Θεόφραστος Χαιρέτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Miltoskoustas (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 13: Γραμμή 13:
[[Κατηγορία:Ιστορία της Πάτρας]]
[[Κατηγορία:Ιστορία της Πάτρας]]
[[Κατηγορία:Κρητικοί οπλαρχηγοί]]
[[Κατηγορία:Κρητικοί οπλαρχηγοί]]
[[Κατηγορία:Άγνωστο έτος γέννησης]]]]
[[Κατηγορία:Άγνωστο έτος γέννησης]]

Έκδοση από την 14:56, 1 Σεπτεμβρίου 2019

Θεόφραστος Χαιρέτης
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός

Ο Θεόφραστος Χαιρέτης ήταν Έλληνας έμπορος και επαναστάτης από την Κρήτη, ενεργός μεταξύ του 1841 και του 1862.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Κρήτη και ήταν γιος του Κηρύκου Χαιρέτη, ιατροφιλόσοφου και γόνου αρχοντικής οικογένειας της Κρήτης με βυζαντινές ρίζες. Πρωτοστάτησε μαζί με τον αδερφό του στην επανάσταση της Κρήτης το 1841, και προκειμένου να γλιτώσει διέφυγε στην ηπειρωτική Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Αθήνα. Το 1842, προσελήφθη στην Εθνική Τράπεζα και το 1855 διορίστηκε διευθυντής του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στην Πάτρα. Το 1866, μετανάστευσε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά επέστρεψε το 1870.

Ήταν από τα ενεργά μέλη της πατρινής κοινωνίας. Συμμετείχε στην ίδρυση της οινοποιητικής εταιρείας και από το 1858 ήταν ναυτικός πράκτορας της ελληνικής ατμοπλοΐας. Το 1860, εκδιώχθηκε ως αντιοθωνικός και το 1862 συμμετείχε στη στάση κατά του Όθωνος, στην οποία είχε τον βαθμό του υπολοχαγού.

Έπασχε από μελαγχολία και αυτοκτόνησε στην μονή του Προφήτη Ηλία στην Πάτρα και ενταφιάστηκε αρχικά στο νεκροταφείο του Αγίου Ανδρέα και στη συνέχεια στο Α΄ νεκροταφείο Πατρών. Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο Παναγιώτης Χαλκιόπουλος, ενώ ο Παναγιώτης Συνοδινός αφιέρωσε τη συλλογή του Σκιαί στον Χαιρέτη. Ήταν παντρεμένος και απέκτησαν πέντε παιδιά, τον Κήρυκο, τον Γεώργιο, τον Εμμανουήλ, τον Αχιλλέα και την Ευδοκία, σύζυγο Δημητρίου Γιαννόπουλου και μητέρα του Περικλή Γιαννόπουλου.

Παραπομπές