Μάρκος Αυγέρης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Μάρκος Αυγέρης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μάρκος Αυγέρης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 18 Φεβρουαρίου 1884 Ιωάννινα |
| Θάνατος | 8 Ιουνίου 1973 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα[1] |
| Σπουδές | Ζωσιμαία Σχολή Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας ιατρός ποιητής |
| Εργοδότης | Θεατρικό Σπουδαστήρι Βασίλη Ρώτα[2] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γαλάτεια Καζαντζάκη (1933–1962) |
Ο Μάρκος Αυγέρης (πραγματικό όνομα Γεώργιος Παπαδόπουλος: Χωριό Καρίτσα Ιωάννινων, 18 Φεβρουαρίου 1884 – Αθήνα, 8 Ιουνίου 1973) ήταν έλληνας ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός της λογοτεχνίας. Μέλος της δεύτερης Επιτροπής απονομής Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων (1940).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πατέρας του ήταν φαρμακοποιός στα Ιωάννινα και αγωνιστής του Μακεδονικού Αγώνα. Από τα δύο έως τα οκτώ του χρόνια, ο Αυγέρης έζησε στο χωριό Καρύτσα Ιωαννίνων, που είχε εγκατασταθεί η μητέρα του που είχε προσβληθεί από φυματίωση. Επιστρέφοντας στα Ιωάννινα, συνέχισε τις σπουδές του στην Ζωσιμαία Σχολή. Το καλοκαίρι του 1901 εγκατέλειψε τα Ιωάννινα για να πάει στην Αθήνα και να σπουδάσει ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε το δίπλωμα του ιατρού το 1907 για να εργαστεί κατόπιν σε διάφορες κλινικές της Αθήνας. Κατά την περίοδο 1912–1922, υπηρέτησε ως ανθυπίατρος στον Ελληνικό Στρατό επί έξι συνολικά χρόνια. Το 1926 διορίσθηκε επιθεωρητής υγιεινής στο Υπουργείο Εργασίας και κατά την διετία 1928–1929 μετεκπαιδεύθηκε στο Παρίσι και στο Βερολίνο στον τομέα της επαγγελματικής υγιεινής. Το 1933 νυμφεύθηκε την Γαλάτεια Καζαντζάκη–Αλεξίου, αδελφή της Έλλης Αλεξίου και πρώτη σύζυγο του Νίκου Καζαντζάκη. Συνέχισε να εργάζεται στο Υπουργείο Εργασίας έως το 1947, οπότε και εκδιώχθηκε από την θέση του για την συμμετοχή του στο ΕΑΜ και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Μετά τον θάνατο της γυναίκας του (19 Νοεμβρίου 1962), έζησε με την συμπαράσταση της Έλλης Αλεξίου, στην οποία άφησε όλα του τα υπάρχοντα. Πέθανε, πάντα διαυγής και δημιουργικός, σε βαθιά γεράματα.
Το έργο του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αυγέρης εμφανίσθηκε στα γράμματα πολύ νέος με το ποίημα Η Βάβω η Τασιά που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Νουμάς το 1904. Την ίδια χρονιά, ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος ανέβασε στην «Νέα Σκηνή», το θεατρικό έργο (δράμα) του Αυγέρη Μπροστά στους ανθρώπους. Ο νεαρός Αυγέρης έγινε δεκτός στους καλλιτεχνικούς και λογοτεχνικούς κύκλους της Αθήνας με διθυραμβικές κριτικές. Ακολούθησαν και άλλα ποιήματα και μεταφράσεις αρχαίων ελλήνων και ξένων λογοτεχνών. Το 1921 μετέφρασε τους Άθλιους του Βίκτωρα Ουγκώ.
Η Μικρασιατική Καταστροφή κλόνισε σοβαρά το φιλελεύθερο ιδεολογικό πιστεύω του Αυγέρη. Χρησιμοποιώντας τις αφηγήσεις του Βασίλειου Κοτρώτσου, ενός έλληνα αεροπόρου που αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής, έγραψε ανώνυμα το πεζογράφημα Από την αιχμαλωσία – Κατά το ημερολόγιο του αιχμαλώτου αεροπόρου Β.Κ. (Αθήνα 1923· επανακυκλοφόρησε το 2006), το οποίο συγκρίνεται ως προς το αντιπολεμικό και ρεαλιστικό του ύφος με την Ζωή εν Τάφω του Στρατή Μυριβήλη και το Νούμερο 31328 του Ηλία Βενέζη.
Στα χρόνια του μεσοπολέμου, ο Αυγέρης σταμάτησε να γράφει για να επανέλθει στο γράψιμο στα χρόνια γερμανοϊταλικής κατοχής (1941–1944). Στα μεταπολεμικά χρόνια, ασχολήθηκε κυρίως με τον πολιτικό σχολιασμό και την κριτική της λογοτεχνίας σε εφημερίδες και περιοδικά, πάντα από την πλευρά της μαρξιστικής και φιλοσοβιετικής θεώρησης. Παρέμεινε πιστός στις αριστερές του ιδέες, αλλά η οξυδέρκειά του στην κριτική της λογοτεχνίας αναγνωρίσθηκε και από διανοούμενους άλλων ιδεολογικών χώρων (Μ. Δημάκης, Νέα Εστία, 15/11/1973).
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τραγούδι της τάβλας, Αθήνα 1908
- Ο Σικελιανός, η ποίηση του, το θέατρό του – κριτικός απόλογος, Αθήνα 1952
- Κριτικά – Αισθητικά – Ιδεολογικά, Βουκουρέστι 1959
- Εισαγωγή στην νεοελληνική λογοτεχνία και Η ελληνική ποίηση, ενιαίος τόμος, Βουκουρέστι 1964
- Άπαντα, τόμοι τρεις, Αθήνα 1964–1966
- Ξένοι λογοτέχνες, Αθήνα 1966
- Έλληνες λογοτέχνες, Αθήνα 1966
- Η παγκόσμια έρις, Αθήνα 1967 (;)
- Αντίδρομα και παράλληλα, ποιήματα, εκδόσεις Ιωλκός, Αθήνα 1969
- Φωνές της νύχτας, δώδεκα ποιήματα, Αθήνα 1970
- Εισαγωγή στην ελληνική ποίηση, Αθήνα 1971
- Θεωρήματα, Αθήνα 1972
- Άπαντα ποιητικά, Αθήνα 1975
Ενδεικτική βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τ. Αδάμος, Πνευματικές γνωριμίες, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1986, σσ. 11–54.
- Γ. Νικολόπουλος, Μάρκος Αυγέρης, ο αντιστασιακός: Η ζωή του, η εποχή, του, το έργο του, εκδ. Νέοι Καιροί, Αθήνα 1987.
- Νέα Εστία τομ.94, τ/χ.1113, (1973)-Τεύχος αφιέρωμα στον Μάρκο Αυγέρη[1] Αρχειοθετήθηκε 2019-04-17 στο Wayback Machine.
- Ανδρέας Καραντώνης, Τα γεγονότα και τα ζητήματα-Μάρκος Αυγέρης, Νέα Εστία τομ.94 τ/χ.1104 (1973), σελ.891-893[2] Αρχειοθετήθηκε 2019-04-17 στο Wayback Machine.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13748686r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ BiblioNet. 2565. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μάρκος Αυγέρης, Βιογραφικό-Εργογραφία-Ενδεικτική βιβλιογραφία Αρχειοθετήθηκε 2019-04-17 στο Wayback Machine.
- Βιογραφικό και μερικά ποιήματά του.
- Δ. Γκιώνης, «"Για τη διδασκαλία, όχι για τον παπά"…»[νεκρός σύνδεσμος], εφημ. Ελευθεροτυπία, 7 Ιουνίου 2003.
- Δ. Γκ(ιώνης), «Ένας άγνωστος Απέργης»[νεκρός σύνδεσμος], εφημ. Ελευθεροτυπία, 6 Μαΐου 2006.
- Μάρκος Αυγέρης στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.