Εκιμπαστούζ

Εκιμπαστούζ
; Σφραγίδα	; Έμβλημα
	Εκιμπαστούζ 51°43′47″N 75°19′36″E
Χώρα	Καζακστάν, Ρωσική Αυτοκρατορία και Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Διοικητική υπαγωγή	Περιφέρεια Παβλοντάρ
Ίδρυση	1898
Διοίκηση
• Δήμαρχος	d:Q25502998
Έκταση	188 km²
Υψόμετρο	347 μέτρα
Πληθυσμός	159.760 (2016)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 51°43′47.2″N 75°19′35.7″E / 51.729778°N 75.326583°E / 51.729778; 75.326583

Το Εκιμπαστούζ (καζακικά: Екібастұз, ەكئباستۇز, ρωσικά: Экибастуз) είναι μια πόλη στην Περιφέρεια Παβλοντάρ στο βορειοανατολικό Καζακστάν. Η πόλη έχει πληθυσμό 125.012 κατοίκων (αποτελέσματα απογραφής του 2009), μια ελαφριά μείωση από τους 127.197 κατοίκους που καταγράφηκαν στα αποτελέσματα της απογραφής του 1999. Το Εκιμπαστούζ εξυπηρετείται από το Αεροδρόμιο του Εκιμπαστούζ.

Η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο 347 μέτρων. Ακίμ (δήμαρχος) είναι ο Αλεξάντρ Βερμπνιάκ Φεντόροβιτς. Ο ταχυδρομικός κώδικας είναι ο 141200, ενώ ο κωδικός περιοχής της πόλης είναι ο +7 7187.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιστορία του Εκιμπαστούζ αρχίζει τον 19ο αιώνα, όταν ο Κοσίμ Πσεμπάγιεφ, εθνοτικός Καζάκος, του ανατέθηκε από Ρώσους εμπόρους να αναζητήσει ορυκτούς πόρους στη συγκεκριμένη περιοχή, αποβιβάστηκε σε πεδίο άνθρακα νοτιοανατολικά του Παβλοντάρ.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Η εμπορική εκμετάλλευση του πεδίου άνθρακα ξεκίνησε αμέσως μετά. Το πεδίο μετά πωλήθηκε σε έναν Βρετανό επιχειρηματία, τον Λέσλι Ούρκουχαρτ. Κατασκευάστηκε σιδηροδρομική σύνδεση και το χωριό Εκιμπαστούζ ιδρύθηκε το 1899, παίρνοντας το όνομά της από την ομώνυμη λίμνη που βρισκόταν κοντά στη πόλη, που σημαίνει "δικέφαλη λίμνη" στα καζακικά (εκεί "δύο" + μπας "κεφάλι" + τουζ "αλάτι").^[1]

Η επανάσταση στην Ρωσικής Αυτοκρατορίας, καθώς και δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, απέσπασαν τη προσοχή του κράτους από την εκμετάλλευση του πεδίου. Το χωριό ερημώθηκε εντελώς. Ωστόσο, το 1948 η πρώτη ομάδα (που αποτελούνταν από μόνο 50 άτομα) ξεκίνησε την κατασκευή της μελλοντικής πόλης. Τα σύνορα του μελλοντικού χώρου εξόρυξης άνθρακα επίσης καθορίστηκαν εκείνη την εποχή.

Ο Δεκέμβριος του 1954,ήταν μια σημαντική περίοδος για το Εκιμπαστούζ, επειδή τα πρώτα τρένα με φορτία άνθρακα φορτώθηκαν. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η βιομηχανική ανάπτυξη του Εκιμπαστούζ. Το 1955 παρήχθη ο εκατομμυριοστός τόνος άνθρακα. Το καλοκαίρι του 1958, ο πρώην Σοβιετικός ηγέτης Γκεόργκι Μάλενκοφ και η γυναίκα του εξορίστηκαν στο Εκιμπαστούζ, όπου βρίσκονταν υπό στενή παρακολούθηση.^[2]

Το καθεστώς "πόλης" δόθηκε στο Εκιμπαστούζ στις 12 Ιουλίου του 1957 με διάταγμα του Προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ της Καζακικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Εκείνη την εποχή ο πληθυσμός της Εκιμπαστούζ ήταν περίπου 25.000 άτομα. Σήμερα, ο πληθυσμός του Εκιμπαστούζ είναι περίπου 141.000 άτομα.

Βιομηχανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εταιρεία του Ανθρακωρυχείου Βοστότσνι βρίσκεται στο Εκιμπαστούζ. Σήμερα Εκιβαστθζ είναι το μεγαλύτερο πεδίο άνθρακα του είδους του και μια από τις πιο προοπτικές περιοχές άνθρακα του κόσμου. Το κοίτασμα περιέχει περισσότερα από 13 δισ. τόνους άνθρακα σε μια περιοχή από 62 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Με άλλα λόγια, υπάρχουν 74 εκατ. τόνοι άνθρακα ανά τ.χλμ.

Κοντά στο Εκιμπαστούζ υπάρχουν δύο εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής τροφοδοτούμενα με άνθρακα: το GRES-1, με εγκατεστημένη παραγωγική ικανότητα 4.000 MW, και το GRES-2, με εγκατεστημένη δυναμικότητα 1.000 MW. Το GRES-2 έχει την ψηλότερη καμινάδα στον κόσμο (με ύψος 419.7 μ.).^[3]

Η κατασκευή του GRES-2 ήταν μέρος ενός Προγράμματος για την ανάπτυξη της ανθρακοφόρας λεκάνης του Εκιμπαστούζ, ενώ προβλέπεται να κατασκευαστούν τέσσερις μονάδες παραγωγής θερμικής ενέργειας, κάθε μία με χωρητικότητα 4.000 MW (8 μονάδες x 500 MWe). Στα έτη 1991-93 μόνο οι Μονάδες 1 και 2 τέθηκαν σε λειτουργία. Η κατασκευή της Μονάδας 3 ξεκίνησε το 1990, αλλά αργότερα σταμάτησε.

Από το Εκιμπαστούζ προς το Κοκσετάου υπάρχει μια εναέρια γραμμή ρεύματος σχεδιασμένη να μεταδίδει τάση 1.150 kV, η γραμμή ρεύματος Εκιμπαστούζ-Κοκσετάου.

Βρίσκεται σε φυσικά άγονη περιοχή, η πόλη της Εκιβαστθζ και οι βιομηχανίες εξοπλίζονται με νερό κυρίως από τον ποταμό Ιρτίς, μέσω του καναλιού Ιρτίς–Καραγάντα, το οποίο περνά περίπου 10 χιλιόμετρα βόρεια του Εκιμπαστούζ, όπου βρίσκεται σειρά δεξαμενών νερού.^[4]

Γκούλαγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη θέση της βρισκόταν ένα μεγάλο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας του συστήματος Γκούλαγκ που συντηρήθηκε από την Σοβιετική Ένωση από τη δεκαετία του 1920 έως τη δεκαετία του 1950. Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν υπηρέτησε σε αυτό το στρατόπεδο και τώρα είναι γνωστό ως στάδιο Σαχτιόρ (Εκιμπαστούζ), όπου διεξάγονται αγώνες ποδοσφαίρου.^[5]