Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κοινωνία Μαύρου Δράκου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κοινωνία Μαύρου Δράκου
Ίδρυση1 Ιανουαρίου 1901, πριν 123 έτη (1901--1-01)
ΙδρυτήςΡιόχεϊ Ουτσίντα
Ίδρυση σεΙαπωνία
Διάλυση1946
ΤύποςΠολιτικό
ΈδραΙαπωνική Αυτοκρατορία
ΠεδίαΠολιτική
Μητρική οργάνωσηΓκενγιόσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Κοινωνία Μαύρου Δράκου (κιουτζιτάι: 黑龍會, σιντζιτάι: 黒竜会, kokuryūkai), ή η Κοινωνία Ποταμού Αμούρ, ήταν μια εξέχουσα παραστρατιωτική, υπερεθνικιστική ομάδα στην Ιαπωνία.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ριόχεϊ Ουτσίντα, ιδρυτής της Κοινωνίας Μαύρου Δράκου.

Η Κοινωνία Μαύρου Δράκου (κοκουρίουκαϊ) ιδρύθηκε το 1901 από τον αθλητή πολεμικών τεχνών, Ριόχεϊ Ουτσίντα, ως διάδοχος της Γκενγιόσα του μέντορά του, Τόγιαμα Μίτσουρου.[1] Το όνομά προέρχεται από τη μετάφραση του ποταμού Αμούρ, που ονομάζεται Χαϊλόνγτζιανγκ ή «Ποταμός Μαύρου Δράκου» στα κινέζικα (黑龍江<sup id="mwHQ">?</sup>), όπου διαβάζεται ως Kokuryū-kō στα ιαπωνικά. Ο δημόσιος στόχος της ήταν να υποστηρίξει τις προσπάθειες να διατηρηθεί η Ρωσική Αυτοκρατορία βόρεια του ποταμού Αμούρ και εκτός της Ανατολικής Ασίας.

Η Κοινωνία Μαύρου Δράκου αρχικά προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από τα εγκληματικά στοιχεία του προκατόχου της, της Γκενγιόσα. Ως αποτέλεσμα, στα μέλη της περιλαμβάνονταν υπουργοί της κυβέρνησης και ανώτεροι στρατιωτικοί αξιωματούχοι, καθώς και επαγγελματικοί μυστικοί πράκτορες. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, θεώρησε ότι η χρήση εγκληματικών δραστηριοτήτων ήταν ένα βολικό μέσο για τον τερματισμό πολλών από τις επιχειρήσεις της.

Η Κοινωνία δημοσίευε ένα περιοδικό και λειτούργησε μια σχολή εκπαίδευσης κατασκοπείας, από την οποία έστειλε πράκτορες για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τις ρωσικές δραστηριότητες στη Ρωσία, τη Μαντζουρία, την Κορέα και την Κίνα. Ο Ίκι Κίτα στάλθηκε στην Κίνα ως ειδικό μέλος του οργανισμού. Πίεσε επίσης τους Ιάπωνες πολιτικούς να υιοθετήσουν μια ισχυρή εξωτερική πολιτική. Η Κοινωνία Μαύρου Δράκου υποστήριξε επίσης τον Πανασιατισμό και έδωσε οικονομική υποστήριξη σε επαναστάτες, όπως οι Σουν Γιατ-σεν και Εμίλιο Αγκινάλντο.

Κατά τη διάρκεια του ρωσοϊαπωνικού πολέμου, της προσάρτησης της Κορέας και της Σιβηρικής παρέμβασης, ο Αυτοκρατορικός Ιαπωνικός Στρατός χρησιμοποίησε της Κοινωνίας Μαύρου Δράκου για κατασκοπεία, σαμποτάζ και δολοφονίες. Οργάνωσαν αντάρτες της Μαντζουρίας εναντίον των Ρώσων από τους Κινέζους πολέμαρχους και αρχηγούς ληστών στην περιοχή, με σημαντικότερο τον στρατάρχη Τσανγκ Ζουολίν. Οι Μαύροι Δράκοι διεξήγαγαν μια πολύ επιτυχημένη εκστρατεία ψυχολογικού πολέμου σε συνδυασμό με τον ιαπωνικό στρατό, διαδίδοντας παραπληροφόρηση και προπαγάνδα σε όλη την περιοχή. Έδρασαν επίσης ως διερμηνείς του ιαπωνικού στρατού.

Η Κοινωνία Μαύρου Δράκου βοήθησε τον Ιάπωνα κατάσκοπο, συνταγματάρχη Ακάσι Μοτοτζίρο. Ο Μοτοτζίρο, ο οποίος δεν ήταν άμεσα μέλος των Μαύρων Δράκων, διεξήγαγε επιτυχημένες επιχειρήσεις στην Κίνα, τη Μαντζουρία, τη Σιβηρία και καθιέρωσε επαφές σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο. Αυτές οι επαφές στην Κεντρική Ασία διατηρήθηκαν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Μαύροι Δράκοι σχημάτισαν επίσης στενή επαφή, ακόμη και συμμαχίες, με βουδιστικές αιρέσεις σε όλη την Ασία.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 και του 1930, η Κοινωνία Μαύρου Δράκου εξελίχθηκε σε μια πιο κυρίαρχη πολιτική οργάνωση και επιτέθηκε δημοσίως στη φιλελεύθερη και αριστερή σκέψη. Αν και δεν είχε ποτέ περισσότερα από μερικές δεκάδες μέλη οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι στενοί δεσμοί της ιδιότητάς της με κορυφαία μέλη της κυβέρνησης, στρατιωτικούς και ισχυρούς επιχειρηματικούς ηγέτες, της έδωσαν μια δύναμη και επιρροή πολύ μεγαλύτερη από τις περισσότερες άλλες υπερεθνικιστικές ομάδες. Το 1924, ο απόστρατος Ναύαρχος Γιουτάρο Γιάνο και οι συνεργάτες του στην Κοινωνία Μαύρου Δράκου κάλεσαν τον Οομότο ηγέτη Ονισαμπούρο Ντεγκούτσι σε ένα ταξίδι στη Μογγολία. Ο Ονισαμπούρο ηγήθηκε μιας ομάδας μαθητών της Οομότο, συμπεριλαμβανομένου του ιδρυτή του Αϊκίντο, Μοριχέι Ουεσίμπα.

Αρχικά κατευθυνόταν μόνο εναντίον της Ρωσίας, όμως τη δεκαετία του 1930, η Κοινωνία Μαύρου Δράκου επέκτεινε τις δραστηριότητές της σε όλο τον κόσμο και τοποθέτησε πράκτορες σε διάφορα μέρη όπως η Αιθιοπία, η Τουρκία, το Μαρόκο, σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία και τη Νότια Αμερική, καθώς και στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Κοινωνία Μαύρου Δράκου διαλύθηκε επίσημα με εντολή των αμερικανικών αρχών κατοχής το 1946. Σύμφωνα με το βιβλίο του Μπράιαν Βικτόρια, Zen War Stories, η Κοινωνία Μαύρου Δράκου ανασυστάθηκε το 1961 ως Όμιλος Μαύρου Δράκου (Kokuryū-Kurabu). Ο Όμιλος δεν είχε ποτέ περισσότερα από 150 μέλη για να επιτύχει τους στόχους της πρώην Κοινωνίας Μαύρου Δράκου.[2]

Δραστηριότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η οργάνωση είχε επιρροή στους στασιαστές μαύρους εθνικιστές, με στόχο την υποκίνηση φυλετικών ταραχών. Στους Αφροαμερικανούς άρεσε ο συμβολισμός του μαύρου δράκου που πολεμούσε εναντίον του αμερικανικού αετού και του βρετανικού λιονταριού.[3]

Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, η Κοινωνία Μαύρου Δράκου έστειλε τον πράκτορά της, Σατοκάτα Τακαχάσι, για να προωθήσει τον Πανασιατισμό και ισχυρίστηκε ότι η Ιαπωνία θα τους αντιμετώπιζε ως ίσους.[4] Θα γινόταν προστάτης του Ελάιτζα Μουχάμαντ και του Έθνους του Ισλάμ, καθώς και του Ειρηνικού Κινήματος του Ανατολικού Κόσμου.

Στις 27 Μαρτίου 1942, οι πράκτορες του FBI συνέλαβαν μέλη της Κοινωνίας Μαύρου Δράκου στην Σαν Χοακίν Βάλεϊ της Καλιφόρνια.

Στο Manzanar Internment Camp, μια μικρή ομάδα φιλο-αυτοκρατορικών Ιαπωνών πέταξε σημαίες του Μαύρου Δράκου και εκφοβίζει άλλους Ιάπωνες κρατούμενους. [5] [6]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Κάπλαν, Ντέιβιντ (2012). Yakuza: Japan's Criminal Underworld. Berkeley and Los Angeles, California: Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. σελ. 24. ISBN 978-0-520-27490-7. 
  2. ↑ Victoria, Brian Daizen, Zen War Stories, Routledge Curson 2003, σελ. 61
  3. ↑ Reginald Kearney, African American Views of the Japanese: Solidarity or Sedition?, SUNY Press 1998, σελ. 77.
  4. ↑ Jones, David (17 Μαΐου 2014). «Chinese Triads, Japanese Black Dragons & Hidden Paths of Power». New Dawn. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2017. 
  5. ↑ Burton, Jeffery F., Confinement and Ethnicity: An Overview of World War II Japanese American Relocation Sites, University of Washington Press 2002, σελ. 172
  6. ↑ Inada, Lawson Fusao & the California Historical Society, Only What We Could Carry: The Japanese American Internment Experience, Heyday 2000, σελ. 161-162

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Encyclopedia of Espionage by Norman Polmar and Thomas B. Allen ((ISBN 0-517-20269-7))
  • Deacon, Richard: A History of the Japanese Secret Service, Berkley Publishing Company, New York, 1983, (ISBN 0-425-07458-7)
  • Jacob, Frank: Die Thule-Gesellschaft und die Kokuryûkai: Geheimgesellschaften im global-historischen Vergleich, Königshausen & Neumann, Würzburg, 2012, (ISBN 978-3826049095)
  • Jacob, Frank (ed.): Geheimgesellschaften: Kulturhistorische Sozialstudien: Secret Societies: Comparative Studies in Culture, Society and History, Königshausen & Neumann, Würzburg 2012, (ISBN 978-3826049088)
  • Jacob, Frank: Japanism, Pan-Asianism and Terrorism: A Short History of the Amur Society (The Black Dragons) 1901-1945, Academica Press, Palo Alto 2014, (ISBN 978-1936320752)
  • Kaplan, David; Dubro, Alec (2004), Yakuza: Japan's Criminal Underworld, σελ. 18–21, ISBN 0520274903 
  • Saaler, Sven: "The Kokuryûkai, 1901-1920," in Sven Saaler and Christopher W. A. Szpilman (eds.), Pan-Asianism: A Documentary History Vol. I. Lanham: Rowman and Littlefield, 2011, σελ. 121-132.
  • Saaler, Sven: “The Kokuryûkai (Black Dragon Society) and the Rise of Nationalism, Pan-Asianism, and Militarism in Japan, 1901-1925,” International Journal of Asian Studies 11/2 (2014), σελ. 125-160. https://doi.org/10.1017/S147959141400014X

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κοινωνία_Μαύρου_Δράκου&oldid=8594498"