Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιούλια Ναβάλναγια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιούλια Ναβάλναγια
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Юлия Борисовна Навальная (Ρωσικά)[1]
Γέννηση24  Ιουλίου 1976[2]
Μόσχα[2][3][4]
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσία (από 1991)[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΡωσικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
ΣπουδέςΡωσικό Πανεπιστήμιο Οικονομικών Πλεχάνοφ[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταοικονομολόγος[6][4][7]
πολιτικός
ακτιβίστρια[8]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΓιάμπλοκο και Η Ρωσία του Μέλλοντος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑλεξέι Ναβάλνι (2000–2024)[2]
ΤέκναΝτάρια Ναβάλναγια[9]
Ζαχάρ Ναβάλνι[9]
Ιστότοπος
yulianavalnaya.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Γιούλια Μπορίσοβνα Ναβάλναγια (ρωσικά: Юлия Борисовна Навальная‎‎, ρωσική προφορά: ˈjʉlʲɪjə nɐˈvalʲnəjə), (γεννηθείσα στις 24 Ιουλίου 1976) είναι Ρωσίδα οικονομολόγος και χήρα του ηγέτη της ρωσικής αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι. Έχει χαρακτηριστεί από τα μέσα ενημέρωσης ως η «πρώτη κυρία» της ρωσικής αντιπολίτευσης. Μετά τον θάνατο του συζύγου της, ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει το έργο του.[10]

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ναβάλναγια γεννήθηκε ως Γιούλια Μπορίσοβνα Αμπρασίμοβα στις 24 Ιουλίου 1976 στη Μόσχα της Σοβιετικής Ένωσης, στην οικογένεια του επιστήμονα Μπορίς Αλεξαντρόβιτς Αμπροσίμοφ (1952–1996), με την μητέρα της να εργαζόταν στο Υπουργείο Ελαφράς Βιομηχανίας. Όταν οι γονείς της χώρισαν η Ναβάλναγια ήταν στην πέμπτη δημοτικού και η μητέρα της παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, με έναν υπάλληλο της Κρατικής Επιτροπής Σχεδιασμού της ΕΣΣΔ. Το 2020, ο δημοσιογράφος Όλεγκ Κασίν είπε ότι ο πατέρας της Ναβάλναγια είναι ο εν ζωή Μπορίς Μπορίσοβιτς Αμπροσίμοφ, ο γραμματέας της ρωσικής πρεσβείας στη Μεγάλη Βρετανία, που σχετίζεται με τις ειδικές υπηρεσίες και η θεία της είναι η Έλενα Μπορίσοβνα Αμπρασίμοβα, μια από τους συντάκτες του ρωσικού συντάγματος. Ο Ναβάλνι, ως απάντηση σε αυτό, δημοσίευσε πιστοποιητικό θανάτου για τον πεθερό του, με ημερομηνία το 1996. [11]

Η Ναβάλναγια αποφοίτησε από τη Σχολή Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων της Ρωσικής Οικονομικής Ακαδημίας Πλεχάνοφ, αργότερα έκανε πρακτική στο εξωτερικό, και συνέχισε τις σπουδές της κάνοντας μεταπτυχιακό. [12]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εμπλοκή στην πολιτική καριέρα του Αλεξέι Ναβάλνι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
see caption
Η Ναβάλναγια με τον Αλεξέι Ναβάλνι σε μια πορεία στις 12 Ιουνίου 2013 στη Μόσχα

Μετά το 2007, ο Αλεξέι Ναβάλνι κέρδισε τη φήμη στη Ρωσία ως blogger και πολιτικός της αντιπολίτευσης. Η Ναβάλναγια έγινε η πρώτη γραμματέας και βοηθός του συζύγου της. Η ζωή της οικογένειας έγινε αισθητά πιο δημόσια, με αποτέλεσμα η Ναβάλναγια να βρίσκεται στο επίκεντρο ως η «πρώτη κυρία της ρωσικής αντιπολίτευσης». [13] Παρατηρητές σημειώνουν ότι ποτέ δεν προσπάθησε να τοποθετηθεί ως ανεξάρτητη φιγούρα: Η Ναβάλναγια συμπεριφέρεται πάντα σαν αφοσιωμένη σύζυγος και σύντροφος (σύζυγος του Δεκεμβριστή), έτοιμη για σκληρές δηλώσεις και αποφασιστικές ενέργειες εάν ο σύζυγός της το χρειάζεται, αλλά δεν σχετίζεται άμεσα στην πολιτική. Μίλησε σε πολλές συγκεντρώσεις. αποκάλεσε τον αρχηγό της Εθνικής Φρουράς της Ρωσίας Βίκτορ Ζολότοφ, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 2018 προκάλεσε τον Αλεξέι Ναβάλνι σε «μονομαχία», ως κλέφτη, δειλό και αναιδή ληστή. [14] [15]

Η Ναβάλναγια τράβηξε την προσοχή του κοινού στα τέλη του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου του 2020, όταν ο σύζυγός της εισήχθη επειγόντως στο νοσοκομείο του Ομσκ μετά από ύποπτη δηλητηρίαση. Απαίτησε να αφεθεί ο Ναβάλνι στη Γερμανία για θεραπεία, και μάλιστα απευθύνθηκε απευθείας στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν. [16] [17] [18] Όταν οι Γερμανοί ειδικοί επιβεβαίωσαν τη δηλητηρίαση του Ναβάλνι, ο Ρώσος γιατρός Λεονίντ Ροσάλ είπε ότι δεν βρέθηκε δηλητηριώδης ουσία στα δείγματα του Ναβάλνι στη Ρωσία και πρότεινε τη δημιουργία ρωσο-γερμανικής ομάδας για αυτό το θέμα. Η Ναβάλναγια τον κατηγόρησε ότι ενεργούσε όχι ως γιατρός, αλλά ως φωνή του κράτους. [19] [20] [21] Ακολούθησε τον σύζυγό της στο Βερολίνο, ήταν δίπλα του στο νοσοκομείο Charité και αργότερα ο Ναβάλνι δημοσίευσε ένα μήνυμα που έλεγε: Γιούλια, με έσωσες. [22] Η Νόβαγια Γκαζέτα και το κοινό της ανακήρυξαν τη Ναβάλναγια ηρωίδα της χρονιάς για το 2020. [23] Βασικά ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης παρακολούθησαν στενά τη δραστηριότητά της και παρέθεσαν τις αναρτήσεις της στα κοινωνικά δίκτυα. [13]

Τον Ιανουάριο του 2021, η Ναβάλναγια επέστρεψε στη Ρωσία με τον σύζυγό της. Μετά τη σύλληψη του Ναβάλνι στον συνοριακό έλεγχο, έκανε μια δήλωση ότι η σύλληψη και το κλείσιμο του αεροδρομίου στο Βνούκοβο ήταν εκδήλωση του φόβου των ρωσικών αρχών για τον Ναβάλνι. Ο Αλεξέι είπε ότι δεν φοβάται, είπε η Ναβάλναγια — Και δεν φοβάμαι κι εγώ. Και σας προτρέπω όλους να μη φοβάστε. [24] Αργότερα, η Ναβάλναγια κατηγόρησε τους αξιωματούχους ασφαλείας ότι την διώκουν ως σύζυγο ενός εχθρού του λαού. Η ίδια έγραψε στο Instagram: Ήρθε η χρονιά του '37 και δεν το προσέξαμε. [25] [26] [27]

Στις 21 Ιανουαρίου, η Ναβάλναγια ανακοίνωσε ότι θα παρευρεθεί στις ρωσικές διαδηλώσεις του 2021 για να απαιτήσει την απελευθέρωση του συζύγου της. [28] Στις 23 Ιανουαρίου, συνελήφθη, αλλά αφέθηκε ελεύθερη το ίδιο βράδυ. [29]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του 1998, ενώ βρισκόταν σε διακοπές στην Τουρκία, η Ναβάλναγια γνώρισε τον Αλεξέι Ναβάλνι, έναν δικηγόρο, επίσης κάτοικο της Μόσχας. Το 2000, αυτή και ο Ναβάλνι παντρεύτηκαν. Απέκτησαν μια κόρη, την Ντάρια (γενν. 2001) και έναν γιο, τον Ζαχάρ (γενν. 2008). Βοηθούσε τους γονείς του συζύγου της στην επιχείρησή τους σχετικά με την καλαθοπλεκτική . [12] Μετά το 2007, η Ναβάλναγια δεν εργάστηκε επίσημα πουθενά, αποκαλώντας τον εαυτό της κυρία σε θέματα καθημερινής ζωής και ανατροφής παιδιών. [13] Το 2000, η Ναβάλναγια, μαζί με τον σύζυγό της, εντάχθηκαν στο κόμμα Γιάμπλοκο, [12] από το οποίο αποχώρησε τον Μάιο του 2011 [30]

Στις 16 Φεβρουαρίου 2024, η ρωσική σωφρονιστική υπηρεσία ανακοίνωσε ότι ο σύζυγός της πέθανε στη φυλακή στο Γιαμάλο- Νένετς, αφού έκανε μια βόλτα και ένιωσε αδιαθεσία εκείνο το πρωί. [31] [32] Η Ναβάλναγια, η οποία συμμετείχε στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, έδωσε στη συνέχεια μια ομιλία στην οποία δήλωσε ότι δεν ήταν σίγουρη εάν οι αναφορές ήταν αληθινές, αλλά σχολίασε ότι εάν ο σύζυγός της είχε πεθάνει, ο Πούτιν και οι σύμμαχοί του θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. [33]

Πολιτικό μέλλον

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Navalnaya and Navalny hugging after Navalny's release from custody after a successful appeal to the prosecutor's office on 19 July 2013
Η Ναβάλναγια και ο Ναβάλνι αγκαλιάζονται μετά την απελευθέρωση του Ναβάλνι από την κράτηση μετά από επιτυχή προσφυγή στο γραφείο του εισαγγελέα στις 19 Ιουλίου 2013

Το 2015, η Ναβάλναγια κατατάχθηκε στην 67η θέση στις εκατό γυναίκες με τη μεγαλύτερη επιρροή στη Ρωσία από την Ηχώ της Μόσχας. [34] Μετά την καταδίκη του Αλεξέι Ναβάλνι με αναστολή, εκφράστηκε η άποψη ότι η Ναβάλναγια θα μπορούσε να προτείνει τον εαυτό της για την προεδρία αντί για αυτόν. Σύμφωνα με τη ρωσίδα δημόσια προσωπικότητα Ξένια Σόμπτσακ, το 2018 προσέφερε αυτή την επιλογή στον Ναβάλνι, αλλά εκείνος την απέρριψε λέγοντας ότι οι ψήφοι δεν παραδίδονται. [35]

Τον Σεπτέμβριο του 2020, μετά τη δηλητηρίαση του Ναβάλνι, άρχισαν να εμφανίζονται απόψεις ότι η Ναβάλναγια άρχιζε να παίζει έναν ανεξάρτητο πολιτικό ρόλο και μπορεί να γίνει η Ρωσική Τσιχανούσκαγια — η ηγέτιδα ολόκληρης της αντιπολίτευσης. [36] [37] [38] Ο πολιτικός αναλυτής Konstantin Kalachev είπε ότι ο ρόλος της Ναβάλναγια έχει αλλάξει: Από σύζυγος ενός πολιτικού, η ίδια γίνεται πολιτικός. Συμπληρώνοντας πως: Έχει χάρισμα και γοητεία και μπορεί εύκολα να αντικαταστήσει τον άντρα της αν χρειαστεί. [39] Ο πολιτικός και πρώην στρατηγός Αμπας Γκαλυάμοφ συνέκρινε τη Ναβάλναγια με την Κορασόν Ακίνο, τη σύζυγο του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις Φιλιππίνες που αντιτάχθηκε στο καθεστώς του δικτάτορα Μάρκος που κυβέρνησε για είκοσι χρόνια. [40] [41] [42] Υπάρχουν επίσης απόψεις ότι μια τέτοια τροπή των γεγονότων είναι απίθανη. [43]

Το 2020 ο Ρώσος συγγραφέας Ντμίτρι Μπίκοφ είπε ότι η Ναβάλναγια του θύμισε την ηρωίδα της Λουντμίλα Πετρουσέφσκαγια: αντιμετωπίζει συνθήκες πιο δυνατές από αυτήν, αλλά κάποιο θαύμα τη βοηθά να νικήσει το κακό του κόσμου. [44]

Τον Ιανουάριο του 2021, το φιλο-κυβερνητικό κανάλι Tsargrad TV απείλησε να δημοσιεύσει προσωπικά αρχεία του Αλεξέι Ναβάλνι, εκτός και αν η Ναβάλναγια υποσχεθεί να μην γίνει Τσιχανούσκαγια στη Ρωσία και να μην παίξει πολιτικά παιχνίδια. [45] [46]

Μετά τον θάνατο του συζύγου της τον Φεβρουάριο του 2024, η Γιούλια Ναβάλναγια δημοσίευσε ένα βίντεο στο διαδίκτυο δηλώνοντας ότι σχεδιάζει να συνεχίσει την πολιτική δουλειά του συζύγου της και ζήτησε από τους Ρώσους να συσπειρωθούν γύρω της όπως έκαναν γύρω από τον σύζυγό της, λέγοντας: Θα συνεχίσω το έργο του Αλεξέι Ναβάλνι...Θέλω να Ζω σε μια ελεύθερη Ρωσία, θέλω να οικοδομήσω μια ελεύθερη Ρωσία. [47]

Στις 28 Φεβρουαρίου 2024, η Ναβάλναγια μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά από πρόσκληση της προέδρου του ΕΚ Ρομπέρτα Μέτσολα. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας της κατηγόρησε τον Βλαντιμίρ Πούτιν ότι έδωσε την εντολή για τη δολοφονία του συζύγου της και είπε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να σταματήσουν να είναι βαρετοί και να καινοτομήσουν αν θέλουν να νικήσουν τον Πούτιν. [48]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 12-kanal.ru/news/68716/. Ανακτήθηκε στις 19  Μαρτίου 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 ««Я очень тебя люблю». История Юлии Навальной — жены, которая не боится и верит». (Ρωσικά) 21  Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2021.
  3. ↑ «“These Bastards Will Never See Our Tears”: How Yulia Navalnaya Became Russia’s Real First Lady». (Αγγλικά) 8  Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20  Φεβρουαρίου 2024.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1226931979. Ανακτήθηκε στις 16  Φεβρουαρίου 2024.
  5. ↑ «Yulia Navalnaya's husband was poisoned and detained. Now she is piling pressure on Vladimir Putin». (Αγγλικά) 27  Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28  Απριλίου 2021.
  6. ↑ «‘I am not afraid’: Yulia Navalnaya, 'first lady' of the Russian opposition movement, emerges as a force to be reckoned with». (Αγγλικά) 11  Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28  Απριλίου 2021.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Φεβρουαρίου 2024.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 29  Φεβρουαρίου 2024.
  9. ↑ 9,0 9,1 Ανακτήθηκε στις 22  Φεβρουαρίου 2024.
  10. ↑ ««Я продолжу дело Алексея Навального» Обращение Юлии Навальной. Полный текст». Meduza (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2024. 
  11. ↑ Navalny, Alexei (24 Νοεμβρίου 2020). «Девочки-убийцы, или предъявите своё свидетельство о смерти» [Killer girls, or show your death certificate]. navalny.com (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Sokolov, Dmitry (5 Δεκεμβρίου 2020). «От курортного романа к спасительной любви: что связало Юлию и Алексея Навальных» [From a resort romance to saving love: what connected Yulia and Alexei Navalny]. sobesednik.ru (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Cheprasova, Elizaveta (18 Ιανουαρίου 2021). «Первая леди оппозиции: что мы знаем о Юлии Навальной» [First Lady of the opposition: what do we know about Yulia Navalnaya]. woman.ru (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  14. ↑ Navalnaya, Yulia (12 Σεπτεμβρίου 2018). ««Вор и трус, наглый бандит». Юлия Навальная ответила главе Росгвардии» ["Thief and coward, impudent bandit." Yulia Navalnaya answered the head of the National Guard of Russia]. Meduza (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  15. ↑ «Юлия Навальная считает обращение главы Росгвардии угрозой всей семье» [Yulia Navalnaya considers the appeal of the head of the National Guard of Russia a threat to the whole family]. Kommersant (στα Ρωσικά). 12 Σεπτεμβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  16. ↑ «Юлия Навальная потребовала у Путина разрешение вывезти мужа в Германию» [Yulia Navalnaya demanded permission from Putin to take her husband to Germany]. Meduza (στα Ρωσικά). 21 Αυγούστου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  17. ↑ «Юлия Навальная официально требует от президента Путина разрешить транспортировку ее мужа в Германию» [Yulia Navalnaya officially demands that President Putin allow her husband to be transported to Germany]. Echo of Moscow (στα Ρωσικά). 21 Αυγούστου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  18. ↑ «Алексей и Юлия Навальные дали огромное интервью Юрию Дудю. Мы выбрали главное из разговора, который длится 2,5 часа» [Alexey and Yulia Navalny gave a huge interview to Yuri Dud. We chose the main thing from a conversation that lasts 2.5 hours]. Meduza (στα Ρωσικά). 6 Οκτωβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  19. ↑ Navalnaya, Yulia (6 Σεπτεμβρίου 2020). ««Мой муж — не ваша собственность». Юлия Навальная ответила на инициативу доктора Рошаля по лечению ее супруга» ["My husband is not your property." Yulia Navalnaya responded to Dr. Roshal's initiative to treat her husband]. Meduza (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  20. ↑ Roshal, Leonid (7 Σεπτεμβρίου 2020). ««Все понимают Ваше состояние». Леонид Рошаль ответил на критику со стороны Юлии Навальной» ["Everyone understands your condition." Leonid Roshal responded to criticism from Yulia Navalnaya]. Meduza (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  21. ↑ «Юлия Навальная отвергла инициативу доктора Рошаля создать совместную российско-немецкую экспертную группу» [Yulia Navalnaya rejected Dr. Roshal's initiative to create a joint Russian-German expert group]. Echo of Moscow (στα Ρωσικά). 6 Σεπτεμβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  22. ↑ Kellogg, Amy (16 Οκτωβρίου 2020). «Being Navalny: Russian activist, wife explain his brush with death after poisoning, escaping for treatment». Fox News (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  23. ↑ Chelishcheva, Vera (26 Δεκεμβρίου 2020). «"Юля, ты меня спасла"» [Yulia, you saved me]. Novaya Gazeta (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  24. ↑ «Жена Навального прокомментировала его задержание» [Navalny's wife commented on his detention]. Kommersant (στα Ρωσικά). 17 Ιανουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  25. ↑ «"Наступил 37-й год, а мы и не заметили". Юлия Навальная сообщила о слежке» ["The Year of '37 has come, and we did not notice." Yulia Navalnaya reported on surveillance]. Current Time TV (στα Ρωσικά). 20 Ιανουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  26. ↑ Navalnaya, Yulia (20 Ιανουαρίου 2021). «Юлия Навальная: Наступил 37-й год, а мы и не заметили» [Yulia Navalnaya: The Year of '37 has come and we did not notice]. Echo of Moscow (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  27. ↑ ««Наступил 37-й год». Юлия Навальная уверена, что её «караулят» полицейские (фото)» ["The Year of '37 has come." Yulia Navalnaya is sure that the police are "watching" her (photo)]. fontanka.ru (στα Ρωσικά). 20 Ιανουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  28. ↑ «Юлия Навальная назвала несколько личных причин пойти 23 января на акцию протеста» [For myself, for him, for our children, for values and ideals]. znak.com. 22 Ιανουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  29. ↑ «Russia: Police detain thousands at pro-Navalny protests». Deutsche Welle. 23 Ιανουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  30. ↑ Гусев, Владимир (9 Φεβρουαρίου 2017). «Юлия Навальная: первая леди России-2018, которую мы потеряли из-за махинаций ее мужа». Блокнот Россия. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
  31. ↑ «Russian opposition leader Navalny has died, prison service says». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 February 2024. https://web.archive.org/web/20240216113533/https://www.bbc.com/news/world-europe-68315943. Ανακτήθηκε στις 16 February 2024. 
  32. ↑ Slawson, Nicola. «Russia-Ukraine war live: Alexei Navalny dies in prison after morning walk, says Russian prison service». Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 February 2024. https://web.archive.org/web/20240216100424/https://www.theguardian.com/world/live/2024/feb/16/ukraine-war-live-russia-avdiivka-assault-continues-as-zelenskiy-set-to-visit-europe. Ανακτήθηκε στις 16 February 2024. 
  33. ↑ Bayer, Lili (16 February 2024). «Yulia Navalnaya takes stage at Munich meeting after news of husband's death» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 February 2024. https://web.archive.org/web/20240216192318/https://www.theguardian.com/world/2024/feb/16/yulia-navalnaya-munich-security-conference-navalny-putin. Ανακτήθηκε στις 16 February 2024. 
  34. ↑ «Эхо-рейтинг: 100 самых влиятельных женщин России — рейтинг» [Echo rating: 100 most influential women in Russia – rating]. Echo of Moscow (στα Ρωσικά). 8 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  35. ↑ «Собчак: Навальный отказался выдвинуть жену Юлию в президенты». ВЗГЛЯД.РУ (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  36. ↑ «"Российская Тихановская": Потапенко рассказал, кто может стать лидером оппозиции вместо Навального». sobesednik.ru (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  37. ↑ «"Навальный может погибнуть в тюрьме». Прокремлевский политолог Сергей Марков о сценариях будущего для «берлинского пациента"». www.fontanka.ru (στα Ρωσικά). 18 Ιανουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  38. ↑ ««Навальный — это бренд, и он будет работать»: сможет ли Юлия Навальная повторить путь Светланы Тихановской». www.e1.ru (στα Ρωσικά). 20 Ιανουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  39. ↑ Bennetts, Marc (21 January 2021). «Yulia Navalnaya: I've been under surveillance since Alexei's arrest». The Times (Moscow). ISSN 0140-0460. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 January 2021. https://web.archive.org/web/20210124011840/https://www.thetimes.co.uk/article/yulia-navalnaya-ive-been-under-surveillance-since-alexeis-arrest-dxqbjhz86. Ανακτήθηκε στις 24 January 2021. (απαιτείται συνδρομή)
  40. ↑ «"Картинка насилия для Кремля лучше". Аббас Галлямов объясняет страхи российской власти» ["The picture of violence is better for the Kremlin." Abbas Gallyamov explains the fears of the Russian authorities]. Current Time TV (στα Ρωσικά). 17 Ιανουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  41. ↑ Gallyamov, Abbas (18 Ιανουαρίου 2021). «Аббас Галлямов: О политических перспективах Юлии Навальной» [Abbas Gallyamov: On the political prospects of Yulia Navalnaya]. Echo of Moscow (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  42. ↑ Galyamov, Abbas (19 Ιανουαρίου 2021). «Аббас Галлямов: "Антисистемные настроения создают спрос на "антиполитических" кандидатов"» [Abbas Gallyamov: "Anti-systemic sentiments create demand for "anti-political" candidates"]. NEWSru (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  43. ↑ Shevchenko, Maxim (13 Ιανουαρίου 2021). «Максим Шевченко: «Эффекта Хомейни» не получится» [Maxim Shevchenko: "The Khomeini Effect" will not work]. Echo of Moscow (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  44. ↑ Bykov, Dmitry (18 Δεκεμβρίου 2020). «Кусок эфира: Дмитрий Быков: Я бы дорого дал, чтобы из Навального не получился авторитарный руководитель» [A piece of air: Dmitry Bykov: I would give dearly so that Navalny does not turn out to be an authoritarian leader]. Echo of Moscow (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  45. ↑ Lobkov, Pavel (16 Ιανουαρίου 2021). «Телеканал «Царьград» выдвинул ультиматум Юлии Навальной» [TV channel "Tsargrad" issued an ultimatum to Yulia Navalnaya]. TV Rain. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  46. ↑ «Yulia Navalnaya, Kremlin critic's wife, in the spotlight». France 24. 18 Ιανουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021. 
  47. ↑ Sauer, Pjotr (19 Φεβρουαρίου 2024). «Yulia Navalnaya vows to continue husband Alexei's fight and says Putin killed him». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2024. 
  48. ↑ «Yulia Navalnaya: "If you want to defeat Putin, fight his criminal gang" | News | European Parliament». www.europarl.europa.eu (στα Αγγλικά). 28 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιούλια_Ναβάλναγια&oldid=10593278"