Μετάβαση στο περιεχόμενο

Παρκ Τσαν-γουκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παρκ Τσαν-γουκ
Ο Παρκ το 2013
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		박찬욱 (Park Chan-wook) (Κορεατικά)
Γέννηση23 Αυγούστου 1963 (1963-08-23) (61 ετών)
Σεούλ, Νότια Κορέα
Χώρα πολιτογράφησηςΝότια Κορέα[1]
ΣπουδέςSogang University
ΙδιότηταΣκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός
ΑδέλφιαPark Chan-kyong[2]
Είδος τέχνηςκινηματογράφος
Σημαντικά έργαOldboy
Δίψα
Η Υπηρέτρια
ΒραβεύσειςΜέγα Βραβείο Φεστιβάλ Καννών
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Παρκ Τσαν-γουκ (Χάνγκουλ: 박찬욱, 23 Αυγούστου 1963) είναι Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός του κινηματογράφου, ο οποίος αναγνωρίζεται διεθνώς ως μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του σινεμά της χώρας του.[3][4][5] Στις ταινίες του μελετά κυρίως τη φύση της βίας και την ανάγκη για εκδίκηση,[6] καθώς και άλλα θέματα, όπως η διαίρεση της Κορέας,[7] ο φεμινισμός και η ομοφυλοφιλία.[8] Είναι γνωστός για την άτυπη Τριλογία της εκδίκησης (Η τελευταία εκδίκηση – 2002, Oldboy – 2003, Η εκδίκηση μιας κυρίας – 2005), τη Δίψα (2009) και την Υπηρέτρια (2016). Ο Παρκ έχει βραβευτεί σε πολλά περίβλεπτα φεστιβάλ κινηματογράφου, συμπεριλαμβανομένων των Καννών, της Βενετίας και του Βερολίνου.

Βιογραφία και καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Παρκ γεννήθηκε το 1963 στη Σεούλ. Γιος πανεπιστημιακού καθηγητή, μεγάλωσε σε μία σχετικά ευκατάστατη οικογένεια, με έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες.[7] Τελειώνοντας το σχολείο, έγινε φοιτητής φιλοσοφίας στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Σόγκανγκ.[6] Στη διάρκεια των σπουδών του, έγινε ένθερμος θεατής ταινιών. Οι προβολές ταινιών του Άλφρεντ Χίτσκοκ από την κινηματογραφική λέσχη του πανεπιστημίου αποτέλεσαν καθοριστικό γεγονός, καθώς αποφάσισε να γίνει σκηνοθέτης.[7] Μεγαλώνοντας στη δεκαετία του 1980, μια ιδιαίτερα ταραχώδη περίοδο για τη Νότια Κορέα, ο Παρκ έζησε τη βία του δικτατορικού καθεστώτος του Τσουν Ντου-χουάν, κάτι που, σύμφωνα με τον ίδιο, διαμόρφωσε τη φαντασία του.[5]

Πρώτες ταινίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Παρκ είναι αυτοδίδακτος, καθώς στην Κορέα του 1980 δεν υπήρχε συστηματική εκπαίδευση πάνω στον κινηματογράφο.[5] Η πρώτη του κινηματογραφική εμπειρία ήρθε το 1988, όταν δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη για την ταινία Ggamdong.[9] Έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1992, με την ταινία The Moon Is... the Sun's Dream, σε σενάριο του ίδιου. Τρία χρόνια αργότερα, ακολούθησε το Trio. Αυτές οι ταινίες δεν έτυχαν μεγάλης αποδοχής και ο Παρκ αναγκάστηκε να εργαστεί για ένα διάστημα ως κριτικός κινηματογράφου σε περιοδικά. Μάλιστα, επέλεγε να αρθρογραφήσει για ταινίες λιγότερο γνωστές στο κοινό και έγινε γνωστός για τη λεπτομερή ανάλυσή τους και για τα καλογραμμένα του κείμενα.[7] Το διάστημα αυτό, έστειλε πολυάριθμες ιδέες και σενάρια σε εταιρείες παραγωγής, χωρίς ωστόσο να βρίσκει γίνονται δεκτές.

Το 2000, ο Παρκ σκηνοθέτησε το Joint Security Area, ένα θρίλερ διαδραματιζόμενο στην αποστρατικοποιημένη ζώνη μεταξύ Νότιας και Βόρειας Κορέας. Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία στην μέχρι τότε ιστορία της χώρας, με σχεδόν 6 εκατομμύρια θεατές.[10] Μαζί με ταινίες άλλων σκηνοθετών, όπως το Shiri (1999), που κατείχε το ρεκόρ μέχρι το προηγούμενο έτος,[11] σήμανε μια νέα εποχή στον κινηματογράφο της Νότιας Κορέας, με υψηλότερες επενδύσεις και στόχευση ενός ευρύτερου κοινού.[12] Παράλληλα, ήταν η πρώτη ταινία του Παρκ που έγινε γνωστή και εκτός αυτής, αφού προβλήθηκε σε αρκετά διεθνή φεστιβάλ και προτάθηκε για τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.[13]

Η «Τριλογία της Εκδίκησης» και διεθνής αναγνώριση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επιτυχία του Joint Security Area έδωσε στον Παρκ μεγαλύτερη καλλιτεχνική ελευθερία. Το 2002 σκηνοθέτησε και έγραψε το σενάριο για την Τελευταία Εκδίκηση, πρώτο μέρος της επονομαζόμενης «Τριλογίας της Εκδίκησης». Η ταινία δίχασε τους κριτικούς και δεν τα πήγε καλά στο box office.[14] Θεωρείται η πιο ακατέργαστη από τα τρεις ταινίες της τριλογίας.[3]

Ο Παρκ στο Φεστιβάλ Καννών, το 2009

Παρά την εμπορική αποτυχία, ο Παρκ άρχισε να σχεδιάζει την επόμενη ταινία του, το Oldboy. Πριν ακόμα αρχίσουν τα γυρίσματα, σε μια συνομιλία του με τον πρωταγωνιστή Τσόι Μιν-σικ, ο Παρκ ισχυρίστηκε ότι το Oldboy θα ήταν μια περισσότερο εμπορική ταινία, αλλά δυστυχώς, για το λόγο αυτό, δε θα μπορούσε ποτέ να φτάσει σε διαγωνισμό υψηλού επιπέδου, σαν των Καννών.[7] Κατά ειρωνεία της τύχης, η ταινία προβλήθηκε σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και στις Κάννες, όπου προτάθηκε για το Χρυσό Φοίνικα και κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο.[15] Το Oldboy κατέχει εξέχουσα θέση στο σινεμά της Νότιας Κορέας, καθώς προσέλκυσε το ενδιαφέρον του δυτικού κοινού σε αυτό.[3]

Το 2004 ο Παρκ συμμετείχε στην ανθολογία τρόμου Νοσηρή τριλογία, μαζί με τον Φρούιτ Τσαν από το Χονγκ Κονγκ και τον Ιάπωνα Τακάσι Μίικε. Τόσο η ταινία στο σύνολό της, όσο και η ιστορία του Παρκ μεμονωμένα, απέσπασαν πολύ καλές κριτικές.[16]

Η «Τριλογία της Εκδίκησης» έκλεισε με την ταινία Η εκδίκηση μιας κυρίας (2005). Μολονότι δεν έλαβε τόση δημοσιότητα όσο το Oldboy, ήταν υποψήφια για το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Στο τρίπτυχο συνολικά, τα όρια μεταξύ του θύτη και του θύματος θολώνουν, ενώ το προκλητικό ύφος χρησιμοποιείται για να θέσει ηθικά ερωτήματα πάνω στο θέμα της εκδίκησης.[17] Το 2005, στο 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διοργανώθηκε αφιέρωμα στον Παρκ Τσαν-γουκ, στο πλαίσιο του οποίου προβλήθηκαν οι ταινίες της Τριλογίας της εκδίκησης: Η τελευταία εκδίκηση, Oldboy και Η εκδίκηση μιας κυρίας.[18]

Η επόμενη ταινία του Παρκ, Τι κι αν είμαι cyborg, είναι ΟΚ (2006), μια ρομαντική ιστορία που διαδραματίζεται σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα, έρχεται σε αντίθεση με τη σκοτεινή θεματολογία των προηγούμενων έργων του. Έλαβε γενικά καλές κριτικές[19][20] και τιμήθηκε με το Βραβείο Άλφρεντ Μπάουερ στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.[21]

Το 2009 ο Παρκ σκηνοθέτησε τη Δίψα, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως ένα «νουάρ με σήριαλ κίλερ βαμπίρ».[22] Η ταινία έλαβε πολύ καλές κριτικές[22][23][24] και απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών.[15] Μετά την ολοκλήρωση της ταινίας, ο Παρκ σκόπευε να γυρίσει ένα ριμέικ της ταινίας Το τσεκούρι του Κώστα Γαβρά, αποφασίζοντας εν τέλει να αφοσιωθεί σε άλλα πρότζεκτ, ενώ ήταν ένας από τους υποψήφιους σκηνοθέτες για το κατασκοπικό Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι.[25] Το 2011, μαζί με τον νεότερο αδελφό του Τσαν-κυόνγκ, o Παρκ γύρισε τη διάρκειας 30 περίπου λεπτών Night Fishing, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά το iPhone 4,[26] και συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, κερδίζοντας τη Χρυσή Άρκτο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους.[27]

Stoker και Η Υπηρέτρια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ψυχολογικό θρίλερ Stoker (2013) ήταν η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Παρκ. Το σενάριο ήταν γραμμένο από τον Γουέντγουορθ Μίλλερ, ενώ οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι ανήκαν στους Μία Γουασικόφσκα, Μάθιου Γκουντ και Νικόλ Κίντμαν. Παρότι το σενάριο θεωρήθηκε σε γενικές γραμμές μέτριο, η σκηνοθεσία του Παρκ έλαβε εξαιρετικές κριτικές.[28][29][30] Την ίδια περίοδο, ο Παρκ εκτέλεσε χρέη παραγωγού για το επιτυχημένο Snowpiercer του Μπονγκ Τζουν-χο.

Η κριτική επιτροπή του 70ού Φεστιβάλ Καννών

Τον Σεπτέμβριο του 2014 γνωστοποιήθηκε ότι η επόμενη ταινία του Παρκ θα βασιζόταν στο μυθιστόρημα Η κλέφτρα (Fingersmith) της Βρετανίδας συγγραφέως Σάρα Γουότερς.[31] Η υπηρέτρια (2016), που λαμβάνει χώρα στην κατεχόμενη από τους Ιάπωνες Κορέα των αρχών του 20ού αιώνα, έλαβε εξαιρετικές κριτικές[32][33][34] και έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις καλύτερες ταινίες του Παρκ.[35][36]

Τον Μάιο του 2017, ο Παρκ ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής του 70ού Φεστιβάλ των Καννών, στην οποία προέδρευε ο Πέδρο Αλμοδόβαρ.[37] Το Νοέμβριο του ίδιου έτους, έγινε γνωστό ότι θα σκηνοθετήσει μια σειρά έξι επεισοδίων για το BBC, βασισμένο στο βιβλίο Η μικρή τυμπανίστρια του Τζον λε Καρρέ.[38]

Στυλ και επιρροές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλές ταινίες του Παρκ χαρακτηρίζονται από έντονη βία και χρήση μαύρου χιούμορ, αλλά και την ύπαρξη φιλοσοφικών ερωτημάτων.[5][39][40] Η «Τριλογία της Εκδίκησης» έχει συγκριθεί με την αρχαία ελληνική τραγωδία και ιδιαίτερα με τα θεατρικά του Αισχύλου.[41] Χρησιμοποιεί παράξενες γωνίες λήψεις[42] και δίνει μεγάλη προσοχή στις λεπτομέρειες κάθε πλάνου.[33] Σύμφωνα με τη Νικόλ Κίντμαν, είναι τελειομανής σε βαθμό που θυμίζει τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ.[42]

Οι επιρροές του Παρκ εντοπίζονται όχι μόνο στον χώρο του κινηματογράφου, αλλά και της λογοτεχνίας. Οι κυριότεροι σκηνοθέτες που έχουν επηρεάσει τη δουλειά του είναι οι Άλφρεντ Χίτσκοκ, Ρόμαν Πολάνσκι, Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και Κιμ Κι-γιουνγκ,[43] ενώ έχει εκφράσει τον θαυμασμό του και για ταινίες των Λουκίνο Βισκόντι,[5] Έιμπελ Φεράρα και Ατόμ Εγκογιάν.[44] Σε συνέντευξή του το 2004, ο Παρκ ανέφερε τους Σοφοκλή, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Φραντς Κάφκα, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Εμίλ Ζολά, Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Σταντάλ, Ρότζερ Ζελάζνυ, Φίλιπ Κ. Ντικ και Κουρτ Βόνεγκατ ως μερικούς από τους αγαπημένους του λογοτέχνες.[41]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Σόγκανγκ, ο Παρκ γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του[6] και παντρεύτηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Ωστόσο, την εποχή εκείνη η εργασία στον τομέα του κινηματογράφου δεν ήταν προσοδοφόρα και ο Παρκ αναγκάστηκε να πει στην πεθερά του ότι θα γινόταν πανεπιστημιακός καθηγητής.[5]

Τον Οκτώβριο του 2016, η κυβέρνηση της Παρκ Γκέουν-χε έχει κατηγορηθεί για την ύπαρξη ενός εγγράφου εκατό σελίδων, στο οποίο απαγορεύεται η χρηματοδότηση σε 9.473 καλλιτέχνες, λόγω της υποστήριξης αυτών στον Μουν Τζε-ιν, πολιτικό αντίπαλο της Παρκ.[45] Μεταξύ των ονομάτων που εμπεριέχονταν στη λίστα ήταν πολλές προσωπικότητες του νοτιοκορεάτικου σινεμά, μεταξύ των οποίων οι Παρκ Τσαν-γουκ, Κιμ Τζι-γουν, Κιμ Κι-ντουκ και Σονγκ Κανγκ-χο.[45][46]

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ταινίες μεγάλου μήκους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Τίτλος Ρόλος Διακρίσεις
Σκηνοθέτης Σεναριογράφος Παραγωγός
1992 The Moon Is... the Sun's Dream Ναι Ναι Όχι
1997 Trio Ναι Ναι Όχι
2000 Anarchists Όχι Ναι Όχι
Joint Security Area Ναι Ναι Όχι Χρυσός Λωτός (Φεστιβάλ Ασιατικού Κινηματογράφου Ντοβίλ)

Λωτός του Κοινού (Φεστιβάλ Ασιατικού Κινηματογράφου Ντοβίλ)

Υποψηφιότητα – Χρυσή Άρκτος (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου)

2001 The Humanist Όχι Ναι Όχι
2002 Η τελευταία εκδίκηση Ναι Ναι Όχι Καλύτερη Ασιατική Ταινία (Fantasia Film Festival)

Καλύτερη Ταινία Μεγάλου Μήκους (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Φιλαδέλφειας)

A Bizarre Love Triangle Όχι Ναι Όχι
2003 Oldboy Ναι Ναι Όχι Μέγα Βραβείο (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών)

Καλύτερος Σκηνοθέτης (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ασίας-Ειρηνικού)

Καλύτερος Σκηνοθέτης (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μπανγκόκ)

Βραβείο Κοινού (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μπέργκεν)

Καλύτερος Σκηνοθέτης (Grand Bell Awards)

Καλύτερη Ταινία (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Φαντασίας Σίτζες)

Βραβείο Κοινού (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Στοκχόλμης)

Υποψηφιότητα – Καλύτερη Μη Ευρωπαϊκή Ταινία (Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου)

2005 Η εκδίκηση μιας κυρίας Ναι Ναι Όχι Βραβείο CinemAvvenire (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας)

Καλύτερος Σκηνοθέτης (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μπανγκόκ)

Υποψηφιότητα – Καλύτερη Μη Ευρωπαϊκή Ταινία (Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου)

Υποψηφιότητα – Καλύτερος Σκηνοθέτης (Grand Bell Awards)

Υποψηφιότητα – Καλύτερη Ταινία (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Φαντασίας Σίτζες)

A Boy who went to Heaven Όχι Ναι Όχι
2006 Τι κι αν είμαι cyborg, είναι ΟΚ Ναι Ναι Ναι Βραβείο Άλφρεντ Μπάουερ (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου)

Καλύτερος Σκηνοθέτης (Fancine)

Καλύτερη Ταινία Μεγάλου Μήκους (Φεστιβάλ του Νέου Κινηματογράφου)

2008 Crush and Blush Όχι Ναι Ναι
2009 Δίψα Ναι Ναι Ναι Βραβείο της Επιτροπής (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών)

Υποψηφιότητα – Καλύτερος Σκηνοθέτης (Blue Dragon Awards)

Υποψηφιότητα – Καλύτερη Ταινία (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Φαντασίας Σίτζες)

2013 Stoker Ναι Όχι Όχι
Snowpiercer Όχι Όχι Ναι
2016 The Handmaiden Ναι Ναι Ναι Καλύτερη Μη Αγγλόφωνη Ταινία (Βραβεία BAFTA)

Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία (BSFC Awards)

Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο & Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία (CFCA Awards)

Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία (DFWFCA Awards)

Καλύτερη Διεθνής Ταινία (Saturn Awards)

Υποψηφιότητα – Χρυσός Φοίνικας (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών)

Υποψηφιότητα – Καλύτερος Σκηνοθέτης (Blue Dragon Awards)

The Truth Beneath Όχι Ναι Όχι

Ταινίες μικρού μήκους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Τίτλος Ρόλος Διακρίσεις
Σκηνοθέτης Σεναριογράφος Παραγωγός
1999 Judgement Ναι Ναι Ναι
2011 Night Fishing Ναι Ναι Ναι
2013 Day Trip Ναι Ναι Όχι Χρυσή Άρκτος Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου)
2014 A Rose Reborn Ναι Ναι Όχι

Συλλογικές ταινίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Τίτλος Ρόλος Διακρίσεις
Σκηνοθέτης Σεναριογράφος Παραγωγός
2003 If You Were Me (ιστορία Never Ending Peace And Love) Ναι Ναι Όχι
2004 Νοσηρή τριλογία (ιστορία Cut) Ναι Ναι Όχι Υποψηφιότητα – Καλύτερη Ταινία (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Φαντασίας Σίτζες)
2011 60 Seconds of Solitude in Year Zero (ιστορία Cut) Ναι Ναι Όχι

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 45776. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  2. ↑ 33XXXXX19950.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Πατσαβός, Θανάσης (15 Οκτωβρίου 2016). «Made in Korea: Δέκα υπέροχες ταινίες από τη Νότια Κορέα που αξίζει να ανακαλύψετε». flix.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2017. 
  4. ↑ Etherington-Wright & Doughty (2011), σελ. 146.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Chee, Alexander (2017-10-16). «Park Chan-wook, the Man Who Put Korean Cinema on the Map» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2017/10/16/t-magazine/park-chan-wook.html. Ανακτήθηκε στις 2017-10-28. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Carter, David (2010). East Asian Cinema. Harpenden: Oldcastle Books. ISBN 9781842433805. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Kim, Young-jin (2007). Park Chan-wook. Seoul: Seoul Selection. ISBN 9788991913943. 
  8. ↑ Γαλανού, Λήδα (13 Οκτωβρίου 2016). «Η αγάπη είναι απόλυτη παράδοση. Ο Παρκ Τσαν-γουκ μιλά στο Flix για την «Υπηρέτριά» του». flix.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2017. 
  9. ↑ «Park Chan-Wook, filmmaker» (στα αγγλικά). The Hollywood Reporter. 2009-09-02. http://www.hollywoodreporter.com/news/park-chan-wook-filmmaker-129891. Ανακτήθηκε στις 2017-11-04. 
  10. ↑ A Look Inside South Korean Cinema: K-movie, the World’s Spotlight on Korean Film (2012), σελ. 15.
  11. ↑ A Look Inside South Korean Cinema: K-movie, the World’s Spotlight on Korean Film (2012), σελ. 14.
  12. ↑ Bowyer (2004), σελ. 235.
  13. ↑ «Programme 2001». www.berlinale.de (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2005. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  14. ↑ A Look Inside South Korean Cinema: K-movie, the World’s Spotlight on Korean Film, σελ. 37.
  15. ↑ 15,0 15,1 «Park Chan-wook». http://www.festival-cannes.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |website= (βοήθεια)
  16. ↑ Ebert, Roger (27 Οκτωβρίου 2005). «Three... Extremes Movie Review (2005)». www.rogerebert.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2017. 
  17. ↑ A Look Inside South Korean Cinema: K-movie, the World’s Spotlight on Korean Film (2012), σελ. 38.
  18. ↑ Κιτροέφ, Μαίρη (2005). 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού. σελ. 55-57. 
  19. ↑ Newman, Kim (26 Μαρτίου 2008). «I'm A Cyborg But That's OK (Saibogujiman Kwenchana) Review». Empire (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017. 
  20. ↑ Elley, Derek (2007-02-09). «I’m a Cyborg, but That’s OK» (στα αγγλικά). Variety. http://variety.com/2007/film/markets-festivals/i-m-a-cyborg-but-that-s-ok-1200510466/. Ανακτήθηκε στις 2017-10-31. 
  21. ↑ A Look Inside South Korean Cinema: K-movie, the World’s Spotlight on Korean Film, σελ. 109.
  22. ↑ 22,0 22,1 Bradshaw, Peter (2009-10-15). «Thirst» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/film/2009/oct/15/thirst-review. Ανακτήθηκε στις 2017-11-03. 
  23. ↑ «Σινεμά: Δίψα». LiFO. 2010-03-11. http://www.lifo.gr/guide/cinema/1277. Ανακτήθηκε στις 2017-11-03. 
  24. ↑ Ebert, Roger. «Thirst Movie Review & Film Summary (2009)». www.rogerebert.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2017. 
  25. ↑ Cunningham, Joe. «Park Chan-Wook Says His Remake Of 'The Ax' Will Follow 'Stoker'; Reveals He Was Up For 'Tinker Tailor Soldier Spy'». www.indiewire.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2017. 
  26. ↑ «Oldboy director Park Chan-wook shoots new film on iPhone» (στα αγγλικά). The Guardian. 2011-01-10. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/film/2011/jan/10/iphone-park-chan-wook-paranmanjang. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30. 
  27. ↑ «Prizes & Honours 2011». www.berlinale.de (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017. 
  28. ↑ Λυκούργου, Πόλυ (21 Μαρτίου 2013). «Stoker». flix.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2017. 
  29. ↑ Orr, Christopher (2013-03-15). «'Stoker': A Stylish Slice of Malice» (στα αγγλικά). The Atlantic. https://www.theatlantic.com/entertainment/archive/2013/03/stoker-a-stylish-slice-of-malice/274065/. Ανακτήθηκε στις 2017-11-04. 
  30. ↑ Roeper, Richard (27 Φεβρουαρίου 2013). «Stoker Movie Review & Film Summary (2012)». www.rogerebert.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2017. 
  31. ↑ Kim, Nemo (2014-09-03). «Park Chan-wook to Shoot Sexy Crime Story ‘Fingersmith’» (στα αγγλικά). Variety. http://variety.com/2014/film/news/park-chan-wook-to-shoot-sexy-crime-story-fingersmith-1201296579/. Ανακτήθηκε στις 2017-11-04. 
  32. ↑ Κρασσακόπουλος, Γιώργος (9 Οκτωβρίου 2016). «Η Υπηρέτρια». flix.gr. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2017. 
  33. ↑ 33,0 33,1 Γαλανού, Λήδα (2016-10-13). «Λεσβιακό θρίλερ απίστευτης ομορφιάς». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-11-09. https://web.archive.org/web/20161109072845/http://www.efsyn.gr/arthro/lesviako-thriler-apisteytis-omorfias. Ανακτήθηκε στις 2017-10-29. 
  34. ↑ Kermode, Mark (2017-04-16). «The Handmaiden review – a ripe, erotic tale» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/film/2017/apr/16/the-handmaiden-park-chan-wook-review-sarah-waters-fingersmith. Ανακτήθηκε στις 2017-10-29. 
  35. ↑ Abrams, Simon (2016-10-18). «Park Chan-wook's Films Push the Boundaries of Sex and Violence—But That's Not His Intention» (στα αγγλικά). Esquire. http://www.esquire.com/entertainment/q-and-a/a49691/park-chan-wook-interview-the-handmaiden/. Ανακτήθηκε στις 2017-10-29. 
  36. ↑ K.S.C. (2017-04-13). «“The Handmaiden”: a new masterpiece from Park Chan-wook» (στα αγγλικά). The Economist. https://www.economist.com/blogs/prospero/2017/04/korean-film. Ανακτήθηκε στις 2017-10-29. 
  37. ↑ «Αυτή είναι η κριτική επιτροπή του 70ού Φεστιβάλ των Καννών». flix.gr. 25 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017. 
  38. ↑ Bamigboye, Baz (2017-11-03). «Florence Pugh to star in Le Carre's The Little Drummer Girl on TV». Mail Online. http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-5045095/Florence-Pugh-star-Little-Drummer-Girl-TV.html. Ανακτήθηκε στις 2017-11-04. 
  39. ↑ «Dialogue: Park Chan-Wook» (στα αγγλικά). The Hollywood Reporter. 2007-02-09. http://www.hollywoodreporter.com/news/dialogue-park-chan-wook-129856. Ανακτήθηκε στις 2017-10-29. 
  40. ↑ Hubert, Andrea (2009-10-16). «Shock horror! Park Chan-Wook is refreshingly normal» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/film/2009/oct/17/park-chan-wook-thirst. Ανακτήθηκε στις 2017-10-29. 
  41. ↑ 41,0 41,1 Herbert (2012), σελ. 181.
  42. ↑ 42,0 42,1 Κανελλόπουλος, Θοδωρής (26 Μαρτίου 2013). «Νικόλ Κίντμαν:«Η επαγγελματική μου επιτυχία ήταν η προσωπική μου αποτυχία»». Tο Βήμα. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2017. 
  43. ↑ «Q&A: Park Chan-wook» (στα αγγλικά). The Hollywood Reporter. 2009-05-13. http://www.hollywoodreporter.com/news/qampa-park-chan-wook-83872. Ανακτήθηκε στις 2017-10-29. 
  44. ↑ McGovern, Joe (2016-11-02). «'The Handmaiden': 5 Movies That iIfluenced Park Chan-Wook's Thrilling, Erotic Mystery» (στα αγγλικά). EW.com. http://ew.com/article/2016/11/02/park-chan-wook-handmaiden-movie-influences/. Ανακτήθηκε στις 2017-10-29. 
  45. ↑ 45,0 45,1 Γαλανού, Λήδα (17 Οκτωβρίου 2016). «Ο Παρκ Τσαν-γουκ κι άλλοι 9.472 καλλιτέχνες στη Μαύρη Λίστα της Νοτιο-Κορεατικής κυβέρνησης». flix.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2017. 
  46. ↑ Kim, Christine (2017-01-19). «The world according to Park: a blacklist and placenta shots in South Korea» (στα αγγλικά). Reuters. https://www.reuters.com/article/us-southkorea-politics-blacklist/the-world-according-to-park-a-blacklist-and-placenta-shots-in-south-korea-idUSKBN15314D. Ανακτήθηκε στις 2017-11-04. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • A Look Inside South Korean Cinema: K-movie, the World’s Spotlight on Korean Film. Korean Culture and Information Service. 2012. ISBN 9788973751631.
  • Bowyer, Justin (2004). The Cinema of Japan and Korea. London: Wallflower. ISBN 9781904764113.
  • Etherington-Wright, Christine. Doughty, Ruth (2011). Understanding Film Theory. Palgrave Macmillan. ISBN 9780230345171.
  • Herbert, Daniel (2012). «Trilogy as Third Term: Historical Narration in Park Chan-wook's Vengeance Trilogy». Στο: Perkins, Claire. Verevis, Constantine, επιμ. Film Trilogies: New Critical Approaches. Chichester: Palgrave Macmillan. ISBN 9780230371972.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παρκ_Τσαν-γουκ&oldid=10868934"