Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γναίος Δομίτιος Αηνόβαρβος (ύπατος το 32 π.Χ.)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γναίος Δομίτιος Αηνόβαρβος VI (ύπατος το 32 π.Χ.)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Gnaeus Domitius Ahenobarbus (Λατινικά)
Γέννηση80 π.Χ.
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος30 π.Χ. ή 31 π.Χ.[1]
Ρώμη
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑιμιλία Λεπίδα ΙΙ
Μανλία[2]
ΤέκναΛεύκιος Δομίτιος Αηνόβαρβος[3]
ΓονείςΛεύκιος Δομίτιος Αηνόβαρβος[3][4][5] και Πορκία (αδελφή του Κάτωνα του Νεότερου)[4][6]
ΑδέλφιαΣέξτος Ατίλιος Σερανός Δομιτιανός
ΟικογένειαΔομίτιοι Αηνόβαρβοι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος έπαρχος
Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[7]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (32 π.Χ.)[7]
moneyer (41 π.Χ.)[8]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γναίος Δομίτιος Αηνόβαρβος VΙ, λατιν.: Gnaeus Domitius Ahenobarbus (απεβ. το 31 π.Χ.) ήταν στρατηγός και πολιτικός της αρχαίας Ρώμης τον 1ο αι. π.Χ. [9]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια τού Εμφυλίου Πολέμου τού Καίσαρα, ο Γ. Δ. Αηνόβαρβος VΙ αιχμαλωτίστηκε με τον πατέρα του, Λ. Δ. Αηνόβαρβο V, στο Κορφίνιον (Corfinium) το 49 π.Χ., και ήταν παρών στη μάχη της Φαρσάλου το 48 π.Χ., αλλά δεν πήρε περαιτέρω μέρος στον πόλεμο. Είχε επιστρέψει στην Ιταλία μέχρι το 46 π.Χ., όταν του δόθηκε χάρη από τον Ιούλιο Καίσαρα. Πιθανότατα δεν έπαιξε κανένα ρόλο στη δολοφονία του Καίσαρα, αν και ορισμένοι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι ήταν ένας από τους συνωμότες. Ακολούθησε τον Μ. Ι. Βρούτο στη Μακεδονία μετά το τέλος τού Καίσαρα και καταδικάστηκε από τη Lex Pedia το 43 π.Χ. ως ένας από τους δολοφόνους.

Το 42 π.Χ. διοικούσε έναν στόλο 50 πλοίων στο Ιόνιο Πέλαγος και κέρδισε σημαντική επιτυχία κατά της Β΄ Τριανδρίας, νικώντας ολοκληρωτικά τον Γναίο Δομίτιο Καλβίνο την ημέρα της πρώτης μάχης των Φιλίππων, όταν ο τελευταίος προσπάθησε να αποπλεύσει από το Βρινδήσιον. Ως εκ τούτου, χαιρετίστηκε ως imperator, και μία καταγραφή αυτής της νίκης φαίνεται στο νόμισμα που παρατίθεται, το οποίο απεικονίζει ένα τρόπαιο, που τοποθετήθηκε στην πλώρη ενός σκάφους. Το κεφάλι στην άλλη πλευρά τού νομίσματος έχει γένια, σε σχέση με τη φημισμένη καταγωγή τού γένους των Aηνοβάρβων.

Μετά τη μάχη των Φιλίππων το 42 π.Χ., ο Αηνοβάρβος διεξήγαγε τον πόλεμο ανεξάρτητα από τον Σέξτο Πομπήιο και με ένα στόλο 70 πλοίων και δύο λεγεώνες λεηλάτησαν τις ακτές τού Ιονίου Πελάγους.

Το 40 π.Χ., με τη μεσολάβηση του Γάιου Ασίνιου Πολίο, ο Αηνόβαρβοςs συμφιλιώθηκε με τον Μάρκο Αντώνιο, κάτι που προσέβαλε πολύ τον Οκταβιανό. Στην ειρήνη που συνήφθη με τον Σέξτο Πομπήιο το 39 π.Χ., ο Αντώνιος φρόντισε για την ασφάλεια του Αηνόβαρβου και έλαβε την υπόσχεση της υπατείας για το 32 π.Χ. Ο Aηνόβαρβος συνόδευσε τον Μ. Αντώνιο στην άτυχη εισβολή του στην Παρθία το 36 π.Χ. Μετά από μία ιδιαίτερα καταστροφική ήττα, ο Aντώνιος ήταν πολύ απελπισμένος για να τονώσει το ηθικό των στρατευμάτων του, έτσι έδωσε αυτό το καθήκον στον Aηνόβαρβο. [10] Ο Αντώνιος τον έβαλε επικεφαλής της Βιθυνίας, την οποία κυβέρνησε μέχρι το 35 π.Χ. ή ίσως και μετά. [11] Το 35 π.Χ. υποστήριξε τον Γάιο Φούρνιο, κυβερνήτη της Ασίας εναντίον τού Πομπηίου. [11]

Έγινε ύπατος, σύμφωνα με συμφωνία, το 32 π.Χ., έτος κατά το οποίο έγινε η ανοιχτή ρήξη μεταξύ τού Αντωνίου και τού Οκταβιανού. Μαζί με τον Γάιο Σόσιο, ο Aηνόβαρβος κατέφυγε από τη Ρώμη στον Αντώνιο στην Έφεσο, όπου βρήκε την Κλεοπάτρα μαζί του και προσπάθησε, μάταια, να επιτύχει την απομάκρυνσή της από τον στρατό. Πολλοί από τους στρατιώτες, αηδιασμένοι με τη συμπεριφορά τού Αντώνιου, πρόσφεραν τη διοίκηση στον Αηνόβαρβο, αλλά εκείνος προτίμησε να εγκαταλείψει τη μερίδα τού Αντώνιου εντελώς και αυτομόλησε στον Οκταβιανό λίγο πριν από τη μάχη τού Ακτίου το 31 π.Χ. Παρόλο που έπασχε από πυρετό, πήρε μία μικρή βάρκα στο πλευρό τού Οκταβιανού. Παρόλο που ο Αντώνιος ήταν πολύ αναστατωμένος, τού έστειλε όλο τον εξοπλισμό του, τους φίλους του και τους συνοδούς του. [12] Ωστόσο, δεν ήταν παρών στην ίδια τη μάχη, καθώς απεβίωσε λίγες ημέρες μετά την προσχώρησή του στον Οκταβιανό. Ο Πλούταρχος θεωρεί ότι το τέλος του οφειλόταν «στην ντροπή της απιστίας και της προδοσίας του, που αποκαλύφθηκε». [12] Ο Σουητόνιος λέει ότι ήταν ο καλύτερος της οικογένειάς του. [13] [14] [15] [16] [17] [18]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πατέρας του Aηνόβαρβου, Λεύκιος Δομίτιος Αηνόβαρβος V, ήταν ύπατος το 54 π.Χ. Μητέρα του ήταν η Πορκία, αδερφή τού Κάτωνα τού Νεότερου και ετεροθαλής αδελφή των δύο Σερβιλίων: της Σερβιλίας της Πρεσβύτερης (ερωμένης τού Καίσαρα) και της Σερβιλίας της Νεότερης (δεύτερης συζύγου τού Λ. Λ. Λούκουλλου).

Η σύζυγός του ήταν η Αιμιλία Λεπίδα ΙΙ και ο γιος τους Λεύκιος Δομίτιος Αηνόβαρβος VII νυμφεύτηκε με την Aντωνία την Πρεσβύτερη, κόρη τού Μάρκου Αντώνιου από την Οκταβία τη Νεότερη. [19] Έγιναν γονείς ενός νεότερου Γναίου Δομίτιου Αηνόβαρβου VIII και παππούδες τού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Νέρωνα. Ο Aηνόβαρβος VI μπορεί επίσης να ήταν νυμφευμένος με μία κόρη τού Λεύκιου Μάνλιου Τορκουάτου. [20]

Πολιτιστικές απεικονίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο χαρακτήρας τού Λ. Δομίτιου Αηνόβαρβου στο έργο Aντώνιος και Κλεοπάτρα τού Σαίξπηρ βασίζεται χαλαρά σε αυτόν τον άνθρωπο. Είναι ο φίλος τού Αντώνιου, που εγκαταλείπει τον Αντώνιο για τον Καίσαρα (Πράξη ΙΙΙ, σκ. 13), χτυπιέται από τύψεις (Πράξη IV, σκ. 6) και πεθαίνει (Πράξη IV, σκ. 9). [21]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2699. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ Ronald Syme: «The Augustan Aristocracy» 1989.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Domitii» (Ρωσικά)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2699. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2264. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4012. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  7. ↑ 7,0 7,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  8. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2699. Ανακτήθηκε στις 21  Αυγούστου 2024.
  9. ↑ Smith, William (1867), «Ahenobarbus (8), Lucius Domitius», στο: Smith, William, επιμ., Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, 1, Boston: Little, Brown and Company, σελ. 85–86, http://www.ancientlibrary.com/smith-bio/0094.html, ανακτήθηκε στις 2022-12-20 
  10. ↑ Plutarch: Antony, c. 40
  11. ↑ 11,0 11,1 Richardson, Geoffrey Walter (1996), «Domitus Ahenobarbus, Gnaeus(4)», στο: Hornblower, Simon, επιμ., Oxford Classical Dictionary, Oxford: Oxford University Press 
  12. ↑ 12,0 12,1 Plutarch, Antony, c. 63
  13. ↑ Cicero, Phil. ii. 11, x. 6, Brut. 25, ad Fam. vi. 22
  14. ↑ Appian, B. C. v. 55, 63, 65
  15. ↑ Cassius Dio, lib. xlvii.—l
  16. ↑ Marcus Velleius Paterculus, ii. 763 84
  17. ↑ Suetonius, Nero 3
  18. ↑ Tacitus, Annales iv. 44
  19. ↑ Plutarch: Antony, c. 87
  20. ↑ Syme, Ronald (1989). The Augustan Aristocracy (illustrated and revised έκδοση). Clarendon Press. σελ. 158. ISBN 9780198147312. 
  21. ↑ Button, Anne. «Enobarbus, Domitius». The Oxford Companion to Shakespeare. eNotes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2008. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γναίος_Δομίτιος_Αηνόβαρβος_(ύπατος_το_32_π.Χ.)&oldid=9943234"