Αντώνιος Μηλιαράκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ Robot: Αφαίρεση κατηγοριών έτους γέννησης/θανάτου |
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 6: | Γραμμή 6: | ||
Το διάστημα [[1867]] - [[1868|68]], διετέλεσε γραμματέας της «Κεντρικής Επιτροπής» που διηύθυνε την [[Κρητική Επανάσταση (1866-1869)|Κρητική Επανάσταση]] που βρισκόταν σε εξέλιξη<ref name=Empros/> ενώ το [[1879]] συμμετείχε στην ακολουθία της τριμερούς επιτροπής που στάλθηκε από την [[Ελλάδα]] στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανική]], τότε, [[Πρέβεζα]] για να διαπραγματευτεί τον καθορισμό των νέων συνόρων μεταξύ των δύο κρατών.<ref name=Empros/> |
Το διάστημα [[1867]] - [[1868|68]], διετέλεσε γραμματέας της «Κεντρικής Επιτροπής» που διηύθυνε την [[Κρητική Επανάσταση (1866-1869)|Κρητική Επανάσταση]] που βρισκόταν σε εξέλιξη<ref name=Empros/> ενώ το [[1879]] συμμετείχε στην ακολουθία της τριμερούς επιτροπής που στάλθηκε από την [[Ελλάδα]] στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανική]], τότε, [[Πρέβεζα]] για να διαπραγματευτεί τον καθορισμό των νέων συνόρων μεταξύ των δύο κρατών.<ref name=Empros/> |
||
Το [[1882]], υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της [[Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος|Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος]]<ref> |
Το [[1882]], υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της [[Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος|Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος]]<ref>{{Cite web |url=http://www.nhmuseum.gr/profile2.php?lang=1 |title=Εθνικό Ιστορικό Μουσείο: Ιστορικό. |accessdate=2015-02-05 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20140720082121/http://www.nhmuseum.gr/profile2.php?lang=1 |archivedate=2014-07-20 |url-status=dead }}</ref>, στην οποία διετέλεσε έφορος του αρχείου και αργότερα ισόβιος γραμματέας, αναπτύσσοντας ποικίλο και σημαντικής σημασίας ερευνητικό έργο μέσω μελετών που κάλυπταν ζητήματα ιστορικού και γεωγραφικού περιεχομένου.<ref name=Dermitzaki/> |
||
Απεβίωσε στις [[8 Απριλίου]] του [[1905]] στην [[Αθήνα]] όπου και κηδεύτηκε. |
Απεβίωσε στις [[8 Απριλίου]] του [[1905]] στην [[Αθήνα]] όπου και κηδεύτηκε. |
||
Γραμμή 37: | Γραμμή 37: | ||
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
||
*[http://www.nhmuseum.gr/profile2.php?lang=1 Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Ελλάδος.] |
*[https://web.archive.org/web/20140720082121/http://www.nhmuseum.gr/profile2.php?lang=1 Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Ελλάδος.] |
||
* [http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/59859 Αντώνιος Μηλιαράκης] βιογραφικά στοιχεία από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών |
* [http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/59859 Αντώνιος Μηλιαράκης] βιογραφικά στοιχεία από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών |
||
* {{Cite book |
* {{Cite book |
Έκδοση από την 17:42, 25 Σεπτεμβρίου 2019
Αντώνιος Μηλιαράκης | |
---|---|
Γέννηση | 7 Απριλίου 1841 Αθήνα |
Θάνατος | 8 Απριλίου 1905 |
Υπηκοότητα | Ελλάδα |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ιδιότητα | ιστορικός και γεωγράφος |
δεδομένα ( ) |
Ο Αντώνιος Μηλιαράκης ( Αθήνα, 7 Απριλίου 1841 - Αθήνα, 8 Απριλίου 1905) ήταν Έλληνας γεωγράφος, πανεπιστημιακός και ιστορικός του 19ου αιώνα. Διακρίθηκε για τις ιστορικές και γεωγραφικές μελέτες του.[1]
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Απριλίου του 1841.[1] Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το οποίο αποφοίτησε το 1864.[2] Αργότερα εργάστηκε ως ιστορικός, γεωγράφος και καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών[2] και παράλληλα, διετέλεσε από το 1862 στενογράφος στo κοινοβούλιο,[3] θέση την οποία κράτησε μέχρι το θάνατό του.
Το διάστημα 1867 - 68, διετέλεσε γραμματέας της «Κεντρικής Επιτροπής» που διηύθυνε την Κρητική Επανάσταση που βρισκόταν σε εξέλιξη[1] ενώ το 1879 συμμετείχε στην ακολουθία της τριμερούς επιτροπής που στάλθηκε από την Ελλάδα στην οθωμανική, τότε, Πρέβεζα για να διαπραγματευτεί τον καθορισμό των νέων συνόρων μεταξύ των δύο κρατών.[1]
Το 1882, υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος[4], στην οποία διετέλεσε έφορος του αρχείου και αργότερα ισόβιος γραμματέας, αναπτύσσοντας ποικίλο και σημαντικής σημασίας ερευνητικό έργο μέσω μελετών που κάλυπταν ζητήματα ιστορικού και γεωγραφικού περιεχομένου.[2]
Απεβίωσε στις 8 Απριλίου του 1905 στην Αθήνα όπου και κηδεύτηκε.
Συγγράμματα
Ο Μηλιαράκης συνέγραψε μια πληθώρα αξιόλογων ιστορικών και γεωγραφικών έργων τα οποία διακρίνονται για την επιστημονική μεθοδολογία και την έμφαση στα ιστορικά, δημογραφικά, εθνολογικά, πολιτισμικά, λαογραφικά στοιχεία.[5] Τρία από αυτά τα έργα, τα «Κυκλαδικά» ( 1874 ), η «Νεοελληνική γεωγραφική φιλολογία, ήτοι, κατάλογος των από του 1800-1889 γεωγραφηθέντων υπό Ελληνών» ( 1889 ) και η «Ιστορία του βασιλείου της Νικαίας και του Δεσποτάτου της Ηπείρου» βραβεύτηκαν από τον Σύλλογο προς προαγωγήν των ελληνικών σπουδών του Παρισιού.[5]
Άλλα συγγράμματα του Μηλιαράκη είναι τα «Υπομνήματα περιγραφικά των Κυκλάδων νήσων κατά μέρος» ( 1880, 1901 ), το εκδοθέν το 1876 «Ολίγαι λέξεις περί της καταγωγής του Σκενδέρμπεη» με το οποίο προσπάθησε να αντικρούσει τα επιχειρήματα Γερμανών ιστορικών περί σλαβικής καταγωγής του Γεωργίου Καστριώτη, η «Γεωγραφία Πολιτική Νέα και Αρχαία του Νομού Κεφαλληνίας» κ.ά.[1]
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Εμπρός, Κυριακή 10 Απριλίου 1905, σ. 4.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Δερμιτζάκη, Αικατερίνη (2013), σελ. 213.
- ↑ Π. Δρανδάκη, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ. ΙΖ' σελ. 132
- ↑ «Εθνικό Ιστορικό Μουσείο: Ιστορικό». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 Δερμιτζάκη, Αικατερίνη (2013), σελ. 214.
Βιβλιογραφία
- Αδαμάντιος Αδαμαντίου, «Αντώνιος Μηλιαράκης », Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ. ΣΤ', σελ.676-681
- Αικατερίνη Δερμιτζάκη (2013). Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος: ίδρυση, συλλεκτική πολιτική και άλλες δράσεις (1882-1926). Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
- Εμπρός, 10 Απριλίου 1905.
- Νέος Ελληνομνήμων, 1905, Τεύχος Β, σελ. 251-255
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Ελλάδος.
- Αντώνιος Μηλιαράκης βιογραφικά στοιχεία από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
- Παύλος Διομήδης (1894). Εικονογραφημένη Εστία. Αθήνα: Γεώργιος Δροσίνης, Τυπογραφείο της Εστίας. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2010.
|