Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φινλανδικές βουλευτικές εκλογές 2023

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φινλανδικές Βουλευτικές Εκλογές 2023
2019 ←
 2 Απριλίου 2023
Οι 200 έδρες του Κοινοβουλίου της Φινλανδίας
  Πρώτο κόμμα Δεύτερο κόμμα Τρίτο κόμμα
 
Επικεφαλής Πέτερι Όρπο Ρίικκα Πούρα Σάνα Μάριν
Κόμμα Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού Κόμμα Φινλανδών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα
Προηγούμενες
εκλογές 		38 έδρες, 17.0% 39 έδρες, 17.5% 40 έδρες, 17.7%
Έδρες 48 46 43
Αλλαγή στις
έδρες 		Αύξηση 10 Αύξηση 7 Αύξηση 3
Λαϊκή ψήφος 644,555 620,981 617,552
Ποσοστό 20.8% 20.1% 19.9%
Μεταβολή Αύξηση 3.8% Αύξηση 2.6% Αύξηση 2.2%
  Τέταρτο κόμμα Πέμπτο κόμμα Έκτο κόμμα
 
Επικεφαλής Αννίκα Σάαρικο Μαρία Οχίσαλο Λι Άντερσον
Κόμμα Κόμμα Κέντρου Πράσινη Ένωση Αριστερή Συμμαχία
Προηγούμενες
εκλογές 		31 έδρες, 13.8% 20 έδρες, 11.5% 16 έδρες, 8.2%
Έδρες 23 13 11
Αλλαγή στις
έδρες 		Μείωση 8 Μείωση 7 Μείωση 5
Λαϊκή ψήφος 349,640 217,795 218,430
Ποσοστό 11.3% 7.0% 7.1%
Μεταβολή Μείωση 2.5% Μείωση 4.5% Μείωση 1.1%
  Έβδομο κόμμα Όγδοο κόμμα Ένατο κόμμα
 
Επικεφαλής Άννα-Μάγια Ένρικσον Σάρι Εσάγια Χάρι Χάρκιμο
Κόμμα Σουηδικό Λαϊκό Κόμμα Χριστιανοδημοκράτες Κίνημα Τώρα
Προηγούμενες
εκλογές 		9 έδρες, 4.5% 5 έδρες, 3.9% 1 έδρα, 2.3%
Έδρες 9 5 1
Αλλαγή στις
έδρες 		Σταθερό 0 Σταθερό 0 Σταθερό 0
Λαϊκή ψήφος 133,518 130,694 74,995
Ποσοστό 4.3% 4.2% 2.4%
Μεταβολή Μείωση 0.2% Αύξηση 0.3% Αύξηση 0.1%
Απερχόμενος Πρωθυπουργός της Φινλανδίας

Σάνα Μάριν
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα

Εκλεγμένος Πρωθυπουργός της Φινλανδίας

Πέτερι Όρπο
Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού

Οι Φινλανδικές βουλευτικές εκλογές του 2023 διεξήχθησαν στις 2 Απριλίου 2023, στις οποίες εκλέχτηκαν τα 200 μέλη του Κοινοβουλίου της Φινλανδίας.

Τα κυβερνώντα κόμματα, εκτός του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (που ανέβασε και τα ποσοστά του, αλλά και τις έδρες του), υπέστησαν απώλειες είτε στα ποσοστά τους (Σουηδικό Λαϊκό Κόμμα), είτε και στις έδρες τους (Κόμμα Κέντρου, Πράσινη Ένωση, Αριστερή Συμμαχία). Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης σημείωσαν σημαντική άνοδο ως επί το πλείστον, με το Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού και το Κόμμα των Φινλανδών να αυξάνουν τις έδρες τους με 10 και 7 αντίστοιχα, ενώ οι Χριστιανοδημοκράτες και το Κίνημα Τώρα είχαν μια μικρή άνοδο στα ποσοστά τους και καθόλου έδρες. Τα κυβερνητικά και αντιπολιτευτικά μπλοκ ισοψήφισαν με 100 έδρες το καθένα.

Μετά τις προηγούμενες εκλογές συγκροτήθηκε κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Άντι Ρίνε, ή οποία κατέρρευσε στα τέλη του έτους λόγω του σκάνδαλου στην, και της απεργίας της, ταχυδρομικής υπηρεσίας. Στην θέση του Ρίνε, επιλέχθηκε η τότε αντιπρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, Σάνα Μάριν, η οποία έγινε Πρωθυπουργός. Η νέα κυβέρνηση αντιμετώπισε την πανδημία του COVID-19 και το ζήτημα της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, στην οποία απάντησε με την κοινή με την Σουηδία αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ.

Η εκστρατεία αφοσιώθηκε σε θέματα όπως η οικονομία, το έλλειμα του προϋπολογισμού, η κλιματική αλλαγή και οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία.

Μετά τις εκλογές, το Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού, το Κόμμα των Φινλανδών, το Σουηδικό Λαϊκό Κόμμα, και οι Χριστιανοδημοκράτες συγκρότησαν κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Πέτερι Όρπο.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άντι Ρίνε δίνει μια ομιλία στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 2019.
Ο Άντι Ρίνε παραιτήθηκε ως Πρωθυπουργός με το ξέσπασμα του σκανδάλου στην ταχυδρομική υπηρεσία τον Δεκέμβριο του 2019.

Στις προηγούμενες εκλογές που διεξήχθησαν τον Απρίλιο του 2019, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα πήρε την πρώτη θέση, με 17,7% των ψήφων, και ακολούθησαν το Κόμμα των Φινλανδών με 17.5% και το Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού με 17%.[1][2]

Το Κόμμα Κέντρου του απερχόμενου Πρωθυπουργού Γιούχα Σίπιλα πήρε την τέταρτη θέση, με 13.8% των ψήφων, ενώ η Πράσινη Ένωση και η Αριστερή Συμμαχία έλαβαν περισσότερους ψήφους από τις προηγούμενες εκλογές.[3]

Μετά από δύο μήνες διαπραγματεύσεων, τον Ιούνιο του 2019, ο Αντι Ρίνε σχημάτισε κυβέρνηση μαζί με το Κόμμα Κέντρου, την Πράσινη Ένωση, την Αριστερή Συμμαχία και το Σουηδικό Λαϊκό Κόμμα.[4][5][6]

Στα τέλη του 2019, ξέσπασε ένα σκάνδαλο σχετικό με την Φινλανδική ταχυδρομική υπηρεσία.[7] Η Σίρπα Παάτερο, υπουργός δήμων και ιδιοκτησίας, κατηγορήθηκε πως γνώριζε και κρατούσε κρυφό από το κοινοβούλιο το σχέδιο της ταχυδρομικής υπηρεσίας, (την οποία είχε και κάτω από την αρμοδιότητα της), να αλλάξει την διαβάθμιση ενός μεγάλου μεγέθους των εργαζόμενων της σε συμβόλαια χαμηλότερων μισθών.[8] Η Παάτερο παραιτήθηκε τον Νοέμβριο του 2019,[9] και στη συνέχεια ο ίδιος ο Ρίνε κατηγορήθηκε πως ήταν εν γνώση του σχεδίου της ταχυδρομικής υπηρεσίας.[8] Το Κόμμα Κέντρου αποχώρησε από τον κυβερνητικό συνασπισμό, κάτι που οδήγησε τον Ρίνε να ανακοινώσει την παραίτηση του από την Πρωθυπουργία και την ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος τον Δεκέμβριο του 2019.[10][11] Τον διαδέχθηκε η Σάνα Μάριν.[12][13] Η Μάριν έγινε η νεότερη εν ενεργεία πρωθυπουργός όταν ορκίστηκε τον Δεκέμβριο του 2019.[14]

Η κυβέρνηση Μαρίν ανακοίνωσε πως θα καταπολεμούσε την κλιματική αλλαγή, θα προστάτευε το περιβάλλον, και θα μείωνε τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες.[15] Η κυβέρνηση της επίσης υιοθέτησε ένα πρόγραμμα που θα στόχευε την ουδετερότητα-άνθρακα μέχρι το 2035 με την μείωση εκπομπής ρύπων αερίων και την ανάπτυξη της παραγωγής ενέργειας απο Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.[15] Με την έξαρση της πανδημίας COVID-19, το κόμμα της Μαρίν ωφελήθηκε από την διαχείρηση της πανδημίας, οδηγώντας το σε άνοδο στις δημοσκοπήσεις, με τα προσωπική της αξιολόγηση να φτάνει το 85%.[16][17][18] Το Κόμμα των Φινλανδών ξεπέρασε το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στις δημοσκοπήσεις μετά τον Απρίλιο του 2021, ενώ το Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού ξεπέρασε και τα δύο τον Ιούλιο του 2021.[α][24][25]

Μετά την έναρξη της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Μαρίν πήρε αποφασιστική στάση ενάντια στην Ρωσία και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, διακόπτοντας την ιστορική ουδετερότητα της Φινλανδίας με την ανακοίνωση της αίτησης ένταξης στο ΝΑΤΟ.[26][27][28] Η Φινλανδία αιτήθηκε επισήμως την ένταξη της στο ΝΑΤΟ στις 1 Μαΐου 2022.[29] Η Φινλανδία εντάχθηκε επισήμως στο ΝΑΤΟ με την κύρωση της απόφασης της από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.[30][31] Εν τέλη, η Τουρκία ήταν η τελευταία χώρα που επικύρωσε την απόφαση ένταξης της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.[32]

Εκλογικό σύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι 200 βουλευτές του Φινλανδικού Κοινοβουλίου εκλέγονται με ανοιχτή λίστα, στα πλαίσια της αναλογικής εκπροσώπησης, σε 13 πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες, και οι έδρες κατανέμονται σύμφωνα με την μέθοδο Ντ'Οντ.[33] Ο αριθμός αντιπροσώπων είναι αναλογική με τον πληθυσμό της κάθε περιφέρειας έξι μήνες πριν τις εκλογές. Οι νήσοι Ώλαντ έχουν μία μονοεδρική περιφέρεια και το δικό τους σύστημα κομμάτων.[33][34] Κάθε πολίτης που 18 ετών ή άνω έχει το δικαίωμα ψήφου.[35] Οι ψηφοφόροι μπορούσαν επίσης να ψηφίσουν πριν ή και την ημέρα των εκλογών.[36] Η προκαταρκτική περίοδος για νωρίτερους ψήφους έλαβε μέρος ανάμεσα στις 22 και στις 28 Μαρτίου 2023.[37][38]

Έδρες ανα εκλογική περιφέρεια[39]
Εκλογική περιφέρεια Έδρες Ένας χάρτης των 13 εκλογικών περιφερειών της Φινλανδίας
01 Ελσίνκι 23
02 Ούσιμα 37
03 Νοτιοδυτική Φινλανδία 17
04 Σατακούντα 8
05 Ώλαντ 1
06 Häme 14
07 Πιρκανμάα 20
08 Νοτιοανατολική Φινλανδία 15
09 Σαβο-Καρέλια 15
10 Βάασα 16
11 Κεντρική Φινλανδία 10
12 Όουλου 18
13 Λαπωνία 6

Δημοσκοπήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τοπική παλινδρόμηση γραμμής τάσης των αποτελεσμάτων δημοσκοπήσεων από τις 14 Απριλίου 2019 εως τις 2 Απριλίου 2023

Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποτελέσματα των εκλογών
Κόμμα Ψήφοι % +/- Έδρες +/-
Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού 644.555 20,82 +3,82 48 +10
Κόμμα των Φινλανδών 620.981 20,06 +2,58 46 +7
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα 617.552 19,95 +2,22 43 +3
Κόμμα Κέντρου 349.640 11,29 –2,47 23 –8
Αριστερή Συμμαχία 218.430 7,06 –1,11 11 –5
Πράσινη Ένωση 217.795 7,04 –4,45 13 –7
Σουηδικό Λαϊκό Κόμμα της Φινλανδίας 133.518 4,31 –0,22 9 0
Χριστιανοδημοκράτες 130.694 4,22 +0,32 5 0
Κίνημα Τώρα 74.995 2,42 +0,17 1 0
Συμμαχία Ελευθερίας 27,558 0.89 Νέο 0 Νέο
Φιλελεύθερο Κόμμα - Ελευθερία επιλογής 14.982 0,48 +0,32 0 0
Συνασπισμός Ώλαντ 11.452 0,37 –0,01 1 0
Η εξουσία ανήκει στο λαό 8.469 0.27 Νέο 0 Νέο
Το Κρυστάλλινο Κόμμα 4.894 0,16 Νέο 0 Νέο
Κόμμα Δικαιοσύνης των Ζώων 3.107 0,10 -0,01 0 0
Κόμμα Πειρατών 3.058 0,10 -0,52 0 0
Κομμουνιστικό Κόμμα 3.044 0,10 -0,04 0 0
Μπλε-μαύρο κίνημα 2.307 0,07 Νέο 0 Νέο
Φινλανδικό μεταρρυθμιστικό κίνημα 1.362 0,04 -0,93 0 0
Πρώτα ο Φινλανδικός Λαός 1.225 0,04 -0,04 0 0
Κοινή λίστα των Αδεσμεύτων της Λαπωνίας 1.231 0,04 Νέο 0 Νέο
Φεμινιστικό Κόμμα 1.114 0,04 -0,18 0 0
Το Ανοιχτό Κόμμα 985 0,03 Νέο 0 Νέο
Πρόνοια και Ισότητα 923 0,03 Νέο 0 Νέο
Συνασπισμός Αδέσμευτων 514 0,02 Νέο 0 Νέο
Βιώσιμη πρωτοβουλία 494 0,02 Νέο 0 Νέο
Ομοσπονδία Πολιτών 169 0,01 -0,07 0 0
Ανεξάρτητοι 556 0,02 -0,19 0 0
Σύνολο 3.110.038 100 0 200 0
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι / συμμετοχή 4.277.487 72,71 – – –
Πηγή: Υπηρεσία πληροφοριών και αποτελεσμάτων εκλογών


Μετέπειτα γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχηματισμός Κυβέρνησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν τις εκλογές, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, η Πράσινη Ένωση και η Αριστερή Συμμαχία απέκλεισαν το ενδεχόμενο συμμετοχής σε κυβέρνηση που θα συμμετείχε και το Κόμμα των Φινλανδών. Το Σουηδικό Λαϊκό Κόμμα δήλωσε πως δεν θα απέκλειε το ενδεχόμενο, και η Πρόεδρος του, Άννα-Μάγια Ένρικσον, δήλωσε πως θα περιμένει την διαδικασία των διαπραγματεύσεων.[40] Η Αριστερή Συμμαχία επίσης δήλωσε πως δεν είναι έτοιμη να συγκυβερνήσει με το Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού.[40] Στις αρχές του Μαρτίου του 2023, η Αννίκα Σάαρικο, η Πρόεδρος του Κόμματος Κέντρου, δήλωσε πως αν και δεν απέκλειε το ενδεχόμενο συκγυβέρνησης με οποιοδήποτε κόμμα, δεν θα ήθελε να συνεχίσει στον παρών συνασπισμό, λόγω διαφωνιών με άλλα κόμματα, κυρίως την Πράσινη Ένωση.[40][41] Ο Πρόεδρος του Κόμματος Εθνικού Συνασπισμού, Πέτερι Όρπο είπε πως κρατάει τις επιλογές του ανοιχτές. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία προέβλεψαν πως θα έπρεπε να συγκυβερνήσει είτε με το Κόμμα των Φινλανδών ή το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, μαζί με άλλα, μικρότερα κόμματα, για να αποκτήσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.[41]

Αμέσως μετά από τα αποτέλεσματα, η κυβέρνηση έχασε την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως ο Όρπο είχε δύσκολες επιλογές, εφόσον το κόμμα του διέφερε σε πολλά ζητήματα με το Κόμμα των Φινλανδών, όπως το μεταναστευτικό ζήτημα, την κλιματική πολιτική και στην ΕΕ. Επίσης, σχηματίζοντας κυβέρνηση με το ΚΤΦ θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο, εφόσον κάποια κόμματα είχαν αποκλείσει την συγκυβέρνηση με το ΚΤΦ. Από την άλλη, ορκίστηκε να αντικαταστήσει την οικονομική πολιτική των σοσιαλδημοκρατών. Σε αυτό το σημείο, ήταν ευρεώς αναμενόμενο το ότι το Κόμμα Κέντρου, η Πράσινη Ένωση, και η Αριστερή Συμμαχία θα προτιμούσαν να τοποθετηθούν στην αντιπολίτευση αντί να συγκυβερνήσουν ξανά. Εν τέλη, μόνο το Σουηδικό Λαϊκό Κόμμα και οι Χριστιανοδημοκράτες θα ήταν οι μόνοι που θα συγκυβερνούσαν με το ΚΕΣ και το ΚΤΦ.[42][43][44][45] Τα ΜΜΕ ανέφεραν πως ο Όρπο έκλεινε προς το ΚΤΦ για διαπραγματεύσεις, αλλά και πως θα έστελνε ένα ερωτηματολόγιο σε όλα τα κόμματα για να αξιολογήσει τις θέσεις τους σε διάφορα ζητήματα.[46][47][43]

Στις 4 Απριλίου 2023, η Πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Σάνα Μάριν, ανακοίνωσε πως θα παραιτηθεί από την Προεδρία του κόμματος, αλλά πως θα παρέμενε ως βουλευτής.[48] Η Αννίκα Σάαρικο επιβεβαίωσε πως μετά τα αποτελέσματα, το Κόμμα Κέντρου θα μετακινούνταν στην αντιπολίτευση. Η Πρόεδρος της Πράσινης Ένωσης Μαρία Οχίσαλο έκανε παρόμοιες δηλώσεις, κάνοντας αναφορά στις χρηματικές περικοπές στην εκπαίδευση, και την ανεπαρκή αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης ως μείζονες ανησυχίες. Η Άννα-Μάγια Ένρικσον δήλωσε πως δεν απέκλειε την συνεργασία με το ΚΤΦ, αλλά πως ήταν κατά των πολιτικών και των αξιών του. Η Σάρι Εσάγια, Πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών, δήλωσε πως είναι ανοιχτή σε συγκυβέρνηση με πρώτο κόμμα το ΚΕΣ αν ο συνασπισμός συμφωνούσε σε βαθιές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στην κοινωνική ασφάλιση.[49] Με βάση τιε απαντήσεις στα ερωτηματολόγια και βασικές συνομιλίες με όλα τα κόμματα, ο Όρπο ανακοίνωσε πως θα ανοίξει διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης με το Κόμμα των Φινλανδών, το Σουηδικό Λαϊκό Κόμμα και τους Χριστιανοδημοκράτες.[50]

Ο Πέτερι Όρπο ανακοίνωσε στις 15 Ιουνίου πως τα τέσσερα κόμματα συμφώνησαν να σχηματίσουν κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένο και το ακροδεξιό Κόμμα των Φινλανδών.[51] Ο κυβερνητικός σχηματισμός και 19 υπουργεία του ανακοινώθηκαν στις 17 Ιουνίου. Το ΚΕΣ έλαβε οκτώ υπουργεία, το ΚΤΦ επτά, το ΣΛΚ τρία και οι Χριστιανοδημοκράτες ένα.[52]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Δημοσκοπήσεις δημοσιευμένες μεταξύ τις 1 Ιανουαρίου 2021 και 26 Απριλίου 2021 (ημερομηνίες διεξαγωγής σε παρένθεση):
    • Taloustutkimus (2 Δεκεμβρίου 2020 – 5 Ιανουαρίου 2021)[19]
    • Kantar TNS (21 Δεκεμβρίου 2020 – 15 Ιανουαρίου 2021)[20]
    • Kantar TNS (18 Ιανουαρίου 2021 – 12 Φεβρουαρίου 2021)[21]
    • Kantar TNS (15 Φεβρουαρίου 2021 – 12 Μαρτίου 2021)[22]
    • Kantar TNS (15 Μαρτίου 2021 – 9 Απριλίου 2021)[23]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Siaw, Leona (15 Απριλίου 2019). «Center-left party wins Finland parliamentary election» (στα αγγλικά). CNN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2022. https://web.archive.org/web/20221208201309/http://edition.cnn.com/2019/04/15/europe/finland-election-2019-intl/index.html. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  2. ↑ Kingsley, Sam (15 Απριλίου 2019). «Finland's Social Democrats win slim victory as far-right surges». Times of Israel (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  3. ↑ «Finland election: Tough coalition talks after split poll» (στα αγγλικά). BBC News. 14 Απριλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2022. https://web.archive.org/web/20221017081750/http://www.bbc.com/news/world-europe-47893264. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  4. ↑ «Näin syntyi hallitusohjelmasta neuvotteleva uusi punamulta – Yle seurasi politiikan superpäivää aamusta iltaan». Yle Uutiset (στα Φινλανδικά). 8 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  5. ↑ «Finland's center-left coalition concludes talks to form new government» (στα αγγλικά). Reuters. 2 Ιουνίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2023. https://web.archive.org/web/20230401230041/https://www.reuters.com/article/us-finland-government-idUSKCN1T30MG. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  6. ↑ «Antti Rinne appointed Finland's new PM». Yle News (στα Αγγλικά). 6 Ιουνίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  7. ↑ Gråsten, Hanna· Koskinen, Mika (2 Δεκεμβρίου 2019). «Antti Rinne Posti-kohun keskiössä». Iltalehti (στα Φινλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «Finnish PM Rinne resigns». Yle News (στα Αγγλικά). 3 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  9. ↑ «Minister Paatero resigns over Posti outsourcing scandal». Yle News (στα Αγγλικά). 29 Νοεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  10. ↑ «Finnish Prime Minister Antti Rinne resigns». Deutsche Welle (στα Αγγλικά). 3 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  11. ↑ «Finland's prime minister resigns over postal service dispute». Al Jazeera (στα Αγγλικά). 3 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  12. ↑ Tanner, Jari (20 Απριλίου 2021). «Female minister, 34, tapped to become Finland's youngest PM». Associated Press (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  13. ↑ Henley, Jon (9 Δεκεμβρίου 2019). «Finland anoints Sanna Marin, 34, as world's youngest serving prime minister» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2020. https://web.archive.org/web/20200418052728/https://www.theguardian.com/world/2019/dec/09/finland-anoints-sanna-martin-34-as-worlds-youngest-serving-prime-minister. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  14. ↑ «Meet the world's youngest serving prime minister, backed by an all-female leadership team» (στα en-AU). ABC News. 9 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2023. https://web.archive.org/web/20230204193501/https://www.abc.net.au/news/2019-12-10/sanna-marin-named-as-youngest-ever-finnish-prime-minister/11778860. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Teivainen, Aleksi (4 Φεβρουαρίου 2020). «Finnish government outlines roadmap toward carbon-neutral Finland». Helsinki Times (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  16. ↑ «Finland announces Μαρτίου shutdown». Yle News (στα Αγγλικά). 25 Φεβρουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  17. ↑ «HS-gallup: SDP:n kannatus nousi yli 22 prosentin». Yle Uutiset (στα Φινλανδικά). 20 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  18. ↑ Bui, Doan (7 Ιανουαρίου 2021). «La Finlande, ce pays qui mate le Covid-19». L'Obs (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  19. ↑ Toivonen, Terhi (8 Ιανουαρίου 2021). «Ylen mittaus: Perussuomalaisilla taas kannatushyppäys, eläkeputken poisto syö SDP:n, mutta ei vasemmistoliiton suosiota». Yle Uutiset (στα Φινλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2021. 
  20. ↑ Kervinen, Elina (20 Ιανουαρίου 2021). «Perussuomalaiset kipusi suosituimmaksi puolueeksi niukasti Sdp:n ohi, vihreiden kannatus palautui». Helsingin Sanomat. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2021. 
  21. ↑ Liiten, Marjukka (19 Φεβρουαρίου 2021). «Perussuomalaiset ja Sdp jatkavat kisaamista suosituimman puolueen paikasta, vihreiden kannatus laski alle 10 prosentin». Helsingin Sanomat. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2021. 
  22. ↑ Nalbantoglu, Minna (18 Μαρτίου 2021). «Perussuomalaiset kasvatti kaulaa Sdp:hen: Puolueella on "historiansa paras lähtökohta kuntavaaleihin", sanoo tutkija». Helsingin Sanomat. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2021. 
  23. ↑ Kervinen, Elina (16 Απριλίου 2021). «Perussuomalaiset kasvatti kaulaansa Sdp:hen – pääministeripuolueen kannatus heikkeni alle 20 prosenttiin ensimmäisen kerran korona-aikana». Helsingin Sanomat. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2021. 
  24. ↑ Teivainen, Aleksi (17 Νοεμβρίου 2022). «HS: Support for Centre falls to yet another record-low». Helsinki Times (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  25. ↑ Teivainen, Aleksi (9 Δεκεμβρίου 2022). «YLE: Support for Centre slips below 10% for first time ever». Helsinki Times (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  26. ↑ «Vu de Russie. La Finlande brave l'"ultimatum" de Moscou et revendique son droit à intégrer l'Otan». Courrier international (στα Γαλλικά). 3 Ιανουαρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  27. ↑ Petrongari, Christelle (11 Μαρτίου 2022). «La guerre en Ukraine pousse la Suède et la Finlande à renforcer leur défense». Euronews (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  28. ↑ «Finland Nato: Russia threatens to retaliate over membership move» (στα αγγλικά). BBC News. 12 Μαΐου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2022. https://web.archive.org/web/20220712000211/https://www.bbc.com/news/world-europe-61420185. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  29. ↑ «It's official: Finland to apply for Nato membership». Yle News (στα Αγγλικά). 15 Μαΐου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  30. ↑ Rauhala, Emily; Timsit, Annabelle; Fahim, Kareem (30 Μαρτίου 2023). «Turkey approves Finland's NATO bid, clearing path for it to join alliance» (στα αγγλικά). The Washington Post. ISSN 0190-8286. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2023. https://web.archive.org/web/20230331024221/https://www.washingtonpost.com/world/2023/03/30/turkey-finland-nato-vote/. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  31. ↑ «Erdogan has signed ratification of Finland's Nato membership». Yle News (στα Αγγλικά). 1 Απριλίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  32. ↑ Shankar, Priyanka (1 Απριλίου 2023). «Finland, having cleared last NATO hurdle, heads to elections». Al Jazeera (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  33. ↑ 33,0 33,1 «Electoral system of Finland». Inter-Parliamentary Union Parline. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  34. ↑ «Electoral Districts». Vaalit. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  35. ↑ «On elections». Vaalit. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  36. ↑ «Voting and Polling stations». Vaalit. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  37. ↑ «Early voting gets off to lively start in Finland». Yle News (στα Αγγλικά). 22 Μαρτίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  38. ↑ «Advance voting hits record levels in Finnish election». Yle News (στα Αγγλικά). 29 Μαρτίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  39. ↑ «Kansanedustajien paikkojen jako vaalipiirien kesken». Digi- ja väestötietovirasto (στα Φινλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 «Current ruling coalition can't continue after elections, states Saarikko». Helsinki Times. 10 Μαρτίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  41. ↑ 41,0 41,1 «Finland's far right aims to oust popular PM Sanna Marin in legislative elections». France 24. 1 Απριλίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  42. ↑ «Tulospalvelu | Eduskuntavaalit 2023 | yle.fi». vaalit.yle.fi (στα Φινλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  43. ↑ 43,0 43,1 «Finland shifts to the right but could face weeks of fraught coalition talks». The Guardian. 3 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2023. 
  44. ↑ «Finnish centre-right eyes coalition talks as defeated Marin considers future». Reuters. 3 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2023. 
  45. ↑ «Finnish election results predict two possible government coalitions». EURACTIV. 3 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2023. 
  46. ↑ Karkkola, Minna (2 Απριλίου 2023). «Näin Petteri Orpo laittaa hallitusneuvottelut käyntiin – Lähteekö viestejä SDP:lle tai PS:lle?». Uusi Suomi (στα Φινλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  47. ↑ «Nimittäminen ja järjestäytyminen». Valtioneuvosto (στα Φινλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023. 
  48. ↑ «Finland's Marin steps down as party leader». Reuters. 5 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2023. 
  49. ↑ «Centre and Greens set sights on opposition, adding difficulty to coalition talks». Helsinki Times. 5 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2023. 
  50. ↑ «Finnish far right in talks to join coalition government». Politico. 27 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2023. 
  51. ↑ «Finland's conservatives to form coalition with far-right – DW – 06/15/2023». dw.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2023. 
  52. ↑ «Finland's conservative party picks ministers for right-wing coalition government – The Seattle Times». www.seattletimes.com. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2023. 


π • σ • ε Εκλογές και Δημοψηφίσματα στη Φινλανδία
Βουλευτικές
Δημοτικές
Προεδρικές
Ευρωεκλογές
Δημοψηφίσματα
Περιφερειακές
Οι εκλογές σε παρενθέσεις δεν ήταν απευθείες.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φινλανδικές_βουλευτικές_εκλογές_2023&oldid=10635471"