Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εκάλη Σώκου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εκάλη Σώκου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα γεννήσεωςΕκάλη Μπουκογιάννη
Γέννηση20  Ιανουαρίου 1927[1]
Αγρίνιο[1]
Θάνατος5  Σεπτεμβρίου 2014
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΑνωτέρα Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» (έως 1950)[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός θεάτρου (1950–1978)[1]
ηθοποιός ταινιών (1955)[1]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΔημήτρης Χατζημάρκος (1959–1978)[3]
ΤέκναΑνδρέας Κάρολος Χατζημάρκος[4]
ΣυγγενείςΡοζίτα Σώκου (πρώτη ξαδέλφη)

Η Εκάλη Σώκου, πραγματικό όνομα Εκάλη Μπουκογιάννη (Αγρίνιο 20 Ιανουαρίου 1927 - Αθήνα 5 Σεπτεμβρίου 2014) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός. Επέλεξε ως "θεατρικό" όνομα το πατρικό επώνυμο της μητέρας της (Σώκου), καθώς το έβρισκε πιο εύηχο και καλλιτεχνικό από το "Μπουκογιάννη".

Μετά από μία και μοναδική μικρή συμμετοχή σε κινηματογραφική ταινία στην αρχή της σταδιοδρομίας της, δραστηριοποιήθηκε κατόπιν αποκλειστικά στο χώρο του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, από τα μέσα της δεκαετίας του '50 ώς και τα τέλη της δεκαετίας του '70.

Η οικογένεια Σώκου κατάγεται από τη Δομνίστα Ευρυτανίας, απ' όπου μετοίκησε στο Αιτωλικό. Η Ευφροσύνη Σώκου παντρεύτηκε τον έμπορο Παναγιώτη Μπουκογιάννη, γιο πλούσιου κτηματία από το Αγρίνιο. Μετά τη χρεωκοπία του η οικογένεια μετακινήθηκε στην Αθήνα, με τα τέσσερα παιδιά τους, Ανθούλα, Νίκος, Μαρία και Εκάλη να μοιράζονται σε σπίτια στενών συγγενών. Η Εκάλη ζούσε στο σπίτι του θείου της, Ανδρέα Σώκου (1900-1979), μετέπειτα καθηγητή του Ε.Μ.Π., ο οποίος είχε δουλέψει στο πολεοδομικό σχέδιο της Εκάλης (προαστίου της Αθήνας), εξ ου και είχε προτείνει αυτό το όνομα για τη μικρή ανιψιά του. Η Εκάλη έκανε στενή παρέα με την πρώτη εξαδέλφη της, τη δημοσιογράφο Ροζίτα Σώκου, που ήταν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη. Εκείνη της έμαθε ξένες γλώσσες, την έπαιρνε μαζί της σε κινηματογραφικά φεστιβάλ και γενικά ανέλαβε την καλλιέργειά της αφότου ήρθε από την επαρχία. Από την οικογένεια Σώκου πήρε την αγάπη για το θέατρο, ενώ η Ροζίτα της έμαθε τους πρώτους μονολόγους και ποιήματα για να δώσει εξετάσεις στο θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Μετά από ένα μικρό ρολάκι στην κινηματογραφική ταινία αγγλικής παραγωγής "Ραντεβού Στη Μεσόγειο" ("Doctor At Sea"), η πρώτη της θεατρική εμφάνιση ήταν το 1955 σε ένα μονόπρακτο του Τενεσί Ουίλιαμς, το "Προς κατεδάφισιν", όπου έπαιζε τη μικρή Ουίλλυ. Ο Κουν ήθελε να της δώσει τον κύριο ρόλο στα "Οράματα της Σιμόν Μασάρ" του Μπρέχτ, αλλά δεν δέχτηκε η χήρα του συγγραφέα, η οποία υποστήριζε πως η νεαρή ηθοποιός ήταν ακατάλληλη, διότι ο ρόλος πρέπει να παίζεται από έφηβη, σχεδόν παιδί.[5]

Στο Θέατρο Τέχνης υπήρξε πρωταγωνίστρια μόνο στην αρχή της σταδιοδρομίας της ("Προς κατεδάφισιν", "Αυγουστιάτικο φεγγάρι"). Το μικροκαμωμένο σουλούπι της δεν έκανε για ρόλους "ντάμας", όμως διέπρεψε σε ρόλους νεαρών κοριτσιών, όπως και σε κωμικούς ρόλους. Στο Θέατρο Τέχνης γνώρισε τον επίσης ηθοποιό Δημήτρη Χατζημάρκο (1919-1978), τον οποίο μετά κι από ενθάρρυνση του ίδιου του Κουν παντρεύτηκε το 1959 (?) αποκτώντας ένα γιο, τον Ανδρέα Κάρολο, που γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1962.

Μετά το θάνατο του συζύγου της (24/2/1978[6]) παραγκωνίστηκε από τα στελέχη του θιάσου και της δίνονταν μόνο μικροί ρόλοι κι έπειτα καθόλου (ο τελευταίος της - μετά από καιρό - ήταν στο μονόπρακτο "Χαιρετισμούς από τη Μπέρθα"). Ωστόσο παρέμεινε πιστή στο Θέατρο Τέχνης και τις αρχές του ως το τέλος, υποστηρίζοντας ότι "κατά βάθος" ο Κάρολος Κουν της είχε ιδιαίτερη αδυναμία, άσχετα εάν δεν της έδινε ρόλους να παίξει.

  • 1955-1956 Τενεσί Ουίλιαμς: Μίλα μου σαν τη βροχή (5 μονόπρακτα). Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος, σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, Σκηνικά-Κοστούμια: Γιάννης Μιγάδης. Μονόπρακτο Προς κατεδάφισιν. Διανομή: Εκάλη Σώκου (στο ρόλο της μικρής Ουίλλυ), Γιώργος Κουρής.
  • 1957-58 Τενεσί Ουίλιαμς: Καλοκαίρι και καταχνιά. Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης, σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, σκηνικά: Γιάννης Στεφανέλλης. Διανομή: Βέρα Ζαβιτσιάνου, Νίκος Μπιρμπίλης, Εκάλη Σώκου, Μαρία Κωνσταντάρου, Μηνάς Χρηστίδης, Λίλυ Παπαγιάννη, Κώστας Μπάκας, Γιώργος Λαζάνης.
  • 1957-58 Ιάκωβου Καμπανέλλη: Η αυλή των θαυμάτων. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, σκηνικά: Γιάννης Τσαρούχης, μουσική επιμέλεια: Μάνος Χατζιδάκις. Διανομή: Κώστας Μπάκας, Δημήτρης Χατζημάρκος, Νέλλη Αγγελίδου, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Εκάλη Σώκου, Μαρία Κωνσταντάρου, Νίκος Μπιρμπίλης, Λίλυ Παπαγιάννη, Γιώργος Λαζάνης κ.ά.
  • 1958 καλοκαίρι (Δημοτικό Θέατρο Πάρκου Θεσσαλονίκης). Τζων Πάτρικ «Το αυγουστιάτικο φεγγάρι». Μετάφραση: Στάθης Σπηλιωτόπουλος, σκηνικά–κοστούμια: Γιώργος Βακαλό, σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Διανομή: Δημήτρης Χατζημάρκος, Γιώργος Κωνσταντίνου, Κώστας Μπάκας, Δημήτρης Μπάλλας, Ελένη Καρπέτα, Τάνια Σαββοπούλου, Θόδωρος Κατσαδράμης, Γιώργος Τσιτσόπουλος, Μαρία Μαρμαρινού, Γιώργος Λαζάνης, Θανάσης Κανέλλης, Ελένη Παπαγιάννη, Εκάλη Σώκου, Μηνάς Χρηστίδης.[7]
  • 1958-59 Μπέρτολντ Μπρεχτ: Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν. Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης, μετάφραση στίχων: Νικηφόρος Βρεττάκος, σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Βακαλό, μουσική: Πάουλ Ντέσσαου (διεύθυνση μουσικής: Μάνος Χατζιδάκις). Διανομή: Βέρα Ζαβιτσιάνου, Δημήτρης Χατζημάρκος, Γιώργος Λαζάνης, Κώστας Μπάκας, Μηνάς Χρηστίδης, Νίκος Μπιρμπίλης, Μαρία Μαρμαρινού, Τάνια Σαββοπούλου, Εκάλη Σώκου, Θόδωρος Κατσαδράμης κ.ά.
  • 1958-59 Νέα πρόσωπα (Το κούτσουρο, Το παράθυρο, Ο μεγάλος περίπατος, Υψηλή εποπτεία). Μονόπρακτα 4 συγγραφέων. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, σκηνικά: Γιάννης Μιγάδης / Γιάννης Τσαρούχης / Γιάννης Μόραλης, μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Η Εκάλη Σώκου έπαιζε στο μονόπρακτο του Δημήτρη Κεχαΐδη Ο Μεγάλος περίπατος. Διανομή: Εκάλη Σώκου, Μαρία Μαρμαρινού, Κώστας Μπάκας, Γιώργος Λαζάνης.
  • 1958-59 Ιάκωβου Καμπανέλλη: Η ηλικία της νύχτας. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, σκηνικά: Γιάννης Στεφανέλλης, μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Διανομή: Κώστας Μπάκας, Τάνια Σαββοπούλου, Γιάννης Φέρτης, Αγγελική Καπελάρη, Δημήτρης Χατζημάρκος, Μηνάς Χρηστίδης, Εκάλη Σώκου, Γιώργος Λαζάνης, Μαρία Μαρμαρινού, Αναστασία Πανταζοπούλου κ.ά.
  • 1959-60 Ρέυ Λώλερ (Ray Lawler): Το καλοκαίρι της 17ης κούκλας. Μετάφραση: Μάνθος Κρίσπης, σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, σκηνικά: Γιώργος Βακαλό. Διανομή: Εκάλη Σώκου, Φ. Παπαχρυσάνθου, Αγγελική Καπελάρη, Δημήτρης Χατζημάρκος, Γιώργος Λαζάνης, Σοφία Μιχοπούλου, Ιάκωβος Ψαρράς.
  • 1960-61 Ευγένιου Ιονέσκο: Μονόπρακτα (Οι καρέκλες, Το μάθημα, Η φαλακρή τραγουδίστρια). Μετάφραση: Κώστας Σταματίου. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Μόραλης (Σοφία Ζαραμπούκα). Στο "Μάθημα", διανομή: Γιώργος Λαζάνης, Εκάλη Σώκου, Σοφία Μιχοπούλου.
  • 1961-62 Ευγένιου Ιονέσκο: Ρινόκερως. Μετάφραση: Δημήτρης Ροδήμος. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά: Γιάννης Μόραλης. Μουσική: Θεόδωρος Αντωνίου. Διανομή: Έφη Ροδίτη, Μαρία Γιαννακοπούλου, Γιώργος Λαζάνης, Δημήτρης Χατζημάρκος, Μάγια Λυμπεροπούλου, Εκάλη Σώκου κ.ά.
  • 1963-64 (5/12/1963) Εντουάρντο ντε Φιλίππο: Αχ αυτά τα φαντάσματα. Μετάφραση: Θεμιστοκλής Αθανασιάδης-Νόβας. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά: Βασίλης Βασιλειάδης. Διανομή: Δημήτρης Χατζημάρκος, Εκάλη Σώκου, Στέλιος Καυκαρίδης, Δέσποινα Μπεμπεδέλη, Γιώργος Μοσχίδης, Θύμιος Καρακατσάνης, Σοφία Μιχοπούλου.[8]
  • 1964-65 Φρις Μαξ: Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές - Ιάκωβος ή Η υποταγή. Μετάφραση: Κώστας Σταματίου. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά: Γιώργος Βακαλό. Μουσική: Γ. Τερζάκης. Η Σώκου έπαιζε στο δεύτερο μέρος Ιάκωβος ή Η υποταγή. Διανομή: Μίμης Κουγιουμτζής, Μάγια Λυμπεροπούλου, Νίκος Κούρος, Γιώτα Σοϊμοίρη, Σοφία Μιχοπούλου, Κώστας Στυλιάρης, Εκάλη Σώκου, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Εύα Κοταμανίδου.
  • 1964-65 Γιώργου Σεβαστίκογλου: "Αγγέλα". Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνογραφίες: Μιχάλη Μακρουλάκη. Διανομή: Εκάλη Σώκου, Εύα Κοταμανίδου, Τζένη Γαϊτάνου, Μάγια Λυμπεροπούλου, Γιώργος Λαζάνης, Νίκος Χαραλάμπους, Νεκτάριος Βουτέρης, Στέλιος Καυκαρίδης κ.ά.
  • Τενεσί Ουίλιαμς: Λεωφορείο ο Πόθος (στο ρόλο της Στέλλας, αδελφής της Μπλανς) Μετάφραση - διασκευή Νίκου Γκάτσου. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Διανομή: Μελίνα Μερκούρη, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Δημήτρης Χατζημάρκος, Τώνια Καράλη, Εκάλη Σώκου, Κώστας Μπάκας, Τασσώ Καββαδία, Νίκος Μπιρμπίλης, Δημήτρης Μπάλλας.
  • Θόρντον Ουάϊλντερ: Η μικρή μας πόλη Μετάφραση Μίνου Βολανάκη, σκηνικά Γιάννη Τσαρούχη.
  • 1961-62 Ευγένιος Ιονέσκο: Ρινόκερως Διανομή: Δημήτρης Χατζημάρκος (Μπερανζέ), Γιώργος Λαζάνης (Ζαν) και Εκάλη Σώκου (Ντέζυ)
  • 1965-66 Έντουαρντ Άλμπι: Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; Μετάφραση: Καίτη Κασιμάτη. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά: Βασίλης Βασιλειάδης. Διανομή: Νέλλη Αγγελίδου, Γιώργος Λαζάνης, Εκάλη Σώκου (στο ρόλο της Χάνι)[9], Μίμης Κουγιουμτζής.
  • 1964-1965 Λούλας Αναγνωστάκη: Η Πόλη (τρία μονόπρακτα:, Η διανυκτέρευση, Η πόλη, Η παρέλαση) Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, σκηνικά-κοστούμια: Μαρία Ρούσσου. Η Εκάλη Σώκου έπαιζε στην "Παρέλαση" το ρόλο της Ζωής με το Μίμη Κουγιουμτζή να υποδύεται τον Άρη. Η παράσταση επαναλήφθηκε το καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη.[10]
  • 1966-67 Ιάκωβου Καμπανέλλη: "Οδυσσέα γύρισε σπίτι". Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, σκηνικός διάκοσμος-κοστούμια: Σοφία Ζαραμπούκα. Διανομή: Γιάννης Μόρτζος, Γιώργος Λαζάνης, Στέλιος Καυκαρίδης, Δημήτρης Αστεριάδης, Εύα Κοταμανίδου, Μίνα Αδαμάκη, Αντώνης Αντύπας, Εκάλη Σώκου κ.ά.[11]
  • 1967-68 Λουίτζι Πιραντέλο: "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε". Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης, σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, σκηνικά: Σοφία Ζαραμπούκα. Διανομή: Κώστας Μπάκας, Αγγελική Καπελάρη, Γιώργος Λαζάνης, Ρένη Πιττακή, Εύα Κοταμανίδου, Μίνα Αδαμάκη, Γιάννης Μόρτζος, Εκάλη Σώκου, Δημήτρης Χατζημάρκος κ.ά.
  • 1969 - 1970 Αριστοφάνη: Λυσιστράτη. Σκηνοθεσία Κάρολος Κουν, Μετάφραση Κώστας Βάρναλης, σκηνικά: Φαίδων Πατρικαλάκης, μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος. Διανομή: Λυσιστράτη: Νέλλη Αγγελίδου, Κλεονίκη: Θύμιος Καρακατσάνης, Μυρίνη: Εκάλη Σώκου, Λαμπιτώ: Ρένη Πιττακή, Κινησίας: Δημήτρης Χατζημάρκος. Η παράσταση περιόδευσε στο Λονδίνο το 1969 και ξαναπαίχτηκε το 1970 με την ίδια διανομή.
  • 1972 (9 Φεβρουαρίου) Λούλας Αναγνωστάκη: Αντόνιο ή Το μήνυμα". Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-κοστούμια: Σάββας Χαρατσίδης. Διανομή: Γιάννης Δεγαΐτης, Αλεξάνδρα Λαδικού, Ρένη Πιττακή, Τάκης Χρυσικάκος, Ειρήνη Ιγγλέση, Νίκος Μπουσδούκος, Γιώργος Μόρτζος, Εκάλη Σώκου (στο ρόλο της Τζούντιθ), Γιώργος Αρμένης, Βαλεντίνη Μουτάφη κ.ά.
  • 1976-1977 Γιώργου Σκούρτη: Κομμάτια και θρύψαλα. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Διανομή: Βασίλης Μπουγιουκλάκης, Γιάννης Δεγαϊτης (αντικατάσταση), Νίκος Κούρος (αντικατάσταση), Βάνα Παρθενιάδου, Χρήστος Νίνης, Μάνος Βακούσης, Χρήστος Τσαπέτος, Θόδωρος Ντόβας (αντικατάσταση), Μίμης Κουγιουμτζής, Περικλής Μουστάκης (αντικατάσταση), Αννίτα Σαντοριναίου, Γιάννης Μόρτζος, Τότα Σακελλαρίου, Ηρώ Κυριακάκη, Δημήτρης Χατζημάρκος, Στέφανος Κοτσίκος, Ηλίας Χριστόπουλος, Στράτος Παχής (αντικατάσταση), Μελίνα Βαμβακά, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Βασίλης Παπαβασιλείου (αντικατάσταση), Εκάλη Σώκου, Χάρης Σώζος, Γιώργος Χανδολιάς (αντικατάσταση). Η παράσταση παίχτηκε για τρείς συνεχείς περιόδους.[12]
  • 1977-1978 Θανάση Κωσταβάρα: Το φαγκότο. Σκηνοθεσία: Μίμης Κουγιουμτζής, σκηνικά-κοστούμια: Ιωάννα Παπαϊωάννου. Διανομή: Στράτος Πάχης, Εκάλη Σώκου, Περικλής Μουστάκης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Κατερίνα Γώγου, Αννίτα Σαντοριναίου, Δημήτρης Οικονόμου, Γιάννης Καρατζογιάννης κ.ά.
  • Θερινή περίοδος 1978 Πάρι Τακόπουλου: "Ένα αίσιον συνοικέσιον και άλλα εγκεφαλικά επεισόδια". Η Εκάλη Σώκου έπαιζε στο επεισόδιο "Βαλς Εζιτασιόν" μαζί με τον Περικλή Μουστάκη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Χατζημάρκου, σκηνικά-κοστούμια Διονύση Φωτόπουλου, μετάφραση Νίκου Γκάτσου.[13]
  • Τενεσί Ουίλιαμς: Χαιρετισμούς από τη Μπέρθα (μονόπρακτο)[14]

Θέατρο στο ραδιόφωνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Τζον Πρίσλεϊ: Ο ανακριτής έρχεται (εκπομπή Το Θέατρο της Τετάρτης, 6 Αυγούστου 1952). Διασκευή: Εκάλη Σώκου, σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν.
  • Θόρντον Ουάιλντερ: Η μικρή μας πόλη
  • Τενεσί Ουίλιαμς: Λεωφορείο ο Πόθος (1954). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, μετάφραση: Νίκος Γκάτσος, μουσική: Μάνος Χατζιδάκις, ηχογράφηση στο Ζάππειο. Παίζουν: Μελίνα Μερκούρη, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Τόνια Καράλη, Δημήτρης Χατζημάρκος, Κώστας Μπάκας, Δημήτρης Μπάλλας, Νίκος Μπιρμπίλης, Τασσώ Καββαδία, Εκάλη Σώκου.[15].

Θέατρο στην τηλεόραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θόρντον Ουάϊλντερ: "Η μικρή μας πόλη" σε μετάφραση Μίνωα Βολανάκη, παρουσιάστηκε στο Θέατρο της Δευτέρας της ΕΡΤ στις 31/1/1978 σε σκηνοθεσία Σταμάτη Χονδρογιάννη με τους Νίκο Χατζίσκο, Πίτσα Μπουρνόζου, Ντίνο Αυγουστίδη, καθώς και στο ραδιόφωνο[16] (η Εκάλη Σώκου στο ρόλο της Myrtle Webb, μητέρα της Έμιλυ). Επαναπροβλήθηκε το 2008 μετά από ψηφιακή αναπαλαίωση και μετέπειτα κυκλοφόρησε σε DVD από το περιοδικό Ραδιοτηλεόραση τον Ιούνιο του 2009 (2ο DVD της σειράς "Πολιτισμική Ταινιοθήκη ΕΡΤ").[17].

Τηλεοπτικές συνεντεύξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Το πορτραίτο της Πέμπτης", εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού (1976)[18]

Για την παράσταση "Αυλή των θαυμάτων" του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Όσο για την παράσταση δεν είμαι βέβαιος αν αυτό το κράμα νατουραλισμού και μυστικοπάθειας που τη χαρακτήριζε, ωφέλησε το έργο και υπογράμμισε την ανθρωπιά του. Ο κ. Γ. Λαζάνης στο ρόλο τον Ιορδάνη δεν απέφυγε την υπερβολή και την κατάχρηση της λεπτομέρειας που συνήθως βάζει σε δεύτερη μοίρα το κύριο χαρακτηριστικό μιας μορφής. Το ίδιο θα λέγαμε και για την κ. Νέλλη Αγγελίδου, που υποδύθηκε το χαρακτηριστικό ρόλο της Αννετώς. Πιο μετρημένο και άνετο ήταν το παίξιμο της κ. Β. Ζαβιτσιάνου (Όλγα), του κ. Μπάκα (Στέλιος), της κ. Μ. Κωναταντάρου (Ντόρα), του κ. Ν. Μπιρμπίλη (Στράτος), του κ. Δ. Χατζημάρκου (Μπάμπης) και της κ. Ελένης Παπαγιάννη (Μαρία). Η κ. Εκάλη Σώκου στο ρόλο της Βούλας δεν ήταν απαραίτητο να καταφύγη στο γκροτέσκο προκειμένου να υπογραμμίσει τις κωμικοτραγικές παλινωδίες της. (ΛΕΩΝ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ «ΑΘΗΝΑΪΚΗ», Δεκέμβριος 1957)[19]

Οι ηθοποιοί - όλοι ανεξαιρέτως - απέδωσαν τους ρόλους τους με κατανόησι δημιουργική, και σε σύνολο δεμένο αψεγάδιαστα. Ιδιαιτέρως αναφέρω τον κ. Μπάκα, που επωμίσθη επιτυχέστατα το δυσκολώτερο ρόλο του έργου. Παραλλήλως οι κ.κ. Χατζημάρκος, Μπιρμπίλης, Λαζάνης, Μπάλας και Χρηστίδης απετέλεσαν ένα εξαίρετον «ανδρικόν» σύνολον. Αλλά και το «γυναικείον» σύνολον δεν υστέρησε, με επί κεφαλής την κ. Αγγελίδου, πραγματικά αξιοθαύμαστη στο ρόλο της «ξυνισμένης» μέγαιρας.
Το κοκοτίδιον που δημιούργησε η δις. Κωνσταντάρου ήταν σπαρταριστό, όπως κι η νευρωτική γυναικούλα που απέδωσε η κ. Εκάλη Σώκου. Σημειώνω την επιτυχή διαγραφή του ρόλου της γυναίκας του ναυτικού από τη δίδα Παπαγιάννη. Τέλος, η δις Βέρα Ζαβιτσιάνου, όπως πάντοτε, ερμήνευσε το ρόλο της με εσωτερικότητα.(Μ.Καραγάτσης, εφημ. Βραδυνή, Δεκέμβριος 1957, δημοσιευμένη και στο «Καμπανέλλης Ι., Θέατρο, τόμος Α' Η αυλή των θαυμάτων»)[20]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 www.catisart.gr/ekalh/.
  2. www.theatro-technis.gr/apofoitoi-1950/.
  3. www.retrodb.gr/wiki/index.php/Δημήτρης_Χατζημάρκος.
  4. www.naftemporiki.gr/story/853204/pethane-i-ithopoios-ekali-sokou.
  5. «Ματαίωση της παράστασης με την Ε. Σώκου μετά από παρέμβαση της Χελένε Βάιγκελ». 
  6. «Ημερομηνία θανάτου του Δ. Χατζημάρκου, επετειολόγιο του retromaniax.gr Μια μέρα σαν κι αυτή, στο σινεμά και στην TV». [νεκρός σύνδεσμος]
  7. «Στοιχεία για την παράσταση Το αυγουστιάτικο φεγγάρι, άρθρο με τίτλο Παραστάσεις - συναυλίες 25 χρόνων στην Θεσ/νίκη». 
  8. «Η παράσταση Αχ αυτά τα φαντάσματα το 1963 και επετειακά 49 χρόνια μετά». 
  9. «Αναφορά στην παράσταση του 1965 με Κουγιουμτζή - Σώκου με αφορμή νεώτερη παράσταση, από άρθρο στον ιστοχώρο tovima.gr». 
  10. «Περιοδικό Θεατρικά τετράδια αρ. 43, αφιέρωμα στην Λούλα Αναγνωστάκη (αρχείο pdf 2,1 Mb)» (PDF). 
  11. «Συνέντευξη της Νόνικας Γαληνέα (αρχείο pdf, 2,11 Mb)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2014. 
  12. «Ριζοσπάστης: Ζωή "κομμάτια και θρύψαλα"». 
  13. «Συνέντευξη με το σκηνοθέτη Πάρι Τακόπουλο, δημοσιεύτηκε στον ιστοχώρο episkinis.gr». 
  14. «Χαιρετίσματα από τη Μπέρθα, πλήρες κείμενο του έργου, από το scribd.com». [νεκρός σύνδεσμος]
  15. «Στοιχεία και αρχείο ήχου από την ραδιοφωνική θεατρική απόδοση του έργου του Τ. Ουίλιαμς Λεωφορείο ο Πόθος». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2014. 
  16. «Εικόνες και διανομή της παράστασης Η μικρή μας πόλη». 
  17. «Θεατρικό έργο Η μικρή μας πόλη, στοιχεία για την παράσταση στο retrodb.gr». 
  18. «Παρουσίαση της εκπομπής Το πορτραίτο της Πέμπτης, από τον ιστοχώρο retrodb.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2020. 
  19. «Κριτική της παράστασης Αυλή των θαυμάτων δημοσιευμένη στην εφημερίδα Αθηναϊκή». 
  20. «Κριτική του Μ. Καραγάτση στην παράσταση του έργου «Η αυλή των θαυμάτων»». [νεκρός σύνδεσμος]