Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γουλιέλμος του Λιμόζ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γουλιέλμος του Λιμόζ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15ος αιώνας
Θάνατος1455
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςIsabelle de La Tour d'Auvergne
ΤέκναΦραγκίσκη του Περιγκόρ
ΓονείςΙωάννης Α΄ του Παντιέβρ και Μαργαρίτα του Κλισόν
ΑδέλφιαΙωάννης Β΄ του Παντιέβρ
Ολιβιέ του Παντιέβρ
ΟικογένειαΟίκος του Σατιγιόν
Θυρεός

Ο Γουλιέλμος, γαλλ.: Guillaume de Limoges (απεβ. το 1455) από τον Οίκο του Σατιγιόν ήταν κύριος του Αβέν και υποκόμης του Λιμόζ από το 1404 μέχρι το τέλος του. Ήταν επίσης για λίγο κόμης του Περιγκόρ μετά τον τέλος τού αδελφού του Ιωάννη Β' κόμη του Παντιέβρ, το 1454.

Ήταν γιος του Ιωάννη Α' κόμη του Παντιέβρ και της Μαργαρίτας ντε Κλισόν, κόρης του Ολιβιέ Ε΄ του Κλισόν. Ως νεότερος γιος, ο Γουλιέλμος προοριζόταν να ενταχθεί στον κλήρο. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Ανζέρ και, ενώ ήταν νέος, η οικογένειά του διαπραγματεύτηκε με τον δούκα της Βρετάνης για να του παραχωρήσει την επισκοπή του Βαν ή Σαιν-Μπριό.

Όταν η Mαργαρίτα του Κλισόν και οι γιοι της απέτυχαν στην συνωμοσία τους να ανατρέψουν τον Ιωάννη Ε΄ δούκα της Βρετάνης και να διεκδικήσουν τη Βρετάνη μεταξύ 1420 και 1422, η οικογένεια Παντιέβρ αναγκάστηκε να εμφανιστεί τόσο στο Γαλλικό Κοινοβούλιο όσο και στις Bρετονικές ιδιοκτησίες στο Βαν. Δύο από τα αδέλφια του Γουλιέλμου κρίθηκαν ένοχοι για κακουργήματα και προδοσία στις 16 Φεβρουαρίου 1425, και οι περιουσίες τους στη Βρετάνη κατασχέθηκαν. Ο ίδιος ο Γουλιέλμος είχε ήδη παραδοθεί στον δούκα της Βρετάνης ως όμηρος στις 29 Ιουλίου 1420.

Ο Γουλιέλμος παρέμεινε όμηρος στο Ωραί για 28 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έχασε την όρασή του. Τελικά ελευθερώθηκε το 1448, αφού η οικογένειά του συμφιλιώθηκε με τον Φραγκίσκο Α' δούκα της Βρετάνης.

Το 1450 παντρεύτηκε την Iσαβέλλα ντε Λα Τουρ ντ'Ωβέρν, κόρη του Μπερτράν Ε΄ ντε Λα Τουρ ντ'Ωβέρν, με την οποία απέκτησε

Γουλιέλμος κληρονόμησε την κομητεία του Περιγκόρ από τον αδελφό του Ιωάννη Β΄ το 1454, αλλά απεβίωσε τον επόμενο χρόνο. Η κόρη του, Φραγκίσκη, τον διαδέχθηκε στο Περιγκόρ και το Λιμόζ. [1]

  1. De Guibours, Anselme (1726–1733). Histoire généalogique et chronologique de la maison royale de France, des pairs, grands officiers de la Couronne, de la Maison du Roy et des anciens barons du royaume. 6. Paris. σελ. 105. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2018. 

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]