Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ούρχο Κέκονεν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ούρχο Κέκονεν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Urho Kaleva Kekkonen (Φινλανδικά)
Προφορά
Γέννηση3  Σεπτεμβρίου 1900[1][2][3]
Λέπικον τόρπα[4]
Θάνατος31  Αυγούστου 1986[1][2][3]
Ταμινιέμι[4]
Τόπος ταφήςκοιμητήριο Χιετανιέμι[5]
ΚατοικίαΠιέλαβεσι (1900–1906)[4]
Κουόπιο (1906–άγνωστη τιμή)[4]
Λαπινλάχτι (άγνωστη τιμή)[4]
Ιίσαλμι (άγνωστη τιμή–1911)[4]
Καγιάανι (1911–1921)[4]
Ελσίνκι (1921–1986)[4]
Ταμινιέμι (1956–1986)[4]
ΨευδώνυμοPekka Peitsi[6] και Simo Sakari[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΦινλανδία
ΘρησκείαΛουθηρανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΦινλανδικά[1][8]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Ελσίνκι
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[9]
αθλητής του στίβου
δικηγόρος
δημοσιογράφος
δρομέας ταχύτητας[10]
αξιωματικός Αστυνομικού Σώματος[11]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚόμμα Κέντρου
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣύλβι Κέκονεν (1926–1974)[12]
ΤέκναΤανέλι Κέκονεν
Μάτι Κέκονεν
ΓονείςEmilia Kekkonen
ΑδέλφιαJussi Kekkonen
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Φινλανδίας (1956–1982)
Πρωθυπουργός της Φινλανδίας (1954–1956)
Υπουργός Εσωτερικών της Φινλανδίας (1937–1939)
Υπουργός Δικαιοσύνης της Φινλανδίας (1936–1937)
Υπουργός Εξωτερικών της Φινλανδίας (1952–1953)
Πρόεδρος του Φινλανδικού κοινοβουλίου (1948–1950)
Βουλευτής της Φινλανδίας (1936–1945, Viipuri Province Western Electoral District)
Πρωθυπουργός της Φινλανδίας (1950–1953)
Βουλευτής της Φινλανδίας (1945–1956, Όουλου)
Υπουργός Δικαιοσύνης της Φινλανδίας (1944–1946)
Υπουργός Εσωτερικών της Φινλανδίας (1950–1951)
Βραβεύσειςτάγμα του Λένιν (1964)[13]
κολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (2  Ιουνίου 1975)[14]
Μεγαλόσταυρος με Κολάρο του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (1  Μαρτίου 1956)[15]
Τάγμα της Φιλίας των Λαών (1973)[16]
βραβείο Ειρήνης Λένιν (1980)[17]
Τάγμα του Γιουγκοσλαβικού Μεγάλου Αστέρα (1963)[17]
Αστέρας της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας, 1ης κλάσης (22  Σεπτεμβρίου 1969)[18]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Σταυρού της Ελευθερίας (29  Φεβρουαρίου 1956)[19]
Βασιλικό Τάγμα των Σεραφείμ (2  Οκτωβρίου 1956)[20]
τάγμα του Ελέφαντα (3  Σεπτεμβρίου 1957)[21]
Μετάλλιο επέτειο με την ευκαιρία της 25ης επετείου από την ίδρυση της ιρανικής αυτοκρατορίας
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λέοντος της Φινλανδίας (1  Μαρτίου 1956)[22]
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου με Κολλάρο του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (8  Σεπτεμβρίου 1960)[23][24]
Knight Grand Cross with Collar of the Order of Saint Olav‎ (1  Ιουλίου 1960)[25]
Μεγαλόσταυρος με κολάρο του Τάγματος του Γερακιού (14  Αυγούστου 1957)[26]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λουτρού (1969)[17]
Collar of the Order of the White Lion (1  Οκτωβρίου 1969)[27]
Μέγας Αστέρας του Παράσημου της Τιμής για Υπηρεσίες στη Δημοκρατία της Αυστρίας (1960)[17]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας (1964)[17]
Grand Cross of the Order of Merit of the Polish People's Republic (1974)[17]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ουψάλα
Μεγαλόσταυρος Ειδικής Τάξης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1976)[17]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Τιμίου Αμνού (1955)[17]
The Great Cross of Merit of Finnish Sports and Culture of Physical Exercise (1950)[17]
Τάγμα του Καρόλου Γ΄ (9  Δεκεμβρίου 1978)[28]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (20  Μαΐου 1953)[29]
Μεγαλόσταυρος του Ιππότη του Τάγματος των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου (1961)[30]
Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής (1958)[31]
Commander with Star of the Order of Merit of the Kingdom of Hungary (20  Μαρτίου 1943)[32]
Commander of the Order of Sports Merit (1933)[17]
Commander First Class of the Order of the Lion of Finland (13  Δεκεμβρίου 1947)[33]
Finnish Olympic Cross of Merit, First Class (2  Δεκεμβρίου 1952)[34]
μετάλλιο της στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ (1952)[17]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Βάσα (24  Μαΐου 1952)[35]
μεγαλόσταυρος του τάγματος της Οράγγης-Νάσσαου (1954)[17]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Ντάνεμπρογκ (1955)[17]
Collar of the Order of the Aztec Eagle (1963)[17]
Τάγμα της Ανεξαρτησίας (1965)[17]
Olympic Games Decoration (23  Φεβρουαρίου 1937)[36]
Μετάλλιο Σιμπέλιους
Order of San Marino (1971)[17]
Τάγμα του Παχλαβί (1970)[17]
Κολάρο του Τάγματος του Πάπα Πίου Θ' (1971)[17]
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας (20  Οκτωβρίου 1953)[37]
Medal for Military Merits (26  Μαΐου 1978)[38]
Grand Collar of the Order of the Nile (1967)[17]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λεοπόλδου (1967)[17]
τάγμα του Γκεόργκι Ντιμιτρόφ (1967)[17]
τάγμα της σημαίας της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας (1969)[17]
Ιππότης Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λέοντος της Ολλανδίας (1972)[17]
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος του Λέοντος της Σενεγάλης (1973)[17]
Grand Star of People's Friendship (1974)[17]
Order of St. Vladimir the Equal-to-the-Apostles (first class) (1974)[17]
Μεγαλόσταυρος του τάγματος του Μπογιακά (1980)[39]
Cross of Merit of the War Invalides (1958)[40]
d:Q123177032 (1933)[17]
Medal of Merit of the Association of Voluntary Defence Guilds (1  Δεκεμβρίου 1981)[41]
Τάγμα του Σταυρού της Ανεξαρτησίας
Τάγμα του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας
Τάγμα του Λέοντος της Φινλανδίας
Τάγμα του Γερακιού
Τάγμα του Αγίου Όλαφ
Τάγμα της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας
Τάγμα του Λουτρού
Τάγμα του Γιουγκοσλαβικού Αστέρα
Τάγμα του Λευκού Λέοντος
Τιμητικό Παράσημο για τις υπηρεσίες στην Δημοκρατία της Αυστρίας
Τάγμα της Ισαβέλλας της Καθολικής
Τάγμα του Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας
Τάγμα του Αετού των Αζτέκων
Τάγμα του Πίου Θ'
Order of Merit of the Polish People's Republic
Τάγμα του Αστέρα της Ρουμανίας
doctor honoris causa from the University of Aix-Marseille (1962)[42]
Gold Medal of Merit of the Reserve Officers Association (13  Αυγούστου 1970)[43]
Cross of merit with clasp of Reservists' association (1977)[44]
Υπογραφή
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ούρχο Κέκονεν (φινλανδικά: Urho Kekkonen, 3 Σεπτεμβρίου 1900 - 31 Αυγούστου 1986) ήταν Φινλανδός πολιτικός, ο όγδοος και μακροβιότερος Πρόεδρος της Φινλανδίας (1956-82). Διοίκησε τη Φινλανδία για σχεδόν 26 χρόνια και διέθετε μεγάλες εξουσίες, ωστόσο, παραμένει ένας δημοφιλής, σεβαστός και αναγνωρίσιμος πολιτικός, ακόμη και δεκαετίες μετά τον θάνατό του. Προηγουμένως είχε θητεύσει ως Πρωθυπουργός της Φινλανδίας (1950-53, 1954-56), Υπουργός Εξωτερικών (1952-53, 1954), Πρόεδρος του Φινλανδικού Κοινοβουλίου (1948-50) και Υπουργός Δικαιοσύνης (1936-37, 1944-46, 1951).

Ως πρόεδρος,ο Κέκονεν συνέχισε την πολιτική της «ενεργού ουδετερότητας» του προκάτοχού του Γιούχο Κούστι Παασικίβι, ενός δόγματος που έγινε γνωστό ως η γραμμή «Παασικίβι-Κέκονεν», με το οποίο η Φινλανδία διατηρούσε την ανεξαρτησία της διατηρώντας παράλληλα καλές σχέσεις και εκτεταμένο εμπόριο με τα μέλη τόσο του ΝΑΤΟ όσο και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Το 1975 φιλοξένησε το Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στο Ελσίνκι και θεωρήθηκε πιθανός υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης εκείνο το έτος.

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12027719w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Urho-Kaleva-Kekkonen. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6283p2h. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Ανακτήθηκε στις 23  Ιανουαρίου 2018.
  5. 5,0 5,1 (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2024.
  6. «KANTO – Kansalliset toimijatiedot» Εθνική βιβλιοθήκη της Φιλανδίας. 000076019.
  7. «KANTO – Kansalliset toimijatiedot» Εθνική βιβλιοθήκη της Φιλανδίας. 000073444.
  8. CONOR.SI. 155401571.
  9. Finnish MP database. Κοινοβούλιο της Φινλανδίας. 910708. Ανακτήθηκε στις 3  Απριλίου 2022.
  10. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  11. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  12. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2023.
  13. «Kahden presidenttikauden kunnia / Två presidentperioders heder». (Φινλανδικά, Σουηδικά) d:Q113837913. Χεμεενλίνα. 2018. σελ. 17. ISBN-13 978-951-53-3708-5.
  14. BOE-A-1975-11355.
  15. Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 488. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
  16. «Helsingin Sanomat» (Φινλανδικά) Sanoma Media Finland. Ελσίνκι. 6  Απριλίου 1973. σελ. 17.
  17. 17,00 17,01 17,02 17,03 17,04 17,05 17,06 17,07 17,08 17,09 17,10 17,11 17,12 17,13 17,14 17,15 17,16 17,17 17,18 17,19 17,20 17,21 17,22 17,23 17,24 17,25 17,26 «Helsingin Sanomat» (Φινλανδικά) Sanoma Media Finland. Ελσίνκι. 3  Σεπτεμβρίου 1980. σελ. 34.
  18. lege5.ro/Gratuit/g43tonrt/decretul-nr-637-1969-privind-conferirea-ordinului-steaua-republicii-socialiste-romania-clasa-i-excelentei-sale-dr-urho-kekkonen-presedintele-republicii-finlanda. Ανακτήθηκε στις 14  Δεκεμβρίου 2022.
  19. Tom C. Bergroth: «Vapaudenristin ritarikunta: Isänmaan puolesta» (Φινλανδικά) WSOY. Ελσίνκι. 2014. σελ. 320. ISBN-13 978-951-0-40498-0.
  20. sok.riksarkivet.se/bildvisning/E0000847_00006#?c=&m=&s=&cv=5&xywh=-118%2C2007%2C3657%2C1930. Ανακτήθηκε στις 16  Δεκεμβρίου 2022. σελ. 4.
  21. «Google Books» (πολλαπλές γλώσσες) glw-AQAAIAAJ. σελ. 464.
  22. Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 493. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
  23. Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 275. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
  24. 32888.
  25. www.kongehuset.no/tildelinger.html?tid=28028&sek=27995&q=kekkonen&type=&aarstall=. Ανακτήθηκε στις 8  Δεκεμβρίου 2022.
  26. www.forseti.is/f%C3%A1lkaor%C3%B0an/orduhafaskra. Ανακτήθηκε στις 12  Δεκεμβρίου 2022.
  27. www.prazskyhradarchiv.cz/file/edee/vyznamenani/cs_rbl.pdf. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2022. σελ. 89.
  28. BOE-A-1979-325.
  29. Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 490. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
  30. «Kahden presidenttikauden kunnia / Två presidentperioders heder». (Φινλανδικά, Σουηδικά) d:Q113837913. Χεμεενλίνα. 2018. σελ. 21. ISBN-13 978-951-53-3708-5.
  31. «Kahden presidenttikauden kunnia / Två presidentperioders heder». (Φινλανδικά, Σουηδικά) d:Q113837913. Χεμεενλίνα. 2018. σελ. 19. ISBN-13 978-951-53-3708-5.
  32. Antti Matikkala: «Kunnian ruletti: korkeimmat ulkomaalaisille 1941-1944 annetut suomalaiset kunniamerkit» (Φινλανδικά) Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. Ελσίνκι. 2017. σελ. 364. ISBN-13 978-952-222-847-5.
  33. Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 221. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
  34. ritarikunnat.fi/ritarikunnat/palkitut/suomen-olympialaisen-kunniamerkeilla-palkitut-finlands-olympiska-utmarkelsetecken-belonade/. Ανακτήθηκε στις 20  Σεπτεμβρίου 2023.
  35. sok.riksarkivet.se/bildvisning/E0000847_00196#?c=&m=&s=&cv=195&xywh=2745%2C-84%2C3431%2C1880. Ανακτήθηκε στις 16  Δεκεμβρίου 2022. σελ. 287.
  36. yksa.fi/100208/151189202401100. Ανακτήθηκε στις 16  Δεκεμβρίου 2022.
  37. 32119.
  38. «Kunniamerkkikirja» (Φινλανδικά) Ajatus Kirjat. Ελσίνκι. 2003. σελ. 68. ISBN-10 951-9440-23-2.
  39. Finna. museovirasto.BC68BE8322B43503AE6130282825FF42. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2023.
  40. www.facebook.com/suursavon.museo/posts/pfbid08aG2JfwYNvqiRaDVYb8x1f4rrV2J1QymJZKVCAUZWBj1VFX3tKnAeVV1PbXP7Jzxl. Ανακτήθηκε στις 11  Οκτωβρίου 2023.
  41. web.jr56jajr60.fi/publichtml/wp-content/uploads/2018/Audio/JR_19860416.pdf. Ανακτήθηκε στις 21  Φεβρουαρίου 2024.
  42. «Le Monde» (Γαλλικά) Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. 25  Ιουλίου 1962. σελ. 5.
  43. «Suomen reserviupseeriliiton kultainen ansiomerkki 13.8.1970 - Urho Kekkosen Arkisto». Ανακτήθηκε στις 1  Οκτωβρίου 2024.
  44. «Helsingin Sanomat» (Φινλανδικά) Sanoma Media Finland. Ελσίνκι. 6  Δεκεμβρίου 1994. σελ. D10.