Γκι Φερχόφστατ

Γκι Φερχόφστατ
Πρωθυπουργός του Βελγίου
Περίοδος 12 Ιουλίου 1999 – 20 Μαρτίου 2008
Αναπληρωτής	Στίβεν Βανακέρε
Μονάρχης	Αλβέρτος Β΄
Προκάτοχος	Ζαν Λικ Ντεάν
Διάδοχος	Υβ Λετέρμ
Πρόεδρος της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 1 Ιουλίου 2009
Προκάτοχος	Γκρέιαμ Ουότσον
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	11 Απριλίου 1953 (1953-04-11), Ντεντερμόντε, Βέλγιο
Εθνότητα	Βελγική
Πολιτικό κόμμα	Ανοιχτοί Φλαμανδοί Φιλελεύθεροι και Δημοκράτες
Σύζυγος	Ντομινίκ Βερκιντέρεν
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Γάνδης
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Γκι Φερχόφστατ (Guy Maurice Marie-Louise Verhofstadt, 11 Απριλίου 1953) είναι πολιτικός από το Βέλγιο, που διετέλεσε πρωθυπουργός από το 1999 ως το 2008. Από το 2009 ηγείται της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, της τρίτης μεγαλύτερης πολιτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου, η οποία τον επέλεξε και ως υποψήφιο για τη θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενόψει των επικείμενων Ευρωεκλογών.

Βιογραφικά Στοιχεία

Γεννήθηκε στο Ντεντερμόντε στις 11 Απριλίου 1953. Σπούδασε Νομικά στη Γάνδη και εξελέγη βουλευτής το 1985. Υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Μαρτένς. Πήρε το παρατσούκλι «Baby Thatcher», εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας του. Το 1991, ηγέτης της Αντιπολίτευσης πια, απέτυχε να σχηματίσει κυβέρνηση και άλλαξε το όνομα του κόμματος PVV σε Φλαμανδοί Φιλελεύθεροι και Δημοκράτες (VLD). Ωστόσο, δεν κατάφερε τα αναμενόμενα και έτσι παραιτήθηκε και εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο.

Μετά την κρίση του διατροφικού σκανδάλου του 1999, το VLD έγινε το μεγαλύτερο κόμμα, κερδίζοντας ποσοστό άνω του 22% στη Φλάνδρα. Σύντομα σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με τους σοσιαλιστές και τους Οικολόγους. Διορίστηκε Πρωθυπουργός στις 12 Ιουλίου 1999, στην πρώτη κυβέρνηση χωρίς συμμετοχή Χριστιανοδημοκρατών από το 1958 και την πρώτη με συμμετοχή κομμάτων Οικολόγων. Ήταν αντίθετος στον πόλεμο του Ιράκ και μετά τις εκλογές του 2003 ο Φερχόφστατ σχημάτισε δεύτερη κυβέρνηση, με κόμματα Οικολόγων σε αυτήν. Η δεύτερη κυβέρνηση ανέλαβε στις 12 Ιουλίου 2003 και κατάργησε το νόμο «για τη γενοκτονία», που σήμαινε ποινική δίωξη μη Βέλγων για εγκλήματα πολέμου και είχε θορυβήσει τις ΗΠΑ. Το κόμμα του έχασε στις περιφερειακές εκλογές στη Φλάνδρα, τον Ιούνιο του 2004.

Στις 10 Ιουνίου 2007 ο κυβερνών συνασπισμός του Φερχόφστατ έχασε τις εκλογές και μία ημέρα μετά ο τελευταίος υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησής του.Έπειτα από την κατάρρευση των συνομιλιών για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού υπό τον Υβ Λετέρμ, ο τελευταίος κατέθεσε την εντολή.

Στις 3 Δεκεμβρίου του 2007 ο Βασιλιάς Αλβέρτος έδωσε στο Φερχόφστατ νέα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης (προσωρινή) με σκοπό να τερματιστεί το πολιτικό αδιέξοδο. Η εντολή του ανατέθηκε επίσημα στις 10 Δεκεμβρίου και ο ίδιος την έκανε αποδεκτή στις 17 Δεκεμβρίου 2007. Η θητεία της νέας κυβέρνησης έληξε το Μάρτιο του 2008. Εν τέλει, τα πέντε μεγαλύτερα κόμματα συμφώνησαν στις 18 Μαρτίου του 2008, έπειτα από διαβουλεύσεις σχεδόν μιας ημέρας, να σχηματίσουν κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον Υβ Λετέρμ. Στην κυβέρνηση μετέχουν Φλαμανδοί Χριστιανοδημοκράτες, γαλλόφωνοι Χριστιανοδημοκράτες, Φλαμανδοί Φιλελεύθεροι, γαλλόφωνοι Φιλελεύθεροι και γαλλόφωνοι Σοσιαλιστές. Ο Λετέρμ διαδέχθηκε και επίσημα το Φερχόφστατ στις 20 Μαρτίου του 2008.

Ευρωπαϊκή πορεία

Ο Φερχόφστατ αποτελεί αφοσιωμένο ευρωπαϊστή με θέσεις υπέρ της ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του ως πρωθυπουργός του Βελγίου, ο Φέρχοφστατ προέδρευσε της Συνόδου Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Λάκεν το 2001, η οποία οδήγησε στη δημιουργία της συνέλευσης που σχεδίασε τη Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης. Σχετικά με την υιοθέτηση του ευρώ, ο ίδιος τότε δήλωσε πως "η έλλειψη μίας κοινής κοινωνικοοικονομικής πολιτικής και η έλλειψη μίας πραγματικής πολιτικής ένωσης" θα οδηγούσε τη νομισματική πολιτική σε κρίση.

Μετά τις Ευρωεκλογές του 2004, ο Φερχόφστατ υπήρξε ο επικρατέστερος υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την ανάληψη της θέσης του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπης, με την υποστήριξη τόσο της Γαλλίας & της Γερμανίας όσο και άλλων Ευρωπαϊκών κρατών. Παρόλα αυτά η πρόταση απορρίφθηκε από τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Τόνι Μπλερ.

Αντιδρώντας στην καταψήφιση της Συνταγματικής Συνθήκης, ο Φερχόφστατ κυκλοφόρησε το 2005 το πρώτο του μανιφέστο με τίτλο "Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης" (Verenigde Staten van Europa), προτείνοντας ριζοσπαστικά φεντεραλιστικά μέτρα για την ενίσχυση της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Μεταξύ άλλων επιχειρηματολόγησε υπέρ της δημιουργίας ενός ευρωστρατού που θα ενοποιούσε τους επιμέρους εθνικούς στρατούς των κρατών μελών, τη θέσπιση ενός πανευρωπαϊκού φόρου που θα χρηματοδοτούσε άμεσα τον κοινοτικό προϋπολογισμό και θα αντικαθιστούσε τις εισφορές των κρατών-μελών, και την άμεση εκλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τους Ευρωπαίους πολίτες.

Το 2009 εξελέγη μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αποτελεί τον αρχηγό της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE), της τρίτης μεγαλύτερης πολιτικής ομάδας του Κοινοβουλίου. Ένα χρόνο αργότερα ιδρύει την Ομάδα Σπινέλι (Spinelli Group), με στόχο την αναζωπύρωση της συζήτησης για ένα ομοσπονδιακό Ευρωπαϊκό μέλλον.

Σε συνεργασία με τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ συν-πρόεδρο της πολιτικής ομάδας των Πρασίνων-Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας, εκδίδει το 2012 το μανιφέστο "Ξύπνα, Ευρώπη" (For Europe), αναζητώντας τις πραγματικές αιτίες της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και προτείνοντας την "οικονομική, φορολογική και πολιτική" Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως τη μόνη βιώσιμη λύση για το μέλλον.

Ενόψει των Ευρωεκλογών του 2014, η Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη πρότεινε τον Γκι Φερχόφστατ ως υποψήφιο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε μία προεκλογική εκστρατεία που θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με τον Όλι Ρεν, επίσης μέλος της ομάδας ALDE.

Βιβλία στα ελληνικά

• (2006) Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Μανιφέστο για μια Νέα Ευρώπη, εκδόσεις Παπαζήσης
• (2016) Η ασθένεια της Ευρώπης και η αναγέννηση του ευρωπαϊκού ιδανικού, εκδόσεις Παπαδόπουλος