Παγγαίο όρος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 40°55′01″N 24°04′59″E / 40.917°N 24.083°E
| Παγγαίο | |
|---|---|
|
  Παγγαίο | |
| Ύψος | 1.956 μέτρα |
| Κορυφή | Μάτι |
| Γεωγραφικά στοιχεία | |
| Γεωγραφικό Διαμέρισμα | Μακεδονία |
Το Παγγαίο όρος είναι μεγάλος ορεινός όγκος της Ελλάδας που εκτείνεται στους νομούς Καβάλας και Σερρών. Στο βουνό και στις γύρω από αυτό περιοχές υπάρχουν πολλές και μεγάλες πηγές, καθώς και ρέματα που τροφοδοτούνται από το βουνό. Η υψηλότερη κορυφή του είναι το "Μάτι" με υψόμετρο 1.956 μέτρα. Τα δασαρχεία Καβάλας και Σερρών είναι υπεύθυνα για την προστασία του βουνού.
Πληροφορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά την ελληνική μυθολογία το όρος αρχικά ονομαζόταν Καρμάνιον, για να ονομαστεί μετέπειτα Παγγαίον από τον Παγγαίο, γιο του θεού Άρη και της Κριτοβούλης, ο οποίος, μη μπορώντας να αντέξει τις τύψεις του για την αιμομιξία που άθελά του διέπραξε με την θυγατέρα του, αυτοκτόνησε πάνω στο όρος αυτό.[1]
Το Παγγαίο όρος αναφέρεται συχνά από τις αρχαίες ελληνικές και λατινικές πηγές και ήταν ιδιαίτερα φημισμένο για τα αργυρωρυχεία και χρυσωρυχεία του, καθώς και για τη ναυπηγήσιμη ξυλεία που παρείχαν τα δάση του. Ακόμη περίφημα ήταν τα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα που φύονταν σε αυτό.[2]
Ο Αισχύλος στην τραγωδία Πέρσαι αναφέρει το όρος Παγγαίο στην περιγραφή της πορείας που ακολούθησαν οι ηττημένοι Πέρσες: « ἔς τε Μακεδόνων χώραν ἀφικόμεσθ᾽, ἐπ᾽ Ἀξιοῦ πόρον, Βόλβης θ᾽ ἕλειον δόνακα, Πάγγαιόν τ᾽ ὄρος » («φτάσαμε στη Μακεδονία, στον Αξιό, και στους βάλτους και τις καλαμιές της Βόλβης και στο Παγγαίο όρος»).
Στην κορυφή του Παγγαίου όρους βρισκόταν το φημισμένο ιερό του Διονύσου, το οποίο είχαν υπό τον έλεγχό τους οι Σάτρες.[3] Στο μαντείο υπήρχε μια γυναίκα ως «προμάντιδα», δηλαδή σαν Πυθία. Επίσης είχε έμπειρους ιερείς, τους «προφήτες», προερχόμενους από το πολεμικό φύλο των μαχαιροφόρων Βησσών της Ροδόπης, οι οποίοι μετέφεραν στους πιστούς τους χρησμούς που ο Βάκχος ενέπνεε στην προμάντιδα.[4]
Τα «ακιδογραφήματα» ή τα «βραχογραφήματα» του Παγγαίου αποτελούν σχεδιάσματα πάνω στον γρανίτη ή τον ασβεστόλιθο, συνηθέστατα στο ύπαιθρο, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και μέσα σε σπήλαια. Παριστάνουν ζώα, ανθρώπους, αγρίμια του δάσους αλλά οι αρχαιολογικές γνώσεις για αυτά είναι ελάχιστες.[4]
Στη βόρεια πλαγιά του όρους και σε υψόμετρο περίπου 600 μέτρων, βρίσκεται η Ιερά Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας. Η Μονή είναι κτισμένη στην πλαγιά ενός υψώματος, στη θέση του ιερού μαντείου του Διονύσου. Η ίδρυση της μονής ανάγεται στον 5ο αι. μ.Χ. και τα νεότερα χρόνια αποτέλεσε σημαντική εστία παιδείας του υπόδουλου Ελληνισμού.
Το Παγγαίο είναι και γνωστό ως το Χρυσοφόρο Παγγαίο λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων χρυσού και αργυρού που εκμεταλλεύτηκε στην αρχαιότητα ο Φίλιππος Β’ Βασιλιά των Μακεδόνων. Μια απο τις εισόδους των μεταλλείων είναι ακόμα διακριτή, λίγο πριν το Καταφύγιο Χατζηγεωργίου επί του παλαιού ορεινού δρόμου.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Παγγαίος». mythotopia.eu. Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2023.
- ↑ Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 1976 (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών), σ. 15, 36-41 (ψηφιακή μορφή Αρχειοθετήθηκε 2017-04-24 στο Wayback Machine.). ISBN 960-7265-16-5.
- ↑ «Διόνυσος». mythotopia.eu. Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 «Δήμος Παγγαίου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Pangaion στο Wikimedia Commons
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |