Ζεράρ Ντεπαρντιέ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ + |
|||
Γραμμή 4: | Γραμμή 4: | ||
|εικόνα = Gérard Depardieu (Berlin Film Festival 2010) cropped.jpg |
|εικόνα = Gérard Depardieu (Berlin Film Festival 2010) cropped.jpg |
||
|μέγεθος εικόνας = 270px |
|μέγεθος εικόνας = 270px |
||
|λεζάντα = Ο Ντεπαρντιέ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, το 2010 |
|λεζάντα = Ο Ντεπαρντιέ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, το 2010 |
||
|γέννηση = {{ηγη|1948|12|27}} <br /> |
|γέννηση = {{ηγη|1948|12|27}} <br /> |
||
|τόπος γέννησης = [[Σατωρού]], [[Γαλλία]] |
|τόπος γέννησης = [[Σατωρού]], [[Γαλλία]] |
||
Γραμμή 32: | Γραμμή 32: | ||
Το [[2002]], είχε και πάλι το ρόλο του Οβελίξ, στην ταινία "''[[Αστερίξ και Οβελίξ: επιχείρηση Κλεοπάτρα]]''", στην οποία έπαιξε και η [[Μόνικα Μπελλούτσι]] και έκοψε 15 εκατομμύρια εισιτήρια μόνο στη Γαλλία. Την ίδια χρονιά, έπαιξε στην ταινία "''Between Strangers''", με τη [[Σοφία Λόρεν]] και τον [[Μάλκολμ ΜακΝτάουελ]].<ref name=cli/> Το [[2004]], έπαιξε στο "''[[Ο χρόνος που κυλά]]''" του [[Αντρέ Τισενέ]] και την επόμενη χρονιά, συνεργάστηκε ξανά με τον Μπερτράν Μπλιε για το "''[[Πόσο μ'αγαπάς;]]''".<ref name=lar/> Το [[2006]], πρωταγωνίστησε στο "''Paris, je t'aime''". Την ίδια χρονιά, μάλιστα, τού απονεμήθηκε το [[βραβείο Στανισλάφσκι]], στο [[διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας|Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας]], για την καριέρα του στο χώρο της [[υποκριτική]]ς. Το [[2008]], ξαναπήρε το ρόλο του Οβελίξ, για το "''[[Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες]]''", μαζί με τους [[Κλοβί Κορνιγιάκ]] και [[αλέν Ντελόν|Αλαίν Ντελόν]]. Η ταινία αυτή είχε προϋπολογισμό 78 εκατομμύρια [[ευρώ]]. Το [[2010]], πρωταγωνίστησε στις ταινίες "''Mammuth''" και "''Potiche''" (στη δεύτερη μαζί με την Κατρίν Ντενέβ).<ref name=cli/> Tο [[2012]], πρωταγωνίστησε στο "''[[Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία]]''"<ref name=ath>^ Αστεριξ και Οβελίξ στη Βρετανία [http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10020102 Αθηνόραμα]</ref> και στο "''[[Ο άνθρωπος που γελά]]''".<ref>^ L'homme qui rit (2012) [http://www.imdb.com/title/tt1946289/ Imdb.com]</ref> |
Το [[2002]], είχε και πάλι το ρόλο του Οβελίξ, στην ταινία "''[[Αστερίξ και Οβελίξ: επιχείρηση Κλεοπάτρα]]''", στην οποία έπαιξε και η [[Μόνικα Μπελλούτσι]] και έκοψε 15 εκατομμύρια εισιτήρια μόνο στη Γαλλία. Την ίδια χρονιά, έπαιξε στην ταινία "''Between Strangers''", με τη [[Σοφία Λόρεν]] και τον [[Μάλκολμ ΜακΝτάουελ]].<ref name=cli/> Το [[2004]], έπαιξε στο "''[[Ο χρόνος που κυλά]]''" του [[Αντρέ Τισενέ]] και την επόμενη χρονιά, συνεργάστηκε ξανά με τον Μπερτράν Μπλιε για το "''[[Πόσο μ'αγαπάς;]]''".<ref name=lar/> Το [[2006]], πρωταγωνίστησε στο "''Paris, je t'aime''". Την ίδια χρονιά, μάλιστα, τού απονεμήθηκε το [[βραβείο Στανισλάφσκι]], στο [[διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας|Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας]], για την καριέρα του στο χώρο της [[υποκριτική]]ς. Το [[2008]], ξαναπήρε το ρόλο του Οβελίξ, για το "''[[Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες]]''", μαζί με τους [[Κλοβί Κορνιγιάκ]] και [[αλέν Ντελόν|Αλαίν Ντελόν]]. Η ταινία αυτή είχε προϋπολογισμό 78 εκατομμύρια [[ευρώ]]. Το [[2010]], πρωταγωνίστησε στις ταινίες "''Mammuth''" και "''Potiche''" (στη δεύτερη μαζί με την Κατρίν Ντενέβ).<ref name=cli/> Tο [[2012]], πρωταγωνίστησε στο "''[[Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία]]''"<ref name=ath>^ Αστεριξ και Οβελίξ στη Βρετανία [http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10020102 Αθηνόραμα]</ref> και στο "''[[Ο άνθρωπος που γελά]]''".<ref>^ L'homme qui rit (2012) [http://www.imdb.com/title/tt1946289/ Imdb.com]</ref> |
||
===Άρνηση της γαλλικής υπηκοότητας λόγω φορολογίας=== |
===Άρνηση της γαλλικής υπηκοότητας λόγω φορολογίας=== |
||
Το 2012, ο Ντεπαρντιέ κατέφυγε στο [[Βέλγιο]], μετά από μέτρα που πήρε η κυβέρνηση του [[Φρανσουά Ολλάντ]] για την υψηλή [[φορολογία|φορολόγηση]] των πλουσίων.<ref name=nea/> Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας [[Ζαν-Μαρκ Αιρώ]] χαρακτήρισε την ενέργειά του αυτή |
Το 2012, ο Ντεπαρντιέ κατέφυγε στο [[Βέλγιο]], μετά από μέτρα που πήρε η κυβέρνηση του [[Φρανσουά Ολλάντ]] για την υψηλή [[φορολογία|φορολόγηση]] των πλουσίων.<ref name=nea/> Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας [[Ζαν-Μαρκ Αιρώ]] χαρακτήρισε την ενέργειά του αυτή αξιοθρήνητη και ο ηθοποιός, αντιδρώντας, απαρνήθηκε τη γαλλική [[υπηκοότητα]],<ref name=tse/> με τις ηθοποιούς Κατρίν Ντενέβ και [[Μπριζίτ Μπαρντό]] να στηρίζουν την απόφασή του (η πρώτη έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τους επικριτές του), ενώ ο πρόεδρος της [[Ρωσία]]ς, [[Βλαντιμίρ Πούτιν]], δήλωσε ότι, δεν θα έφερε αντίρρηση εάν ο Ντεπαρντιέ ζητούσε ρωσικό διαβατήριο.<ref name=nea>^ Η Κατρίν Ντενέβ υπερασπίζεται τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ [http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4777355 ΤΑ ΝΕΑ]</ref> Ο εκπρόσωπός του, όμως, δήλωσε άγνοια για τη δήλωση αυτή, καθώς και για τις προθέσεις του, ενώ ο πρόεδρος της [[Τσετσενία]]ς γνωστοποίησε πως, θα υποδεχόταν με χαρά το Γάλλο ηθοποιό.<ref name=tse>^ «Ασυλο» από την Τσετσενία στον Ζεράρ Ντεπαρντιέ [http://www.tovima.gr/world/article/?aid=489554 ΤΟ ΒΗΜΑ]</ref> Εκτός από τη βελγική και τη ρωσική υπηκοότητα, αρκετά πιθανό φαινόταν για τον ηθοποιό να γίνει πολίτης του [[μαυροβούνιο|Μαυροβουνίου]].<ref name=bom>^ Ο Πούτιν «έστειλε» ρωσικό διαβατήριο στον Ζεράρ Ντεπαρντιέ [http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/263271/o-poytin-esteile-rosiko-diavatirio-ston-zerar-nteparntie Newsbomb.gr]</ref> Τελικά, στις 3 Ιανουαρίου του 2013, ο Πούτιν υπέγραψε διάταγμα, το οποίο παρείχε στον Ντεπαρντιέ τη ρωσική υπηκοότητα.<ref>^ Ρώσος πολίτης με εντολή Πούτιν ο Ντεπαρντιέ [http://www.lifo.gr/now/world/21048 Lifo.gr]</ref> |
||
==Προσωπική ζωή== |
==Προσωπική ζωή== |
||
Γραμμή 89: | Γραμμή 88: | ||
| 1975 |
| 1975 |
||
| |
| |
||
| ''[[Ερωτικό Τρίο]] |
| ''[[Ερωτικό Τρίο]]'' |
||
| |
| |
||
|- |
|- |
Έκδοση από την 17:45, 4 Ιανουαρίου 2013
Ζεράρ Ντεπαρντιέ | |
---|---|
Ο Ντεπαρντιέ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, το 2010 | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gérard Depardieu (Γαλλικά)[1] |
Προφορά | |
Γέννηση | 27 Δεκεμβρίου 1948 Σατωρού, Γαλλία |
Κατοικία | Σατωρού[2] |
Εθνικότητα | Γαλλική |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλική |
Ιδιότητα | ηθοποιός ταινιών[1], ηθοποιός θεάτρου[1], σκηνοθέτης κινηματογράφου[3][4][1], παραγωγός ταινιών[5][4][1], τηλεοπτικός παραγωγός[6][1], επιχειρηματίας[5][7], ηθοποιός[1], ηθοποιός φωνής[8] και τραγουδιστής[9][1] |
Σύζυγος | Καρίν Σιλά και Ελιζαμπέτ Ντεπαρντιέ (1971–1996) |
Τέκνα | Ζυλί Ντεπαρντιέ, Γκιγιόμ Ντεπαρντιέ, Ροξάν Ντεπαρντιέ και Jean Depardieu[10] |
Γονείς | Ρενέ Ντεπαρντιέ και Αν Ντεπαρντιέ |
Αδέλφια | Αλαίν Ντεπαρντιέ |
Συγγενείς | Delphine Depardieu (ανιψιά) |
Είδος τέχνης | Κινηματογράφος |
Καλλιτεχνικά ρεύματα | Κωμωδία Δράμα |
Σημαντικά έργα | Το τελευταίο μετρό Police Συρανό ντε Μπερζεράκ Η πράσινη κάρτα |
Βραβεύσεις | 2 βραβεία Σεζάρ 1 Χρυσό Γάντι 1 βραβείο Στανισλάφσκι |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ (γαλλικά: Gérard Depardieu) (27 Δεκεμβρίου 1948) είναι Γάλλος ηθοποιός του κινηματογράφου.[11] Έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από διακόσιες ταινίες,[12] ερμηνεύοντας πληθώρα διαφορετικών ρόλων.[13]
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 27 Δεκμβρίου του 1948, στο Σατωρού. Ο πατέρας του ήταν μεταλλωρύχος.[11] Στα 13 του χρόνια παράτησε το σχολείο,[12] ενώ στα 15 του πήγε στο Παρίσι, για να σπουδάσει τη δραματική τέχνη. To 1965, έπαιξε για πρώτη φορά σε κινηματογραφική ταινία, η οποία ήταν μικρού μικρού μήκους και είχε τίτλο "Le Beatnik et le Minet".[13] Στη συνέχεια, ενσωματώθηκε στο θίασο του Ζαν-Λουί Κοσέ και, έπειτα, συμμετείχε στην τηλεοπτική σειρά "Rendez vous a Badenberg". Εκείνη την περίοδο γνώρισε τους Ρυφύς και Ρομάν Μπυτέιγ, με τους οποιούς έπαιξε στο θέατρο "Café de la Gare".[11] Ακολούθησαν μικροί ρόλοι σε μεγάλου μήκους ταινίες,[13] όπως το "Ναταλί Γκρανζέ" (1972) της Μαργκερίτ Ντυράς, η οποία είχε παταγώδη αποτυχία.[11]
Το 1974, έπαιξε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο, στην ταινία "Ο Χορός των Διεφθαρμένων" του Μπερτράν Μπλιε, ο οποίος ήταν μέλος της επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών. Το 1976, συμπρωταγωνίστησε με την Ορνέλλα Μούτι στην ταινία "Η τελευταία γυναίκα"[12] και στο "1900", του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.[13] Το 1980, κέρδισε το βραβείο Σεζάρ, χάρις στην ερμηνεία του στο "Το τελευταίο μετρό", στην οποία συμπρωταγωνίστησε με την Κατρίν Ντενέβ[12] και σκηνοθέτης ήταν ο Φρανσουά Τρυφώ. Μέσα στην ίδια χρονιά συνεργάστηκε, και πάλι, με τον Μωρίς Πιαλά, για την ταινία "Λούλου".
Το 1981, πρωταγωνίστησε στην ταινία του Ντανιέλ Βιν, "Η επιστροφή του Μαρτέν Γκερ" και το 1982, στο "Δαντών", του Αντρέι Βάιντα.[13] Το 1985, κέρδισε το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, αφού πρωταγωνίστησε στο "Police" του Μωρίς Πιαλά. Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στο "Ζαν ντε Φλορέτ" του Κλωντ Μπερρί. Το 1987, συνεργάστηκε και πάλι με τον Πιαλά στην ταινία "Κάτω από τον ήλιο του σατανά", συμπρωταγωνιστώντας, παράλληλα, με την Σαντρίν Μπονέρ, ενώ το 1988, συμπρωταγωνίστησε με την Ιζαμπέλ Αντζανί στο "Camille Claudel". Το 1990, συνεργάστηκε με τον Ζαν-Πωλ Ραππενώ για την ταινία "Συρανό ντε Μπερζεράκ", χάρις στην ερμηνεία του στην οποία, κέρδισε το βραβείο Σεζάρ, το βραβείο καλύτερου ηθοποιού του Φεστιβάλ των Καννών, ενώ προτάθηκε και για ένα βραβείο Όσκαρ. Την ίδια χρονιά κέρδισε το Χρυσό Γάντι του καλύτερου ηθοποιού,[12] πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Πίτερ Ουϊαρ, "Η πράσινη κάρτα".
Το 1991, συνεργάστηκε σε επαγγελματικό επίπεδο, για πρώτη φορά με το γιο του Γκιγιώμ, στην ταινία "Όλα τα πρωινά του κόσμου" του Αλαίν Κορνώ.[11] Το 1992, στην ταινία "1492: Conquest of Paradise" είχε τον ρόλο του Χριστόφορου Κολόμβου.[12] Το 1994, πρωταγωνίστησε στην ταινία του Υβ Ανζελό, "Ο συνταγματάρχης Σαμπέρτ"[13] και στο "My Father the Hero". Το 1996, έπαιξε στο "Hamlet". Την ίδια χρονιά τού απονεμήθηκε ο τίτλος του "Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής". Το 1998, πρωταγωνίστησε στην ταινία "Το Σιδηρούν Προσωπείον" (μαζί με τους Τζέρεμυ Άιρονς, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζων Μάλκοβιτς, Γκάμπριελ Μπερν και Χιου Λώρι). Το 1999, είχε τον ρόλο του Οβελίξ στην ταινία "Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα", συμπρωταγωνιστώντας με τον Κριστιάν Κλαβιέ. Η ταινία αυτή προτάθηκε για τέσσερα βραβεία Σεζάρ, κερδίζωντας τα τρία από αυτά.[12] Το 2000, έπαιξε στο "Vatel" του Ρόλαντ Ζοφέ.[13] και συμπρωταγωνίστησε με την Γκλεν Κλόουζ στην ταινία "102 Σκυλία της Δαλματίας".
Το 2002, είχε και πάλι το ρόλο του Οβελίξ, στην ταινία "Αστερίξ και Οβελίξ: επιχείρηση Κλεοπάτρα", στην οποία έπαιξε και η Μόνικα Μπελλούτσι και έκοψε 15 εκατομμύρια εισιτήρια μόνο στη Γαλλία. Την ίδια χρονιά, έπαιξε στην ταινία "Between Strangers", με τη Σοφία Λόρεν και τον Μάλκολμ ΜακΝτάουελ.[12] Το 2004, έπαιξε στο "Ο χρόνος που κυλά" του Αντρέ Τισενέ και την επόμενη χρονιά, συνεργάστηκε ξανά με τον Μπερτράν Μπλιε για το "Πόσο μ'αγαπάς;".[13] Το 2006, πρωταγωνίστησε στο "Paris, je t'aime". Την ίδια χρονιά, μάλιστα, τού απονεμήθηκε το βραβείο Στανισλάφσκι, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας, για την καριέρα του στο χώρο της υποκριτικής. Το 2008, ξαναπήρε το ρόλο του Οβελίξ, για το "Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες", μαζί με τους Κλοβί Κορνιγιάκ και Αλαίν Ντελόν. Η ταινία αυτή είχε προϋπολογισμό 78 εκατομμύρια ευρώ. Το 2010, πρωταγωνίστησε στις ταινίες "Mammuth" και "Potiche" (στη δεύτερη μαζί με την Κατρίν Ντενέβ).[12] Tο 2012, πρωταγωνίστησε στο "Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία"[14] και στο "Ο άνθρωπος που γελά".[15]
Άρνηση της γαλλικής υπηκοότητας λόγω φορολογίας
Το 2012, ο Ντεπαρντιέ κατέφυγε στο Βέλγιο, μετά από μέτρα που πήρε η κυβέρνηση του Φρανσουά Ολλάντ για την υψηλή φορολόγηση των πλουσίων.[16] Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζαν-Μαρκ Αιρώ χαρακτήρισε την ενέργειά του αυτή αξιοθρήνητη και ο ηθοποιός, αντιδρώντας, απαρνήθηκε τη γαλλική υπηκοότητα,[17] με τις ηθοποιούς Κατρίν Ντενέβ και Μπριζίτ Μπαρντό να στηρίζουν την απόφασή του (η πρώτη έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τους επικριτές του), ενώ ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, δήλωσε ότι, δεν θα έφερε αντίρρηση εάν ο Ντεπαρντιέ ζητούσε ρωσικό διαβατήριο.[16] Ο εκπρόσωπός του, όμως, δήλωσε άγνοια για τη δήλωση αυτή, καθώς και για τις προθέσεις του, ενώ ο πρόεδρος της Τσετσενίας γνωστοποίησε πως, θα υποδεχόταν με χαρά το Γάλλο ηθοποιό.[17] Εκτός από τη βελγική και τη ρωσική υπηκοότητα, αρκετά πιθανό φαινόταν για τον ηθοποιό να γίνει πολίτης του Μαυροβουνίου.[18] Τελικά, στις 3 Ιανουαρίου του 2013, ο Πούτιν υπέγραψε διάταγμα, το οποίο παρείχε στον Ντεπαρντιέ τη ρωσική υπηκοότητα.[19]
Προσωπική ζωή
Είναι νυμφευμένος με την Ελιζαμπέτ Γκινιό.[11]
Το 2008, πέθανε ο -επίσης ηθοποιός- γιος του, Γκιγιώμ, από οξεία πνευμονία.
Σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα έχει επιζήσει από αεροπορικό ατύχημα, πενταπλό μπάι-πας και περισσότερα από 15 ατυχήματα με μοτοσυκλέτα.[12]
Φέρεται να είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και τον Φρανσουά Μιτεράν.[11]
Φιλμογραφία
Έτος | Επίσημος τίτλος της ταινίας | Ελληνικός τίτλος | Σημειώσεις | |
---|---|---|---|---|
1965 | Le Beatnik et le Minet | |||
1971 | Un peu de soleil dans l'eau froide | Λίγος ήλιος στο κρύο νερό | ||
1972 | Nathalie Granger | Ναταλί Γκρανζέ | ||
1972 | La Scoumone | Αγάπη για τον έρωτα | ||
1974 | Les Valseuses | Ο Χορός των Διεφθαρμένων | ||
1974 | Η Παλιοπαρέα | |||
1975 | Ληστεία Τρίτου Βαθμού | |||
1975 | Ερωτικό Τρίο | |||
1976 | 1900 | 1900 | ||
1976 | La Dernière Femme | Η Τελευταία Γυναίκα | ||
1977 | Dites-lui que je l'aime | |||
1978 | Préparez vos mouchoirs | |||
1980 | Loulou | Λούλου | ||
1980 | Le Dernier Métro | Το τελευταίο μετρό | Ο Ντεπαρντιέ κέρδισε το πρώτο του βραβείο Σεζάρ | |
1981 | Le Retour de Martin Guerre | Η επιστροφή του Μαρτέν Γκερ | ||
1981 | La Femme d'à côté | Η Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας | ||
1982 | Danton | Δαντών | ||
1985 | Police | Ο Ντεπαρντιέ κέρδισε το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας | ||
1986 | Tenue de soirée | |||
1986 | Jean de Florette | Ζαν ντε Φλορέτ | ||
1987 | Sous le soleil de Satan | Κάτω από τον ήλιο του σατανά | ||
1988 | Camille Claudel | |||
1989 | Trop belle pour toi | |||
1990 | Cyrano de Bergerac | Συρανό ντε Μπερζεράκ | Ο Ντεπαρντιέ κέρδισε βραβείο Σέζαρ, βραβείο καλύτερου ηθοποιού του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και προτάθηκε και για βραβείο Όσκαρ | |
1990 | Green Card | Η πράσινη κάρτα | Ο Ντεπαρντιέ κέρδισε το Χρυσό Γάντι του καλύτερου ηθοποιού | |
1991 | Tous les matins du monde | Ολα τα πρωινά του κόσμου | ||
1992 | 1492: Conquest of Paradise | |||
1993 | Germinal | Ζερμινάλ | ||
1994 | Le Colonel Chabert | Ο συνταγματάρχης Σαμπέρτ | ||
1994 | My Father the Hero | |||
1996 | The Secret Agent | |||
1996 | Hamlet | |||
1998 | The man in the iron mask | Το Σιδηρούν Προσωπείον | ||
1999 | Astérix et Obélix contre César | Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα | Η ταινία κέρδισε τρία βραβεία César | |
2000 | Vatel | Vatel | ||
2001 | 102 Dalmatians | Τα 102 σκυλιά της Δαλματίας | ||
2002 | Astérix & Obélix: Mission Cléopâtre | Αστερίξ και Οβελίξ: επιχείρηση Κλεοπάτρα | ||
2002 | I am Dina | |||
2002 | Between Strangers | |||
2003 | Le pacte du silence | |||
2003 | Nathalie... | |||
2003 | Last holiday | |||
2004 | Les Temps qui changet | Ο χρόνος που κυλά | ||
2005 | Combien tu m'aimes | Πόσο μ'αγαπάς; | ||
2006 | Paris, je t’ aime | |||
2006 | Quand j'étais chanteur | |||
2008 | Astérix aux jeux olympiques | Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες | ||
2008 | Babylon A.D. | |||
2010 | Mammuth | |||
2010 | Portiche | |||
2012 | Asterix & Obelix: Au Service de sa Majeste | Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ στη Βρετανία | ||
2012 | L'homme qui rit | Ο άνθρωπος που γελά |
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ www
.magcentre .fr /63826-depardieu-un-petit-francais-ne-a-chateauroux. - ↑ digiguide
.tv /celebrity /G%C3%A9rard+Depardieu /39314 /. - ↑ 4,0 4,1 www
.nytimes .com /movies /person /530448 /G-rard-Depardieu /filmography. - ↑ 5,0 5,1 www
.gettyimages .com /detail /news-photo /french-born-russian-actor-grard-depardieu-recording-the-news-photo /482277325. - ↑ www
.goldstar .com /events /santa-monica-ca /cyrano-de-bergerac-1. - ↑ www
.bloomberg .com /bw /articles /2012-12-17 /depardieu-will-give-up-french-citizenship-over-taxes. - ↑ Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ www
.rtbf .be /article /gerard-depardieu-sa-discrete-carriere-de-chanteur-aura-bientot-40-ans-10380993. - ↑ www
.parismatch .be /actualites /people /2022 /07 /01 /il-est-parfait-jean-le-fils-de-16-ans-de-gerard-depardieu-se-fait-remarquer-2BVUJK44TFEIDPD4GELW3N7NAE /. - ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 ^ Ζεράρ Ντεπαρντιέ ΤΟ ΒΗΜΑ
- ↑ 12,00 12,01 12,02 12,03 12,04 12,05 12,06 12,07 12,08 12,09 ^ Who is who: Ζεράρ Ντεπαρντιέ Clickatlife.gr
- ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 13,7 ^ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica, τόμος 39, σελ. 479
- ↑ ^ Αστεριξ και Οβελίξ στη Βρετανία Αθηνόραμα
- ↑ ^ L'homme qui rit (2012) Imdb.com
- ↑ 16,0 16,1 ^ Η Κατρίν Ντενέβ υπερασπίζεται τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ ΤΑ ΝΕΑ
- ↑ 17,0 17,1 ^ «Ασυλο» από την Τσετσενία στον Ζεράρ Ντεπαρντιέ ΤΟ ΒΗΜΑ
- ↑ ^ Ο Πούτιν «έστειλε» ρωσικό διαβατήριο στον Ζεράρ Ντεπαρντιέ Newsbomb.gr
- ↑ ^ Ρώσος πολίτης με εντολή Πούτιν ο Ντεπαρντιέ Lifo.gr