Στίβεν Κινγκ

Στίβεν Κινγκ
Όνομα	Στίβεν Κινγκ
Γέννηση	21 Σεπτεμβρίου 1947 (1947-09-21) Μέιν, ΗΠΑ
Επάγγελμα/ ιδιότητες	τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας, ηθοποιός, αρθρογράφος, σεναριογράφος, δημοσιογράφος, σκηνοθέτης, καθηγητής, μυθιστοριογράφος, συγγραφέας και σκηνοθέτης κινηματογράφου
Υπηκοότητα	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Σχολές φοίτησης	Lisbon High School, Πανεπιστήμιο του Μέιν, Hampden Academy και Lisbon Falls High School
Σύζυγος(οι)	Tabitha King (7  Ιανουαρίου 1971)
Τέκνα	Joe Hill, Owen King και Naomi King
stephenking.com
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα
δεδομένα ()

Ο Στίβεν Έντγουιν Κινγκ (Stephen Edwin King) γενν. Πόρτλαντ, Μέιν, 21 Σεπτεμβρίου 1947) είναι Αμερικανός συγγραφέας και ένας από τους διασημότερους συγγραφείς βιβλίων θρίλερ και τρόμου. Δίδασκε αγγλικά στο γυμνάσιο, όταν το 1974 εκδόθηκε το Κάρι, το πρώτο μυθιστόρημά του. Έχει γράψει και υπό ψευδώνυμο, το 1972 ως Τζόν Σουΐθεν (John Swithen) και μεταξύ 1972 και 1985 ως Ρίτσαρντ Μπάκμαν (Richard Bachman)

Σήμερα, με περισσότερα από 40 μυθιστορήματα και 200 διηγήματα στο ενεργητικό του, αναγνωρίζεται ως σημαντικός τεχνίτης του τρόμου και της φαντασίας αλλά και ένας από τους μείζονες συγγραφείς του 20ου αιώνα. 'Εχει επανειλημμένα αποσπάσει το Διεθνές Βραβείο Φαντασίας, τα βραβεία Bram Stoker, O. Henry, Nebula και άλλα πολλά, ενώ τιμήθηκε από την Ένωση Συγγραφέων Τρόμου για το συνολικό του έργο. Το 2003 τιμήθηκε με το μετάλλιο Διακεκριμένης Συνεισφοράς από το Εθνικό Ίδρυμα Βιβλίου των ΗΠΑ. Σήμερα εξακολουθεί να ζει με την σύζυγό του στο Μέιν.

Η ζωή του

Η παιδική ηλικία του

Ο Στίβεν Κινγκ γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1947 στο Πόρτσλαντ/Μέιν/ΗΠΑ ως γιός του ναυτικού Ντόναλντ Έντουιν Κινγκ και της γυναίκας του Νέλυ Ρουθ Πίλσμπουρυ. Αφού παράτησε ο πατέρας του την οικογένειά του το 1949, όταν ο Στίβεν ήταν 2 χρονών, ήταν αναγκασμένη η μητέρα του να μεγαλώσει μόνη της τον ίδιο και τον μεγαλύτερο αδερφό του Ντέιβιντ. Ίσα-ίσα, που μπορούσε έτσι να θρέψει την οικογένειά της με ευκαιριακές δουλειές και μετακόμιζε συχνά. Ο Στίβεν Κινγκ έγραψε τις πρώτες του ιστορίες κιόλας σε ηλικία επτά ετών. Στο σινεμά παρακολουθούσε συχνά ταινίες επιστημονικής φαντασίας και φανταστικές ταινίες, απ' όπου προέρχεται και η προτίμησή του για τις ιστορίες τρόμου. Σε ηλικία δεκατριών χρονών βρήκε μια κούτα γεμάτη με ανολοκλήρωτα χειρόγραφα του πατέρα του, κυρίως ιστορίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Στο αυτοβιογραφικό του έργο "Οn Writing" (μτφρ: Περί της συγγραφής) γράφει, ότι αυτό ήταν γι' αυτόν μια καθοριστική εμπειρία. Σε ηλικία δεκαεννιά χρονών εξέδωσε την πρώτη του ιστορία "I was a Teenager Grave Robber" στο περιοδικό "Comics Review".

Η ζωή του πριν από την πρώτη επιτυχία

Από το 1966 έως το 1970 ο Κίνγκ σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μέϊν, όπου και γνώρισε την αργότερα σύζυγό του Ταμπίτα (Tabitha) του γένους Σπρούς (Spruce). Στις 2 Ιανουαρίου 1971 παντρεύτηκαν και την ίδια ακόμα χρονιά γεννήθηκε η κόρη τους Ναόμι (Naomi). Από το 1971 αμέσως μετά την αποφοίτησή του ξεκίνησε να διδάσκει στο Χάμπτον (Hampton) του Μέϊν ως καθηγητής αγγλικών. Το εισόδημά του, όμως, έφτανε με το ζόρι για να ταΐσει την οικογένειά του, λόγος, για τον οποίο δούλευε τα βράδια ως σιδερωτής σ' ένα μαγαζί με πλυντήρια. Έτσι του έμενε μόνο ελάχιστος ελεύθερος χρόνος, τον οποίο χρησιμοποιούσε για να γράφει μικρές ιστορίες. Αν και τα κατάφερνε πού και πού να πουλήσει καμιά από αυτές τις ιστορίες, βρισκόταν ακόμα πολύ μακρυά από το να μπορεί να εξασφαλίσει το εισόδημά του με την συγγραφική του εργασία. Ήδη πριν από την επιτυχία του ο Κινγκ έγραφε αρκετά μυθιστορήματα, τα οποία, όμως, δεν είχαν γίνει αποδεκτά από τους εκδότες. Αργότερα τα δημοσίευσε επεξεργασμένα κάτω από το ψευδώνυμο του "Ρίτσαρντ Μπάχμαν" (Richard Bachman).

Οικονομική επιτυχία

To σπίτι του Κινγκ στο Μπάνγκορ του Μέιν.

Σ' ένα ενοικιασμένο τροχόσπιτο ξεκίνησε ο Κινγκ να γράφει το μυθιστόρημά του "Κάρυ" (Carrie). Όπως αποκάλυψε στην αυτοβιογραφία του On writing (περί συγγραφής), κατά το διάβασμά του θεώρησε το χειρόγραφο του Κάρι άσχημο και το προώθησε στον σκουπιδοτενεκέ. Εκεί το βρήκε η γυναίκα του, το ανέσυρε και τον προέτρεψε να ολοκληρώσει το μυθιστόρημα. Ο Κινγκ το έκανε, και το 1973 δέχτηκε ο εκδοτικός οίκος "Ντάμπλντέι" (Doubleday) την ιστορία. Λίγο αργότερα απέκτησε η "Νιού Αμέρικεν λάιμπρερυ" (New American Library) τα δικαιώματα βιβλίου τσέπης για το ποσό-ρεκόρ των 400.000 δολαρίων. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος και την επιτυχή μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη τον έκαναν με ένα χτύπημα γνωστό. Υπερλουσμένος με χρήμα και δόξα, αποφάσισε να παρατήσει το επάγγελμα του καθηγητή και να αφοσιωθεί πλέον ολοκληρωτικά με τη συγγραφή. Λίγο καιρό αργότερα κάνει την εμφάνισή του το βιβλίο "Η λάμψη" (The Shining), που επίσης έγινε μπέστ-σελλερ.

Προβλήματα με το αλκοόλ

Ο Στίβεν Κινγκ ξεκίνησε από πολύ νωρίς να πίνει και κατάληξε, αρχικά χωρίς να το συνειδητοποιήσει καλά-καλά, στον αλκοολισμό και ξεκίνησε αργότερα να παίρνει και άλλα ναρκωτικά, όπως αναβολικά και κοκαΐνη. Από το 1985 ο Κινγκ δεν ήταν μόνο εξαρτημένος από το αλκοόλ, αλλά και από την κοκαΐνη. Με τη βοήθεια της γυναίκας του, των φίλων του και μιας θεραπείας μπόρεσε να ξεπεράσει τις εξαρτήσεις του αρχές του 1990. Αυτό, που τον κίνησε να αποφασίσει την απεξάρτησή του, το πέτυχε η γυναίκα του με ένα επιθετικό τέχνασμα: όταν είδε ότι δεν μπορούσε να τον βοηθήσει ή να βοηθηθεί μόνος του, μάζεψε μια μέρα όλους τους φίλους και συγγενείς του και τον εξέθεσε μπροστά τους αποκαλύπτοντας την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά.

Ο μουσικός

Το ιδρυθέν το 1992 συγκρότημα "Rock Bottom Remainders" αποτελείται από συγγραφείς. Μεταξύ άλλων είναι μέλη του δίπλα στον Στίβεν Κινγκ και οι Ρίντλεϋ Πίρσον (Ridley Pearson), Ματ Γκρένινγκ (Matt Groening), Άμυ Ταν (Amy Tan), Ντέιβ Μπέρυ (Dave Berry) και Σκοτ Τούροου (Scott Turow). Από την ίδρυσή του το συγκρότημα έχει δώσει εκατοντάδες συναυλίες, συνήθως για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αλλά, όμως, ο Στίβεν Κινγκ, ο οποίος στο συγκρότημα παίζει κιθάρα και τραγουδά ευκαιριακά, δεν συμμετέχει σε όλες τις εμφανίσεις του.

Το ψευδώνυμο Ρίτσαρντ Μπάχμαν (Richard Bachman)

Κάτω από το ψευδώνυμό του "Ρίτσαρντ Μπάκμαν" ο Κινγκ δημοσίευε ως τώρα έξι μυθιστορήματα: "Η οργή" (Rage) το 1977, "Η μακριά πορεία" (The Long Walk) το 1979, "Έργα οδοποΐας" (Road Works) το 1981, "Ο δρομέας" (The Running Man) το 1982 (γυρίστηκε ομώνυμη ταινία με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ το 1987), "Αδύνατος" (Thinner) το 1984 [αυτή η έκδοση οδήγησε στην αποκάλυψη του ψευδώνυμου αυτού και γυρίστηκε ομώνυμη ταινία από τον Tom Holland το 1996, ο οποίος σκηνοθέτησε ήδη την ταινία "Λαγκολίερς" (Langoliers)] και "Οι ρυθμιστές" (The Regulators) το 1996. Φέτος το 2007 αναμένεται η έκδοση στις ΗΠΑ το έβδομο μυθιστόρημα το "Blaze".

Αρχικά ο Στίβεν Κινγκ κυκλοφόρησε τα βιβλία με το ψευδώνυμο, για να μην πλυμμυρίσει μετά τις επιτυχίες των "Κάρι (μυθιστόρημα)" (Carrie), "Σάλεμς Λοτ" (Salem's Lot) και "Η Λάμψη" (The Shining) την αγορά με βιβλία του Κινγκ, αλλά και για να δεί, αν αγοράζονται τα κείμενά του εξαιτίας του ονόματος στο εξώφυλλο ή λόγω της ποιότητάς των. Τα έργα κάτω από το ψευδώνυμό του ήταν εμπορικά, αλλά αφού έγινε γνωστό ότι ευθύνεται ο Κινγκ γι' αυτά, εξερράγησαν και εδώ οι αριθμοί πωλήσεων.

Ο βιβλιοπώλης Στίβεν Μπράουν (Stephen Brown) μετά την ανάγνωση του πέμπτου μυθιστορήματος του Μπάχμαν "Αδύνατος" (Thinner) εξέτασε προσεκτικότερα τα προηγούμενα τέσσερα βιβλία του. Από λάθος του εκδοτικού οίκου NAL οφείλεται το γεγονός ότι βρήκε στα έντυπα πνευματικών δικαιωμάτων του βιβλίου "Η Οργή" (Rage) το όνομα "Στίβεν Κινγκ". Όλα τα υπόλοιπα μυθιστορήματα είχαν εγγραφεί με το όνομα "Ρίτσαρντ Μπάχμαν".

Στις 9 Φεβρουαρίου 1985 δημοσιεύει η ημερήσια εφημερίδα "Bangor Dialy News" την είδηση με τον εξής τίτλο: "Μ' ένα ψευδώνυμο κρατήθηκαν σε μυστήριο πέντε ιστορίες του Κινγκ". Κιόλας λίγο καιρό αργότερα ξαναεμφανίστηκαν όλα τα βιβλία του Μπάχμαν στις λίστες καλύτερων πωλήσεων. Μόνο στο μυθιστόρημα "Αδυναμία" (Thinner), το οποίο με 28.000 αντίτυπα ήταν αναμφίβολα εμπορικά πετυχημένο, δεκαπλασιάστηκαν οι πωλήσεις του (280.000 αντίτυπα).

Αφού έγινε γνωστό, ποιός κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο, ο Κινγκ άφησε τον Ρίτσαρντ Μπάχμαν να πεθάνει δημοσίως τον θάνατο από 'ψευδωνυμικό καρκίνο'. Το 1996, όμως, τον άφησε εκπλήσσοντας να ξαναζήσει και δημοσιεύει δύο μυθιστορήματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες για το τέρας "ΤΑΚ". Η παραλλαγή του Στίβεν Κινγκ της ιστορίας κυκλοφορεί κάτω από τον τίτλο "Ντεσπερέσιον" (Desperation), αυτή του Μπάχμαν- στον πρόλογο σημειώνεται ότι πρόκειται για ένα χαμένο χειρόγραφο, το οποίο ανακάλυψε η 'χήρα' του Μπάχμαν στα προσωπικά του αντικείμενα- κάτω από τον τίτλο "Οι ρυθμιστές" (The Regulators). Όπως και προτύτερα στο "Πράσινο μίλι" (The Green Mile) ο Κινγκ κατηγορείται ότι κερδοσκοπεί με αυτόν τον τρόπο της δημοσίευσης.

Με τους "Ρυθμιστές" κατάφερε ο Κινγκ να συνδεθεί στο εκφραστικό στυλ των πρώτων τεσσάρων του μυθιστορημάτων, τα οποία όλα τους γράφτηκαν πριν από την "Κάρυ" και διαφέρουν στην έκφραση αρκετά από το στυλ των μετέπειτα έργων του Κινγκ. Μετά την αποκάλυψη του ψευδώνυμου και κάτω από την πίεση της αμερικανικής κοινής γνώμης εμφανίστηκαν ακόμα το 1985 αυτά τα τέσσερα μυθιστορήματα σε συγκεντρωτικό τόμο κάτω από το τίτλο "Στίβεν Κινγκ, Τα βιβλία του Μπάχμαν: τέσσερεις πρώιμες νουβέλες" (Stephen King: The Bachman Books: Four Early Novels)

Ο Στίβεν Κινγκ θεματοποίησε στο τρίτο τόμο της τριλογίας του Καστλ Ροκ "Το πρόσωπο του φόβου" (The dark half) την αποκάλυψη του προσωπικού του ψευδώνυμου και χρωμάτισε το μυθιστόρημα με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ακριβώς όπως και ο Κινγκ συμβαίνει και στον συγγραφέα Θάντεος Μπομόντ (Thaddeus Beaumont)- οικονομική επιτυχία με την αποκάλυψη του ψευδωνύμου- όμως στο μυθιστόρημα αλλάζουν τους ρόλους συγγραφέας και ψευδώνυμο.

Το ψευδώνυμο Τζον Σουΐθεν (John Swithen)

Το ψευδώνυμο Τζον Σουΐθεν χρησιμοποιήθηκε από τον Κινγκ μονάχα μία φορά και μάλιστα για την δημοσίευση της ιστορίας μικρού μήκους "Το πέμπτο τέταρτο" (The fifth Quarter) τον Απρίλιο του 1972 στο αμερικάνικο ανδρικό περιοδικό "Cavalier". Χρόνια αργότερα (το 1993)επαναδημοσιεύθηκε η ιστορία κάτω από το πραγματικό όνομα του Κινγκ στη συλλογή ιστοριών "Εφιάλτες και ονειρότοποι" (Nightmares & Dreamscapes) και μεταφέρθηκε σε σειρά ταινιών με τίτλο "Εφιάλτες και ονειρότοποι: Από τις ιστορίες του Στίβεν Κινγκ" (Nightmares & Dreamscapes: From the Stories of Stephen King). Η συλλογή, τρίτη σε σειρά συλλογή ιστοριών μικρού μήκους του Κινγκ μετά το "Νυχτερινή Βάρδια" (Graveyard Shift) το 1978 και το (Sceleton Crew) το 1985, την αφιέρωσε ο Κινγκ στον αμερικανό ποιητή, συγγραφέα και μεγάλο παραμυθά, όπως γράφει στην αφιέρωσή του ο Κινγκ, Thomas Williams (1926-1990). Ακολούθησαν άλλες δύο συλλογές.

Η συνεργασία με τον Πίτερ Στράουμπ (Peter Straub)

Μαζί με το Πίτερ Στράουμπ ο Στίβεν Κινγκ έγραψε το 1984 το δημοσιευμένο βιβλίο "Το φυλαχτό" (The Talisman). Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ εξασφάλισε για την εταιρία του παραγωγής "DreamWorks" τα δικαιώματα κινηματογράφισης για το βιβλίο αυτό, στο οποίο ο πρωταγωνιστής έπρεπε να ξεκινήσει ένα ταξίδι διαμέσω όλης τς Αμερικής και ενός παράλληλου κόσμου. Το 2001 δημοσιεύθηκε η συνέχεια του "Φυλαχτού" με τον τίτλο "Το μαύρο σπίτι" (The Black House).

Ταινίες

Ο Στίβεν Κινγκ ήταν επίσης και σκηνοθέτης: το 1996 γύρισε την ιστορία του μικρού μήκους "Trucks" με τίτλο "Rhea M" με μάλλον μέτρια επιτυχία. Γι' αυτήν την σκηνοθετική του απόδοση ήταν υποψήφιος για το Χρυσό Βατόμουρο ως χειρότερος σκηνοθέτης, αλλά δεν πήρε τελικά το βραβείο. Έγραψε το σενάριο για το μουσικό βίντεο "Ghosts" του Μάικλ Τζάκσον. Λόγω μη ικανοποίησης με την κινηματογραφική μεταφορά της "Λάμψης" (Shining) του Στάνλεϋ Κιούμπρικ το 1980 έγραψε το σενάριο για ένα επαναγύρισμα, που προβλήθηκε σε τρία επεισόδια στην τηλεόραση.

Προβλήματα με οπαδούς

Το 1979 ο Κινγκ έπεσε πάνω στον Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν, Mark David Chapman, γεγονός, όμως, ευτυχώς χωρίς 'παρενέργειες'. Αλλά το 1991 απέκτησε προβλήματα με την Anne Hiltner, η οποία τον κατηγορούσε ότι αντέγραφε, όπως και με τον Eric Keene, ο οποίος διέρηξε στο σπίτι του και απείλησε τη γυναίκα του Κινγκ, την Tabitha. Προπαντός στο "Μίζερυ" (Misery) του 1987, όπως και στη νουβέλα "Το μυστικό παράθυρο, ο μυστικός κήπος" από τη συλλογή ιστοριών μικρού μήκους "Λανγκολίερς" (Langoliers) του 1990, και τελευταία στο "Η Ιστορία Της Λίσι" (Lisey's story) του 2006 ο Κινγκ επεξεργάζεται το φόβο του για παράφορους οπαδούς.

Βαρύ αυτοκινητιστικό ατύχημα

Στις 19 Ιουνίου 1999 ο Κινγκ χτυπήθηκε κατά τη διάρκεια ενός περίπατου από ένα μικρό λεοφορείο και τραυματίστηκε σοβαρά. Ο οδηγός, ο Bryan Smith, ήταν μεθυσμένος και "τον απασχόλησε ο σκύλος του", όπως ανέφερε ο ίδιος. Αργότερα ζήτησε δημοσίως συγγνώμη για το ατύχημα, που αυτός προκάλεσε. Ο Κινγκ νοσηλεύτηκε επί τρεις βδομάδες στο νοσοκομείο. Μετά από το λάθος μιας τοπικής εφημερίδας πολλοί τον πίστευαν νεκρό. Κατά την ανάρρωσή του από τις συνέπειες του ατυχήματος έγραψε το μυθιστόρημα "Ονειροπαγίδα" (Dreamcatcher). Αργότερα ο Κινγκ αγόρασε το ατυχές αυτοκίνητο, το οποίο την ημέρα ένα χρόνο μετά το ατύχημα το κατέστρεψε και το απέσυρε ιδιόχειρα, για να το αποσύρει ως αντικείμενο αγοραπωλησίας από την κυκλοφορία. Ο Bryan Smith πέθανε 43 χρονών το Σεπτέμβριο 2000, συμπτωματικά την ημέρα γεννεθλίων του Στίβεν, πράγμα που οδήγησε σε φήμες μυστικιστικού τύπου στην κοινότητα των οπαδών του. Αναφορές σ' αυτό το περιστατικό βρίσκονται στο πρώτο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς "Kingdom Hospital", δικής του παραγωγής, καθώς και στα "Λύκοι της Κάλλα" (Wolves of the Calla) και "Το τραγούδι της Σουζάννα" (Song of Susannah), οι τόμοι τέσσερα και πέντε της σειράς "Ο Σκοτεινός πύργος" (The dark Tower). Το ίδιο το ατύχημα είναι θέμα του έβδομού τόμου της σειράς αυτής το "Ο Σκοτεινός πύργος" (The dark Tower). Ο Bryan Smith αναφέρεται στο μυθιστόρημα αυτό με το όνομά του.

Τιμητικές διακρίσεις και βραβεία

Ο Στίβεν Κίνγκ και διάφοροι παράγωντες (σκηνοθέτες και ηθοποιοί κλπ.) διακρίθηκαν συνολικά με πλήθος βραβείων για διάφορες μορφές των ιστοριών του. Διακρίθηκε :

• 1980 το World Fantasy Award της World Fantasy Convention (Συνάντηση επαγγελματιών, συλλεκτών και άλλων ενδιαφερόμενων στο χώρο του σκοτεινής και ελαφριάς φαντασίας στη τέχνη και λογοτεχνία) στην κατηγορία "Καλύτερη νουβέλα φαντασίας" για την ιστορία του "The Reach" από τη συλλογή διηγημάτων "Skeleton Crew",
• 1981 με το Best Book for young adults (Καλύτερο βιβλίο για νέους ενήλικες) της American Library Association (αμερικάνικο ίδρυμα βιβλιοθηκών;) για το βιβλίο του "Δύναμη πυρός" (Firestarter) του 1980,
• 1981 με το Alumni Career Award του Πανεπιστημίου του Μέιν στο Ορόνο,με * 1982 ως ο 'Καλύτερος φανταστικός συγγραφέας της χρονιάς' από το περιοδικό 'US-Magazine'
• 1982 με το Hugo Award (κανονικά: Science Fiction Achievement Award), βραβείο αναγνωστών (επιστημονικής φαντασίας και όχι μόνο) του λουξεμβουργικο-αμερικανού εκδότη και συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Hugo Gernsback (1884-1967), στην κατηγορία "Καλύτερο βιβλίο μη φανταστικό", για το ερευνητικό βιβλίο του" (Dance Macabre) του 1981,
• 1982 με το Locus Award του αμερικάνικου περιοδικού 'Locus Magazine', που δίνει βραβεία αναγνωστών για λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας και φαντασίας (καμιά φορά και σκοτεινής φαντασίας και τρόμου), στην κατηγορία "Καλύτερο βιβλίο μη φανταστικό" (Best Non Fiction/Related/Reference Book), επίσης για το ερευνητικό βιβλίο του" (Dance Macabre) του 1981,
• 1986 το Golden Pen Award από την Young Adult Advisory Committee της δημοτικής βιβλιοθήκης του Spokane (Spokane Public Library),
• 1986 με το Locus Award του αμερικάνικου περιοδικού 'Locus Magazine' στην κατηγορία "Συλλογές" για την συλλογή μικρών ιστοριών "Skeleton Crew",
• 1987 με το Bram Stoker Award της Horror Writers Association (Ένωση Συγγραφέων Τρόμου) στην κατηγορία "Καλύτερη νουβέλα" για το βιβλίο του "Μίζερυ" (Misery) του 1987,
• 1990 με το Bram Stoker Award της Horror Writers Association (Ένωση Συγγραφέων Τρόμου) στην κατηγορία "Καλύτερη συλλογή" για τη συλλογή του νουβελών "(ελλην.;)" (Four Past Midnight) του 1987,
• 1994 με το βραβρείο αγγλόφωνης λογοτεχνίας O. Henry Award, πού δίνεται από το 1919 για ιστορίες μηκρού μήκους, στην κατηγορία "Καλύτερη αμερικάνικη ιστορία μικρού μήκους" για την ιστορία του "Ο άνδρας με το μαύρο κουστούμι" (The Man in the Black Suit) από τις συλλογές "Six Stories" και "Everything's Eventual",
• 1994 με το World Fantasy Award της World Fantasy Convention (Συνάντηση επαγγελματιών, συλλεκτών και άλλων ενδιαφερόμενων στο χώρο του σκοτεινής και ελαφριάς φαντασίας στη τέχνη και λογοτεχνία) στην κατηγορία "Καλύτερη νουβέλα φαντασίας" για την ιστορία του "Ο άνδρας με το μαύρο κουστούμι" (The Man in the Black Suit) από τις συλλογές "Six Stories" και "Everything's Eventual",
• 1995 με το Bram Stoker Award της Horror Writers Association (Ένωση Συγγραφέων Τρόμου) στην κατηγορία "Καλύτερη ιστορία μικρού μήκους" για την ιστορία του "Πρωινό στο Γκόθαμ καφέ" (Lunch at the Gotham Cafe) από τη μετέπειτα συλλογή του "Everything's Eventual",
• 1996 με το Bram Stoker Award της Horror Writers Association (Ένωση Συγγραφέων Τρόμου) στην κατηγορία "Καλύτερο μυθιστόρημα τρόμου" για το βιβλίο του "Το πράσινο μίλι" (The Green Mile) του 1996,
• 1996 με το 9th. Annual Collectors Award στην κατηγορία "Καλύτερη αξιοσύλλεκτη μονοκόμματη έκδοση" επίσης για το βιβλίο του "Το πράσινο μίλι" (The Green Mile) του 1996,
• 1997 με το Locus Award του αμερικάνικου περιοδικού 'Locus Magazine' στην κατηγορία "Καλύτερο μυθιστόρημα τρόμου" για το βιβλίο του "Ντεσπερέσιον" (Desperation) του 1997,
• 1999 με το Bram Stoker Award της Horror Writers Association (Ένωση Συγγραφέων Τρόμου) στην κατηγορία "Καλύτερο μυθιστόρημα τρόμου" για το βιβλίο του "Σάκος με κόκκαλα" (Bag of Bones) του 1998,
• 1999 με το Locus Award του αμερικάνικου περιοδικού 'Locus Magazine' στην κατηγορία "Καλύτερο μυθιστόρημα τρόμου" επίσης για το βιβλίο του "Σάκος με κόκκαλα" (Bag of Bones) του 1998,
• 2001 με το Locus Award του αμερικάνικου περιοδικού 'Locus Magazine' στην κατηγορία "Καλύτερο βιβλίο μη φανταστικό" (Best Non Fiction/Related/Reference Book) για το βιβλίο του "On Writing".

Περί του έργου του

(Αυτό το κεφάλαιο βρίσκεται ακόμα υπό μετάφραση από την γερμανική βικιπαίδεια και ολοκληρώνεται σταδιακά... εξ ού και τα τυχόν κενά στα κεφάλαια)

Μυθιστορήματα

Οι ιστορίες του Κινγκ ασχολούνται συχνά με καθημερινούς ανθρώπους, που ροφούνται σε φρικιαστικά και συνήθως υπερφυσικά βιώματα. Ο Κινγκ είναι γνώστης του φανταστικού τρόμου, με το "Danse Macabre" μας παρουσίασε ένα θεματικό βιβλίο, το οποίο σκιαγραφεί την ανάπτυξη της λογοτεχνίας και την φιλμογραφία του τρόμου. Σ' ένα άλλο θεματικό βιβλίο ονόματι "On writing" (Περί της συγγραφής) ο Κινγκ δίνει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να δεί τα προτεινόμενα απ' αυτόν στιλιστικά μέσα και προσεγγίσεις κατά τη συγγραφή λογοτεχνικών έργων. Πέρα απ' αυτό περιέχει το βιβλίο αυτόαναφορές για τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκαν κάποια από τα έργα του. Παράλληλα, όμως, στα μυθιστορήματα τρόμου του ό Κινγκ έγραψε και έργα, τα οποία δεν περιείχαν καθόλου ή μόνο ελάχιστα υπερφυσικά στοιχεία, όπως οι νουβέλες "Το πτώμα" (The Body) και το "Rita Hayworth and Shawshank Redemption". Ένα από τα βασικότερα θέματα στα μυθιστορήματα τρόμου του Κινγκ είναι το γεγονός, ότι ο τρόμος καραδοκεί πίσω από κατά μεγάλο βαθμό τετριμμένα και καθημερινά πράγματα. Αυτοκίνητα, κλάουνς, αστυνομικοί, σκυλιά του Άγιου Βερνάρδου, ιδιοκτήτες καταστημάτων ή ένα φανταστικό ψευδώνυμο είναι τα οχήματα, που φέρνουν την φρίκη σ' έναν συνήθως προαστειακό και κοιμώμενο κόσμο.

Πρόσωπα

Αρκετοί πρωταγωνιστές στα έργα του Κινγκ είναι συγγραφείς ή έχουνε συγγραφικές τάσεις. Παρά την φόρτιση των ρόλων τους είναι συχνά διχασμένες προσωπικότητες, που κατά κανόνα δεν είναι θετικά φορτισμένες. Αβέβαιο παραμένει, αν αυτό αποτελεί μια κριτική προοπτική του εσυτού του ή πορτραίτα συναδέλφων.

Ο Κινγκ επηρεάζεται...

Το ποίημα "Ο κύριος Ρόλαντ ήρθε στον σκοτεινό πύργο" του Robert Browning υπηρέτησε τον Κινγκ ως ελεύθερη βάση για τον "Σκοτεινό πύργο"The Dark Tower". Επίσης πρέπει να τονιστεί το διήγημα "Η μάσκα του κόκκινου θανάτου" του Edgar Allan Poe, το οποίο αναφέρεται από τον Κινγκ στη "Λάμψη" (The shining). Η μορφή του αμερικανού με τη σιγανή φωνή στον "Σκοτεινό Πύργο" είναι επίσης μια θύμιση στον Πόε. Γενικά, αναφέρει σε πολλά από τα βιβλία του παραθέματα και λογοτεχνικά κείμενα άλλων συγγραφέων και ποιητών.

Ο Κινγκ επηρεάζει... (τη λογοτεχνία ιστοριών τρόμου)

Το ταλέντο του Στίβεν Κινγκ ως ιστοριογράφος παίζει πια για την λογοτεχνία τρόμου αποφασιστικό ρόλο. Όμως σε κριτικούς κύκλους διχάζει τις γνώμες. Έτσι τον κατηγορεί ο Σουνάντ Τ. Ιόσι, για παράδειγμα, ότι το στύλ του είναι πολύ μακρύπνοο και ότι δεν είναι σε θέση να τρομάξει με πρωτότυπο τρόπο το κοινό του. Απεναντίας θεωρείται πρότυπο από αρκετούς συγκραφείς, που συχνά προσπαθούν να μιμηθούν το στύλ του.

Το έργο ζωής του

Ο Κινγκ έχει δημοσιεύσει ως τώρα συνολικά πάνω από 40 μυθιστορήματα, 100 νουβέλες και μερικά σενάρια. Σ' αυτά προστίθενται ποιήματα, δοκίμια, στήλες σε περιοδικά και θεματικά βιβλία. Επιπλέον λειτουργεί ο συγγραφέας έναν δικό του εκδοτικό οίκο ονόματι Philtrum Press.

Έργα με θέμα τον Κίνγκ

Εν τω μεταξύ έχουν πλέον γραφτεί και κυκλοφορούνε, κυρίως στην αμερικάνικη αγορά, περισσότερα βιβλία για, παρά από τον ίδιο τον Στίβεν Κινγκ. Για παράδειγμα η φιλόδοξη 'εγκυκλοπαίδια' "''The Complete Stephen King Encyclopedia''" του Stephen J. Spignesi ή και κάποια έργα των George Beahm και Michael R. Collings.

Έργα

Μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων

(Με χοντρά γράμματα σημειώνονται οι τίτλοι όσων βιβλίων του έχουν δημοσιευθεί στα ελληνικά, ενώ με π.χ. ΚΜ-1998 όσες έχουν μεταφερθεί κινηματογραφικά και η χρονιά μεταφοράς)

• 1974 Carrie (Κάρι), ΚΜ-1976
• 1975 ’Salem’s Lot (Σάλεμς Λοτ), KM-1979
• 1977 Rage (Οργή) (ως Richard Bachman)
• 1977 The Shining (Η λάμψη) ΚΜ-1980, ριμέικ ΚΜ-1997
• 1978 Night Shift (Νυχτερινή βάρδια) [διηγήματα, περιέχει το "Children of the corn", ΚΜ-1984, συνέχειες 1993, 1994, 1996, 1998, 2001, το "Graveyard Shift", ΚΜ-1990, το "The Lawnmowerman", ΚΜ-1992, συνέχεια ΚΜ-1996 (The Lawnmowerman 2- Beyond Cyberspace) και το "Sometimes they come back", ΚΜ-1991]
• 1978 The Stand (Το Κοράκι)
• 1979 The Dead Zone (Νεκρή ζώνη) ΚΜ-1983
• 1979 The Long Walk (Η μακριά πορεία) (ως Richard Bachman)
• 1980 Firestarter, ΚΜ-1984, συνέχεια το 2002 για αμερ. τηλεόραση
• 1981 Dance Macabre (Έρευνα για τον κόσμο του τρόμου στις τέχνες και επιρροές)
• 1981 Cujo (Κούτζο, το παλιόσκυλο), ΚΜ-1983
• 1981 Road Work (Έργα οδοποιίας) (ως Richard Bachman)
• 1982 The Dark Tower I:The Gunslinger (Ο μαύρος πύργος Ι: Ο τελευταίος πιστολέρο)
• 1982 Different Seasons (νουβέλες, περιλαμβάνει το Apt Pupil, Μαθήματα φόβου, ΚΜ-1998)
• 1983 Christine (Κριστίν), ΚΜ-1983
• 1983 Pet Sematary, ΚΜ-1989
• 1983 Cycle of the Werewolf (εικονογραφημένο από τον Bernie Wrightson)
• 1984 The Talisman (Το Φυλαχτό) (σε συνεργασία με τον Peter Straub)
• 1984 Thinner Ο αδύνατος(ως Richard Bachman), ΚΜ-1996
• 1985 Skeleton Crew (διηγήματα)
• 1985 The Bachman Books (συλλογή μυθιστορημάτων)
• 1985 The Running Man (Ο δρομέας) (ως Richard Bachman) ΚΜ-1987
• 1986 It (Το Αυτό), ΚΜ-1990
• 1987 The Eyes of the Dragon
• 1987 Misery (Μίζερι), ΚΜ-1990
• 1987 The Dark Tower II: The Drawing of the Three (Ο μαύρος πύργος ΙΙ: Το κάλεσμα των τριών)
• 1988 The Tommyknockers (Οι Νυχτερίτες) (2 τόμοι), ΚΜ-1993
• 1988 Dark Visions (γνωστό και ως The Skin Trade, Night Visions 5, και Dark Love) (σε συνεργασία με τους George R. R. Martin και Dan Simmons)
• 1989 The Dark Half (Το σκοτεινό εγώ)
• 1989 Dolan's Cadillac (περιορισμένη έκδοση)
• 1989 My Pretty Pony (περιορισμένη έκδοση)
• 1990 The Stand: The Complete & Uncut Edition
• 1990 Four Past Midnight (διηγήματα)
• 1991 Needful Things (Χρήσιμα αντικείμενα)
• 1991 The Dark Tower III: The Waste Lands (Ο μαύρος πύργος ΙΙΙ: Οι ρημαγμένοι τόποι)
• 1992 Gerald's Game (Το παιχνίδι του Τζέραλντ)
• 1993 Dolores Claiborne (Ντολόρες Κλέρμπορν)
• 1993 Nightmares & Dreamscapes (Εφιάλτες και ονειρότοποι) (διηγήματα, 2 τόμοι)
• 1994 Insomnia (Αϋπνία)
• 1995 Rose Madder (Ρόουζ Μάντερ)
• 1995 Umney's Last Case
• 1996 The Green Mile (Το πράσινο μίλι)
• 1996 Desperation (Ντεσπερέισον)
• 1996 The Regulators (Οι ρυθμιστές) (ως Richard Bachman)
• 1997 Six Stories (διηγήματα)
• 1997 The Dark Tower IV: Wizard and Glass (Ο μαύρος πύργος ΙV: Ο μάγος και η γυάλινη σφαίρα)
• 1998 Bag of Bones (Σάκος με κόκαλα) ΚΜ-
• 1999 Storm of the Century (Η καταιγίδα του αιώνα)
• 1999 The Girl Who Loved Tom Gordon
• 1999 The New Lieutenant's Rap (περιορισμένη έκδοση)
• 1999 Hearts in Atlantis (Καρδιές στην Ατλαντίδα) ΚΜ-2002
• 2000 On Writing (είναι η συγγραφική του αυτοβιογραφία και εγχειρίδιο για το γράψιμο και διάφορες συμβουλές για επίδοξους συγγραφείς και για όσους θέλουν να γίνουν πιο άνετοι στην γραπτή τους έκφραση)
• 2000 Secret Windows (Κρυφό παράθυρο, μυστικός κήπος)
• 2000 Dreamcatcher (Η ονειροπαγίδα)
• 2001 Black House (Το μαύρο σπίτι) (η συνέχεια του The Talisman από το 1984, σε συνεργασία με τον Peter Straub) KM-2001
• 2002 From a Buick 8 (Από μια Μπιούικ 8)
• 2002 Everything's Eventual: 14 Dark Tales (Όλα είναι δυνατά) (διηγήματα)
• 2003 The Dark Tower I: The Gunslinger (αναθεωρημένη έκδοση)
• 2003 The Dark Tower V: Wolves of the Calla (Ο μαύρος πύργος V: Οι λύκοι της Κάλα)
• 2004 The Dark Tower VI: Song of Susannah (Ο μαύρος πύργος VI: Το τραγούδι της Σουζάννα)
• 2004 The Dark Tower VII: The Dark Tower (Ο μαύρος πύργος VII: Ο Μαύρος Πύργος)
• 2004 The Girl Who Loved Tom Gordon
• 2005 The Colorado Kid
• 2005 Trangressions (σε συνεργασία με άλλους συγγραφείς)
• 2005 Salem's Lot: Εικονογραφημένη Έκδοση
• 2006 Cell (Το κινητό)
• 2006 Lisey's Story (Η Ιστορία Της Λίσι)
• 2007 Blaze- USA
• 2008 Duma Key (αναμένεται τον Ιανουάριο 2008)

ebooks

Το έτος 2000 προκάλεσε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, όταν δημοσίευσε τη νουβέλα του "Riding the Bullet" στο διαδίκτυο υπό μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου για κατέβασμα. Αν και το χρησιμοποίησαν πάνω από 700.000 αναγνώστες και κατάφερε να εμφανιστεί ούτε λίγο, ούτε πολύ σε εξώφυλλο του "Time Magazine", διαμαρτυρήθηκε στον πρόλογο της συλλογής ιστοριών "Everything's Eventual" ότι πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρθηκαν μόνο για τον τρόπο δημοσίευσης αυτής της ιστορίας, όχι όμως για την ίδια την ιστορία. Παρά την κριτική, που εξέφρασε ο Κινγκ, το "Riding the Bullet" προξένησε την δικτυακή δημοσίευση και ενός δεύτερου βιβλίου του "The Plant" την ίδια ακόμα χρονιά:

• 2000 Riding the Bullet
• 2000 The Plant: Book 1-Zenith Rising

Κινηματογράφος

Από την αρχή της συγγραφικής του καριέρας, ο Στίβεν Κινγκ είδε τα περισσότερα από τα βιβλία του να μεταφέρονται -άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με αποτυχία- στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση (ως μίνι-σειρές ή τηλεταινίες).

Ταινίες

• 1976 - Carrie (Κάρι, Έκρηξη Οργής (1976 ταινία)), σε σκηνοθεσία Μπράιαν Ντε Πάλμα με τους Sissy Spacek, Piper Laurie, Nancy Allen, Amy Irving, John Travolta. Υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ Α' γυναικείου και Β' γυναικείου ρόλου για τις Σίσι Σπέισεκ και Πάιπερ Λόρι, αντίστοιχα.
• 1980 - The Shining (Η λάμψη), σε σκηνοθεσία Stanley Kubrick με τους Jack Nicholson, Shelley Duvall, Danny Lloyd, Scatman Crothers
• 1983 - Cujo (Κούτζο, το βρωμόσκυλο), σε σκηνοθεσία Lewis Teague με τους Dee Wallace, Danny Pintauro
• 1983 - The Dead Zone (Νεκρή ζώνη), σε σκηνοθεσία David Cronenberg με τους Christopher Walken, Martin Sheen
• 1983 - Cristine (Κριστίν), σε σκηνοθεσία του John Carpenter με τους Keith Gordon, John Stockwell
• 1984 - Children of the Corn (Ο δολοφόνος με το δρεπάνι), σε σκηνοθεσία Fritz Kiersch με τους Linda Hamilton, Peter Horton, R.G. Armostrong
• 1984 - Firestarter (Δύναμη πυρός), σε σκηνοθεσία Mark Lester με τους George C. Scott, David Keith, Louise Fletcher, Drew Barrymore, Heather Locklear
• 1985 - Cat's Eye (Το μάτι της γάτας), σε σκηνοθεσία Lewis Teague με τους James Woods, Drew Barrymore, Alan King, Kenneth McMillan. Βασίστηκε στα διηγήματα "The Ledge" (Η μαρκίζα) και "Quitters Inc." (Αντικαπνιστική Α.Ε.).
• 1985 - Silver Bullet (Ασημένια σφαίρα), σε σκηνοθεσία Daniel Attias με τους Gary Busey, Corey Haim, Everett McGill. Βασίστηκε στο διήγημα "Cycle of the werewolf".
• 1986 - Stand By Me (Στάσου πλάι μου), σε σκηνοθεσία Rob Reiner με τους River Phoenix, Will Wheaton, Corey Fledman, Kiefer Sutherland, Richard Dreyfuss, John Cusack. Βασίστηκε στο διήγημα "The Body", από τη νουβέλα "Different Seasons". Υποψηφίοτητα για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου.
• 1986 - Maximum Overdrive, σε σκηνοθεσία Στίβεν Κινγκ με τους Emilio Estevez, Pat Hingle. Βασίστηκε στο διήγημα "Trucks" και η μουσική της ταινίας είναι ολόκληρο το άλμπουμ "Who Made Who" των AC/DC.
• 1987 - Creepshow 2, σε σκηνοθεσία Michael Gornick με τους Louis Chiles, George Kennedy, Domenick John, Tom Savini. Βασίστηκε στο διήγημα "The Raft".
• 1987 - A Return to Salem’s Lot, σε σκηνοθεσία Larry Cohen με τους Michael Moriarty, Ricky Addison Reed, Samuel Fuller
• 1987 - The Running Man (Ο δρομέας), σε σκηνοθεσία Paul Michael Glaser με τους Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ, Richard Dawson, Maria Conchita Alonso
• 1989 - Pet Semetary, σε σκηνοθεσία Mary Lambert με τους Dale Midkiff, Fred Gwyne
• 1990 - Misery, σε σκηνοθεσία Ρομπ Ράινερ με τους James Caan, Kathy Bates. Βραβείο Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου για την Kathy Bates.
• 1990 - Graveyard Shift (Νυχτερινή βάρδια), σε σκηνοθεσία Ralf Singleton με τους David Andrews, Kelly Wolf, Steven Maht, Andrew Deevof
• 1992 - Sleepwalkers (Οι νυχτοβάτες), σε σκηνοθεσία Mick Garris με τους Brian Krause, Madchen Amick
• 1992 - The Lawnmower Man (Σύγκρουση σε άλλη διάσταση), σε σκηνοθεσία Brett Leonard με τους Pierce Brosnan, Jeff Fahey, Jenny Wright
• 1993 - The Dark Half (Το σκοτεινό εγώ), σε σκηνοθεσία George Romero με τους Timothy Hutton, Michael Rooker, Amy Madigan
• 1993 - Needful Things (Χρήσιμα αντικείμενα), σε σκηνοθεσία Fraser Clarke Heston με τους Μαξ φον Σίντοφ, Εντ Χάρις, Bonnie Bedelia, Amanda Plummer
• 1993 - Children of the Corn II: The Final Sacrifice, σε σκηνοθεσία David Price με τους Terence Knox, Paul Scherrer, Ryan Bollman, Christie Clark
• 1994 - Dolores Claiborne (Ολική έκλειψη), σε σκηνοθεσία Τέιλορ Χάκφορντ με τους Kathy Bates, Jennifer Jason Leigh, Christopher Plummer
• 1994 - The Shawshank Redemption (Ρίτα Χέηγουρθ: Η τελευταία έξοδος), σε σκηνοθεσία Φρανκ Ντάραμποντ με τους Μόργκαν Φρίμαν, Τιμ Ρόμπινς. Υποψηφιότητες για 7 βραβεία Όσκαρ: για Καλύτερης ταινίας, Α' Ανδρικού ρόλου για τον Φρίμαν, καλύτερης φωτογραφίας, καλύτερου μοντάζ, καλύτερης μουσικής, καλύτερου σεναρίου, καλύτερο ήχο.
• 1994 - Children of the Corn III, σε σκηνοθεσία James D.R. Hickox με τους Nicholas Brendon, Daniel Cerny, Jon Clair, Michael Ensign
• 1995 - The Mangler, σε σκηνοθεσία Tobe Hooper με τους Robert Englund, Ted Levine, Daniel Matmor
• 1996 - Sometimes They Come Back... Again, σε σκηνοθεσία Adam Grossman με τους Michael Gross, Alexis Arquette, Hilary Swank, Bojesse Christopher
• 1996 - Thinner (Αδυναμία), σε σκηνοθεσία Tom Holland με τους Robert John Burke, Joe Mantegna, Lucinda Jenney
• 1997 - Quicksilver Highway (Ιστορίες τρόμου), σε σκηνοθεσία Mick Garris με τους Christopher Lloyd, Matt Frewer, Raphael Sbarge. Το σενάριο γράφτηκε μαζί με τον Κλάιβ Μπάρκερ.
• 1997 - The Night Flier, σε σκηνοθεσία Mark Pavia με τους Miguel Ferrer, Julie Entwisle, Dan Monahan, Michael H. Moss
• 1998 - Apt Pupil (Μαθήματα φόβου), σε σκηνοθεσία Μπράιαν Σίνγκερ με τους Ίαν ΜακΚέλεν, Brad Renfro, David Schwimmer
• 1999 - The Green Mile (Το πράσινο μίλι), σε σκηνοθεσία Φρανκ Ντάραμποντ με τους Τομ Χανκς, Michael Clark Duncan, David Morse, Bonnie Hunt, James Cromwell, Gary Sinise. Υποψήφια για τέσσερα βραβεία Όσκαρ, για καλύτερη ταινία, καλύτερο Β' ανδρικό ρόλο για τον Κλαρκ Ντάνκαν, καλύτερου σεναρίου και καλύτερου ήχου.
• 1999 - The Rage: Carrie 2, σε σκηνοθεσία Katt Shea
• 2001 - Strawberry Spring,
• 2001 - Hearts In Atlantis (Καρδιές στην Ατλαντίδα), σε σκηνοθεσία Σκοτ Χικς με τους Άντονι Χόπκινς, David Morse, Hope Davis
• 2003 - Dreamcatcher (Ονειροπαγίδα), σε σκηνοθεσία Λόρενς Κάσνταν με τους Μόργκαν Φρίμαν, Jason Lee, Tom Sizemore
• 2004 - Secret Window, σε σκηνοθεσία David Koepp με τους Τζόνι Ντεπ, John Turturro, Timothy Hutton
• 2004 - Riding the Bullet (Προάγγελος θανάτου), σε σκηνοθεσία Mick Garris με τους Jonathan Jackson, David Arquette, Barbara Hershey
• Creepshow III
• 2007 - 1408, σε σκηνοθεσία Mikael Håfström με τους Τζον Κιούζακ, Σάμιουελ Τζάκσον

Τηλεταινίες και τηλεοπτικές μίνι-σειρές

• ’Salem’s Lot, 1979 μίνι-σειρά σε σκηνοθεσία Tobe Hooper, με τους David Soul, James Mason, Lance Kerwin
• Creepshow, 1982 τηλεταινία σε σκηνοθεσία George Romero, με τους Hal Holbrook, Adrienne Barbeau. Βασισμένο στα διηγήματα "The Crate" και "Weeds".
• It (Το αυτό), 1990 μίνι-σειρά σε σκηνοθεσία Tommy Lee Wallace, με τους John Ritter, Harry Anderson, Jonathan Brandis, Tim Curry, Dennis Christopher, Richard Thomas, Annete O’Toole
• Tales From The Darkside
  • The Word Processor of the Gods, 1984 επεισόδιο της γνωστής σειράς το οποίο βασίστηκε στην ομώνυμη ιστορία, σε σκηνοθεσία Michael Gornick
  • Sorry, Right Number, 1987 επεισόδιο της γνωστής σειράς το οποίο βασίστηκε στο ομώνυμο διήγημα, σε σκηνοθεσία John Harrison
• Sometimes They Come Back, 1991 τηλεταινία σε σκηνοθεσία Tom McLoughlin
• Golden Years, 1991 μίνι σειρά σε σκηνοθεσία Mick Garris, με τους Keith Szarabajka, Felicity Huffman, Ed Lauter
• The Tommyknockers, 1993 τηλεταινία σε σκηνοθεσία John Power
• The Stand (Το κοράκι), 1994 μίνι-σειρά σε σκηνοθεσία Mick Garris με τους Gary Sinise, Molly Ringwald, Jamey Sheridan, Cori Nemec, Rob Lowe, Rudy Dee
• The Langoliers, 1995 μίνι-σειρά σε σκηνοθεσία Tom Holland με τους Patricia Wettig, Dean Stockwell, David Morse, Lindsay Chapman
• Trucks, 1997 τηλεταινία σε σκηνοθεσία Chris Thompson
• The Shining (Η λάμψη), 1997 μίνι-σειρά σε σκηνοθεσία Mick Garris με τους Rebecca De Mornay, Steven Weber, Courtland Mead, Melvin Van Peebles
• Sometimes They Come Back... For More, 1998 video κυκλοφορία σε σκηνοθεσία Daniel Zelik Berk
• Storm of the Century (Η καταιγίδα του αιώνα), 1999 μίνι-σειρά σε σκηνοθεσία Craig R. Baxley με τους Timothy Daly, Debrah Farentino, Colm Feore, Casey Siemaszko
• Children of the Corn 666: Isaac's Return, 1999 video κυκλοφορία
• The Mangler 2, 2001 video κυκλοφορία
• Children of the Corn: Revelation, 2001 video κυκλοφορία
• Rose Red, 2002 μίνι-σειρά
• Firestarter 2: Rekindled, 2002 τηλεταινία
• Carrie, 2002 τηλεταινία
• ’Salem's Lot, 2004 τηλεταινία
• Kingdom Hospital, 2004 τηλεοπτική σειρά
• Desperation, 2006 τηλεταινία σε σκηνοθεσία Mick Garris
• Nightmares and Dreamscapes: from the Stories of Stephen King, 2006 μίνι-σειρά

Ο ηθοποιός Στίβεν Κινγκ

Όπως συνήθιζε ο Χίτσκοκ, έτσι και ο Στίβεν Κινγκ κάνει μικρά περάσματα από τις ταινίες που βασίζονται στο υλικό του.

• Στην ταινία "Truck Driver" του 1982 είχε το ρόλο του Jordy Verdill.
• Στην ταινία "Creepshow" του 1982 είχε το ρόλο ενός οδηγού νταλίκας.
• Στο δικό του έργο, το "Maximum Overdrive", εμφανίστηκε ως ο τύπος που βρίζει πάνω από ένα αυτόματο μηχάνημα.
• Έπαιξε πάλι τον οδηγό νταλίκας στη συνέχεια του "Creepshow".
• Εμφανίστηκε ως παπάς στο "Pet Sematary".
• Ως οδηγός λεωφορείου στο "Golden Years".
• Ως καθαριστής νεκροταφείου στους "Νυχτοβάτες".
• Ως συνοριοφύλακας στο "Κοράκι".
• Στο "Langoliers" είχε το ρόλο του προέδρου Tom Holby.
• Υποδύθηκε τον φαρμακοποιό στο "Αδυναμία" του 1996.
• Υποδύθηκε τον οργανοπαίκτη στη μίνι-σειρά "Η Λάμψη" του 1997.
• Στην "Καταιγίδα του Αιώνα" εμφανιζόταν στην τηλεόραση σε διαφημιστικό σποτ.
• Υποδύθηκε τον τύπο που παραδίδει πίτσες στο "Rose Red".
• Στην σειρά "Kingdom Hospital" είχε το ρόλο του Johnny B. Goode.

Εξωτερικές συνδέσεις

• Επίσημη ιστοσελίδα του Στίβεν Κινγκ
• Stephen & Tabitha King Foundation
• Εκδοτικός οίκος
• Εκδοτικός οίκος των υπογεγραμμένων περιορισμένων εκδόσεων του Στίβεν Κινγκ
• [1] Κριτικές, συνεντεύξεις, περιγραφές βιβλίων.
• Ο Στίβεν Κινγκ στο Internet Movie Database
• Μερικά κείμενά του στα ελληνικά