Γιώργος Γληνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
δημιουργία ενοτήτων - πληροφορίες + παραπομπές
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 19: Γραμμή 19:


==Βιογραφία==
==Βιογραφία==
===Το χρόνια της Σμύρνης===
===Τα χρόνια της Σμύρνης===
Γεννήθηκε στη [[Σμύρνη]] το [[1895]]. O πατέρας του, Αλέξανδρος, ήταν από την [[Άνδρος|Άνδρο]] ενώ η μητέρα του, Αικατερίνη, ήταν Σμυρνιά.<ref>[[#Σιδ1953|Σιδέρης (1953)]], σελ.50.</ref> Ενδιαφέρθηκε για το θέατρο από νεαρή ηλικία και από το 1912, ύστερα από μια επίσκεψη του θιάσου της [[Κυβέλη]]ς στη Σμύρνη, είχε πλέον κατασταλάξει στο ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός.<ref name="Σιδ-51">[[#Σιδ1953|Σιδέρης (1953)]], σελ.51.</ref> Η αντίδραση, όμως, του πατέρα του, είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει την πορεία του πάνω στο σανίδι πέντε χρόνια αργότερα, στις αρχές του 1917, παίζοντας σε μια κωμωδία του Μπισόν ([[:en:Alexandre Bisson|Alexandre Bisson]]).<ref name="Σιδ-51"/> Εντάχθηκε στο σχήμα του "Καλλιτεχνικού Θιάσου Σμύρνης", πρωταγωνιστώντας κυρίως σε οπερέτες ως τενόρος.<ref>[[#Παρ1961|Παραράς (1961)]], σελ.265.</ref> Το 1919 επισκέφθηκε την Αθήνα, λαμβάνοντας μέρος -μεταξύ άλλων- και σε παράσταση του [[Ο Βαφτιστικός|Βαφτιστικού]] του [[Θεόφραστος Σακελλαρίδης|Σακελλαρίδη]]. Τότε γνώρισε την [[Μαρίκα Κοτοπούλη]], η οποία τον πήρε μαζί της στο ανέβασμα μιας δραματικής κωμωδίας του Νικοντέμι ([[:en:Dario Niccodemi|Dario Niccodemi]], απομακρύνοντάς τον οριστικά από το ελαφρύ λυρικό θέατρο. Το 1920, λόγω του πολέμου, ο Γληνός, επέστρεψε στη Σμύρνη, όπου ως στρατιώτης εμφανίστηκε στο θέατρο, παίζοντας μεταξύ άλλων και στους ''Βρυκόλακες'' του [[Ερρίκος Ίψεν|Ίψεν]].<ref>[[#Σιδ1953|Σιδέρης (1953)]], σελ.52-53.</ref>
Γεννήθηκε στη [[Σμύρνη]] το [[1895]]. O πατέρας του, Αλέξανδρος, ήταν από την [[Άνδρος|Άνδρο]] ενώ η μητέρα του, Αικατερίνη, ήταν Σμυρνιά.<ref>[[#Σιδ1953|Σιδέρης (1953)]], σελ.50.</ref> Ενδιαφέρθηκε για το θέατρο από νεαρή ηλικία και από το 1912, ύστερα από μια επίσκεψη του θιάσου της [[Κυβέλη]]ς στη Σμύρνη, είχε πλέον κατασταλάξει στο ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός.<ref name="Σιδ-51">[[#Σιδ1953|Σιδέρης (1953)]], σελ.51.</ref> Η αντίδραση, όμως, του πατέρα του, είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει την πορεία του πάνω στο σανίδι πέντε χρόνια αργότερα, στις αρχές του 1917, παίζοντας σε μια κωμωδία του Μπισόν ([[:en:Alexandre Bisson|Alexandre Bisson]]).<ref name="Σιδ-51"/> Εντάχθηκε στο σχήμα του "Καλλιτεχνικού Θιάσου Σμύρνης", πρωταγωνιστώντας κυρίως σε οπερέτες ως τενόρος.<ref>[[#Παρ1961|Παραράς (1961)]], σελ.265.</ref> Το 1919 επισκέφθηκε την Αθήνα, λαμβάνοντας μέρος -μεταξύ άλλων- και σε παράσταση του [[Ο Βαφτιστικός|Βαφτιστικού]] του [[Θεόφραστος Σακελλαρίδης|Σακελλαρίδη]]. Τότε γνώρισε την [[Μαρίκα Κοτοπούλη]], η οποία τον πήρε μαζί της στο ανέβασμα μιας δραματικής κωμωδίας του Νικοντέμι ([[:en:Dario Niccodemi|Dario Niccodemi]]), απομακρύνοντάς τον οριστικά από το ελαφρύ λυρικό θέατρο. Το 1920, λόγω του πολέμου, ο Γληνός, επέστρεψε στη Σμύρνη, όπου ως στρατιώτης εμφανίστηκε στο θέατρο, παίζοντας μεταξύ άλλων και στους ''Βρυκόλακες'' του [[Ερρίκος Ίψεν|Ίψεν]].<ref>[[#Σιδ1953|Σιδέρης (1953)]], σελ.52-53.</ref>


===Οριστική εγκατάσταση στην Ελλάδα===
===Οριστική εγκατάσταση στην Ελλάδα===

Έκδοση από την 05:33, 11 Νοεμβρίου 2015

Γιώργος Γληνός
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Γιώργος Γληνός (Ελληνικά)
Γέννηση1895
Σμύρνη
Θάνατος5 Ιανουαρίου 1966
ΕθνικότηταΕλληνική
Χώρα πολιτογράφησηςΕλληνική
Ιδιότηταηθοποιός και ηθοποιός ταινιών
Είδος τέχνηςηθοποιός
Καλλιτεχνικά ρεύματαδράμα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Γεώργιος (Γιώργος) Γληνός (1895 - 5 Ιανουαρίου 1966)[1] ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, ο οποίος εμφανίστηκε λίγο και στον κινηματογράφο. Διακρίθηκε σε ερμηνείες έργων τόσο του ελαφρού, όσο και του νεώτερου δραματολογίου.

Βιογραφία

Τα χρόνια της Σμύρνης

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1895. O πατέρας του, Αλέξανδρος, ήταν από την Άνδρο ενώ η μητέρα του, Αικατερίνη, ήταν Σμυρνιά.[2] Ενδιαφέρθηκε για το θέατρο από νεαρή ηλικία και από το 1912, ύστερα από μια επίσκεψη του θιάσου της Κυβέλης στη Σμύρνη, είχε πλέον κατασταλάξει στο ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός.[3] Η αντίδραση, όμως, του πατέρα του, είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει την πορεία του πάνω στο σανίδι πέντε χρόνια αργότερα, στις αρχές του 1917, παίζοντας σε μια κωμωδία του Μπισόν (Alexandre Bisson).[3] Εντάχθηκε στο σχήμα του "Καλλιτεχνικού Θιάσου Σμύρνης", πρωταγωνιστώντας κυρίως σε οπερέτες ως τενόρος.[4] Το 1919 επισκέφθηκε την Αθήνα, λαμβάνοντας μέρος -μεταξύ άλλων- και σε παράσταση του Βαφτιστικού του Σακελλαρίδη. Τότε γνώρισε την Μαρίκα Κοτοπούλη, η οποία τον πήρε μαζί της στο ανέβασμα μιας δραματικής κωμωδίας του Νικοντέμι (Dario Niccodemi), απομακρύνοντάς τον οριστικά από το ελαφρύ λυρικό θέατρο. Το 1920, λόγω του πολέμου, ο Γληνός, επέστρεψε στη Σμύρνη, όπου ως στρατιώτης εμφανίστηκε στο θέατρο, παίζοντας μεταξύ άλλων και στους Βρυκόλακες του Ίψεν.[5]

Οριστική εγκατάσταση στην Ελλάδα

Ερχόμενος στην Ελλάδα μετά το τέλος της Μικρασιατικής Καταστροφής συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους όπως με την Κοτοπούλη και την Ελεύθερη Σκηνή, την Κυβέλη, το Εθνικό Θέατρο, τους Ενωμένους Καλλιτέχνες κ.άλ.

Από τους σπουδαιότερους ρόλους που υποδύθηκε ξεχώρισαν του Πολωνίου στον Άμλετ και του Ιάγου στον Οθέλλο, του Σαίξπηρ, του Φιλίππου Β΄ στον Δον Κάρλο, του Σίλλερ, του Μεφιστοφελή στον Φάουστ του Γκαίτε κ.άλ. Εμφανίσθηκε επίσης και στον κινηματογράφο, υποδυόμενος τον Τάσο στην ταινία Γκόλφω, από την οποία έγινε ευρύτερα γνωστός.

Θάνατος

Πέθανε το 1966 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, σε οικογενειακό τάφο, όπου τοποθετήθηκε και προτομή του, φιλοτεχνημένη από τον γλύπτη Λάζαρο Λαμέρα.[6] Ήταν αδελφός του παιδαγωγού και πολιτικού Δημήτρη Γληνού.[7]

Άλλες πληροφορίες

Ο Γ. Γληνός εξέδωσε το 1953 το σπουδαίο βιβλίο με τον τίτλο Ώρες σκηνής, που αποτελεί ένα απάνθισμα δοκιμίων και σκέψεων που αναφέρονται στο ελληνικό θέατρο της εποχής του.

Φιλμογραφία

  • Για την αγάπη της (1930), του Βασίλη Περίδη.[α]
  • Η Αγνή του λιμανιού (1952), του Γιώργου Τζαβέλλα, ως "καπετάν Γιακουμής", όπου αντικατέστησε τον Αιμίλιο Βεάκη που είχε στο μεταξύ πεθάνει.[10]
  • Γκόλφω (1955), του Ορέστη Λάσκου,[11] ως "Τάσος Θανασούλας".
  • Της τύχης τα γραμμένα (1957).

Σημειώσεις

  1. ↑ Η ύπαρξη της ταινίας και η συμμετοχή του είναι γνωστές μόνο μέσα από διηγήσεις.[8] Ο ίδιος ο Γληνός, ωστόσο, ανέφερε ώς "πρώτη κινηματογραφική [του] εμφάνιση" την Αγνή του λιμανιού.[9]

Παραπομπές

  1. ↑ «Γληνός Γιώργος». Πανδέκτης. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/ΕIE. Ανακτήθηκε στις 09.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  2. ↑ Σιδέρης (1953), σελ.50.
  3. ↑ 3,0 3,1 Σιδέρης (1953), σελ.51.
  4. ↑ Παραράς (1961), σελ.265.
  5. ↑ Σιδέρης (1953), σελ.52-53.
  6. ↑ «Α΄Νεκροταφείο Αθήνας». Γλυπτοθήκη. Ανακτήθηκε στις 09.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  7. ↑ «Οικογένεια Ανδρέα Γληνού». Ίδρυμα Γληνού. Ανακτήθηκε στις 10.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  8. ↑ «Για την αγάπη της». Φιλμογραφία. Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 10.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  9. ↑ Γληνός (1953), σελ.320 κ.εξ.
  10. ↑ Τzαβέλλας (1953), σελ.231.
  11. ↑ «Γκόλφω (1955)». Φίνος Φιλμ. Ανακτήθηκε στις 10.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)

Βιβλιογραφία

  • Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια. Β' συμπλήρ. Iδρυτής-Ιδιοκτήτης: Παύλος Δρανδάκης. Αθήνα: Φοίνιξ. σελ. 524. 
  • Έξαρχος, Θεόδωρος (1995). Έλληνες ηθοποιοί: "αναζητώντας τις ρίζες". A'. Αθήνα: Δωδώνη. ISBN 960-248-719-4. 

Πηγές

  • Γληνός, Γιώργος (1953). Ώρες σκηνής. Eπιμέλεια: Νέστορας Μάτσας. Αθήνα.  Στον τόμο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται:
    • Σιδέρης, Γιάννης. «Ο Γιώργος Γληνός μέσα στο νέο ελληνικό θέατρο». σελίδες 50–79.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
    • Τζαβέλλας, Γιώργος. «Ο Γιώργος Γληνός στον κινηματογράφο». σελίδες 231–232.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  • Γληνός, Γιώργος (1961). Ώρες σκηνής. Βιβλίο δεύτερο. Επιμέλεια: Νέστορας Μάτσας. Αθήνα.  Στον τόμο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται:
    • Παραράς, Λάμπρος. «Κοινές αναμνήσεις από τη Σμύρνη και το θεατρικό ιδανικό του Γ. Γληνού». σελίδες 261–266.  Text "author-link" ignored (βοήθεια); Missing or empty |title= (βοήθεια)
  • Γληνός, Γιώργος (1964). Φώτος Πολίτης: 30 χρόνια από το θάνατό του. Επιμέλεια: Νέστορας Μάτσας. Αθήνα. 

Eξωτερικοί σύνδεσμοι

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιώργος_Γληνός&oldid=5516554"