδισε με 2–0. Συνολικά, ο Ματσόλα έπαιξε σε 565 επίσημα παιχνίδια (158 γκολ) για την Ίντερ, τα οποία κατανέμονται ως εξής: 418 παιχνίδια (116 γκολ) στο πρωτάθλημα, 80 παιχνίδια (24 γκολ) στο Κύπελλο και 67 παιχνίδια (18 γκολ) στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.[13]

Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα στις 12 Μαΐου 1963 στη νίκη 3–0 επί των παγκόσμιων πρωταθλητών της Βραζιλίας, όπου σημείωσε ένα γκολ.[20] Το 1966 ήταν μέλος της ομάδας του Παγκόσμιου Κυπέλλου στην Αγγλία και χρησιμοποιήθηκε σε όλους τους αγώνες. Σημείωσε ένα γκολ στη νίκη με 2–0 επί της Χιλής. Αλλά η Ιταλία έχασε δύο αγώνες, συμπεριλαμβανομένης μιας ταπεινωτικής ήττας από τη Βόρεια Κορέα και αποκλείστηκε από την πρώτη φάση.[21]

Δύο χρόνια αργότερα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1968, ο Ματσόλα οδήγησε τη Squadra Azzurra στον τίτλο και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.[22] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1970 στο Μεξικό, οι Ιταλοί ήταν από τα φαβορί για τον τίτλο, αλλά με ένα πρόβλημα: την παρουσία δύο σπουδαίων παικτών στην ίδια θέση, Ματσόλα και Τζάνι Ριβέρα. Ο προπονητής αποφάσισε να ξεκινά ο Ματσόλα και στο δεύτερο ημίχρονο να μπαίνει ο Ριβέρα. Στον τελικό απέναντι στη Βραζιλία ο Ματσόλα έμεινε μέχρι το 83ο λεπτό και ο προπονητής επικρίθηκε έντονα.[23][24]

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 οι Ιταλοί ήταν απογοητευτικοί και ο τελευταίος διεθνής αγώνας του Ματσόλα ήταν με την Πολωνία που σήμανε και τον αποκλεισμό από τον πρώτο γύρο. Ολοκλήρωσε την διεθνή καριέρα του με 70 συμμετοχές και 22 τέρματα.[20] Μετά το τέλος της καριέρας του έγινε τηλεσχολιαστής αγώνων ποδοσφαίρου.

Τίτλοι και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίντερ

  • Πρωτάθλημα Ιταλίας (4) : 1962–63 , 1964–65 , 1965–66 , 1970–71
  • Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (2) : 1963–64 , 1964–65
  • Διηπειρωτικό Κύπελλο : 1964 , 1965

Ιταλία

  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα : 1968

Ατομικές διακρίσεις

  • Κορυφαίος σκόρερ πρωταθλήματος : 1964–65
  • Κορυφαίος σκόρερ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών : 1963–64 (μαζί με τους Κοβάσεβιτς και Πούσκας)
  • FIFA XI : 1967
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλύτερη ομάδα : 1968
  • Χρυσή Μπάλα (Ballon d'Or) 2η θέση : 1971
  • IFFHS : 43ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα
  • Ιταλικό ποδόσφαιρο Hall of Fame : 2014

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «20 Greatest Italian Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  2. ↑ «ALL-TIME GREATEST ITALY SQUAD». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2020. 
  3. ↑ «The Greatest Attacking Midfielders of All Time». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  4. ↑ «IFFHS' Century Elections». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «HOW INTER LEGEND SANDRO MAZZOLA FULFILLED THE DESTINY OF HIS TRAGIC FATHER». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  6. ↑ «Το αμφιλεγόμενο 9-1 της Γιουβέντους επί της Ίντερ». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «5 ITALIAN FANTASISTI WHO BECAME CLUB ICONS». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  8. ↑ «UEFA : The greatest teams of all time: Inter 1962–67». Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2020. 
  9. ↑ «Helenio Herrera: Perfector of Catenaccio and Architect of La Grande Inter». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2020. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Inter Milan 1963-67». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Inter's 10 Greatest Footballers of All Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. 
  12. ↑ «Σάντρο Ματσόλα». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Inter : SANDRO MAZZOLA». Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. 
  14. ↑ «¿Cuál ha sido el mejor equipo en la historia de la Champions?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2024. 
  15. ↑ «Italy - Serie A Top Scorers». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  16. ↑ «Mazzola talks about the European Cup final 1964: "It was the best match of my entire life"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  17. ↑ «Champions Cup/Champions League Topscorers». Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2020. 
  18. ↑ «European Competitions 1966-67». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  19. ↑ «European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1971». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  20. ↑ 20,0 20,1 «Alessandro Mazzola - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  21. ↑ «HOW NORTH KOREA STUNNED THE WORLD BY BEATING ITALY AT THE 1966 WORLD CUP». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  22. ↑ «UEFA : EURO 1968: all you need to know». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2021. 
  23. ↑ «Solo il più grande Brasile di sempre battè l'Italia di Mexico '70». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2020. 
  24. ↑ «¡HABLA MEMORIA! Alemania-Italia: El partido del siglo». Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σάντρο_Ματσόλα&oldid=10766294"