Ερμέρικ
| Ερμέρικ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 380 (περίπου) |
| Θάνατος | 441[1][2] Μπράγκα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλικίας |
| Θρησκεία | Γερμανικός παγανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ρεχίλα Hunimundus Cindazunda |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | king of the Suebi (411–438, Γαλικία)[3] |
Ο Ερμέρκ, Hermeric, (απεβ. το 441 [4] ) ήταν ο βασιλιάς των Σουάβων τουλάχιστον από το 419, και πιθανώς ήδη από το 406 μέχρι την παραίτησή του το 438.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πριν από το 419[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τίποτε δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα για τον Ερμέρικ πριν από το 419, έτος κατά το οποίο αναφέρεται για πρώτη φορά. Δηλαδή, έγινε βασιλιάς των Σουάβων (ή Σουήβων) στην πόλη Bράγα (Bracara Augusta) σύμφωνα με τον επίσκοπο Υδάτιο (ο οποίος έγραψε το Χρονικό του γύρω στο έτος 470). [4] Αν και ο επίσκοπος Ισίδωρος της Σεβίλλης, γράφοντας το Historia de regibus Gothorum, Vandalorum et Suevorum δύο αιώνες μετά το γεγονός, ισχυρίζεται ότι ο Ερμέρικ ήταν ήδη βασιλιάς των Σουάβων από το 406, [5] ο Ισίδωρος βασίστηκε κυρίως στον Ιερώνυμο, τον Υδάτιο, τον Πρόσπερο της Ακουιτανίας και τον Ορόσιο, όμως κανένας από αυτούς δεν αναφέρει τον Ερμέρικ πριν από το 419. [4]
Ο Ερμ'ερικ ήταν παγανιστής και εχθρός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε όλη του τη ζωή. Του δίνεται μία βασιλεία 32 ετών στα περισσότερα χειρόγραφα του Historia Suevorum του Ισίδωρου της Σεβίλλης, αλλά ένα χειρόγραφο αναφέρει τη διάρκεια της βασιλείας του ως 14 χρόνια. [6]
Σύμφωνα με την ερμηνεία του Ισίδωρου από τον Tόμσον (1982), ο Ερμέρικ οδήγησε τους Σουάβους να διασχίσουν τον Ρήνο μαζί με τους Βανδάλους και τους Αλανούς τον Δεκέμβριο του 406. Διέσχισαν τη Γαλατία και τα Πυρηναία και εγκαταστάθηκαν στην Hispania (Ρωμαϊκή Ιβηρική). [6] Ο Kουλικόβσκι (2000 και 2015) υποστήριξε ότι οι Σουάβοι πιθανότατα παρέμειναν στη βόρεια Γαλατία κατά τη διάρκεια του 407 έως το 409 και μετακόμισαν στη Γαλισία μεταξύ 409 και 411. [4] Ενώ ο Tέοντορ Μόνσεν πίστευε ότι οι Σουάβοι ήταν υπόσπονδοι (foederati) και ο Eρνστ Στάιν υποστήριξε την ιδέα, πιστεύοντας ότι είχαν συνάψει συμφωνία με τον Ρωμαίο σφετεριστή Mάγνο Μάξιμο, σύμφωνα με την οποία έλαβαν το δυτικό μισό της Ιβηρίας, ωστόσο δεν υπάρχουν κύρια στοιχεία για οποιαδήποτε συμμαχία μεταξύ των Σουάβων και της Ρώμης. [7] Το 411 (σύμφωνα με τον Λούντβιχ Σμιτ) ή το 417 (σύμφωνα με τον Φέλιξ Νταν), ο Ερμέρικ συνήψε μία συνθήκη με τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ονόριο, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο αξιοσημείωτο γεγονός το 411 ήταν η διαίρεση της Iβηρίας με sorte (κλήρωση) μεταξύ των βαρβάρων. λαών. [7] Το ανατολικό τμήμα της επαρχίας της Γαλαισίας με πρωτεύουσα την Μπράγκα (Bracara Augusta) περιήλθε στους Σουάβους, ενώ τα δυτικά της επαρχίας πήγαν στους πολυπληθείς Χασδίνγους. [7] Μεταξύ 416 και 418, οι Βησιγότθοι υπό τον Βάλλια έκαναν πόλεμο στον Ερμέρικ για λογαριασμό της Ρώμης. [7]
Μετά το 419[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 419, μετά από μία προσωπική διαμάχη μεταξύ του Ερμέρικ και του Βανδάλου βασιλιά Γκουνδέριχ, οι Βάνδαλοι επιτέθηκαν στους Σουάβους και παγίδευσαν τον Ερμέρικ στα Νερβασιανά (Ερβασιανά) Όρη προτού επέμβει ο Ρωμαίος στρατηγός Αστέριος και οι Βάνδαλοι υποχωρήσουν. [8] Στη συνέχεια, έως ότου οι Βάνδαλοι έφυγαν από την Ιβηρία για την Αφρική το 429, ο Ερμέρικ παρέμεινε ειρηνικός, αλλά το 430 άρχισε να επιτίθεται στη Γαλαισία. [8]
Το 431 ένας Γαλαισιανός ονόματι Υδάτιος πήγε στον Φλάβιο Αέτιο για να εκλιπαρήσει για βοήθεια εναντίον των Σουάβων, αλλά ο Αέτιος καθυστέρησε μέχρι το 432 την αποστολή τού κόμη Κενσόριου. Σύμφωνα με το Χρονικό των σύγχρονων γεγονότων του Υδάτιου, οι Γαλαισιανοί πληβείοι στα καλύτερα οχυρά σημεία νίκησαν τον Ερμέρικ και τους άνδρες του, προκαλώντας μεγάλες απώλειες και συλλαμβάνοντας πολλούς αιχμαλώτους, γεγονός που ανάγκασε τους Σουάβους να απελευθερώσουν τις οικογένειες των Γαλαισιανών, που είχαν αιχμαλωτίσει (430). [9]
Το 435, «λόγω επισκοπικής παρέμβασης», πιθανώς του Υδατίου, ο Ερμέρικ έκανε ειρήνη με τους Γαλαισίους. [10] Την ίδια χρονιά, ο Ερμέρικ διαπραγματεύτηκε μέσω του Ορθοδόξου επισκόπου Συμφόσιου απευθείας με τον Δυτικό Ρωμαίο Αυτοκράτορα. [10] Το 437, ο Κενσόριος έκανε μία δεύτερη εκστρατεία συνοδευόμενος από τον Φρετιμούνδ.
Μετά από επτά χρόνια ασθένειας, ο Ερμέρικ αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τη βασιλεία το 438 και να το μεταβιβάσει στον γιο του Ρεχίλα. [8] Η ιστορία που καταγράφηκε στον Ισίδωρο, ότι ο Ερμέρικ έστειλε τον Ρεχίλα στη Βαιτική για να νικήσει τον Ανδέβοτο Romanae Militae dux, είναι ψευδής, καθώς δεν υπάρχουν σύγχρονες αποδείξεις ότι ο Ερμέρικ διατήρησε οποιαδήποτε εξουσία μετά την παραίτησή του. [11] Φαίνεται ότι δεν υπήρχε αρχή εκλογικής μοναρχίας μεταξύ των Σουάβων και οι επιτυχίες των επιδρομών τους μπορεί να υπολογίζονταν για την ικανοποίηση του λαού τους. [8] Η βασιλική γραμμή του Ερμέρικ διήρκεσε μέχρι το 456. [12]
Το 429, εμφανίστηκε για λίγο ένας Σουάβος στρατιωτικός ηγέτης ονόματι Ερεμιγάριος, που δρούσε στη Λουζιτανία, ο οποίος μπορεί να ήταν κοινός μονάρχης με τον Ερμέρικ, αλλά δεν υπάρχει πρωταρχική πηγή, που να το αποδεικνύει. [12]
Προβλήματα ορθογραφίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ερμέρικ έχει μερικές φορές ανορθογραφηθεί ως -ή συγχέεται με τον- Ερμενέρικ σε γραπτά έγγραφα. Αυτό είναι ένα αρκετά σημαντικό ζήτημα μεταξύ των μελετητών και του ακαδημαϊκού κόσμου.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0032477.
- ↑ «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 15020/hermerico. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης: (Μεσαιωνική ισπανική γλώσσα) Estoria de España. digibug
.ugr .es /bitstream /handle /10481 /55381 /visigodosI .pdf?sequence=1&isAllowed=y #page=119&zoom=auto,-219,702. - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Kulikowski, Michael (2015). «The Suevi in Gallaecia: an introduction». Culture and Society in Medieval Galicia: A Cultural Crossroads at the Edge of Europe. Leiden: Brill. σελίδες 131–136. ISBN 9789004288607. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ Thompson, 217. He was first mentioned by Hydatius in 419, it being Isidore who makes him king from 406.
- ↑ 6,0 6,1 Thompson, 129 and 306n32.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Thompson, 153–154.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Thompson, 165.
- ↑ Thompson, 178.
- ↑ 10,0 10,1 Thompson, 179 and 301n94.
- ↑ Thompson, 120.
- ↑ 12,0 12,1 Thompson, 166.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Thompson, E. A. Romans and Barbarians: The Decline of the Western Empire. Madison: University of Wisconsin Press, 1982. (ISBN 0-299-08700-X).
- Kulikowski, Michael. "The Career of the 'Comes Hispaniarum' Asterius." Phoenix, Vol. 54, No. 1/2. (Spring–Summer, 2000), pp. 123–141.