Ντροχόμπιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 49°21′N 23°30′E / 49.350°N 23.500°E / 49.350; 23.500

Ντροχόμπιτς

Σημαία
Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ντροχόμπιτς
49°21′0″N 23°30′0″E
ΧώραΟυκρανία
Διοικητική υπαγωγήDrohobych Raion
Ίδρυση1387
Έκταση41 km²
Υψόμετρο297 μέτρα
Πληθυσμός74.610 (2021)
Ταχ. κωδ.82100–82119
Τηλ. κωδ.3244
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Ντροχόμπιτς (ουκρανικά: Дрого́бич‎‎, πολωνικά: Drohobycz‎‎, γίντις: דראָהאָביטש) είναι πόλη στο Όμπλαστ Λβιβ της Ουκρανίας. Είναι το διοικητικό κέντρο του Ραγιόν Ντροχόμπιτς.[1] Το 1939-1941 και το 1944-1959, ήταν το κέντρο του Όμπλαστ Ντροχόμπιτς.

Η πόλη ιδρύθηκε στα τέλη του 11ου αιώνα ως σημαντικός εμπορικός σταθμός και συγκοινωνιακός κόμβος μεταξύ του Ρως του Κιέβου και των εδαφών στα δυτικά της Ρωσίας. Μετά την εξαφάνιση της τοπικής ρουθηνικής δυναστείας και την επακόλουθη ενσωμάτωση του Βασιλείου της Γαλικίας-Βολυνίας στο Βασίλειο της Πολωνίας έως το 1349, από τον 15ο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε ως κέντρο εμπορίου και κέντρο αλυκών. Το Ντροχόμπιτς έγινε μέρος της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων το 1772 μετά τον πρώτο διαμελισμό της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Στα μέσα του 19ου αιώνα έγινε το μεγαλύτερο κέντρο εξόρυξης πετρελαίου της Ευρώπης, γεγονός που συνέβαλε σημαντικά στην ταχεία ανάπτυξή του. Στην αναγεννημένη, μεσοπολεμική Πολωνία, ήταν το κέντρο ενός πόβιατ εντός του Βοεβοδάτου Λβουφ. Στην έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η πόλη ενσωματώθηκε στην Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, η οποία το 1991 έγινε η ανεξάρτητη Ουκρανία.

Η πόλη ήταν η γενέτειρα γνωστών προσωπικοτήτων όπως η Ελίζαμπεθ Μπέργκνερ, ο Γιούρι Ντροχόμπιτς (Κότερμακ), ο Ιβάν Φράνκο και ο Μπρούνο Σουλτς. Η πόλη έχει πολλά διυλιστήρια πετρελαίου. Οι αλυκές του Ντροχόμπιτς θεωρούνται οι παλαιότερες στην Ευρώπη. Ο εκτιμώμενος πληθυσμός της πόλης είναι 74.610 κάτοικοι (εκτίμηση 2021)

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου

Ενώ υπάρχουν μόνο θρυλικές αφηγήσεις για αυτό, το Ντροχόμπιτς πιθανότατα υπήρχε στην περίοδο του Ρως του Κιέβου. Σύμφωνα με έναν μύθο, υπήρχε ένας οικισμός, που ονομαζόταν Bych (Μπιτς), των εμπόρων αλατιού. Όταν το Μπιτς καταστράφηκε σε μια κουμανική επιδρομή, οι επιζώντες ξαναέχτισαν τον οικισμό σε μια κοντινή τοποθεσία με το σημερινό του όνομα που σημαίνει δεύτερο Μπιτς. Την εποχή του Ρως του Κιέβου, ένα φρούριο χτίστηκε κοντά στο Ντροχόμπιτς. Ωστόσο, οι μελετητές αντιλαμβάνονται αυτόν τον θρύλο με σκεπτικισμό, επισημαίνοντας ότι το Ντροχόμπιτς είναι μια πολωνική προφορά του Dorogobuzh (Ντορογκόμπους), ένα κοινό ανατολικοσλαβικό τοπωνύμιο που εφαρμόζεται σε τρεις διαφορετικές πόλεις του Ρως του Κιέβου.[2]

Η πόλη αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1387 στα δημοτικά αρχεία του Λβιβ, σε σχέση με έναν άνδρα που ονομαζόταν Μάρτιν (ή Μάρτσιν) του Ντροχόμπιτς.[2] Επιπλέον, ο Κατάλογος με όλες τις ρουθηνικές πόλεις, τις μακρύτερες και τις κοντινές[3] του ίδιου χρονικογράφου στο Χρονικό του Βοσκρεσένσκι (ημερομηνία 1377–82) αναφέρει το "Другабець" Ντρουχαμπέτς) μεταξύ άλλων πόλεων που υπήρχαν την ίδια εποχή στη Βολυνία, όπως π.χ. Холмъ (Χολμ), Лвовъ Великій (Μεγάλο Λβιβ).

Το 1392, ο Πολωνός βασιλιάς Βλαδίσλαος Β΄ Γιαγκέλο διέταξε την κατασκευή της πρώτης Ρωμαιοκαθολικής δημοτικής ενοριακής εκκλησίας (πολωνικά: Kosciół farny), χρησιμοποιώντας τα θεμέλια παλαιότερων ρουθηνικών κτιρίων. Στην Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία, η πόλη ήταν το κέντρο του μεγάλου αγροτικού σταρόστφο (κομητεία εντός του Βοεβοδάτου Ρουθηνίας).

Το Ντροχόμπιτς έλαβε τα δικαιώματα του Μαγδεμβούργου κάποια στιγμή τον 15ο αιώνα (οι πηγές διαφέρουν ως προς το ακριβές έτος, μερικές δίνουν το 1422 ή 1460,[2] ή 1496, αλλά το 1506 τα δικαιώματα επιβεβαιώθηκαν από τον Βασιλιά Αλέξανδρο της Πολωνίας). Η βιομηχανία αλατιού ήταν σημαντική τον 14ο έως τον 16ο αιώνα.

Μνημείο του Γιούρι Ντροχόμπιτς

Από τις αρχές του 17ου αιώνα, μια ουκρανική ελληνοκαθολική αδελφότητα υπήρχε στην πόλη. Το 1648, κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης του Χμελνίτσκι, οι Κοζάκοι εισέβαλαν στην πόλη και τον καθεδρικό ναό της. Οι περισσότεροι από τους ντόπιους Πολωνούς, καθώς και οι Ελληνοκαθολικοί και οι Εβραίοι, δολοφονήθηκαν εκείνη την εποχή, ενώ κάποιοι κατάφεραν να επιβιώσουν στο καμπαναριό που δεν καταλήφθηκε κατά την επιδρομή. Ο πρώτος διαμελισμός της Πολωνίας το 1772 έδωσε την πόλη στη Μοναρχία των Αψβούργων. Τον 19ο αιώνα, σημαντικοί πόροι πετρελαίου ανακαλύφθηκαν στην περιοχή, με αποτέλεσμα η πόλη να γίνει σημαντικό κέντρο των βιομηχανιών πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η περιοχή έγινε μέρος της βραχύβιας ανεξάρτητης Λαϊκής Δημοκρατίας της Δυτικής Ουκρανίας (ΛΔΔΔ, Zakhidnoukrayins'ka Narodna Respublika). Η ΛΔΔΔ καταλήφθηκε από τη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία κατά τον Πολωνο-Ουκρανικό Πόλεμο και το Ντροχόμπιτς έγινε μέρος του Βοεβοδάτου Λβουφ το 1919. Το 1928 άνοιξε το σωζόμενο ακόμη ουκρανικό ιδιωτικό γυμνάσιο (γυμνάσιο με ακαδημαϊκό προσανατολισμό) στο κέντρο της πόλης. Ο πληθυσμός έφτασε τους 40.000 περίπου στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και το διυλιστήριο πετρελαίου Polmin έγινε ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, απασχολώντας 800 άτομα. Πολλοί επισκέπτες ήρθαν εκεί για να δουν τις ξύλινες ελληνοκαθολικές εκκλησίες, ανάμεσά τους την εκκλησία του Αγίου Γιούρι, η οποία θεωρήθηκε ως η πιο όμορφη τέτοια κατασκευή στη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία, με τοιχογραφίες από το 1691. Το Ντροχόμπιτς ήταν επίσης σημαντικό αθλητικό κέντρο (βλέπε: Γιούνακ Ντροχόμπιτς).

Τον Σεπτέμβριο του 1939, ως αποτέλεσμα της γερμανικής και σοβιετικής εισβολής στην Πολωνία, η πόλη προσαρτήθηκε στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας όταν το έδαφος της Πολωνίας του μεσοπολέμου μοιράστηκε μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και της ΕΣΣΔ σύμφωνα με το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ. Στη Σοβιετική Ουκρανία, το Ντροχόμπιτς έγινε το κέντρο της Περιφέρειας Ντροχόμπιτς. Οι ντόπιοι Πολωνοί πρόσκοποι δημιούργησαν την οργάνωση «Λευκοί Μεταφορείς», η οποία στα τέλη του 1939 και στις αρχές του 1940 μετέφερε λαθραία εκατοντάδες ανθρώπους από τη Σοβιετική Ένωση στην Ουγγαρία, πέρα από τα σοβιετοουγγρικά σύνορα στα Καρπάθια Όρη. Στις αρχές Ιουλίου 1941, κατά τις πρώτες εβδομάδες της ναζιστικής εισβολής στην ΕΣΣΔ, η πόλη καταλήφθηκε από τη Ναζιστική Γερμανία.

Το προπολεμικό Ντροχόμπιτς είχε μια σημαντική εβραϊκή κοινότητα περίπου 15.000 ατόμων, το 40% του συνολικού πληθυσμού. Αμέσως μετά την είσοδο των Γερμανών στην πόλη, οι Ουκρανοί εθνικιστές ξεκίνησαν ένα πογκρόμ, που κράτησε τρεις ημέρες, με την υποστήριξη του Γερμανικού Στρατού. Κατά τη διάρκεια του 1942 υπήρξαν πολλές επιλογές, απελάσεις και δολοφονίες στους δρόμους, με επικεφαλής και πάλι τα γερμανικά στρατεύματα και την ουκρανική βοηθητική αστυνομία. Τον Οκτώβριο του 1942 ιδρύθηκε το Γκέτο του Ντροχόμπιτς με περίπου 10.000 φυλακισμένους, επίσης με Εβραίους που είχαν μεταφερθεί από γειτονικές τοποθεσίες. Τον Ιούνιο του 1943, η γερμανική διοίκηση και τα στρατεύματα εκκαθάρισαν το γκέτο, όπου μόνο 800 Εβραίοι από το Ντροχόμπιτς επέζησαν.[4][5] Στις 6 Αυγούστου 1944, η γερμανική κατοχή έληξε με την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στην πόλη. Παρά τον μεγάλο εβραϊκό πληθυσμό πριν από τον πόλεμο, ένας σημερινός κάτοικος δήλωσε ότι ήταν ένας από τους δύο μόνο Εβραίους που επέστρεψαν στο χωριό του για να ζήσουν μετά τον πόλεμο.[6] Μετά τον πόλεμο, η πόλη παρέμεινε κέντρο περιφέρειας έως ότου η Περιφέρεια Ντροχόμπιτς ενσωματώθηκε στην Περιφέρεια Λβιβ το 1959. Στη σοβιετική εποχή, το Ντροχόμπιτς έγινε σημαντικό βιομηχανικό κέντρο της Δυτικής Ουκρανίας με εξαιρετικά ανεπτυγμένες βιομηχανίες διύλισης πετρελαίου, μηχανουργικής, ξυλουργικής, τροφίμων και ελαφριάς βιομηχανίας.

Μέχρι τις 18 Ιουλίου 2020, το Ντροχόμπιτς οριζόταν ως πόλη με περιφερειακή σημασία και ανήκε στον δήμο Ντροχόμπιτς αλλά όχι στο Ραγιόν Ντροχόμπιτς, παρόλο που ήταν το κέντρο του Ραγιόν. Ως μέρος της διοικητικής μεταρρύθμισης της Ουκρανίας, η οποία μείωσε τον αριθμό των περιφερειών της Περιφέρειας Λβιβ σε 7, ο Δήμος Ντροχόμπιτς συγχωνεύθηκε στο Ραγιόν Ντροχόμπιτς.[7][8]

Δημογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πληθυσμός του Ντροχόμπιτς ανά περίοδο χρόνων:

  • 1931 – 32.300
  • 1959 – 42.000
  • 1978 – 65.998
  • 1989 – 77.571
  • 2001 – 79.119
  • 2010 – 78.368
Θρησκευτικές και εθνοτικές ομάδες[9][10]
Μέσα 18ου αιώνα
Κατά θρησκεία 		1869
Κατά θρησκεία 		1939
Κατά θρησκεία 		1959
Κατά εθνικότητα
Σύνολο 3.737 Σύνολο 16.880 Σύνολο 34.600 Σύνολο 42.000
2.200 (58,8%) Εβραίοι 47,7% Εβραίοι 39,9% Εβραίοι 2% Εβραίοι
1.274 (34%) Ρωμαιοκαθολικοί 23,2% Ρωμαιοκαθολικοί 33,2% Ρωμαιοκαθολικοί 3% Πολωνοί
263 (7%) Ελληνοκαθολικοί 28,7% Ελληνοκαθολικοί
ή Ορθόδοξοι 		26,3% Ελληνοκαθολικοί
ή Ορθόδοξοι 		70% Ουκρανοί
22% Ρώσοι

Περιοχή Ντροχόμπιτς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1931, ο συνολικός πληθυσμός της περιοχής Ντροχόμπιτς ήταν 194.456 κάτοικοι, κατανεμημένοι σε διάφορες γλώσσες:[11]

  • Πολωνικά: 91.935 (47,3%)
  • Ουκρανικά: 79.214 (40,7%)
  • Γίντις: 20.484 (10,5%)

Τον Ιανουάριο του 2007, ο συνολικός πληθυσμός της μητροπολιτικής περιοχής ήταν πάνω από 103.000 κάτοικοι.

Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κλιματικά δεδομένα Ντροχόμπιτς (1981–2010)
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Μέση Μέγιστη °C (°F) 1.1 2.7 7.4 14.3 19.8 22.4 24.4 24.0 19.0 14.0 7.2 2.2 13,2
Μέση Μηνιαία °C (°F) −2.4 −1.3 2.7 8.5 13.8 16.7 18.6 17.9 13.3 8.5 3.2 −1.1 8,2
Μέση Ελάχιστη °C (°F) −5.9 −5.1 −1.5 3.0 7.5 11.0 13.0 12.1 8.2 3.9 −0.3 −4.4 3,5
Υετός mm (ίντσες) 27,8 34,4 38,8 55,7 92,2 105,8 107,7 85,2 73,9 51,6 38 35,9 747
% υγρασίας 80.0 78.9 75.5 72.2 75.3 76.6 76.7 78.2 80.3 80.4 82.5 82.4 78,3
Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων (≥ 1.0 mm) 7.7 8.4 8.3 9.0 11.3 12.4 11.5 9.2 8.8 7.8 8.1 8.7 111,2
Πηγή: Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός[12]

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, 16ος–17ος αιώνας
    Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, 16ος–17ος αιώνας
  • Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, 1613–1661
    Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, 1613–1661
  • Γοτθική τούβλινη Εκκλησία του Αγίου Βαρθολομαίου (14ος–16ος αι.) και το καμπαναριό του
    Γοτθική τούβλινη Εκκλησία του Αγίου Βαρθολομαίου (14ος–16ος αι.) και το καμπαναριό του
  • Δημαρχείο
    Δημαρχείο
  • Βασιλική μονή των Αγίων Πέτρου και Παύλου, 1825–1828
    Βασιλική μονή των Αγίων Πέτρου και Παύλου, 1825–1828
  • Ιστορικό κτίριο στο Ντροχόμπιτς
    Ιστορικό κτίριο στο Ντροχόμπιτς
  • Οδός Μαζέπι στο Ντροχόμπιτς
    Οδός Μαζέπι στο Ντροχόμπιτς
  • Οδός Οσμομίσλα στο Ντροχόμπιτς
    Οδός Οσμομίσλα στο Ντροχόμπιτς
  • Βίλα του Ρέιμοντ Γιάρος
    Βίλα του Ρέιμοντ Γιάρος
  • Παλάτι του Μπιάνκι
    Παλάτι του Μπιάνκι
  • Οδός Σέβσκα, Ντροχόμπιτς
    Οδός Σέβσκα, Ντροχόμπιτς
  • Αστικό Πάρκο στο Ντροχόμπιτς
    Αστικό Πάρκο στο Ντροχόμπιτς
  • Μέχρι το 1918, η Χορωδιακή Συναγωγή ήταν η κεντρική συναγωγή της Γαλικίας και της Λοδομερίας
    Μέχρι το 1918, η Χορωδιακή Συναγωγή ήταν η κεντρική συναγωγή της Γαλικίας και της Λοδομερίας
  • Καθεδρικός Ναός της Αγίας Τριάδας
    Καθεδρικός Ναός της Αγίας Τριάδας
  • Ιστορικό κτίριο στο Ντροχόμπιτς
    Ιστορικό κτίριο στο Ντροχόμπιτς

Αδελφοποιημένες πόλεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ντροχόμπιτς είναι αδελφοποιημένο με τις:

Πόλη Χώρα
Μπίτομ Πολωνία
Μπάφαλο (Νέα Υόρκη) ΗΠΑ
Ντεμπίτσα[13] Πολωνία
Λεγκνίτσα Πολωνία
Μασκατίν (Άιοβα) ΗΠΑ
Ολέτσκο Πολωνία
Σμίλτενε Λετονία

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Дрогобицька територіальна громада» (στα Ουκρανικά). decentralization.gov.ua. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Історія Дрогобича [History of Drohobych] (στα Ουκρανικά). drohobych.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2006. 
  3. ↑ А СЕ ИМЕНА ГРАДОМЪ ВСЂМЪ РУССКЫМЪ, ДАЛНИМЪ И БЛИЖНИМЪ in PSRL, Т. VII. Летопись по Воскресенскому списку. — СПб, 1856. — с. 240–41.
  4. ↑ Israel Gutman u. a. (Hrsg.): Enzyklopädie des Holocaust. München und Zürich 1995, (ISBN 3-492-22700-7), vol. 1, σελ. 371.
  5. ↑ Преступления нацистов на территории СССР [Ναζιστικά εγκλήματα στο έδαφος της ΕΣΣΔ] (στα Ρωσικά). holocaust.ioso.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2006. 
  6. ↑ «Execution Sites of Jewish Victims Investigated by Yahad-In Unum: Execution of Jews in Drogobych». yahadmap.org. 2005. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2016. 
  7. ↑ «Про утворення та ліквідацію районів. Постанова Верховної Ради України № 807-ІХ.» (στα ουκρανικά). Голос України. 2020-07-18. http://www.golos.com.ua/article/333466. Ανακτήθηκε στις 2020-10-03. 
  8. ↑ «Нові райони: карти + склад» (στα Ουκρανικά). Міністерство розвитку громад та територій України. 
  9. ↑ Motylewicz, Jerzy (2005). «Ethnic Communities in the Towns of the Polish-Ukrainian Borderland in the Sixteenth, Seventeenth, and Eighteenth Centuries». Στο: C. M. Hann. Galicia: A Multicultured Land. University of Toronto Press. σελ. 37. ISBN 978-0-8020-3781-7. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2016. 
  10. ↑ . 
  11. ↑ Bielawa, Matthew (2002). «Genealogy of Halychyna/Eastern Galicia: 1931 Polish Statistics: Population by language». halgal.com. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2016. 
  12. ↑ «World Meteorological Organization Climate Normals for 1981–2010». Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021. 
  13. ↑ «Partnerstwo Samorządów Siłą Europy». Europa Miast (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντροχόμπιτς&oldid=9384022"