Κωνσταντίνος Αριστίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Κωνσταντίνος Αριστίας | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωνσταντίνος Αριστίας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1800 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 18 Απριλίου 1880 Βουκουρέστι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Ελλάδα Βλαχία Ηνωμένα Πριγκηπάτα Βασίλειο της Ρουμανίας |
| Ιδιότητα | συγγραφέας, ηθοποιός, στρατιωτικός, μεταφραστής, ηθοποιός θεάτρου και ποιητής |
| Υπογραφή | |
,_1857.svg){kind=small} | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κωνσταντίνος Κυριάκος Αριστίας (ρουμανικά: Costache Aristia, Κωνσταντινούπολη 1800 – Βουκουρέστι 18 Απριλίου 1880) ήταν ο πρώτος Έλληνας και Ρουμάνος επαγγελματίας ηθοποιός, ιδρυτής του Ρουμανικού Εθνικού Θεάτρου, συγγραφέας και μεταφραστής.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αποφοίτησε από το γυμνάσιο στο Βουκουρέστι. Το 1817 η κόρη του ηγεμόνα της Βλαχίας Καρατζά, Ραλλού, ίδρυσε στο Βουκουρέστι το "Ελληνικό Θέατρο". Η Φιλική Εταιρεία κατόρθωσε έμμεσα να το επηρεάσει. Ο Αριστίας ως σπουδαστής, έπαιξε στο «Βρούτο» του Βολταίρου και στον «Τιμολέωνα» του Ιωάννη Ζαμπέλιου. Εμπνευσμένος από τις ιδέες του Διαφωτισμού αλλά και της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον Οθωμανικό ζυγό, ο Αριστίας προσχώρησε στη Φιλική Εταιρία. Από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης στις ηγεμονίες, το Φεβρουάριο του 1821, ο Αριστίας συνασπίστηκε με τον Αλέξάνδρο Υψηλάντη. Στη Μάχη του Δραγατσανίου ήταν ο σημαιοφόρος του Ιερού Λόχου και ήταν ένας από τους λίγους επιζόντες μαχητές του.
Μετά την ήττα, ο Αριστίας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Βλαχία. Η Ραλλού Καρατζά τον είχε στείλει με δικά της έξοδα στη Γαλλία για να σπουδάσει υποκριτική τέχνη στον Τάλμα Φρανσουά Ζοζέφ. Το 1827 επέστρεψε στο Βουκουρέστι. Εκεί δίδαξε ελληνικά και γαλλικά στο Εθνικό Κολλέγιο του Αγίου Σάββα. Το 1833 ίδρυσε θεατρική σχολή όπου δίδαξε. Ο Αριστίας έθεσε τα θεμέλια του επαγγελματικού ρουμάνικου θεάτρου.
Παράλληλα ήταν μεταφραστής και συγγραφέας. Μετέφρασε στα ρουμανικά την Ιλιάδα του Ομήρου καθώς και Πλούταρχο και Μολιέρο ανάμεσα σε άλλους συγγραφείς.
Το 1840 ο Αριστίας πήγε στην Αθήνα για τη δημιουργία νέου ελληνικού θεατρου. Αντιμέτωπος με το βαυαρικό καθεστώς του Όθωνα επέστρεψε στο Βουκουρέστι. Κατά τη Ρουμανική Επανάσταση του 1848 ο Αριστίας συμμετείχε ως συνταγματάρχης της Εθνικής Φρουράς. Μετά την κατάπνιξη της επανάστασης έζησε στην Αυστρία, τη Γαλλία, την Τουρκία και την Ελλάδα. Το 1851 επέστρεψε στη Ρουμανία.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φωτιάδης, Δημήτρης (1971): Η Επανάσταση του 21, Μέλισσα, τόμος Α', σσ. 271-272
|