Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας | |
|---|---|
| Κατάσταση | Ενεργό |
| Χώρος | Παλάτι του Κινηματογράφου |
| Τοποθεσία | Λίντο, Βενετία |
| Ίδρυση | 6 Αυγούστου 1932 |
| Ιστοσελίδα | |
| labiennale | |
Το Φεστιβάλ Βενετίας, επίσημα γνωστό ως Διεθνής Έκθεση Κινηματογραφικής Τέχνης της Μπιενάλε της Βενετίας (ιταλ. Mostra Internazionale d'Arte Cinematografica della Biennale di Venezia) είναι το αρχαιότερο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στον κόσμο. Ξεκίνησε το 1932[1][2] ως "Esposizione Internazionale d'Arte Cinematografica" (Διεθνής Έκθεση της Τέχνης του Κινηματογράφου)[3] και από τότε διεξάγεται ετησίως, στα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτέμβρη, στο νησί Λίντο στη Βενετία.[4] Οι προβολές των ταινιών γίνονται στο ιστορικό Palazzo del Cinema, που κατασκευάστηκε για να καλύψει τις ανάγκες του Φεστιβάλ το 1937.[5] Είναι ένα από τα πιο αναγνωρισμένου κύρους κινηματογραφικά φεστιβάλ[6] και αποτελεί μέρος της φημισμένης Μπιενάλε της Βενετίας, μιας μεγάλης έκθεσης μοντέρνας τέχνης που λαμβάνει χώρα κάθε δύο χρόνια.[7]
Τα βασικά βραβεία του φεστιβάλ είναι ο Χρυσός Λέοντας (Leone d'Oro), που απονέμεται στην καλύτερη ταινία του φεστιβάλ, και το Κύπελλο Βόλπι (Coppa Volpi), που απονέμεται στους καλύτερους ηθοποιούς (για ανδρικό και γυναικείο ρόλο).[8] Το 2023 έγινε η 80ή διοργάνωση του φεστιβάλ που διήρκεσε ως τις 9 Σεπτεμβρίου.[9]
Παλαιότερα Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Βραβείο του Μουσολίνι απονεμήθηκε από το 1934[10] ως το 1942.Πήρε την ονομασία του από τον Ιταλό Πρωθυπουργό Μπενίτο Μουσολίνι και σταμάτησε να απονέμεται με τον θάνατο του Μουσολίνι.[εκκρεμεί παραπομπή] Από το 1949 και μετά μετονομάστηκε ως Grand International Prize of Venice (Χρυσός Λέοντας).[11]
Βραβείο Μουσολίνι καλύτερης ιταλικής ταινίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1934 Teresa confalonieri του Γκουίντο Μπρινιόνε [12]
- 1935 Casta Diva του Καρμίνε Γκαλόνε [12]
- 1936 Lo squadrone bianco του Αουγκούστο Τζενίνα
- 1937 Scipione l'Africano του Καρμίνε Γκαλόνε
- 1938 Luciano Serra pilota του Γκοφρέντο Αλεσαντρίνι
- 1939 Abuna Messias του Γκοφρέντο Αλεσαντρίνι
- 1940 L'assedio dell'Alcazar του Αουγκούστο Τζενίνα
- 1941 La corona di ferro του Αλεσάντρο Μπλαζέτι
- 1942 Bengasi του Αουγκούστο Τζενίνα
Βραβείο Μουσολίνι καλύτερης διεθνής ταινίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1934 Man of Aran του Ρόμπερτ Τζ. Φλάερτι (Μεγάλη Βρετανία) [12]
- 1935 Anna Karenina του Κλάρενς Μπράουν (ΗΠΑ) [12]
- 1936 Der Kaiser von Kalifornien του Λούις Τρένκερ (Γερμανία) [12]
- 1937 Un carnet de bal του Ζιλιέν Ντιβιβιέ (Γαλλία)
- 1938 Ολυμπία - Μέρος Α': Η γιορτή των εθνών της Λένι Ρίφενσταλ (Γερμανία) [13]
- 1940 Der Postmeister του Γκούσταφ Ούκικι (Γερμανία)
- 1941 Ohm Krüger του Χανς Στάινχοφ (Γερμανία)
- 1942 Der große König του Φάιτ Χάρλαν (Γερμανία)
Βραβείο καλύτερης παραγωγής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1935 - Κινγκ Βίντορ με το The Wedding Night
- 1936 -Ζακ Φεϊντέρ με το La Kermesse Héroique
- 1937 -Ρόμπερτ Τζ. Φλάερτι και ο Ζόλταν Κόρντα με το Elephant Boy
- 1938 - Καρλ Φρόελιχ με το Heimat
Βραβείο καλύτερου ανδρικού ρόλου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1932- Φρέντρικ Μαρτς στο Δρ. Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ - (Dr. Jekyll and Mr. Hyde) [12]
- 1934- Γουάλας Μπίρι στο Βίβα Βίλα - (Viva Villa!) [12]
Βραβείο καλύτερου γυναικείου ρόλου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1932 - Έλεν Χέιζ στο Το σφάλμα μιας μητέρας - (The Sin of Madelon Claudet) [12]
- 1934 - Κάθριν Χέπμπορν στο Οι 4 κόρες του δρος Μορς - (Little Women) [12]
- 1935 - Πόλα Γουέσελι στο Επεισόδιο - (Episode)
- 1936 - Αναμπέλα στο Η επιφυλακή - (Veille d'armes)
- 1937 - Μπέτι Ντέιβις στις ταινίες Χαλύβδινοι άνδρες - (Kid Gallahand) και Στιγματισμένες γυναίκες - (Marked Women)
- 1938- Νόρμα Σίρερ στο Μαρία Αντουανέτα, η τραγική βασίλισσα - (Marie Antoinette)
Ειδικό βραβείο καλύτερου επιτελείου ηθοποιών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1954 Ο Πύργος των Φιλόδοξων (Executive Suite): Γουίλιαμ Χόλντεν, Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Τζουν Άλισον, Φρέντρικ Μαρτς, Γουόλτερ Πίτζον & Σέλι Γουίντερς
Νικητές Χρυσού Λέοντα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1949 Manon - Ανρί-Ζωρζ Κλουζό
- 1950 Justice es faite - Αντρέ Καγιάτ
- 1951 Ρασομόν - Ακίρα Κουρασάβα
- 1952 Απαγορευμένα παιχνίδια - Ρενέ Κλεμάν
- 1953 δεν δόθηκε βραβείο
- 1954 Ρωμαίος και Ιουλιέτα - Ρενάτο Καστελάνι
- 1955 Ο λόγος - Καρλ Θίοντορ Ντράγιερ
- 1956 δεν δόθηκε βραβείο
- 1957 Ο ανίκητος - Σατιατζίτ Ράι
- 1958 Muhomatsu no issho - Χιρόσι Ιναγκάκι
- 1959 Il generale Della Rovere - Ρομπέρτο Ροσελίνι & Ο μεγάλος πόλεμος - Μάριο Μονιτσέλι
- 1960 Το πέρασμα του Ρήνου - Αντρέ Καγιάτ
- 1961 Πέρυσι στο Μάριενμπαντ - Αλέν Ρενέ
- 1962 Cronaca familiare - Βαλέριο Τσουρλίνι & Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν - Αντρέι Ταρκόφσκι
- 1963 Le mani sulla città - Φραντσέσκο Ρόζι
- 1964 Κόκκινη έρημος - Μικελάντζελο Αντονιόνι
- 1965 Μακρινά αστέρια της Άρκτου - Λουκίνο Βισκόντι
- 1966 Η μάχη της Αλγερίας - Τζίλο Ποντερκόβο
- 1967 Η ωραία της ημέρας - Λουίς Μπουνιουέλ
- 1968 Die Artisten in der Zirkuskuppel: ratlos - Αλεξάντερ Κλούγκε
- 1969-1979 δεν δόθηκε βραβείο
- 1980 Ατλάντικ Σίτι - Λουί Μαλ & Γκλόρια - Τζον Κασσαβέτης
- 1981 Τα μολυβένια χρόνια - Μαργκαρέτε φον Τρότα
- 1982 Η κατάσταση των πραγμάτων - Βιμ Βέντερς
- 1983 Όνομα: Κάρμεν - Ζαν-Λυκ Γκοντάρ
- 1984 Η χρονιά του ήσυχου ήλιου - Κριστόφ Ζανούσι
- 1985 Sans toit ni loi (Vagabond) – Ανιές Βαρντά
- 1986 Le Rayon vert (Η Πράσινη Ακτίνα) – Ερίκ Ρομέρ
- 1987 Au revoir les enfants (Αντίο, Παιδιά) – Λουί Μαλ
- 1988 La Leggenda del santo bevitore (Ο Θρύλος του Αγίου Πότη) – Ερνάνο Όλμι
- 1989 Beiqing chengshi (Πόλη της Λύπης )- Χου Χσιάο-Χσεν
- 1990 Οι Rosencrantz & Guildenstern είναι νεκροί - Τομ Στόπαρντ
- 1991 Urga (Κοντά στην Εδέμ) - Νικήτα Μιχαλκόφ
- 1992 Qui Ju da guan si (Η Ιστορία του Qui Ju) – Ζανγκ Γιμού
- 1993 Short Cuts (ΗΠΑ) – Ρόμπερτ Άλτμαν
- 1993 Τρία χρώματα: Η Μπλε ταινία –Κριστόφ Κισλόφσκι
- 1994 Aiqing wansui (Ζήτω η Αγάπη) – Τσάι Μινγκ- Λιανγκ
- 1994 Pred dozhdot (Πριν από τη Βροχή) – Μίλχο Μαντσέφσκι
- 1995 Xich lo (Cyclo) – Αν Χουνγκ Τραν
- 1996 Μάικλ Κόλινς - Νιλ Τζόρνταν
- 1997 Hana-bi (Πυροτεχνήματα) – Τακέσι Κιτάνο
- 1998 Ο Τρόπος Που Γελούσαμε (Cose ridevano) – Τζιάνι Αμέλιο
- 1999 Ούτε Ένας Λιγότερος (Yi ge dou bu neng shao) – Ζανγκ Γιμού
- 2000 Ο Κύκλος (Dayereh) – Τζαφάρ Πανάχι
- 2001 Monsoon Wedding - Μίρα Νάιρ
- 2002 Οι κόρες της ντροπής- Πίτερ Μούλαν
- 2003 Vozvrashcheniye (Η Επιστροφή) – Αντρέι Ζβιαγκουίντσεφ
- 2004 Το μυστικό της Βέρα Ντρέικ – Μάικ Λι
- 2005 Το μυστικό του Brokeback Mountain – Ανγκ Λι
- 2006 Still Life – Για Ζια-Κε
- 2007 Lust, Caution – Ανγκ Λι
- 2008 The Wrestler (Ο Παλαιστής) - Ντάρεν Αρονόφσκι
- 2009 Lebanon (Λίβανος) - Σαούλ Μάοζ
- 2010 Somewhere (Κάπου) - Σοφία Κόπολα
- 2011 Faust (Φάουστ) - Αλεξάντερ Σοκούροφ
- 2012 Pietà (Πιετά) - Κιμ Κι-ντουκ
- 2013 Sacro GRA - Τζιανφράνκο Ρόσι
- 2014 Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του - Ρόι Άντερσον
- 2015 Από μακριά - Λορένσο Βίγας
- 2016 The Woman Who Left - Λαβ Ντίαζ
- 2017 Η μορφή του νερού - Γκιγέρμο ντελ Τόρο
- 2018 Roma - Αλφόνσο Κουαρόν
- 2019 Joker - Τοντ Φίλιπς
- 2020 Η χώρα των νομάδων - Κλόι Ζάο
- 2021 L'Événement - Οντρέ Ντεουάν
- 2022 Όλη η ομορφιά και η αιματοχυσία - Λόρα Πόιτρας
- 2023 Poor Things - Γιώργος Λάνθιμος
- 2024 Το διπλανό δωμάτιο - Πέδρο Αλμοδόβαρ
- 2025 Father Mother Sister Brother - Τζιμ Τζάρμους
Αργυρός Λέοντας καλύτερης σκηνοθεσίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1988 Θόδωρος Αγγελόπουλος για το Τοπίο στην ομίχλη
- 1990 Μάρτιν Σκορτσέζε για το Goodfellas
- 1991 Ζανγκ Γιμού με το Da hong deng long gao gao gua, Τέρι Γκίλιαμ για το The Fisher King, Φιλίπ Γκαρέλ για το J'entends plus la guitare
- 1992-1994: προς συμπλήρωση
- 1995-1997 -δεν απονεμήθηκαν βραβεία
- 1998 Εμίρ Κουστουρίτσα για το Black Cat, White Cat
- 1999-2002: προς συμπλήρωση
- 2003 Τακέσι Κιτάνο με το Zatōichi
- 2004 Κιμ Κι-ντουκ για το 3-Iron
- 2005 Φιλίπ Γκαρέλ με το Regular Lovers
- 2006 Αλέν Ρενέ για το Coeurs
- 2007 Μπράιαν ντε Πάλμα με το Redacted
- 2008 Αλεξέι Γκέρμαν τζούνιορ με το Paper Soldier
- 2009 Σιρίν Νεσάτ για το Women Without Men
- 2010 Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια με το A Sad Trumpet Ballad
- 2011 Κάι Σανγκγιούν για το People Mountain People Sea
- 2012 Πολ Τόμας Άντερσον με το The Master
- 2013 Αλέξανδρος Αβρανάς για το Miss Violence
- 2014 Αλεξάντερ Κοντσαλόφσκι για το Οι Λευκές Νύχτες του Ταχυδρόμου
- 2015 Πάμπλο Τραπέρο για το El Clan
- 2016 Αλεξάντερ Κοντσαλόφσκι για το Paradise και Αμάτ Εσκαλάντε για το Untamed
- 2017 Ξαβιέ Λεγκράν (Γαλλία) για το Custody
- 2018 Ζακ Οντιάρ (Γαλλία) για το Οι αδελφές αδελφές
- 2019 Ρόι Άντερσον (Σουηδία) για το Η ομορφιά της ύπαρξης
- 2020 Κιγιόσι Κουροσάβα (Ιαπωνία) για το Wife of a Spy
- 2021 Τζέιν Κάμπιον (Νέα Ζηλανδία) για το Η εξουσία του σκύλου
- 2022 Λούκα Γκουαντανίνο (Ιταλία) για το Bones and All
- 2023 Ματτέο Γκαρρόνε (Ιταλία) για το Io capitano
- 2024 Μπρέιντι Κόρμπετ (ΗΠΑ) για το The Brutalist
- 2025 Μπένι Σάφντι (ΗΠΑ) για το The Smashing Machine
Βραβείο Δόξα σε δημιουργό ταινίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 2006 Τακέσι Κιτάνο για το Glory to the Filmmaker!
- 2007 Αμπάς Κιαροστάμι για το Shirin
- 2008 Ανιές Βαρντά για το Les plages d'Agnès
- 2009 Σιλβέστερ Σταλόνε για το Τζον Ράμπο
- 2010 Μανί Ράτμαν για το Raavan
- 2011 Αλ Πατσίνο για το Wilde Salomé
- 2012 Σπάικ Λι για το Bad 25
- 2013 Έττορε Σκόλα για το Che strano chiamarsi Federico
- 2014 Τζέιμς Φράνκο για το The Sound and the Fury
- 2015 Μπράιαν ντε Πάλμα για το De Palma
- 2016 Αμίρ Ναντερί για το Monte
- 2017 Στίβεν Φρίαρς για το Victoria & Abdul
- 2018 Τσανγκ Γιμόου για το Shadow
- 2019 Κώστας Γαβράς για το Ενήλικοι στην Αίθουσα
- 2020 Έιμπελ Φεράρα για το Sportin' Life
- 2021 Ρίντλεϊ Σκοτ για το Η τελευταία μονομαχία
- 2022 Γουόλτερ Χιλ για το Dead for a Dollar
- 2023 Γουές Άντερσον για το Η Υπέροχη Ιστορία του Χένρι Σούγκαρ
- 2024 Κλοντ Λελούς για το Finalement
- 2025 Τζούλιαν Σνάμπελ για το In the Hand of Dante
Πολλαπλοί Νικητές Χρυσού Λέοντα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αντρέ Καγιάτ (1950, 1960)- Λουί Μαλ (1980, 1987)
Ζανγκ Γιμού (1992, 1999)
Ανγκ Λι (2005, 2007)
Τιμητικοί Χρυσοί Λέοντες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ de Valck, Marijke· Kredell, Brendan (2016). Film Festivals: History, Theory, Method, Practice. Routledge. σελ. 15. ISBN 9780415712460.
- ↑ de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 23. ISBN 9789053561928.
- ↑ Taillibert, Christel (12 Ιανουαρίου 2016). «Groundwork for a (pre)history of film festivals». New Review of Film and Television Studies 14 (1): 15. doi:.
- ↑ de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 76. ISBN 9789053561928.
- ↑ de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 140. ISBN 9789053561928.
- ↑ Staff, Variety (8 Σεπτεμβρίου 2007). «50 unmissable film festivals». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ Bergamin Barbato, Maria (16 Μαρτίου 2007). «Accounting and the Development of Management Control in the Cultural Sphere: The Case of the Venice Biennale». Accounting, Business & Financial History 17 (1). doi:.
- ↑ de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελίδες 144,237. ISBN 9789053561928.
- ↑ «Biennale Cinema 2023 | Homepage 2023». La Biennale di Venezia (στα Αγγλικά). 23 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «History of the Venice Film Festival». La Biennale di Venezia (στα Αγγλικά). 7 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ Moliterno, Gino (2009). The A to Z of Italian Cinema. Scarecrow Press. σελ. 326. ISBN 9780810870598.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Μολιτέρνο (2009), σελ. 347.
- ↑ Μολιτέρνο (2009), σελ. 348.
- ↑ Vivarelli, Nick (20 Ιουλίου 2020). «Venice Film Festival to Honor Tilda Swinton, Ann Hui With Golden Lions for Career Achievement». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Venezia 79. Leone d'oro alla carriera a Catherine Deneuve: "È una gioia"». La Repubblica. 1 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2022.
- ↑ «Venezia Cinema: Leone d'Oro alla carriera a Paul Schrader». Agenzia Nazionale Stampa Associata. 4 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2022.
- ↑ «A Liliana Cavani il Leone d'oro alla carriera dalla Mostra di Venezia». Corriere della Sera. 27 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2023.
- ↑ «Biennale Cinema 2023 | Director Liliana Cavani and actor Tony Leung Chiu-wai Golden Lions for Lifetime Achievement». La Biennale di Venezia (στα Αγγλικά). 27 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2023.
- ↑ «Peter Weir Leone d'Oro alla carriera della Biennale Cinema 2024». labiennale.org. 9 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2024.
- ↑ «Biennale Cinema 2024 | Sigourney Weaver Leone d'Oro alla carriera». La Biennale di Venezia (στα Ιταλικά). 28 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Werner Herzog Leone d'Oro alla carriera». labiennale.org. 8 Απριλίου 2025. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2025.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μολιτέρνο, Τζίνο (2009). The A to Z of Italian Cinema (στα Αγγλικά). Scarecrow Press. σελ. 520. ISBN 978-0810868960.