Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κόμμα Κέντρου (Φινλανδία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κόμμα Κέντρου
Suomen Keskusta
Centern i Finland
ΗγέτηςΆντι Καϊκόνεν
Ίδρυση1906
ΈδραApollonkatu 11 A, 00100 Ελσίνκι, Φινλανδία
ΙδεολογίαΚεντρισμός
Φιλελευθερισμός
Τοπικισμός
Πολιτικό φάσμαΚέντρο
Ευρωπαϊκή προσχώρησηΚόμμα Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη
Ομάδα Ευρωπαϊκού ΚοινοβουλίουΑνανεώστε την Ευρώπη
Διεθνής προσχώρησηΦιλελεύθερη Διεθνής
Χρώματα     Πράσινο
Κοινοβούλιο
23 / 200
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
2 / 15
Τοπικές έδρες
2.823 / 8.999
Ιστότοπος
http://www.keskusta.fi/
Πολιτικό σύστημα στη Φινλανδία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Το Κόμμα Κέντρου (φινλ. Suomen Keskusta, σουηδ. Centern i Finland) είναι ένα φινλανδικό φιλελεύθερο και αγροτικό κόμμα. Είναι ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα κόμματα της Φινλανδίας, μαζί με το Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Φινλανδίας και τους Αληθινούς Φινλανδούς και κατέχει 35 από τις συνολικά 200 έδρες του Κοινοβουλίου της Φινλανδίας. Αρχηγός του κόμματος είναι ο Άντι Καϊκόνεν, ο οποίος διαδέχτηκε την πρώην υπουργό Αννίκα Σάαρικο.

Ιδρύθηκε το 1908 με την ονομασία Αγροτικός Σύνδεσμος, ενώ υπερασπιζόταν τα συμφέροντα των αγροτικών κοινοτήτων και την αποκέντρωση των εξουσιών από το Ελσίνκι. Στη δεκαετία του 1920, το κόμμα ήταν ο κύριος αντίπαλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, ενώ ο πρώτος πρωθυπουργός της Φινλανδίας που προήλθε από το κόμμα, ο Κιόστι Κάλιο, διετέλεσε πρωθυπουργός σε τέσσερις θητείες μεταξύ 1922 και 1937. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το κόμμα εδραιώθηκε ως ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα κόμματα της χώρας. Ο Ούρχο Κέκονεν, ο οποίος προήλθε από το κόμμα, διετέλεσε πρόεδρος της Φινλανδίας την περίοδο 1956 με 1982, περισσότερο από κάθε άλλο πρόεδρο της χώρας. Το κόμμα μετονομάστηκε σε Κόμμα Κέντρου το 1965 και σε Κέντρο της Φινλανδίας το 1988. Επίσης, το Κόμμα Κέντρου ήταν το μεγαλύτερο κόμμα του Κοινοβουλίου της Φινλανδίας από το 2003 μέχρι το 2011, ενώ ο Μάτι Βάνχανεν διετέλεσε πρωθυπουργός για 7 χρόνια. Μετά τις εκλογές του 2011, το κόμμα έχασε σημαντικό αριθμό εδρών, με αποτέλεσμα να γίνει το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα του Κοινοβουλίου, αλλά το 2015 ανέκτησε τη θέση του μεγαλύτερου κόμματος, και ο τότε αρχηγός του, Γιούχα Σίπιλα έγινε πρωθυπουργός, ενώ το κόμμα, αν και στις εκλογές του 2019 έχασε έδρες, παρέμεινε στην κυβέρνηση, μέχρι τις εκλογές του 2023, όπου και επέστρεψε στην αντιπολίτευση.

Η πολιτική επιρροή του Κόμματος του Κέντρου είναι μεγαλύτερη σε μικρούς και αγροτικούς δήμους, όπου συχνά έχει την πλειοψηφία των εδρών στα δημοτικά συμβούλια. Η αποκέντρωση είναι η χαρακτηριστικότερη πολιτική του Κόμματος Κέντρου. Το Κέντρο έχει υπάρξει το κυβερνών κόμμα στη Φινλανδία αρκετές φορές από τη Φινλανδική ανεξαρτησία. 12 Πρωθυπουργοί, τρεις Πρόεδροι και ένας πρώην Επίτροπος οικονομικών υποθέσεων προέρχονται από το κόμμα. Το κόμμα κέντρου είναι η μητρική των οργανώσεων της Φινλανδικής Κεντρώας Νεολαίας, των Φινλανδών Κεντρώων Φοιτητών, και των Φινλανδών Κεντρώων Γυναικών [fi].


Σάντερι Άλκιο, ο ιδεολογικός πατέρας του Κόμματος Κέντρου.

Το κόμμα ιδρύθηκε το 1906 ως κίνημα πολιτών στη φινλανδική ύπαιθρο. Πριν την ανεξαρτησία, η πολιτική εξουσία στη Φινλανδία ήταν συγκεντρωμένη στην πρωτεύουσα και στις estates of the realm. Ο συγκεντρωτισμός ώθησε ένα νέο πολιτικό κίνημα. Το 1906 δύο agrarian κινήματα ιδρύθηκαν. Συγχωνεύθηκαν το 1908 σε ένα πολιτικό κόμμα γνωστό ως Αγροτική Λίγκα ή Maalaisliitto. Ένα παλαιότερο, σχετικό κίνημα ήταν το κίνημα απαγόρευσης [fi] (κατά του αλκοόλ), που είχε μέλη και από εκείνο και το οποίο έδωσε στους μελλοντικούς ακτιβιστές του Αγροτικού Συνδέσμου εμπειρία εργασίας σε έναν οργανισμό.[1]

Παρακάτω παρατίθενται τα εκλογικά αποτελέσματα του Κόμματος Κέντρου στις βουλευτικές εκλογές.

Αποτελέσματα για το κόμμα κέντρου άνα δήμο στις βουλευτικές εκλογές του 2011 — Το κόμμα έχει παραδοσιακά καλύτερα αποτελέσματα στον βορρά.
Κοινοβούλιο
Έτος Βουλευτές Ψήφοι
1907
9 / 200
51,242 5.75%
1908
10 / 200
51,756 6.39%
1909
13 / 200
56,943 6.73%
1910
17 / 200
60,157 7.60%
1911
16 / 200
62,885 7.84%
1913
18 / 200
56,977 7.87%
1916
19 / 200
71,608 9.00%
1917
26 / 200
122,900 12.38%
1919
42 / 200
189,297 19.70%
1922
45 / 200
175,401 20.27%
1924
44 / 200
177,982 20.25%
1927
52 / 200
205,313 22.56%
1929
60 / 200
248,762 26.15%
1930
59 / 200
308,280 27.28%
1933
53 / 200
249,758 22.54%
1936
53 / 200
262,917 22.41%
1939
56 / 200
296,529 22.86%
1945
49 / 200
362,662 21.35%
1948
56 / 200
455,635 24.24%
1951
51 / 200
421,613 23.26%
   
Έτος Βουλευτές Ψήφοι
1954
53 / 200
483,958 24.10%
1958
48 / 200
448,364 23.06%
1962
53 / 200
528,409 22.95%
1966
49 / 200
503,047 21.23%
1970
36 / 200
434,150 17.12%
1972
35 / 200
423,039 16.41%
1975
39 / 200
484,772 17.63%
1979
36 / 200
500,478 17.29%
1983
38 / 200
525,207 17.63%
1987
40 / 200
507,460 17.62%
1991
55 / 200
676,717 24.83%
1995
44 / 200
552,003 19.85%
1999
48 / 200
600,592 22.40%
2003
55 / 200
689,391 24.69%
2007
51 / 200
640,428 23.11%
2011
35 / 200
463,160 15.82%
2015
49 / 200
626,218 21.10%
2019
31 / 200
423,920 13.76%
2023
23 / 200
349,640 11.29%
Δημοτικά Συμβούλια
Έτος Σύμβουλοι Ψήφοι
1950 121,804 8.09%
1953 282,331 16.04%
1956 366,380 21.91%
1960 401,346 20.44%
1964 413,561 19.28%
1968 3 533 428,841 18.93%
1972 3 297 449,908 17.99%
1976 3 936 494,423 18.43%
1980 3 889 513,362 18.72%
1984 4 052 545,034 20.21%
1988 4 227 554,924 21.10%
1992 3 998 511,954 19.22%
1996 4 459 518,305 21.81%
2000 4 625 528,319 23.75%
2004 4 425 543,885 22.77%
2008 3 518 512,220 20.09%
2012 3 077 465,167 18.66%
2017 2 824 450,529 17.53%
2021 2 445 363,364 14.9%
  Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Έτος Ευρωβουλευτές Ψήφοι
1996 4 548,041 24.36%
1999 4 264,640 21.30%
2004 4 387,217 23.37%
2009 3 316,798 19.03%
2014 3 339,398 19.7%
Προεδρία
έμμεση ψηφοφορία
Έτος Υποψήφιος Εκλέκτορες Ψήφοι
1925 Λάουρι Κρίστιαν Ρελάντερ 69 123,932 19.9%
1931 Κιόστι Κάλιο 69 167,574 20.0%
1937 Κιόστι Κάλιο 56 184,668 16.6%
1950 Ούρχο Κέκονεν 62 309,060 19.6%
1956 Ούρχο Κέκονεν 88 510,783 26.9%
1962 Ούρχο Κέκονεν 111 698,199 31.7%
1968 Ούρχο Κέκονεν 65 421,197 20.66%
1978 Ούρχο Κέκονεν 64 475,372 19.4%
1982 Γιοχάνες Βιρολάινεν 53 534,515 16.8%
1988 Πάαβο Βάουρουνεν 68 647,769 21.70%
   
άμεση ψηφοφορία
Έτος Υποψήφιος Ψήφοι
1988 Πάαβο Βάουρουνεν 1    636,375 1 20.57 %
1994 Πάαβο Βάουρουνεν 1    623,415 1   19.5 %
2000 Έσκο Άχο 1 1,051,159
2 1,540,803
1   34.4 %
2   48.4 %
2006 Μάτι Βανχάνεν 1    561,990 1   18.6 %
2012 Πάαβο Βάουρουνεν 1    536,731 1   17.5 %
  1. Mickelsson, Rauli. Suomen puolueet — historia, muutos ja nykypäivä. Vastapaino, 2007.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]