Γρηγόριος Νύσσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γρηγόριος Νύσσης
Γρηγόριος Νύσσης
Καππαδόκης Πατέρας
Γέννηση	335; Νεοκαισάρεια, Καππαδοκία
Κοίμηση	395; Νύσσα, Καππαδοκία
Τιμάται από	Ορθόδοξη Εκκλησία; Ανατολίτικη Ορθοδοξία; Καθολική Εκκλησία; Αγγλικανική Κοινωνία; Λουθηρανισμό
Εορτασμός	10 Ιανουαρίου (Ανατολικός Χριστιανισμός; 10 Ιανουαρίου (Καθολική Εκκλησία και Λουθηρανική Εκκλησία-Σύνοδος του Μιζούρι); 14 Ιουνίου (Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία στην Αμερική); 19 Ιουλίου (Αγγλικανική Κοινωνία)
Σύμβολα	Άμφιο επισκόπου
	δεδομένα (π • σ • ε )

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 16:59, 7 Φεβρουαρίου 2020

Ο Γρηγόριος Νύσσης (335 - 395) ήταν χριστιανός επίσκοπος Νύσσης από το 372 έως το 376 και από το 378 έως τον θάνατό του. Τιμάται ως άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία, την Καθολική Εκκλησία, την Ανατολίτικη Ορθοδοξία, τον Λουθηρανισμό και την Αγγλικανική Εκκλησία. Είναι ένας από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας.

Γεννήθηκε γύρω στο 335. Ήταν αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου και αδελφικός φίλος του Γρηγορίου του Θεολόγου. Το 372 έγινε επίσκοπος της πόλης Νύσσα της Καππαδοκίας.

Είχε ενεργό ανάμειξη σε ζητήματα θεολογικά και πολιτικά. Συμμετείχε στις Συνόδους της Αντιοχείας το 379 και της Β' Οικουμενικής στην Κωνσταντινούπολη. Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο, το οποίο περιλαμβάνει ομιλίες με εξηγητικό και δογματικό περιεχόμενο, καθώς και επιτάφιους λόγους με λογοτεχνικές αξιώσεις. Ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης από ορισμένους ερευνητές θεωρείται περισσότερο φιλόσοφος παρά θεολόγος, καθώς καταφέρνει να επεξηγήσει και φιλοσοφικά πολλές θεολογικές έννοιες. Έχει ειπωθεί ότι «μπόρεσε καλύτερα απ' όλους να μεταφυτεύσει στο εσωτερικό του χριστιανικού κόσμου την πνευματική κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας» , ενώ επηρεάστηκε σημαντικά από το έργο του Ωριγένη. Η αφομοιωτική αυτή ικανότητά του και η εκλεκτική χρήση φιλοσοφικών ιδεών και όρων, λειτούργησε επικουρικά στην θεολογία του Γρηγορίου με τη χρήση τους ως δομικό υλικό.^[2]

Ο Γρηγόριος συνέχισε την τριαδολογία και την πνευματολογία του αδελφού του Βασιλείου, όπως και την χριστολογία του Γρηγορίου Θεολόγου αλλά προχωρώντας αυτές σε εύρος και βάθος. Με τη θεολογία του περί εκπόρευσης του αγίου Πνεύματος, απέκλεισε την δυτική χρήση του filioque από την διδασκαλία της ανατολικής χριστιανικής Εκκλησίας. Προετοίμασε επίσης, την θεολογία της "υποστατικής ενώσεως" των δύο φύσεων του Χριστού με την χρήση των όρων "ἀσυγχύτως", "ἀτρέπτως", "ἀδιαιρέτως"^[3] οι οποίοι επικυρώθηκαν στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο το 451 στη Χαλκηδόνα.

Έχει ανακηρυχθεί άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 10 Ιανουαρίου από την Ορθόδοξη, στις 9 Μαρτίου από την Καθολική, στις 14 Ιουνίου από την Λουθηρανική, και στις 19 Ιουλίου από την Αγγλικανική εκκλησία.

Παραπομπές

↑ Lutheranism 101, σελ. 277, CPH, St. Louis (2010)
↑ Παπαδόπουλος, Στυλιανός (2012). Πατρολογία Τόμος Β΄. Αθήνα: Γρηγόρη. σελ. 594-595.
↑ Ό.π., σελ. 603

Βιβλιογραφία

Μαρτζέλος Γεώργιος, «Η έννοια της δημιουργίας κατά το Γρηγόριο Νύσσης», στο: Πρακτικά ΙΗ΄ Θεολογικού Συνεδρίου (Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης) με θέμα «Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης», Προνοία και προεδρία του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελεήμονος Β΄, Θεσσαλονίκη 1998, σ. 161-171.
Μουτσούλας, Ηλίας: Γρηγόριος Νύσσης: Βίος-συγγράμματα-διδασκαλία, Αθήναι 1997 (ISBN 960-90600-0-5)
Μπαλτάς Δημήτρης, «Λογική και οντολογία. Μελέτη στον Κατά Μανιχαίων λόγο του Γρηγορίου Νύσσης», Εώα και Εσπερία, τόμ. 6 (2004-2006),σελ.205-209
Κωνσταντίνος Β. Σκουτέρης, Ἡ Ἐκκλησιολογία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης (Διατριβή ἐπί διδακτορίᾳ), Ἀθῆναι 1969, pp. 195 [The Ecclesiology of Saint Gregory of Nyssa; (in Greek), Athens 1969, pp. 195].
Κωνσταντίνος Β. Σκουτέρης, "Μετεωροπορεῑν" καί "Συμμετεωροπορεῑν" παρά τῷ ἁγίῳ Γρηγορίῳ Νύσσης, Θεολογία, 39 (1968), pp. 425-439.
Κωνσταντίνος Β. Σκουτέρης, Ἡ ἑνότης τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ὡς πραγματική προϋπόθεσις τῆς σωτηρίας (Ἐκ τῆς ἀνθρωπολογίας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης), Θεολογία, 40 (1969), pp. 416-429.
Κωνσταντίνος Β. Σκουτέρης, "Malum privatio est": Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης καί ὁ Ψευδο-Διονύσιος διά τήν ὕπαρξιν τοῦ κακοῦ (περαιτέρω σχόλια), Ἐπιστημονική Ἐπετηρίς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Τόμος ΚΣΤ΄, Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν, Ἀθῆναι 1984, pp. 311-3.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Αυτό το λήμμα σχετικά με τον Χριστιανισμό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] Lutheranism 101, σελ. 277, CPH, St. Louis (2010)

[2] Παπαδόπουλος, Στυλιανός (2012). Πατρολογία Τόμος Β΄. Αθήνα: Γρηγόρη. σελ. 594-595.

[3] Ό.π., σελ. 603

[1]

[2]

[3]

@@ Γραμμή 23: / Γραμμή 23: @@
 Είχε ενεργό ανάμειξη σε ζητήματα θεολογικά και πολιτικά. Συμμετείχε στις Συνόδους της Αντιοχείας το 379 και της Β' Οικουμενικής στην Κωνσταντινούπολη. Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο, το οποίο περιλαμβάνει ομιλίες με εξηγητικό και δογματικό περιεχόμενο, καθώς και επιτάφιους λόγους με λογοτεχνικές αξιώσεις. Ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης από ορισμένους ερευνητές θεωρείται περισσότερο [[φιλόσοφος]] παρά [[Θεολογία|θεολόγος]], καθώς καταφέρνει να επεξηγήσει και φιλοσοφικά πολλές θεολογικές έννοιες. Έχει ειπωθεί ότι «μπόρεσε καλύτερα απ' όλους να μεταφυτεύσει στο εσωτερικό του χριστιανικού κόσμου την πνευματική κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας» , ενώ επηρεάστηκε σημαντικά από το έργο του Ωριγένη. Η αφομοιωτική αυτή ικανότητά του και η εκλεκτική χρήση φιλοσοφικών ιδεών και όρων, λειτούργησε επικουρικά στην θεολογία του Γρηγορίου με τη χρήση τους ως δομικό υλικό.<ref>{{Cite book|title=Πατρολογία Τόμος Β΄|first=Στυλιανός|last=Παπαδόπουλος|publisher=Γρηγόρη|isbn=|year=2012|location=Αθήνα|page=594-595|quote=}}</ref>
-Ο Γρηγόριος συνέχισε την τριαδολογία και την πνευματολογία του αδελφού του Βασιλείου, όπως και την χριστολογία του Γρηγορίου Θεολόγου αλλά προχωρώντας αυτές σε εύρος και βάθος. Με τη θεολογία του περί εκπόρευσης του αγίου Πνεύματος, απέκλεισε την δυτική χρήση του filioque από την διδασκαλία της ανατολικής χριστιανικής Εκκλησίας. Προετοίμασε επίσης, την θεολογία της "υποστατικής ενώσεως" των δύο φύσεων του Χριστού με την χρήση των όρων "ἀσυγχύτως", "ἀτρέπτως", "ἀδιαιρέτως" οι οποίοι επικυρώθηκαν στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο το 451 στη Χαλκηδόνα.
+Ο Γρηγόριος συνέχισε την τριαδολογία και την πνευματολογία του αδελφού του Βασιλείου, όπως και την χριστολογία του Γρηγορίου Θεολόγου αλλά προχωρώντας αυτές σε εύρος και βάθος. Με τη θεολογία του περί εκπόρευσης του αγίου Πνεύματος, απέκλεισε την δυτική χρήση του filioque από την διδασκαλία της ανατολικής χριστιανικής Εκκλησίας. Προετοίμασε επίσης, την θεολογία της "υποστατικής ενώσεως" των δύο φύσεων του Χριστού με την χρήση των όρων "ἀσυγχύτως", "ἀτρέπτως", "ἀδιαιρέτως"<ref>Ό.π., σελ. 603</ref> οι οποίοι επικυρώθηκαν στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο το 451 στη Χαλκηδόνα.
 Έχει ανακηρυχθεί άγιος και η μνήμη του τιμάται στις [[10 Ιανουαρίου]] από την [[Ορθόδοξη εκκλησία|Ορθόδοξη]], στις [[9 Μαρτίου]] από την [[Καθολική εκκλησία|Καθολική]], στις [[14 Ιουνίου]] από την [[Λουθηρανισμός|Λουθηρανική]], και στις [[19 Ιουλίου]] από την [[Αγγλικανισμός|Αγγλικανική εκκλησία]].